Oproep: de laatste lift gemist?

De plek waar het gebeurde was in Zell Am See onder aan de Hirschkogel-Express. Aan het einde van de lesweek was daar de prijsuitreiking voor de kinderen. Dit duurde nog al lang. Tegen de tijd dat de laatste prijzen werden uitgedeeld deden ze de lift dicht zodat wij niet meer naar het “Schuttdorf” gebied konden waar wij het appartement hadden. Een van onze kinderen was wel al eerder vertrokken met het gezin van mijn broer en stond dus wel aan de andere kant van het gebied. Doordat zij niet de sleutel van onze lockers hadden moesten de spullen meegenomen worden naar beneden.
Wij zijn met onze oudste naar beneden geskied en in en moesten in een overvolle bus vanuit Zell Am See terug naar Schuttdorf. Daarna moesten we de auto ook nog ophalen van de parkeerplaats. De volgende dag moesten wij alle spullen mee de berg op nemen terwijl wij die normaal in de locker hadden zitten. Normaal geen probleem maar wij hadden ook nog een kind van 2 er bij en dan wordt het wat lastiger.
Alles overleefd dus maar al met al waren wij zeker 1,5 uur langer onderweg. Terwijl als ze de lift een half uur langer hadden laten draaien er voor veel mensen niks aan de hand was geweest.

Zelf niet meegemaakt. Wel mensen gesproken in de lift die het de dag ervoor hadden meegemaakt. Hun accomodatie was in Val Thorens, waren aan het skien in courchevel en toen gingen de liften dicht. Niet vanwege de tijd, maar vanwege de weersomstandigheden. Taxikosten ruim 250 euro, hadden achteraf wellicht beter een appartement kunnen zoeken.

Een keer meegemaakt. Ik dacht dat alle verbindingsliften iets langer open waren dan de rest en we besloten dus om in Alta Badia vanaf Pralongiá dwars door het gebied terug te gaan ipv via die lange dalafdaling (9a volgens mij).

Bij de eerste lift, een sleper, dacht ik al dat het toch krap zou worden, die was al aan het sluiten maar we mochten nog. De rest bleek toen al dicht te zijn, terwijl we dus middenin het skigebied stonden. Terwijl ik in mijn hoofd al aan t bedenken was in welk dal we dan uit zouden komen en dat het dan maar een taxi zou worden, riep 1 van de liftmedewerkers me en vroeg waar we heen moesten. Vervolgens mochten we met zijn lift (denk inmiddels 20 minuten na sluitingstijd) alsnog omhoog maar, zo zei hij, we moesten nog een lift en het kon dus zijn dan we moesten lopen…

Ook de laatste liftman bleek supervriendelijk en liet ons ook nog naar boven, terwijl hij volgens mij echt op het punt stond om weg te gaan.

Mijn les: beter checken wat de tijden per lift zijn en gelukkig zijn de liftmannetjes erg vriendelijk in Alta Badia :).

Niets spannends dus, maar ik vond het niet heel relaxed en heb mijn lesje geleerd.

De beruchte laatste Grand Fond lift om terug te komen in Orelle…en ja, als die dan gesloten blijkt vanwege slecht weer boven op de top, dan hang je! Last minute een hotel boeken in Val Thorens is een dure grap. Helemaal als het vakantie is en er alleen nog 5* hotels beschikbaar zijn a 500 euro per nacht (afgezien van het feit dat je geen spullen bij je hebt). Dus zit er niets anders op dan een taxi naar Orelle te pakken. 2 uur later en 250 euro lichter…

Plaats : 4-bergen schaukel Schladming ; 12 tal jaren geleden
Wij verbleven in Rohrmoos, samen met een 3-tal maten besloten we over de Planai naar Hauser Kaibling te gaan en terug.
Op de terugtocht aan de achterzijde van de Planai werd net voor onze neus een sleeplift naar de top gesloten .
Met HEEL veel overredingskracht hebben we de liftoperator toch bereid gevonden om ons te depanneren.
Van Planai naar beneden op een piste vol buckels kwamen we ook weer net te laat voor de verbinding naar Hochwurzen.
Hier hebben we dan de echtgenotes gebeld die ons beneden zijn komen ophalen met de wagen.
Best een ervaring waar we achteraf nog dikwijls om lachten .

