Humerus fractuur.

Inmiddels 7 weken geleden een fractuur opgelopen in mijn bovenarm. De fractuur is zogenaamd simpel en is inmiddels redelijk hersteld (letterlijke tekst van Orthopeed, die krijg ik alleen met een operatie van elkaar). Nu gaan we echter volgende week weer naar Oostenrijk en ik zou daar gaan wandelen/wellnessen etc. Ik voel me echter dusdanig goed dat ik toch maar de vraag heb gesteld “mag ik al skiën” en de orthopeed gaf aan dat hij het me zeker niet zal aanraden. Mijn volgende trip 3e week Maart zal geen probleem zijn volgens hem.

Nu komt natuurlijk de vraag en ja ik weet dat ik het advies van de orthopeed moet volgen maar ik weet ook dat ik volgende week de kriebels zal krijgen. Als achtergrond, ik ski al zo’n 40 jaar met gemiddeld zo’n 20 skidagen per jaar dus ik weet wat ik doe en hoe ik een piste af moet komen. (Alhoewel je dit niet zou zeggen na mijn domme val in dec.)

Kortom, heeft er iemand ervaringen met dezelfde blessure en heeft er iemand toch het risico genomen om na 7-8 weken weer op de ski’s te stappen. Inmiddels ben ik overigens al wel begonnen met lichte krachttraining en 2 x per week spinnen. Ik weet dus wat de Orthopeed zegt maar wellicht zijn er meer idioten zoals ik en of hebben jullie een iets meer afgewogen advies.

Het afgewogen en verstandelijke advies heeft de orthopeed gegeven. Het is nu aan jou om ‘eigenwijs’ te zijn en dit advies te negeren.
Je zegt zelf al dat je erg veel ervaring hebt, maar toch die ene keer erg vervelend bent gevallen…
En je heb nog een skivakantie in het vooruitzicht.
Ik snap het wel, ik heb een hekel aan het dragen van een helm. Bij zonnig, niet zo’n koud weer, doe ik ‘m ook niet altijd op. Met de nodige discussies met mijn vriendin als gevolg. Ik val eigenlijk ook nooit, maar juist die ene keer…

Zolang je niet valt zal het gerust goed gaan, maar om nou dat risico te nemen… als je wel valt, komt er wellicht er snel weer een breuk in en de vraag is of je daar zin in hebt. Hij zal het niet voor niets gezegd hebben. Evt kun je vragen wat de gevolgen zijn en dan zelf inschatten of je tegen het advies in alsnog wilt gaan.

Ach, wat let je. Er zit tenslotte ook weer 7 weken tussen de aankomende vakantie en de vakantie 3e week maart…

Je kunt hier advies vragen, maar wat wil je??? Dat wij je overtuigen met zijn allen dat je toch gewoon kunt skiën, of dat we dat juist uit je hoofd proberen te praten?? Het 1e antwoord wat in je opkomt, is vaak ook het goede antwoord?

wel vreemd dat de orthopeed zegt dat de breuk alleen met een operatie van elkaar af te krijgen is, maar het nog niet verstandig vindt om je te laten skiën? Geen idee wat daar de medische achtergrond van is… is niet mijn vakgebied

*bericht bewerkt door Veenhoorn op 06 feb 2018 15:58

Als ik wit zie, dan gaat het bergafwaarts met me.

Lastig natuurlijk.

Bij mij ging een week voordat ik naar Sölden ging het gips van mijn pols af (goed getimed). Volgens de foto en de mening van de chirurg was alles okee en mocht ik alles weer doen met de pols. Maar of het met mijn pols wegslaan van een slalompaal daar ook onder valt weet ik niet (kwam verkeerd uit :)). Het bleek uiteindelijk te kunnen.

Waarom raadt de arts het af? Nog niet volledig genezen maar wel voldoende om te belasten? Zou een piekbelasting (opvangen val) meer dan normaal riskant zijn?
Uiteindelijk moet je zelf die afweging maken… Zeker als je spierweefsel zes weken niks heeft gedaan kun je klappen minder goed opvangen. Dat zou ik wel meenemen in gedachte (hoewel ik me daar niet door heb laten tegenhouden).

En rustig aan doen: de meest vervelende blessures heb ik opgelopen bij rustig aan skiën.

Misschien een afspraak maken bij een orthopeed die zegt dat je wel mag skiën. Makkelijk te vinden tegen binnen een week of 3, dan mag het zeker.

WGSM

Argument was inderdaad dat ik minder goed of niet goed in staat ben, door verlies van spierkracht, een val op te vangen.

Met daarmee dus de kans dat het weer eerder breekt, ondanks dat het bot goed geheeld is. Sja, je moet zelf kiezen of je het risico wilt nemen…

Tis wel heel dom hé. We houden het op genieten van de berglucht en een paar stevige wandelingen (hopen dat ik niet val)…

Eigenlijk wel begrijpelijk dat je graag de latten wilt onderbinden. Maar het is jouw lichaam dus het risico moet je zelf inschatten en kijken of je dit het nemen waard vindt.

Persoonlijk zou ik waarschijnlijk wel gaan skiën, maar rekening houden met de factoren pistes (ligging, preparatie, ijs etc), snelheid, risico en drukte.

