Wel of geen Nederlandstalige skiles?
Je wilt natuurlijk het allerbeste voor je kinderen. Ook op wintersport. In je dromen zie je jezelf al door het hele gebied knallen met je eigen kids. Voordat het zover is, moeten de kleintjes eerst op snowboard- of skiles. Dat spreekt voor zich. Dan komt snel de vraag op hoe belangrijk het is of kinderen al dan niet in het Nederlands skiles krijgen van Nederlandstalige skileraren.
Hoe leren kinderen met taal?
Om de vraag te kunnen beantwoorden hoe belangrijk taal is om een technische sport als skiën of snowboarden te leren, is het van belang om te begrijpen hoe kinderen leren. Natuurlijk weet je als ouder dat peuters leren door te imiteren. Denk maar aan het zogenaamd eten maken met potjes en pannetjes, of hallo zeggen tegen alles wat maar op een telefoon lijkt. Kinderen gaan echter vaak pas later op skiles. Gaat het imiteren dan nog steeds op? Om meer informatie te krijgen over het leerproces van kinderen belde ik met bewegingswetenschapper en skileraar Lammert Klok. Hij legt uit: “Tussen 6 en 8 jaar is het leren van kinderen puur spelenderwijs imiteren. Kinderen leren door het nadoen, uitleg is niet nodig. Van 9 tot 12 kun je wel gaan uitleggen met duidelijke, gerichte instructies voor nog meer en beter resultaat. Dat is wat wij in de bewegingswetenschap de ‘gouden ontwikkeling’ noemen.” Kinderen, in de traditionele lesleeftijd, hebben technisch gesproken dus niet direct taal nodig om de beginselen van het skiën of snowboarden onder de knie te krijgen.
Taal niet per se een probleem bij het leren skiën
Danielle van Kalsbeek, manager van Skischool Scheffau in Oostenrijk, zegt vrij stellig: “Vaak zijn het de ouders die meer problemen hebben met skiles in een andere taal dan kinderen, die zijn zo flexibel.” Ze vervolgt: “Creatieve leraren kunnen met handen en voeten zoveel doen; als ze het lessen een feestje maken gaat het altijd wel goed. Maar het spreekt voor zich dat kinderen het natuurlijk erg prettig vinden als ze hun verhaal in hun eigen taal kwijt kunnen. En met dat laatste zijn wij in Oostenrijk, met name in Tirol, natuurlijk wel verwend. Zo heb ik een hele skischool met Nederlands sprekende skileraren. Maar ook wij krijgen Russische of Japanse kinderen waarvan wij de taal niet spreken, en dat gaat gewoon prima.”
De Franse skilerares Christelle Prat, die in Puy Saint Vincent lesgeeft en veel ervaring heeft met leerlingen met verschillende nationaliteiten, beaamt dat kinderen ook zonder dezelfde taal te spreken lessen prima kunnen volgen. “Het leren van techniek levert eigenlijk nooit problemen op. Met goede oefeningen leren kinderen erg snel zonder taal. Het persoonlijke talent is veel belangrijker dan of een kind de taal al dan niet spreekt. De lessen gaan altijd goed. Wat ik wel heel lastig vind, is als erg jonge kinderen verdrietig zijn. Dan is het troosten erg moeilijk omdat je niet dezelfde taal spreekt. Dit komt echter alleen, en vrij zelden, voor bij de allerjongste kindjes.” Dit wordt beaamd door Lammert. “Als ik nu een skischool zoek voor mijn 3,5-jarige dochter, wil ik vooral een erg lieve skileraar. Dan is het spreken van dezelfde taal zeker een pre; het is namelijk belangrijk dat kinderen zich thuisvoelen.”