Het wachten is hier natuurlijk eigenlijk op een Cervinia bezoeker die vast is komen te zitten in Zermatt. Dat is denk ik de langste taxirit en voor dat geld kan je waarschijnlijk beter een chique hotelkamer boeken :).

Ik ben met een groepje eens gestrand op de Sella Ronda. De auto stond in Campitello; de laatste lift vanuit Val Gardena richting Passo Pordoi hebben we echter gemist. Een van de mensen met wie ik skiede was erg hard gevallen en erg moe, waardoor het tempo drastisch omlaag ging. Waren we 5 minuten eerder geweest, dan hadden we het nog gered.
We zijn naar het dal geskied in Plan Gralba en gaan opwarmen in een hotel. Daar zaten nog wat mensen met hetzelfde probleem. Uiteindelijk hebben we gezamenlijk een taxi besteld naar Campitello. Dat kostte 17 euro per persoon, dus viel uiteindelijk erg mee. Als we het busje niet hadden kunnen delen had het het dubbele gekost per persoon. Maar nog steeds geen godsvermogen.

Het wachten is hier natuurlijk eigenlijk op een Cervinia bezoeker die vast is komen te zitten in Zermatt. Dat is denk ik de langste taxirit en voor dat geld kan je waarschijnlijk beter een chique hotelkamer boeken :).

Roy83 op 31 okt 2018 10:49

Heb zo’n verhaal helaas niet van mijzelf, wel van iemand die met onze groep mee ging: Die had Cervin en Cervinia als ‘het zelfde’ gezien en was vanaf GVA naar Zermatt gereisd om er daar achter te komen dat de groep in Cervinia zat …
Was inderdaad een duur ritje …

Het wachten is hier natuurlijk eigenlijk op een Cervinia bezoeker die vast is komen te zitten in Zermatt. Dat is denk ik de langste taxirit en voor dat geld kan je waarschijnlijk beter een chique hotelkamer boeken :).

Roy83 op 31 okt 2018 10:49

en dan heb je nóg een probleem. Je mag met je Cervinia skipas niet vanuit Zermatt starten.
Ik was een keer 5 minuten te laat op Furi, dat is een tussenstation van de gondels richting Cervinia. Die gondels draaien nog gewoon maar na 15u kom je er met je Cervinia pas niet meer in. Toen ben ik maar over het poortje geklommen. Maar ik neem altijd mijn creditcard mee voor een overnachting.

Een aantal jaar geleden was ik op wintersport in Portes du Soleil met mijn ouders en zusje, een gebied waar we al voor de 5e keer naartoe gingen. We verbleven Avoriaz en gedurende iedere vakantie skiën we minimaal één keer het befaamde ‘rondje’. We zaten 's avonds te plannen waar we de volgende dag gingen skiën en checkten het weerbericht. Dit gaf aan dat het redelijk hard ging waaien en sneeuwen, maar het zou gaan niet gaan stormen dus we zouden er voor gaan de volgende dag.

We waren 's ochtends op tijd begonnen en kozen er voor om de ronde tegen de klok in te skiën. Aan het begin van de dag was het bewolkt, maar na de lunch begon het weer steeds slechter te worden. Toen we ter hoogte van Champoussin waren, begon het toch vrij stevig te waaien en stonden er steeds minder mensen op de piste. We hoorden dat steeds meer liften dicht gingen en we besloten om ons rondje af te blazen en terug te skiën richting Avoriaz. Toen we langs de een-na-laatste lift die we nodig hadden skiede, de Pointe de l’Au, draaide deze nog, maar eenmaal beneden hadden ze hem net dicht gegooid. Toen was het al rond 15:00. Er werd ons verteld om via Châtel terug te gaan en zo begon een race tegen de klok. Uiteindelijk splitsten we en ben ik als enige nog vooruit gestuurd om de lift naar Les Lindarets te halen, zodat ik de auto kon halen en de rest kon ophalen in Châtel. Echter, ik kwam 20 minuten vast te zitten in een lift en ik kon de laatste lift in geen mogelijkheid meer halen.

Vervolgens heb ik de rest opgewacht en zijn we samen naar Châtel geskied. Vanaf daar hebben we de gratis skibus gepakt naar La Chapelle d’Abondance en eenmaal daar hebben een taxi besteld om ons terug naar Avoriaz te brengen. We waren uiteindelijk om 8/9 uur 's avonds thuis en de taxi kostte €80,-. Diezelfde avond hebben we er nog enorm om kunnen lachen, omdat we eerste vier jaar altijd hebben geroepen een lift missen ons nooit zou overkomen, maar het dan toch gebeurd was.

