Project ski 2.0

Wintersport is voor ons allen een ding waar we altijd naar uit kijken. Heerlijk op de bergen en spelen in de sneeuw. Dit op de meest fijne latten die er zijn, maar wat als je die latten zelf maakt? Wordt het (in dit geval) skiën dan niet nog leuker? Een dikke ja kan ik jullie garanderen.

Lang geleden (2015) heb ik voor mijn profielwerkstuk een set poederski’s gemaakt https://www.wintersport.nl/forum/topic/190026 Dit was natuurlijk een leuk project maar dit kostte erg veel tijd en moeite voor het uiteindelijke resultaat. Direct na het afronden van die ski wist ik al dat er een tweede aan ging komen. Wanneer? Geen idee. Wel wist ik dat er heel veel dingen te verbeteren waren.

Meerdere keren in de periode 2015-2017 heb ik eraan gedacht om een volgende ski te maken maar telkens kwam het er niet van, tot ik in oktober 2017 wederom een ski wilde bouwen. Als snel had ik wat dingen op papier staan en ben ik eraan begonnen.

Het ontwerp
Natuurlijk moest er eerst bepaald worden wat voor een ski het ging worden. Lang hoefde ik niet na te denken aangezien aan mijn ski collectie alleen nog een fun ski mist. De ski moet natuurlijk aan een enkel eisen voldoen:
-De ski moet licht zijn.
-De ski moet flexibel zijn.
-De vorm moet all-mountain achtig zijn.

Uit deze eisen kunnen de specificaties van de ski bepaald worden:
-Lengte 177 cm
-Sidecut 118-86-108
-Radius 20.1 meter
-Camber 1 cm

Door dit uit te werken via een programma om ski’s te bouwen ziet de vorm er als volgt uit:

Om de buigingen goed in de ski te krijgen dient er een mal gemaakt te worden. De afmetingen hiervan zijn te baseren uit de ski. Natuurlijk is dit eerst getekend om een goed beeld te vormen:

In eerste instantie was deze gemaakt om één ski tegelijk te persen. Al snel kwam het idee om hem uit te breiden naar een mal voor twee ski’s. Zogezegd zo gedaan. Door middel van wat draadstang was dit wel goed te doen, dit zorgde wel voor een probleem. De mal was niet meer perfect recht. Om dit te compenseren is er op de mal een kunststof plaat gemaakt die wel recht is. Dit zorgt ervoor dat de ski geen deuken/bulten in het belag krijgt.
Om een beeld te vormen, dit was de mal voor één ski:

Na wat aanpassingen is de mal er als volgt uit komen te zien:

De pers
Natuurlijk moet zo’n ski geperst worden om de vorm erin te krijgen. Nu zijn er heel wat mogelijkheden voor een pers, al deze mogelijkheden hebben voordelen en nadelen. Een paar voorbeelden zijn:
-Vacuüm persen (De manier hoe ik mijn eerste ski heb geperst)
-Door middel van klemmen persen
-Door een slang op te blazen persen

Uiteindelijk ben ik gegaan voor het persen door twee brandslangen op te blazen. Om dit te realiseren moet er een behuizing gebouwd worden die de druk kan hebben (zo’n 1.5 bar). Door wat balken bij elkaar te verzamelen was deze behuizing snel gemaakt:

De brandslangen waren nog wel even een ding. Voordat deze luchtdicht waren was ik zo twee weken verder, gelukkig waren ze na veel testen eindelijk luchtdicht en konden ze gebruikt worden.
Met alle onderdelen in de pers (niet de ski) ziet dit er als volgt uit:

De ski ligt onder alle balkjes die samen gebracht zijn met wit tape.

Het design
Direct toen ik met het idee kwam om een tweede ski te maken wist ik dat ik meteen stappen moest ondernemen. Toevallig had ik nog een stuk glasvlies liggen waar de topsheet mooi op gemaakt kon worden. Door wat te knutselen kwam dit ontwerp eruit rollen.

Na wat creativiteit is het resultaat erg goed geworden, alleen de kleuren zijn wel wat anders geworden:

Nu de topsheet klaar is had ik geen excuus meer om de materialen niet te bestellen. Dit is dan ook direct na het afronden van de topsheet gedaan.

De ski
Aangezien ik de beschikking had over een watersnijder kon ik alles perfect op maat laten snijden. Dit is iets wat de kwaliteit van de ski erg verbeterd heeft ten opzichte van de vorige ski.

Perfectie noem ik zoiets. Veel beter ga je de vorm niet krijgen.