Laat kinderen die niet meteen willen skiën niet koste wat het kost instromen
Ski-oefeningen zijn duidelijk
Skilessen zijn zoveel meer dan alleen het puur leren van de skibeweging. Lammert vervolgt: “Ik zie het grootse probleem niet zozeer bij het leren skiën, maar eerder bij de organisatie. Hoe leg je een kind uit wat hij moet doen als hij de leraar kwijt is. Of wat hij moet doen als hij uit de lift komt, of als er bijvoorbeeld in een slangetje geskied moet worden.” Dit is natuurlijk een angst die veel ouders delen. Hier stelt Simon Faure, skileraar in Serre Chevalier, ons gerust. “Wij gebruiken een strak systeem en we letten goed op. Op dit vlak gaat het eigenlijk nooit mis. Als ik kids in mijn groep heb die slecht luisteren, en dat kunnen evengoed Frans of Engels sprekende kinderen zijn, dan let ik gewoon beter op en laat ik hen niet als eerste omhoog gaan met de lift. Vaak werken we ook samen met meerdere skileraren om alles zo soepel en duidelijk mogelijk te laten verlopen. En die oefeningen, die hoeven we niet uit te leggen. Die zijn zo duidelijk.” Christelle zegt ook dat ze hier eigenlijk geen problemen mee heeft: “Wel laat ik, als ik de mogelijkheid heb, kinderen die een andere taal spreken niet als eerste gaan bij oefeningen, zodat ze meer tijd hebben om af te kijken bij hun skiklasgenootjes.”
Niet pushen
Als ik vraag of de leeftijd meespeelt dan zegt Christelle: “Het gaat er vooral om hoe gemotiveerd de kinderen zelf zijn. Als een 3- of 4-jarig kindje erg graag wil leren skiën dan gaat het eigenlijk altijd wel goed, ongeacht de taal. Als het kindje geen zin heeft of als de ouders te veel pushen dan is succes minder verzekerd. Vanaf een jaar of 5 is de kans op slagen een stuk groter.” Bij kinderen boven de 10 jaar merkt Christelle dat die soms meer uitleg willen, maar dat is volgens haar weer erg persoonsgebonden.
Hoe dan ook is het van belang dat je te jonge kinderen niet pusht. Laat kinderen die niet meteen willen skiën niet koste wat het kost instromen. Als een kind niet op skiles wil kan het niet spreken van de taal een extra moeilijkheid zijn. Ook Danielle is geen voorstander van het pushen. “Wij hebben wel eens het idee dat ouders hun kinderen gewoon kwijt willen om zelf te gaan skiën. Daarom hebben wij een minimumleeftijd ingesteld van 4 jaar.” Bang dat je kind dan een achterstand oploopt met skiën hoef je niet te zijn, zegt Lammert. “Skilessen voor jonge kinderen gaan vrij langzaam. Als kinderen op 6-jarige leeftijd instromen dan skiën ze vaak na enkele dagen even goed als skiërtjes die al vanaf hun derde of vierde les krijgen.”
Welke leeftijd, welke taal op skiles
- 3-5: Thuisvoelen is het allerbelangrijkste. Nederlandse taal is een voordeel maar vooral een lieve skileraar is het allerbelangrijkste.
- 6-8: Taal maakt voor de kwaliteit van de lessen heel weinig uit.
- 9-12: De ‘gouden ontwikkeling’: met extra uitleg zal een kind sneller en beter leren. Nederlandse taal is een pre, maar een goede skileraar is het allerbelangrijkste.
Goede skileraar belangrijker dan taal
In mijn familie en vriendenkring heb ik ondertussen tientallen kinderen heel wat lesweken zien afwerken. Wat ten eerste opvalt, is dat skilessen in een andere taal vaak beter gaan dan dat de ouders verwachten. En er blijkt een groot verschil in leraren. Zo zijn er skileraren die, ondanks de taalbarrière, de kinderen zo op hun gemak kunnen stellen en er zo’n feestje van maken dat de kinderen smeken om maar weer van dezelfde leraar les te krijgen. En er zijn skileraren die misschien beter voor een ander vak kunnen kiezen, waarbij de kinderen, ondanks dat er dezelfde taal gesproken wordt, er droevig vandaan komen. Taal maakt dan weinig uit. Het probleem is dat je dit van tevoren niet weet als je de lessen boekt. Als ik Lammert Klok vraag wat hij zou prefereren: een geweldige beroepsskileraar die de taal niet spreekt, of een minder ervaren skileraar die wel Nederlands spreekt, is zijn antwoord na een korte twijfel: “Ik denk dat ik dan toch de meer ervaren skileraar prefereer.”