*bericht bewerkt door Quick op 06 feb 2018 17:00

Mr. Slow

Beetje buiten de orde. 2 weken geleden zag ik bij de lift een Nederlandse jongeman aansluiten met slechts 1 been. Had ook maar 1 ski. Ik heb er verder geen aandacht meer aan geschonken maar hoe presteer je dat. Ik vraag me af in hoeverre je “genezen” fractuur een echt probleem vormt. Ik ben na een polsbreuk ook vrij snel terug gaan schaatsen, wat ik nog als groter risico inschat. Maar verzekeringstechnisch bij een afwijzend advies van de orthopeed?

Hen48

Juist. Die laatste zin. Voorspelt m.i. niet veel goeds.

Tja… ik heb met mijn bovenarmbreuk 10 maanden gelopen, wel een “goede” breuk; bot helemaal door, botvlies ook en direct geopereerd.

Ik mocht na tien maanden weer skien, hoorde dat ik mocht skien en een week daarna stond ik in de sneeuw… Bang om te vallen, bang dat andere mensen tegen mij aan zouden skien, bang om harder te skien, bang of ik nog wel kon skien… Super onzeker en mentaal zwaar, terwijl ik er zo naar uitgekeken had.
Merkte vooral in mijn coordinatie en spierkracht dat ik daar echt nog veel in te verbeteren had, maar ik moest en zou per sé skiën, wat had ik hier naar uitgekeken en wat viel het tegen…

Doe waarvan jij denkt dat goed is, maar verkijk je niet op wat een blessure mentaal met je kan doen, vond ik misschien nog wel zwaarder dan het hele fysieke herstellen…

Tsja… De orthopeed heeft de wijsheid in pacht en geeft het advies waar hij achter staat en wat logisch is volgens zijn ervaring etc…

Ik zou zelf, eigenwijs als ik ben, zeker weten gaan snowboarden na die 7 weken als het goed voelt zoals jij het zegt en als de vakantie toch al geboekt is (niet gaan skiën want dat heb ik nooit gedaan en dan ziet de orthopeed me waarschijnlijk wel veel eerder terug 😉) Een jaar of 8 geleden, na een fiets ongeluk waar ik een nare schouder/sleutelbeen blessure aan over hield ging ik 2 weken later ‘wel even’ crossen op een quad. Het kon wel vond ik, ondanks het dringende mitella advies van de dokter en fysio… Na 10 miuten was wel duidelijk dat dat niet slim was en verging ik uiteraard van de pijn. Achteraf niet zo gek aangezien ik na een paar maanden pas goed kracht kon zetten en meer dan een jaar later pas klaar was bij de fysiotherapeut en toen pas weer vol mijn schouder kon belasten. Dat gebeurde in juni ofzo maar ik ben nog tijdens de revalidatie in de winter wel gaan snowboarden. Het advies luidde: je moet het zelf weten maar het is nog erg kwetsbaar. Ik heb gegokt op rustig aan doen en dat is goed gegaan.

Maar ik denk dat het er toch op neerkomt dat je zelf de inschatting moet maken of je het durft, hoe het voelt, hoe je beweegt etc. Ik denk als je je piste keuzes er op aanpast en gewoon rustig aan je ding doet de kans op nieuwe letsel zeer beperkt kan zijn. Maar risico is er altijd.

Dus of er meer idioten als jij zijn? Ja dat zal ik dan wel zijn…

Een meer afgewogen advies? Nee, meer dan bovenstaand kan ik er niet van maken.

🏂

Hi Irene, heel herkenbaar. Ben wel wat gewend met blessures als fanatiek MTB’er maar 2 jaar geleden zo hard gevallen dat zo’n beetje alles gekneusd was en m’n rechterarm 15 hechtingen kreeg. Dan zit je de 1e paar afdalingen daarna wel heel verkrampt op de fiets met angst voor alles. Voordeel was dat ik 2-3 per week op de fiets zat en dan ben je er sneller overheen (denk ik). Heb het nu ook wel een beetje. Ben gevallen op een hele makkelijke piste dus kan me eigenlijk niet herinneren waarom het mis ging. Vorm van laag bewustzijn/lage concentratie is me uitgelegd. De kans dat daarmee de 1e afdaling juist te geconcentreerd gaat is dan natuurlijk groot.

Ik zou er voor gaan maar ik ben dan ook eigenwijs. Het is geheeld, dus bottechnisch is er weinig aan de hand. Het zit 'm dus in de spierkracht. Ik had die spierkracht binnen een paar dagen grotendeels weer terug na mijn breuk ooit. Helemaal top duurt wel een paar weken, maar het was al snel functioneel genoeg. Beetje met een wakker hoofd op de latten en het komt al gauw goed. Zo’n orthopeed moet ook gewoon het veilige advies geven en dat doet ie, volledig terecht. Maar als het goed voelt…

Er komt een herinnering in me op van de Wegenwacht. Ik was eens gestrand met een kapotte sensor, daardoor leek de motor constant oververhit. Niets aan de hand, maar wel meldingen. De mededeling: “Ik moet je officieel met klem adviseren om naar een garage te gaan. Doorrijden is niet verstandig. Maar ja, als jij denkt dat je het zelf in de gaten kan houden, kan ik je niet tegenhouden om met een flinke omweg naar die garage te gaan…”. Kortom: gezond verstand gebruiken. Wintersport is nooit zonder risico.

Plaats een reactie