@DrPhil Bedoel je de internationale pas geladen op een Cervinia skipas? Ik heb mijn GPS er even op nagekeken en ben daar afgelopen seizoen lijkt het om 15:09 (of 1 minuut eerder of later) nog gewoon door het poortje gegaan. Weet je zeker dat je de goede skipas had ;)

Tijdens ons verblijf met de vriendengroep in Le Levaissaix (bij Les Menuires) in maart 2009 worden er als vanzelfsprekend dagelijks groepjes gevormd die samen op pad gaan. De beginners en licht-gevorderden gaan naar de skiklas, de meer ervaren skiërs gaan verder het immense skigebied in. Aan het einde van de dag komen natuurlijk de verhalen over de gebeurtenissen van de dag. Zo komt ook ter sprake dat de pistes bij Courchevel heerlijk rustig zijn en dat klinkt als muziek in de oren bij de minder ervaren skiërs. Aan het einde van de week willen ze dat met eigen ogen gaan bekijken en dus wordt een route uitgestippeld om via Méribel en de Col de la Loze naar Courchevel te gaan.

Aanvankelijk gaat de tocht voorspoedig en de ietwat late lunch wordt inderdaad op een zonovergoten terras in Courchevel genuttigd. Op de terugweg gaat het minder soepel: de vermoeidheid begint haar tol te eisen en door de uitbundige lentezon worden de pistes ook zwaarder. Het aantal valpartijen neemt toe en het tempo daalt zienderogen. Hoewel de pistes in deze tijd van het jaar langer open blijven, tikt de klok onverbiddelijk door. Sebastian is de meest ervaren skiër van de groep en probeert zijn skigenoten aan te moedigen, maar heeft dit geen effect. Sterker nog: de tijdsdruk zorgt er hooguit voor dat de rest van de groep geforceerd probeert om op tijd beneden te komen met nog meer valpartijen tot gevolg. De redding is echter dichtbij, want eenmaal in Méribel is één lift voldoende om rustig af te kunnen dalen naar ons chalet.

Het laatste stukje besluit Sebastian om vooruit te skiën en de liftbediende te vragen om nog één minuut te wachten. Want wat is nu één minuut? In hoog tempo komt Sebastian bij de lift aan, maar de strenge liftbediende ziet hem aankomen en maakt met zijn armen al een duidelijk kruisgebaar: de lift is gesloten. Hij blijkt niet voor rede vatbaar, ook al komt de rest van de groep er al aan. Uitgeput en beurs van het vallen komen ze tot stilstand bij de lift. Op één minuut gestrand in een onbekend dorp in het verkeerde dal op 60 kilometer rijden van het chalet.

De andere skiërs zijn al thuis als het telefoontje uit Méribel komt. Vervolgens komt er een ijzersterk staaltje teamwork uit de hoge hoed. Terwijl ik door de telefoon uitleg waar de gondel is die afdaalt naar Brides-les-Bains, pakken 2 vrienden hun autosleutels en trekken enkele anderen hun jas aan om soep en brood te gaan halen in de supermarkt. Anderhalf uur later is de groep weer herenigd en zitten we aan een eenvoudige maaltijd de sterke verhalen van de dag uit te wisselen. Nu hebben ze weer praat genoeg…

@ThomJ: Wanneer was dat? Ik was er half januari 2018. De tijden verschuiven naar achter naarmate het seizoen vordert. Uit mijn hoofd was het 15:00, maar het zou ook best 15:05 geweest kunnen zijn. Vanaf Trockener Steg was 15:15, vanaf Zermatt zelf 14:50.
Uiteraard de internationale pas.

@ThomJ Dit kan best, want hangt er namelijk van af wanneer je bent geweest. In zermatt variëren de lifttijden gedurende het seizoen behoorlijk veel. Zo is de laatste lift naar Cervinia in maart/april bijna een uur later dan in december/begin januari.

@DrPhil 2 april. Wel bijzonder dat die tijden überhaupt bestaan, ik heb daar toen niets van gezien. Het skigebied heeft wel overal a4’tjes hangen met laatste rit naar dit en dit punt, maar dat kwam nooit overeen met mijn skipas. Daarmee kon ik gewoon nog later die liften nemen.