Het ene kind is het andere niet
De bal ligt echter niet alleen bij leraren, het is ook zo dat het ene kind het andere niet is. Zo zijn er kinderen die openstaan voor andere talen. Die eigenlijk helemaal geen last hebben van de taalbarrière en die juist graag nadoen. Daarnaast zijn er kinderen voor wie het erg belangrijk is om te kunnen kletsen en dingen te vragen. Het spreekt voor zich dat het voor deze groep kinderen lastiger is om van een niet-Nederlands sprekende leraar skiles te krijgen. Daarnaast telt reeds opgedane ervaring van de kinderen erg mee. Als kinderen altijd skiles in het Nederlands hebben gehad dan is les in een andere taal even schrikken. En andersom: als kinderen niet beter weten dan les te krijgen in het Frans, Italiaans of Duits, dan gaat het lessen in een andere taal prima, ook tot ver in de periode van de gouden ontwikkeling. Een meewegende factor is hoe je hier als ouder in staat! Als jij het zelf al spannend vindt dat je kind met een skileraar op pad gaat die de taal niet spreekt, dan is de kans groot dat het kind dit zelf ook voelt en er meer problemen mee zal hebben.
Tips voor ouders bij skiles
Danielle van Kalsbeek heeft nog tips om skilessen voor kleine kinderen zo soepel mogelijk te laten verlopen, helemaal als de voertaal niet Nederlands is: “Zorg ervoor dat je kinderen precies weten wat er gaat gebeuren, wanneer ze opgehaald worden, hoe en waar ze eten. Kortom: spreek de hele dag door. Dan zijn er voor de kinderen geen verrassingen en dat maakt het voor iedereen veel makkelijker.”
Wat echt extreem belangrijk is, en door alle ondervraagden wordt benadrukt: laat skileraren hun werk doen. Laat je kind bij de skischool achter en blijf niet vlakbij staan kijken. Daarmee help je je kind niet en maak je de taak van de skileraar een stuk lastiger. Wil je weten hoe de skiles gegaan is, vraag dat dan aan het einde van de les aan de leraar. De ervaring leert dat de tranen die er soms zijn bij het begin van de skiles al bij de eerste de beste oefening of spel zijn opgedroogd. Aan het einde van de week, als de medaille in de wacht is gesleept, dan zijn de kinderen vaak maar wat trots!
Dit artikel verscheen eerder in de oktobereditie (#44) van Wintersport Magazine
Plaats een reactie
Vorig jaar in Oostenrijk hadden de kinderen een Oostenrijkse lerares. Vooraf heeft mijn oudste dochter zich zorgen gemaakt of ze haar dan wel zou begrijpen. Daarna heb ik haar er niet meer over gehoord en ik betwijfel of het ze de tweede dag überhaupt nog wel opgevallen is.
Ze hebben dikke lol gehad en aan het eind van de week heeft ze met een grijns van oor tot oor met mij een zwarte piste geskied.
Ik ben van mening dat het helemaal niets uitmaakt, kinderen zijn gewend om te leren van volwassenen door te kijken.
@Nataski Dit dus… 😀
“Daarnaast zijn er kinderen voor wie het erg belangrijk is om te kunnen kletsen en dingen te vragen. Het spreekt voor zich dat het voor deze groep kinderen lastiger is om van een niet-Nederlands sprekende leraar les te krijgen”.
Dat is de exacte omschrijving van mijn zoon. Als die niet kan praten met de leraar is hij echt diep ongelukkig. Hij wil alles weten en alles kunnen vertellen. Als je dus weet dat je zo’n kind hebt, zou ik toch maar extra mijn best doen om een Nederlandstalige leraar te vinden. En niet vertrouwen op een skischool die zegt “dat het altijd goed komt”.
Begin steeds meer te twijfelen om tóch ook de kleine te laten skiën dit jaar. 3 jaar is nog wel jong, en lang zal die ook niet "skiën"… Maar hij heeft het vaak over skiën (vorig jaar mocht die met opa mee op de ski's een klein stukje). Toch maar eens kijken voor een klein gebiedje voor short-ski met de kleine.