Om grip te hebben op de piste moeten er natuurlijk kanten op het belag komen, dit wordt simpelweg gedaan door ze voordetijd met seconde lijm op te plakken. Aangezien ik het meteen goed wilde doen moesten de kanten om de tip en tail gebogen worden, iets waar ik ontzettend tegenop keek aangezien die kanten voor geen meter te buigen zijn. Door wat test opzetjes te maken:

Had ik gelukkig een manier gevonden om de kanten om de tip en tail te buigen. Na veel bloed zweet en tranen is het wel gelukt. Niet helemaal perfect want één kant knapte af waardoor de andere kant nog een stuk verder doorgebogen moest worden. Het resultaat:

Goed is te zien dat de kanten niet helemaal perfect aansluiten:

Nu de kanten erop zitten is het tijd voor de kern. Om te zorgen dat deze niet gaat verrotten moeten er ‘sidewalls’ gemonteerd worden. Dit zijn eigenlijk gewoon plastic staven die je eraan plakt met epoxy. Belangrijk is hier wel dat de hechting perfect moet zijn, deze plastic staven eisen dan ook een heel proces voordat ze verwerkt kunnen worden (schuren, schoonmaken, branden). Het opplakken van de sidewalls:

Het profileren
Omdat de ski in het midden dikker moet zijn dan aan de tip en tail moet de ski geschuurd worden. Aangezien het hout vrij zacht is (een stuk zachter dan bamboe) was dit niet heel lastig om te doen. Het resultaat:

Wat opmerkelijk is, is dat één enkele kern slechts 600 gram weegt. Voor een kern is dit niet echt veel.

Het persen
Tweede kerstdag was het dan eindelijk zover, alles was gereed om te persen. Dit moest het moment zijn, elke fout kan fataal zijn voor de ski. Helaas heb ik hier vrijwel geen foto’s van aangezien ik drukker was met het lamineren dan met het foto’s maken. Ik kan jullie wel vertellen, het was niet veel anders dan mijn vorige ski waar wel een filmpje van is.
Bij het lamineren van de laatste laag kwam het besef dat er nog veel epoxy over was, direct wist ik dat dit nog weleens fout kan aflopen (lees delamineren). Helaas was alles vastgespijkerd en vastgeplakt en kon ik hier dus niets meer aan doen.
Toen de druk op de slangen stond heb ik elk half uur gekeken of de druk er wel op bleef. Helaas ontstond er na het eerste half uur al een gigantisch lek. Veel duct tape wou het probleem nog enigszins verhelpen. Helaas niet helemaal en had ik dus een vrij ernstig lek. Gevolg: de compressor sloeg erg vaak aan. 24 uur lang heeft de ski op druk gestaan. Na deze 24 uur kon dan eindelijk de druk eraf. Biddend alles los maken leverde het volgende resultaat op:

Alles was glad aan de bovenkant, wel waren er een aantal plekken te zien die niet genoeg lijm gekregen hadden. Gelukkig was dit nog enigszins op te vullen. Het belag zag er tevens heel erg glad uit, slechts één enkel deukje was de schade.

Het finetunen
Nu ze uit de pers zijn en hard zijn geworden kunnen de ski’s uitgezaagd worden. Door met een decoupeerzaag lang de kanten te zagen heb je deze er al gauw uit. Doormiddel van een bandschuurmachine kunnen de sidewalls afgeschuurd worden en kan er een ‘cap construction’ gemaakt worden. Na het uitzagen en schuren was het resultaat absurd goed moet ik eerlijk zeggen:

De buigingen waren eigenlijk helemaal perfect:

Nu het laatste, de bindingen. Deze zijn weggehaald van een oudere ski die hier nog stond:

Wat een resultaat.

Het testen
Een week na het afmaken van de ski konden ze al sneeuw zien, niet in de Alpen. Nee, ze gingen meteen mee naar de Pyreneeën.
Tuurlijk kon ik ze niet in de auto laten liggen de eerste dag. Het eerste skigebied van deze ski luidt Peyragudes. Meteen toen ik ze onder klikte wist ik niet wat me overkwam, ze zijn zo bijzonder licht voor ski’s. Ik zeg het niet graag maar ze skiën echt heel fijn, ook @Henri kan hierover meepraten. Een nadeel is wel dat ze aardig klapperen op een wat hogere snelheid. Dit komt omdat ze ook erg flexibel zijn. Natuurlijk zijn er een paar foto’s gemaakt in de sneeuw:

Maar dan…
De tweede dag gingen de gewone piste latten weer onder. De derde dag daarentegen gingen deze ski’s er weer onder. Aangezien Piau Engaly niet zo goed is in pistes preparen kregen de ski’s de volle laag. Veel gestuiter over de piste zorgde aan het eind van de dag voor een fataal probleem… Delaminatie, datgene waar ik al zo bang voor was gebeurde. Al gauw zag ik wat er gebeurd was, een stukje wat diende voor opvulling bij de tip is eruit geschoten. Je kon inmiddels door de ski heen kijken:

2 weken later toen de ski’s weer in Nederland waren heb ik ze direct gerepareerd. Veel lijm en glasvezel doet in dit geval wonderen:

Conclusie
Tuurlijk zijn er een paar dingen die verbeterd kunnen worden, met name is de stijfheid van de ski een ding. Een ander ding is het gebruik van de lijm, blijkbaar moet je vooral niet te zuinig zijn met het maken van een ski.
Al met al is dit wel een vrij goede tweede ski geworden. Tijd voor een derde zeggen we dan.