Plaats: Alpe d’Huez
Jaar: 1996 (jawel, toen er nog niemand een GSM had)

Wij zaten die week met een aantal late tieners in een hotel in Vaujany en wilden in de namiddag nog even de Sarenne doen. In principe nog tijd genoeg om terug te keren, ware het niet dat iemand een paar 100 meter onder de top is gevallen en daarbij haar knie had ontwricht. Nu bleek dat niet de eerste keer te zijn en heeft ze die voor onze ogen doodleuk zelf terug op zijn plaats geduwd (jikes). Probleem was wel dat skiën er voor haar niet meer bij was omwille van de uitgerokken kniebanden.
Daar stonden we dan: terug omhoog was geen optie en naar beneden was een paar kilometer zwarte piste tot aan een poste de secour. Omdat iemand van de reddingsdienst halen te veel tijd zou gaan kosten en we dan met zekerheid niet meer in Vaujany zouden geraken heb ik haar dan maar op mijn rug meegenomen tot aan de poste de secour terwijl iemand anders haar ski’s en onze stokken droeg. Ik herinner me nog altijd heel goed dat een paar kilometer zwarte piste met 60 kilo op je rug toch niet echt evident is…
Maar goed, van zodra we haar hadden afgezet bij de reddingsdienst vol de gas open, want nu begon de tijd echt wel te dringen.
Tot overmaat van ramp was er in de kom van Alpe d’Huez een superdikke mist opgekomen, waardoor je nauwelijks nog een 10-tal meter kon zien. Zelfs van paaltje tot paaltje skiën was geen optie, waardoor we quasi stapsvoets met de rand van de piste als leidraad tot in het dorp zijn gesukkeld. De laatste paar honderd meter heb ik dan mijn snowboardende vrienden achter gelaten en ben nog letterlijk in het allerlaatste bakje van de DMC 1 geraakt. DMC 2 was al dicht, dus was de enige optie afzakken tot in Oz. Daar gelukkig dan een (auto)lift kunnen krijgen tot in Vaujany, waardoor ik rest van de groep op de hoogte kon brengen zodat er niemand al te ongerust zou worden.
Mijn vrienden waren echter niet verder geraakt dan Alpe d’Huez en hebben dan al liftend de 30 kilometer tot in Vaujany moeten afleggen (met 3 man inclusief snowboards niet zo evident), waardoor ze pas om half tien 's avonds in het hotel zijn aangekomen.

@ThomJ, ik was die dag met 4 Belgen, en geen van allen kwamen we erin. (Wat we idd wel gek vonden.)
2 april scheelt wel heel veel: 50min. Last accent from Zermatt 15:40 ipv 14:50. Misschien dat ze gemakshalve de oude tijden nog hadden laten hangen?

Zo ben ik ook benieuwd of er iemand de verbinding tussen Lech en Warth (of andersom) ooit gemist heeft.
Dat is volgens mij ook geen pretje om in de winter (pas tussen Lech en Warth gesloten) van de
ene naar de andere te komen.

1x in Leogang: daar is 1 avond in de week de gondel tot laat open, wij hadden dat toevallig die avond gezien en dachten dat dit standaard was. Wij na het snowboarden, boards gedropt beneden en boven nog wat drankjes gedaan. Het werd steeds rustiger en we vroegen ons af of dat wel klopte. Gevraagd aan de bediening: ja de lift is al dicht, maar ik zie dat ze nog de bakjes eraf moeten halen, dus misschien mag je nog mee. Dat mocht gelukkig, ging ook goed tot vlak voor het dalstation. Lift werd stilgezet en we hebben er een kwartier gehangen, we werden inmiddels wel zenuwachtig. Zouden ze ons laten hangen hier? Uiteindelijk toch ook het laatste stukje naar beneden, de meneer van de lift keek niet blij. Opes, sorry!

Andere keer met verblijf op een piste in Monte Rosa. Tussen halverwege en top station. Lift vanuit het dal naar halverwege blijft tot laat open, de bovenste dus niet. Mijn wederhelft was z’n handschoen kwijt, dus ging weer met de lift naar beneden om te zoeken. Kwam weer boven en net werden de poortjes van de bovenste lift afgesloten. Hij mocht niet meer mee. Dat betekende een flink stuk een rode piste omhoog klimmen en hij kwam pas erg laat weer aan bij het huisje…
Al is het in dat gebied nog erger als je in Champoluc zit en in Alagna strandt.