*bericht bewerkt door Waah op 18 nov 2019 08:58
Het heeft oprecht met het kind en de omstandigheden te maken…
Onze oudste (net 8) is er ook een die graag praat en alles wil weten… aan een Duitse juf uitleggen dat ze bang was om van de rode piste af te gaan werkte dus ook niet… Ik bleef meestal ergens in de buurt om te helpen en heb dat ook met de juf afgestemd… Was geen probleem…
De jongste heeft afgelopen jaar lekker in kinderland geskied… daar stonden meer ouders net als wij te genieten van de kindjes en te helpen om die kleine kids (3-4-5 jaar) in en uit de lift te helpen, enz enz…
Zolang je als ouders je niet inhoudelijk met de les bemoeit heb ik er als instructeur (niet-ski) nooit moeite mee… Sommige kids zijn nu eenmaal minder eenheidsworst dan anderen… dus iedereen zijn eigen aanpak… Voor de jongste is/was taal niet belangrijk, voor de oudste wel, dus toen die met een Nederlandse leraar 2 uurtjes prive les had, kletste ze hem de oren van de kop en kreeg ze 2 uur heerlijke les…
*bericht bewerkt door Miel op 18 nov 2019 09:45
Het scheelt ook of ze kinderen in de skiklas hebben die ook Nederlands spreken. Dan kunnen ze daar mee kletsen en hebben ze toch het idee dat ze zich aan iemand verstaanbaar kunnen maken.
Ik heb als volwassen pas leren skiën. Die Franse leraar legde eerst lang uit in het Frans en vervolgens een heel korte samenvatting in het Engels. Ik heb de jaren er na nog even de fouten er uit moeten slijpen.
Mijn ervaring is dat je als ouders juist niet in de buurt moet zijn, je gaat je ongewenst toch bemoeien met zaken waarbij dat vaak niet nodig is. Je leert je kind daarmee onbedoeld ook dat je ze minder bekwaam vind.
Juist het vertrouwen geven door weg te gaan en een kind zelf te leren zijn zaken te regelen is hetgeen waar een kind het snelste door leert.
Helaas zie ik dit in mijn directe omgeving maar al te vaak fout gaan.
En natuurlijk is het fijn als er wel andere kinderen in de klas zitten die Nederlands zijn. Je ziet dat ze dan gezamenlijk goed in staat zijn om hun verhaal duidelijk te maken.
Ik heb nooit Nederlandse skiles gehad en kan meer dan behoorlijk skiën. Van m’n vierde tot m’n twaalfde elk jaar vijf dagen Duitstalige skiles gehad werkte prima. Kan me niet bijster veel van herinneren, maar weet dat ik al snel ook dingen van de leraar voor mocht doen, dus denk dat kinderen het best snel in andere taal ook begrijpen.
Dat ik een poortje heb gemist om het afskiën te winnen, dat wijten we dan maar aan een taalbarrière. ;)
Dat ik een poortje heb gemist om het afskiën te winnen, dat wijten we dan maar aan een taalbarrière. ;)
FrankW op 18 nov 2019 12:05
:-)
Hier hebben ze de eerste skilessen in Snowworld gekregen zodat ze die drempel al hadden genomen. Kan me best inbeelden dat het anders 'wat veel' is voor jonge kinderen. Voor het eerst in de bergen, eerste keer op de latten en dan ook nog in een andere taal.
Sinds hebben ze altijd les gehad in het Frans/Engels (in Puy St Vincent nota bene). Een enkele keer in het Nederlands. Helemaal eens dat de motivatie van de ski leraar voorop staat. Wat zeker wel helpt, is dat er andere Nederlandstalige kinderen in het klasje zitten. Daar proberen ze bij ESF ook wel rekening mee te houden is mijn ervaring.
