Thanks for the great ride! [Lara Gut World Cup Finals 2016]
Als er een sport is waar de atleten met tegenslagen moeten kunnen omgaan is het wel alpine-skiën. Zelden een zo krachtig filmpje gezien waar in iets meer 3 minuten een compleet verhaal wordt verteld.
zeker weten als je de rij blessures hoort wat de meeste al gehad hebben ,en dan toch weer doorgaan respect .
Prachtig, verhalend filmpje. Respect voor iedere sporter, zoveel opgeven voor de sport, zoveel trainen en er kan er maar een de eerste zijn.
Mooi filmpje.
Er kan er maar 1 de eerste/beste zijn, mijn gedachten gaan veelal uit naar de mensen die alles opzij zetten en opgeven en dan van zichzelf weten dat zij nooit nummer 1, 2 of 3 zullen zijn…triest en zeker als je het met zoveel passie doet.
Mooiste voorbeeld is bijvoorbeeld, sprinten, zwemmen. Er zijn veelal 8 banen maar men is immer gefocused op maximaal 3 banen en de rest, ach…(die doen er dan niet ‘zo’ toe)…
Topsport is mij veel te hard om eerlijk te zijn daarbij is gebleken dat in zeer veel takken van de Topsport alles op alles wordt gezet om die ene duizendste sneller te zijn t.o.v. de ander. Mooi om naar te kijken maar om volstrekt fan van iemand te zijn of worden, een persoonlijke nee voor wat mijzelf betreft.
Respect voor de sporter echter dat heb ik ook voor iedereen die werkt of iets probeert te maken van zijn of haar leven. Daar hoef je niet persé sporter of topsporter voor te zijn. Ik heb ook respect voor de slager en de mensen die in het slachthuis werken…om mijn stukje vlees te snijden ;-)
Maar goed dat is een ander onderwerp.
Seguramente sera que solo tienes que decirle lo contrario laagvlieger
[quote]Seguramente sera que solo tienes que decirle lo contrario laagvlieger
Dat hoort eigenlijk op http://www.deportesdeinvierno.nl
Dat hoort eigenlijk op http://www.deportesdeinvierno.nl
Hans- op 2 apr 2016 21:02
Link werkt niet!
Algemeen in topsport moet men om kunnen gaan met tegenslagen. Helaas dit jaar velen geblesseerden in alpine ski…maar dankzij goede fysio´s en begeleiding kunnen de meesten weer terug komen aan de top. Het is en blijft een sport met enige risico´s die men erbij moet nemen. Wel moeilijk als een revalidatie niet loopt zoals die zou moeten lopen. Dat lijkt me de moeilijkste periode…
Ik heb het idee dat er in het World Cup circuit twee soorten skiërs zijn :
De skiërs die ooit hun kniebanden hebben gescheurd en die skiërs die hun kniebanden nog gaan scheuren.
Volgens mij hebben bijna alle toppers wel een operatie en een jaartje revalidatie achter de rug.
Op YouTube staan diverse video’s waarop je kunt zien hoe zwaar de atleten buiten het skien om in de sportschool en ook buiten aan het trainen zijn. Indrukwekkend om te zien.
Dat hoort eigenlijk op http://www.deportesdeinvierno.nl
Hans- op 2 apr 2016 21:02Link werkt niet!
Ronald16 op 3 apr 2016 10:27Vertaal het eens ;-)
Ik heb het idee dat er in het World Cup circuit twee soorten skiërs zijn :
De skiërs die ooit hun kniebanden hebben gescheurd en die skiërs die hun kniebanden nog gaan scheuren.
Volgens mij hebben bijna alle toppers wel een operatie en een jaartje revalidatie achter de rug.
Op YouTube staan diverse video’s waarop je kunt zien hoe zwaar de atleten buiten het skien om in de sportschool en ook buiten aan het trainen zijn. Indrukwekkend om te zien.
zenith op 4 apr 2016 10:06
Klopt. Dat is ook onderdeel van het verdienmodel van o.a. Lindsey Vonn en Julia Mancuso. Iedere dag vanaf een fotogenieke lokatie een filmpje met en GoPro op Instagram en Facebook met wat productplacement en firmanamen in de hashtags.
Maar ondertussen wel trainen als een malle! Zoek maar eens naar de filmpjes van Mancuso die op de zeebodem bij Hawaii onderwaterkrachtraining doet met het sjouwen van stenen.
Inspirerend filmpje!!
Ik heb op de Duitse TV ook diverse malen gezien hoe de skiërs hun balans trainen. Staande op een gespannen staaldraad en dan met balletjes jongleren.
Het zou zo in een amateur-circus passen.
@zenith Balans is het nieuwe wapen in veel topsorten. Ook veel prof-wielrenners trainen enorm op balans. De tijd dat purek kracht alleen goed was ligt heel ver achter ons.
@zenith Balans is het nieuwe wapen in veel topsorten. Ook veel prof-wielrenners trainen enorm op balans. De tijd dat purek kracht alleen goed was ligt heel ver achter ons.
Rogier op 5 apr 2016 10:17
Hard skiën/ fietsen en de ideale lijnen uitzetten is inderdaad belangrijk. Echter hobbels, wegglijden, valpartijen en motoren die je overrijden doen een beroep op de correctievermogen en daarbij is een sublieme evenwicht zeker van belang.