Gelukkig maar 1 x een taxi nodig gehad, maar dat was niet omdat de lift stil was komen te staan. Vriend was met helikopter afgevoerd en wij zaten met een paar extra ski’s in Zell am Ziller en moesten terug naar Königsleiten. Dat zag ik niet zitten met al die liftjes.

1x gehad in Hafjell, Noorwegen.

Wij hadden daar een huisje boven op de berg, dus moet je de lift hebben om weer boven te komen.

Je raadt het al: laatste lift gemist, de liftboy gaf er weinig om en was ook niet bereid iets van hulp in te schakelen.

We hadden misschien een zeldzame taxi kunnen regelen, maar wij hadden geen zin om daarop te wachten.
Dus zat er niets anders op dan 3 uur lang de rode piste omhoog te lopen, met de skischoenen op de losse stand en de ski’s op de schouder met -21 graden celcius!

Een helse tocht was het!

Daar is ie dan! De Cervinia bezoeker die een nachtje Zermatt gedaan heeft.

We miste de laatste lift terug doordat er op de kaart al een nieuwe verbindingspiste was ingetekend die alleen nog niet gerealiseerd was. Vervolgens in de jeugdherberg overnacht en op huttensloffen Zermatt onveilig gemaakt.

Mayrhofen, mijn eerste echte wintersport…

Tijdens de 4e dag met de penkenbahn omhoog en uiteindelijk vermoeid 's middags aangekomen in tux-lanersbach met de intentie om de skibus terug te pakken naar mayrhofen.
Door een lawine was de terugweg afgesloten en werden we gedwongen om in het dorpje te overnachten, maar al gauw was er duidelijk dat er géén plek meer was om te overnachten. In overleg met de heren van de liften is er besloten om in het half schemer vol gas terug te gaan over de berg.
Alle liften draaiden, er ging een ‘gids’ mee en ik weet nog heel goed dat ik ik er alles aan moest doen om het groepje van ongeveer 20 personen bij te blijven, en de piste bully’s te ontwijken…
Uiteindelijk in het (nagenoeg) pikkedonker aangekomen bij de Penkenbahn en weer naar beneden…

@rico1 Heb je ook nog een aparte pas de volgende dag moeten kopen, of streken de dames en heren lifties over hun hart?
@Jelledm: Bijzonder verhaal zeg!

Voor mij was het in 2005 in Konigsleiten. Ik was alleen, kon nog niet zo goed skieen en het was slecht weer; een flinke sneeuwstorm.
Vlak voor mijn neus ging de stoeltjeslift dicht die ik nodig had om naar Gerlos terug te komen. De medewerker zei dat ik maar naar beneden moest skieen. zo gezegd zo gedaan. Over weilanden, klimmen over hekjes, over weggetjes en je zag geen hand voor ogen. Ook moest ik hele stukken lopen/klunen.
Achteraf gezien eigenlijk best gevaarlijk. Uiteindelijk kwam ik in het dorp uit en kon ik de bus naar Gerlos nemen. Ik was kapot en zal het niet gauw vergeten. Gelukkig konden we een biertje drinken voor de schrik in de Cin Cin :)

Ha Roel, wij waren in 2006 in Cervinia. We wisselden het kijken van de shorttrack en schaatswedstrijden bij de OS2006 in Turijn af met skiën in Cervinia. Vaak konden we de ochtend skiën en einde middag wedstrijden kijken in Turijn.
Op een gegeven moment waren we m’n moeder kwijt geraakt nadat we aan de andere kant van Cervinia naar Zermatt waren geweest. Eenmaal boven, vlak voor sluit can de liften, was mijn moeder dus zoek…zonder telefoon… Toen ben ik aan de Zermatt kant op zoek gegaan en de rest van de groep is naar de parkeerplaats aan de kant van Cervinia geskied. Het was zeker dat ik de laatste lift ging missen… maar beter zo, dan dat m’n moeder alleen in Zwitserland zou zitten. Gelukkig stond ze de anderen al bij de auto’s op te wachten. En zoals verwacht kon ik niet meer terug naar boven. Ophalen was geen optie, om de berg heenrijden was geloof ik 500 km… Beneden heb ik in Zermat een paar schoenen gekocht, zal 80,- hebben gekost en heb ik een hotelovernachting met ontbijt geboekt, zal ook zo’n 80,- hebben gekost en avondeten moest ik toch. De volgende ochtend met de eerste lift weer omhoog, heb een paar mooie afdalingen op verlaten pistes kunnen maken!