*bericht bewerkt door Hupla op 18 nov 2019 12:36
Oudste dochter (nu 5 jaar)heeft vorig jaar les gehad in t Duits, dat ging wel alleen vond ze t wel heel lastig dat er alleen maar Duits sprekende kinderen in de groep had, kon dus de hele dag met niemand praten. Daarom gingen wij altijd tussen de middag even naar de plek waar ze aten om even met haar te kletsen. (We waren buiten t hoogseizoen op vakantie)
Ze is ook wat verlegen dus contact maken met kinderen die allemaal een andere taal spreken (en ook nog eens iets ouder waren) was wel wat teveel gevraagd.
Naar de les gaan was s ochtends echt wel even een hobbel (ook paar x met tranen) maar wat was ze trots tijdens ‘de wedstrijd’.
Nu weer verder aan t lessen in Nederland en dan proberen we dit jaar in Zwitserland halve dagen les te nemen. Ze hoopt zelf erg op tenminste een ander kindje om mee te kunnen praten. We gaan t zien.
Jongste (net 3 jaar) nu op de borstelbaan ook aan t lessen, ze vindt het geweldig, we gaan haar ook laten lessen in Zwitserland, voor haar maakt t denk ik niks uit welke taal er gesproken wordt, ze vindt eigenlijk alles wel prima altijd.
En vooral niet blijven kijken. Laat het kind opgaan in de eigen wereld. En vier jaar oud is best wel jong. Ik leerde vroeger (1970) schaatsen toen ik zeven was. Jongere kinderen nog niet. Misschien zijn sommige kinderen van 4 à 5 jaar oud gewoon nog wat te jong om in een skiklasje te gaan?
*bericht bewerkt door MaartenAmsterdam op 18 nov 2019 14:22
“Wij hebben wel eens het idee dat ouders hun kinderen gewoon kwijt willen om zelf te gaan skiën.”
Wel eens? Dat was voor ons zeker 80% van de reden om ze op skiles te doen de eerste twee jaar of zo. Kinderopvang met tijd op de ski’s.
In de brochure stond het ook meestal zo aangegeven:
“Onze aller jongste gasten krijgen een leuke dag in het kinder land met spelletjes en activiteiten, waaronder skiën.”
Dan ben je wel eerlijk @slim en dat komt iedereen ten goede :-)
@slim, ach natuurlijk. Ze zijn nu rond de 12 en ze mogen mee. Maar dan moeten wij toch een onze taal af en toe kuisen. En ze zijn te ongedurig om op het gemak te pauzeren. Maar als ze klagen kennen ze het antwoord: “je mag ook gewoon weer op les”. 😉 Ha, dat zal ze leren.
Beste les gehad van bejaarde Duitse skileraar.
“Schieen macht man mit den Knieen . Und Po nach vorne nicht nach hinten…”
Ook als je later begint met skiën kan de taal een probleem opleveren…
Beste les gehad van bejaarde Duitse skileraar.
hansoudeheuvel op 18 nov 2019 15:51
“Schieen macht man mit den Knieen . Und Po nach vorne nicht nach hinten…”
Ook als je later begint met skiën kan de taal een probleem opleveren…
Als ik naar je foto kijk is er inderdaad weinig van die les bij gebleven, je hebt je ‘Po’ helemaal opzij, je staat helemaal dwars, en bent een ski kwijt geraakt! ;-)
*bericht bewerkt door Slim op 18 nov 2019 16:18
Onze kinderen zaten voor het eerst op les zonder nl leraren. Ze vonden het erg spannend, maar het ging best goed. Achteraf vonden ze het eigenlijk vervelender dat er geen Nederlandse kinderen bij waren. Ze hadden dus niet zo veel contact, want de leraar en andere kinderen spraken onderling Duits en zij begrepen er niet veel van . Kids zaten ook niet bij elkaar in de groep. Dat vonden ze wel jammer zo.
Komend jaar gaan we naar een ander gebied waar volgens zeggen de helft van de kinderen in de skischool nl is.