Mooi filmpje.
Er kan er maar 1 de eerste/beste zijn, mijn gedachten gaan veelal uit naar de mensen die alles opzij zetten en opgeven en dan van zichzelf weten dat zij nooit nummer 1, 2 of 3 zullen zijn…triest en zeker als je het met zoveel passie doet.
Mooiste voorbeeld is bijvoorbeeld, sprinten, zwemmen. Er zijn veelal 8 banen maar men is immer gefocused op maximaal 3 banen en de rest, ach…(die doen er dan niet ‘zo’ toe)…
Topsport is mij veel te hard om eerlijk te zijn daarbij is gebleken dat in zeer veel takken van de Topsport alles op alles wordt gezet om die ene duizendste sneller te zijn t.o.v. de ander.
Dat hangt denk ik heel sterk af van welke positie uit je kijkt. Zoals je het hier beschrijft komt het op mij althans over alsof je vanuit het oogpunt van de toeschouwer ernaar kijkt, en dan is het dus aanzienlijk minder relevant om naar sporters te kijken die niet meestrijden voor de eind-overwinning van dat evenement. Bekijk je het echter vanuit de deelnemers-positie, dan is het naar mijn mening een heel ander verhaal, en komt de alom bekende kreet “meedoen is belangrijker dan winnen” om de hoek kijken, en spelen zaken als passie juist een grote rol. Je vergelijkt het nu met atletiek of zwemmen, maar treffender is denk ik om naar een sport als wielrennen te kijken, en dan met name naar grote rondes als de Tour de France. 200 deelnemers, 1 winnaar. Zijn die andere 199 daarmee dus geen winnaar? Naar mijn mening toch niet… in 3 weken tijd 3000+ km fietsen, dan ben je geen koekenbakker lijkt me. En hoe groot is je persoonlijke overwinning als je voor het eerst Parijs haalt? Ook al finish je als 199e uiteindelijk, dan nog ervaar je dat als een enorme overwinning. Terwijl als jij dan als toeschouwer kijkt je daar dan dus geen belangstelling voor hebt (uiteraard in z’n algemeenheid gesproken natuurlijk. Meestal dat de verhalen van de mannen / vrouwen die achterin het veld rond gingen veel mooier nog zijn dan van de winnaar)
Mooi om naar te kijken maar om volstrekt fan van iemand te zijn of worden, een persoonlijke nee voor wat mijzelf betreft.
Puur op basis van wat iemand gewonnen heeft ben ik het daar helemaal mee eens, maar over het algemeen spelen er veel meer zaken een rol voor een “fan”. Zo was Hoogerland razend populair in Nederland nadat hij het prikkeldraad in vloog, en we kennen allemaal nog wel Kenny van Hummel die elke berg-etappe stee-vast op de voorbumper van de bezemwagen de finish wist te halen. (Door l’Equipe uitgeroepen tot slechtste klimmer ooit). Laurens ten Dam en Bram Tankink zijn ook sprekende voorbeelden hierin, of bij het schaatsen Erik Hulzebosch. Max Verstappen (en ook zijn vader Jos) in de Formule 1. (Nog) niets gepresteerd qua overwinningen, maar toch opvallende figuren. Mensen die hun fan-schare niet zo zeer danken aan overwinningen, maar aan persoonlijkheid, aan opvallende prestaties of aan grote pech.
Ergens lijkt dit ook wel gerelateerd te zijn met de sport. Want wie kan de nummer 3 of zelfs de nummer 2 van de 100 meter sprint op de Olympische spelen van Londen nog noemen? Usain Bolt kent iedereen, maar wie waren die anderen?
Oftewel, het is allemaal iets genuanceerder naar mijn mening dan hoe je het hier doet voorkomen. Ik snap je gedachte heel goed en deel je mening deels ook, maar het is naar mijn idee wel vanuit een beperkte invalshoek.
Respect voor de sporter echter dat heb ik ook voor iedereen die werkt of iets probeert te maken van zijn of haar leven. Daar hoef je niet persé sporter of topsporter voor te zijn. Ik heb ook respect voor de slager en de mensen die in het slachthuis werken…om mijn stukje vlees te snijden ;-)
Maar goed dat is een ander onderwerp.
Laagvlieger op 2 apr 2016 15:38
En daar zit volgens mij inderdaad ook de kernvraag. Doen die sporters het namelijk voor jou en mij? Of zijn ze in eerste instantie sporter omdat ze het zo leuk vinden om die sport te doen? Is die slager nu slager geworden omdat hij timmeren zo leuk vond? Of omdat hij slager wilde worden?
En daarmee is onze mening over hen dus ook niet echt relevant, want ook al kijkt er geen mens naar die sporters, dan nog blijven ze het doen omdat ze het leuk vinden om te doen. Dus hoe triest is het dat ze nooit 1, 2 of 3 worden? Dat ze nooit de grote media-aandacht krijgen die ze “verdienen”? (want in hoeverre verdient iemand dat?). Volgens mij is er niets triest aan dat iemand de kans heeft te doen wat hij / zij leuk vind om te doen, maar is het iets waar enorm veel mensen met gepaste jaloersheid naar kijken.