Yep, twee mooie verhalen om te delen. Hierbij vast het eerste. Tweede volgt later.

Plaats: Briancon… of eigenlijk juist niet…
Datum: 2010

Ik mocht met m’n broer z’n werk mee, een lang weekend skien vanuit Briancon in Frankrijk. Eerst een nacht in een verrotte bus, vervolgens omkleden in een koude loods en gelijk de piste op. ‘S Middags inchecken in een low budget hotel, kamer met stapelbedden op de eerste verdieping en er recht onder een disco op de begane grond.
Technisch was ik destijds (en ben ik nog steeds) een veel betere skier dan m’n broer, maar hij had een betere conditie, totaal geen angst om snel te gaan en eveneens totaal geen angst om snel op z’n snufferd te gaan. Op de tweede dag gingen we een tocht maken. Als ik het me goed herinner, was ik de enige vrouw tussen alleen maar kerels zoals m’n broer. Het tempo lag behoorlijk hoog en in het begin trok ik dat nog wel, maar wat later in de middag werd het zwaarder. De teamleider zei: “We pakken nog even deze sleeplift omhoog en daarna gaan we terug.” Helaas, die sleeplift kwam een halfuur stil te staan en op het steile stukje waar ik stond, kon ik er niet even uitstappen. Ik voelde m’n benen langzaam vollopen en wist niet meer hoe ik het had. Eindelijk zette dat ding zich weer in beweging :)
Dus die teamleider zegt: “Tja, mensen, nu wordt het heel hard skien, anders redden we de verbinding terug naar Briancon niet.” Als een speer vlogen we achter elkaar aan, maar ik kon het echt niet meer bijbenen. Ik was nog met de afdaling bezig, toen de rest al in de volgende lift omhoog zat. Ik er nog achteraan, maar boven hield ik het voor gezien en besloot de Pontillas-gondel naar Serre Chevalier te pakken en vanaf daar met de bus terug te reizen naar Briancon.
Eenmaal in Serre C aangekomen, kan ik nergens de bus naar Briancon vinden. Dus ik vraag in m’n beste steenkolen-Frans aan een buschauffeur: “C’est le bus a Briancon?” Zegt die kerel: “Non, a;ldkfja;SSH;dshf;BC;van;kdsjffasjkdhf;je;” oftewel, Nee en de rest heb ik niet verstaan… Maar hij maakte wel een hoop handgebaren en bleef maar rechts naar boven wijzen. Dus ik op m’n skischoenen, met m’n ski’s op m’n schouder over de weg naar boven geploegd, naar de Fréjus-lift, in de veronderstelling dat daar dan een bus zou gaan. Had ik al verteld dat het een bijzonder zonnige dag was voor de tijd van het jaar? Man, man, man, het zweet liep in straaltjes over m’n rug. Gelukkig droeg ik in die tijd nog geen helm… Eenmaal boven aangekomen, zie ik alleen maar kleine taxibusjes, dus ik weer in m’n beste Frans: “Le bus a Briancon, c’est ici?” Zegt die kerel: “Non, a;ldkfja;SSH;dshf;BC;van;kdsjffasjkdhf;je;” oftewel, Nee, en de rest heb ik niet verstaan. Maar hij maakte wel een hoop handgebaren en bleef maar links naar beneden wijzen. Ik slaakte een diepe zucht en maakte blijkbaar een zeer verslagen indruk met m’n rode wangen, verwaaide haren, openhangende jas etc. Dus hij gebaarde dat ik wel in z’n taxibusje mocht stappen en dan zou hij me wel even terug naar beneden rijden. Daar werd ik bij de bushalte afgezet en hoorde ik iemand achter me Engels praten. Dus ik zeg tegen die kerel in m’n beste Engels: “Is this the bus stop for the bus to Briancon?” Zegt die kerel: “I certainly hope so…” Klonk nog niet heel erg bemoedigend, maar Yes (of Oui!) tien minuten later kwam inderdaad de bus naar Briancon aangereden. Ik was blij dat ik zat en ben veilig in m’n hotelletje aangekomen, waar ik heerlijk heb geslapen ondanks de discomuziek tot diep in de nacht.
Het laatste dagje heb ik volgens mij volledig doorgebracht op de piste die het dichtst bij ons hotel lag :D