Bij ons volgen de kinderen altijd les in het Frans. Ze vinden het leuk als er andere Vlaamse kinderen in hun groepje zitten, maar ze amuseren zich even goed als het niet zo is. Wat ze veel belangrijker lijken te vinden is de groepsgrootte. Onze jongste skiet niet graag achteraan in de slang en probeert in grote groepen steeds meer naar voor te schuiven. Daarom proberen wij steeds lessen te boeken bij ESI, waar vooral de jonge groepen heel klein zijn (6 of 8 kindjes). Nochtans zijn we ook heel tevreden van ESF, dat jammer genoeg veel grotere groepen heeft. We hebben daar al juffen gehad die Vlamingen op de berg tegenhouden om te vertalen voor de kleintjes. De kinderen leren zo goed hun plan trekken terwijl ze zich amuseren. Ideaal!
Ik kan beamen wat al in enkele reacties stond, namelijk de taal van de skileraar is minder een euvel als de groep evenwichtig maar ook qua leeftijd wat gelijk is samengesteld. In 2018 leerde mijn oudste pas skiën (op dat ogenblik was hij pas 8) en na enkel uurtjes skiën indoor gebeurde dit vooral op skivakantie in Sölden. 4 dagen lang had hij groepsles met vooral jonge teeners uit de UK en DE. De andere kinderen en de skilerares praatten enkel Duits en Engels en deden geen moeite om tijdens de middagpauze onze zoon wat bij gesprek/activiteiten te betrekken. Dat hij bij een val vaak de leerling was die het minst zelfstandig zijn ski’s of stokken uit netten kon trekken, maakte het voor hem echt moeilijk waardoor hij er elke dag de brui wou aan geven. De instructies en wegaanduiding was hem niet altijd duidelijk. Ik ben 's middags altijd naar de hut gegaan waar de groep pauze nam en uiteindelijk at ik met hem apart ook apart. De laatste 2 dagen van die vakantie heb ik bewust geïnvesteerd in een privéleraar die weliswaar Duitstalig was maar meer openstond om zijn ski-achterstand aan te pakken. Op die twee dagen heeft hij meer geleerd dan de 4 dagen voordien.
Vorig jaar gaan skiën in Livigno met een Vlaamse organisatie Snowtravel. Skilessen in de pakketprijs, in het Nederlands en leeftijden vrij dicht bij elkaar. Het leidde tot meer skiplezier, meer interactie met zijn groepsgenoten, tot vriendschappen en veel meer plezier/interesse in skiën in vergelijking met het jaar ervoor.
Ik kan beamen wat al in enkele reacties stond, namelijk de taal van de skileraar is minder een euvel als de groep evenwichtig maar ook qua leeftijd wat gelijk is samengesteld. In 2018 leerde mijn oudste pas skiën (op dat ogenblik was hij pas 8) en na enkel uurtjes skiën indoor gebeurde dit vooral op skivakantie in Sölden. 4 dagen lang had hij groepsles met vooral jonge teeners uit de UK en DE. De andere kinderen en de skilerares praatten enkel Duits en Engels en deden geen moeite om tijdens de middagpauze onze zoon wat bij gesprek/activiteiten te betrekken. Dat hij bij een val vaak de leerling was die het minst zelfstandig zijn ski’s of stokken uit netten kon trekken, maakte het voor hem echt moeilijk waardoor hij er elke dag de brui wou aan geven. De instructies en wegaanduiding was hem niet altijd duidelijk. Ik ben 's middags altijd naar de hut gegaan waar de groep pauze nam en uiteindelijk at ik met hem apart ook apart. De laatste 2 dagen van die vakantie heb ik bewust geïnvesteerd in een privéleraar die weliswaar Duitstalig was maar meer openstond om zijn ski-achterstand aan te pakken. Op die twee dagen heeft hij meer geleerd dan de 4 dagen voordien.
wimaerts1979 op 18 nov 2019 17:00
Vorig jaar gaan skiën in Livigno met een Vlaamse organisatie Snowtravel. Skilessen in de pakketprijs, in het Nederlands en leeftijden vrij dicht bij elkaar. Het leidde tot meer skiplezier, meer interactie met zijn groepsgenoten, tot vriendschappen en veel meer plezier/interesse in skiën in vergelijking met het jaar ervoor.
Illustreert dit niet meer de tekortkomingen van de leraar/lerares die de groep had. Denk niet dat het per se aan groep of privéles ligt, maar meer wie de les geeft. Wel spijtige ervaring natuurlijk.