Bedankt voor je vraag, @Roel! Mooi topic is dit geworden. Heb zelf gelukkig/helaas geen mooi verhaal om bij te dragen. Laat ik daar komend seizoen maar eens aan gaan werken ;-)

Jaren terug met vrienden zoals gewoonlijk op wintersport, dit jaar naar Torgon in CH.
Het was dat jaar ontzettend slecht met de sneeuw gesteld daar, verbinding naar FR/ via Chatel was niet mogelijk.
Ivm de kosten dus alleen pas voor CH genomen. Omdat we toch nog wat anders wilden skiën zijn we een dag vroeg op en met de hele meute naar Morgins gereden een dal verder, daar waren meer pistes open.
De kids, toen nog tussen 16 en 20 jaar, 7 stuks gingen alleen wat boarden in de middag.
Het sneeuwde en stormde behoorlijk inmiddels, wij als ouders konden amper nog terug komen naar Morgins daar er de dal afdaling buiten om was afgesloten wegens de wind.
Dus weer omhoog en via de andere kant terug, net op tijd de lift bij Champoussin gehaald, voor de rest kwamen we te laat maar werden opgewacht door de piste dienst die ons voorging (met een noodgang) naar de vlgd liften. Uiteindelijk de laatste afdaling naar Morgins kunnen nemen.
Maar ja toen begon de angst, een van de vrienden was niet met ons mee gegaan maar al vast richting Morgins was toen der tijd nog beginnend boarder, Hij stond daar met de kinderen, op een na, die was alleen gaan boarden, op ons te wachten, En zag dat zijn zoon er niet bij zat HELP.
Er waren toen nog geen mobieltjes, maar de jongeman was naar de piste dienst gegaan en gezegd dat wij in Morgins waren en hoe hij kon laten weten dat hij in Les Crosets stond.
Behulpzame piste dienst heeft gebeld naar kassa in Morgins en toen kwamen ze melden dat hij in het andere dal stond. Hij had zich vergist (je zag geen hand voor ogen) in de piste en was zo in FR richting Avoriaz uit gekomen.
Met dus geen geldige pas, maar hij mocht van de heren daar op de pof mee terug met de lift, gelukkig, maar kwam daardoor wel te laat voor de verbinding.
Je zit als ouders dan wel goed in de rats, hij heeft ook de wind van voren gekregen, en moest uit het andere dal opgehaald worden, met een dik pak sneeuw op de weg.

Dit heb ik (gelukkig) nog nooit meegemaakt. In het skigebied waar we al enkele jaren heel gaan kan ik van wel ongeveer elke piste skiën en de bus is gratis als je een skipas hebt. Dus als ik gewoon naar beneden ski en de bus pak kom ik voor de ingang van de skikelder van het hotel uit. En aan het begin van de meeste liften is een bushalte en die bussen rijden allemaal tot 18:00 (en de hoofdlijn tot 9). En de liften sluiten om vier. Dus dat gaat wel goed komen. Ik vond het verhaal van een wandeling van 3 uur in Noorwegen het speciaalst en die van iemand op je rug op een zwarte piste zonder goed zicht,

Onderstaande situatie heb ik gelukkig niet zelf meegemaakt maar dit is bij vrienden gebeurd. Ze waren in de week van Kerstmis op vakantie in Zermatt met hun dochter van 1 jaar.
Op 24 december waren ze aan de Italiaanse kant (Breuil-Cervinia) aan het skien tot ze er ‘s middags tot hun grote schrik te laat achter kwamen dat de liften vanwege Kerstavond een uur eerder stopten en ze daardoor niet meer terug konden naar Zermatt.
Paniek natuurlijk omdat hun dochter van 1 op dat moment in de creche was en er verder geen familie mee was die haar kon opvangen. Uiteindelijk hebben ze het kunnen regelen dat ze per helikopter zijn teruggevlogen naar Zermatt, uiteraard tegen een royale vergoeding. Maar die hebben ze vanzelfsprekend met liefde betaald om weer bij hun dochter te kunnen zijn op Kerstavond…