Die fout heb ik ooit gemaakt om mijn kind van te voren te vertellen van hoe en wat tijdens de skilessen . Dat doe ik dus nooit meer .
Ik hem verteld dat hij bij prosneige in val Thorens bij de bruine beren (ourson) gaat lessen op de skiweide . Heb al een aantal keer de webcam laten zien . Hij vond geweldig om te zien . Hem ook verteld dat bij eind van de week wel misschien de grote piste af gaat met de klas .
Hij had een aantal lessen gehad en kon dus al iets van een bochtje en remmen . Dat hadden ze daar ook snel door. De juf had hem dus 1 op 1 even meegenomen naar de piste ( groene) naast de skischool . Hij heeft toen de shock van zijn leven gehad ( hij was 5) . Hij ging vertrouwde warme wereld uit van de skiweide naar de grote boze wereld die skipiste heette .
De taal was niet het problemen want ze spraken Nederlands maar dit keer het enthousiasme van de juf . Het is helemaal goed gekomen nu bijna 9 en skiet me denk ik binnen jaar wel voorbij .,
Bij jongste maar anders aangepakt , wel voorbereid maar verschillende opties open gelaten . Omdat ik ook al vermoedde had dat ze meteen al door kon stromen naar hoger klasje. Wel even minimaal 2x gevraagd en heel duidelijk uitgelegd wat het inhield . En dat ze dan niet bij juf M zit. Ik had namelijk niet zoveel zin in zelfde tafereel als bij de oudste … ze ging vol trots naar de witte beren ( flocon) Gelukkig waren er meer kleintjes ( 4 en 5 jarige). Ze was wel de jongste en de kleinste maar kon goed mee komen.
Dat was ook wel een voorwaarde dat er leeftijdgenootjes waren .
*bericht bewerkt door miepmiep op 18 nov 2019 20:31
Begin steeds meer te twijfelen om tóch ook de kleine te laten skiën dit jaar. 3 jaar is nog wel jong, en lang zal die ook niet "skiën"… Maar hij heeft het vaak over skiën (vorig jaar mocht die met opa mee op de ski's een klein stukje). Toch maar eens kijken voor een klein gebiedje voor short-ski met de kleine.
Waah op 18 nov 2019 08:58
Hier wel gedaan met onze jongste . Ze was net 3. We zijn naar les menuires gegaan zoals de oudste bij prosneige . De kleine beren. Het was meteen drie uur , met pauzes tussen door
… van te voren allerlei opties bedacht als het toch te lang zou zijn .
Met eerder ophalen ect ect .
Nou echt geen spijt gehad . Ze heeft een geweldige week gehad . Afscheid nemen was niet favoriete moment , maar eenmaal uitzicht , had ze nergens last meer van. En stuiterde ze als jongste het langste door …
ze had 6 halve dagen les ( 3 uur ).
Kijk of je kind motorisch sterk genoeg is.
En als je mogelijkheid hebt om naar sneeuwbaan in Nederland te gaan . Kijk hoe je kind reageert. Die van mij was meteen enthousiast. Vandaar dat ik het ook wel aandurfde.
Onze oudste was ook net 3 jaar oud toen hij voor het eerst op les ging, in een bambiniklasje in het kinderland van Fiss/Ladis. Hij vond het fantastisch en wilde elke middag na de les ook nog met ons skiën. Echt huilen als de liften dichtgingen…
Op de tweede dag skiede hij met ons al zelf een blauwe piste af (de Ladisabfahrt) en de dag daarna is hij in een klasje gezet met iets oudere kindjes die al een beetje konden skiën. Dat was nog wel ff schrikken trouwens, bij ophalen zagen we hem nergens en het duurde ook best eventjes voor zijn oude juffen ons zagen en vertelden dat hij in een ander klasje zat 🙈
Onze jongste was op die leeftijd motorisch minder vaardig en ook nog niet echt geïnteresseerd in skiën. Zij is pas op skiles gegaan toen ze 5 jaar oud was. Dat ging toen ook prima.
Beide kids hebben het jarenlang uitstekend naar hun zin gehad tijdens de skiles. Meestal Duitse of Deense ski- en snowboardleraren gehad, maar nooit iets gehoord over problemen met de taal. Onze oudste heeft altijd in klasjes gezeten met (veel) oudere kinderen, scheelde op een gegeven moment echt 4 a 5 jaar. Als 10-jarig onderdeurtje zat hij uiteindelijk in een klasje met pubers vanaf een jaar of 14 (tot 17 jaar). Dat vond hij wel minder leuk. Inmiddels is ie 12 en hoeft ie niet meer op les. Vorig jaar wel nog in een freestyle klasje. Was ie ook veruit de jongste maar daar had ie toen helemaal geen last van.
Hier was dus de taal waarin les werd gegeven geen issue, uiteindelijk werd de leeftijd van groepsgenoten dat wel…
Leuk om alle ervaringen te lezen en mijn gedachten te laten gaan naar de eerste lessen van mijn kinderen… #genieten
Als ik dan alle ervaringen lees en de samenleving ervaar moet ik voor mijzelf concluderen dat er te veel afhankelijkheden zijn om een goed punt te creëren.
Het heeft immers te maken met je eigen kinderen en het sociale vermogen hiervan. Toch een mooi resultaat van je eigen opvoeding. Daarbij is de bezorgdheid en input van de ouder essentieel. Laat je kind vrij, blijf je bij de les rond hangen of doe je iets anders…
Vervolgens heb je de input van de groep en het sociale vermogen bij de mede leerlingen. Dat verschilt enorm en daarbij ben je ook afhankelijk van de opvoeding van die kinderen… niet iedereen is gelijk gestemd.
Dan is er de opvatting van de skischool: willen ze geld verdienen of kinderen leren skiën en hoe vult een skischool houder dit in…
De leraar is hiervan de vertaling en daarbij zijn er ook weer voldoende afhankelijkheden voor een fijne invulling en hoe de omgeving daar op reageert.
Het skigebied is goed te selecteren, maar het weer daarin tegen weer niet.
Kortom: het ieder jaar en dag weer anders!
Ga er relaxt mee om!
Ik moet zeggen dat mijn kids tot nu toe altijd een Nederlandse meester of juf hebben gehad.
De 1e keer zat mijn zoontje wel in een klasje met wat Duitse en Oostenrijkse kinderen (laatste keer buiten de vakantie)
Toen ik hem vroeg of hij ze wel kon verstaan, omdat ze Duits praten antwoorde hij dat ze elkaar prima verstonden 😆
De ene spreekt gewoon Duits, de andere Nederlands en met wat gebaren begrepen ze elkaar prima 🤣
Voordat ik zelf kinderen kreeg heb ik te vaak kinderen van pistes en bospaatjes moeten redden omdat ze hun leraar kwijt waren (of de taal daar de oorzaak van was geen idee hoor).
Taal is zou voor mij geen probleem zijn want als ik mijn zoon tegen een Franse liftbediende zie praten dat ie over een schans is gegaan zie ik dat dat wel goed zit ;-).
Het meermaals moeten “redden” (met als uiterste een uur skien met een kind voordat wij zijn groep tegen kwamen) heeft mij er toe doen besluiten om ze in Nederland op les te doen. Voordeel is dat ze nu vanaf september tot maart wekelijks op de latten staan (ipv dat ene weekje in de vakantie).
De andere reden is dat vakantie voor mij ook quality time moet zijn met mijn kinderen (heb het gevoel dat ik ze de rest van het jaar al teveel moet “dumpen” op school, BSO, oppas etc).
Door de lessen konden ze direct met ons mee de piste op. In het begin korte tochtjes en in vaak halve dagen waarna ze 's middags bij het huisje buiten konden spelen en ik of mij vrouw toch nog onze meters konden maken.
Nu (8 en 6) willen ze de hele dag mee en ook mee op langere tochten. Enige nadeel is dat er vaak een spelelement in moet zitten en ik achter ze aan moet het funpark in ;-)
ik krijg bij sommige reacties het idee dat de term ‘curling-ouders’ moeiteloos vervangen kan worden door ‘ski-ouders’ ;)