Oproep: de laatste lift gemist?

Leuk topic dit:)

Zelf een paar keer de verbinding tussen met de bus of taxi gemoeten omdat de verbinding Les menuires en val thorans dicht ging door storm.
Maar dat is te overzien.

Afgelopen wintersport naar Val Gardena aan de Sella Ronda.
Voor het eerst met een ander stel op vakantie. Ze zeiden dat ze aardig konden skien en eerder zelf de sella ronda gedaan in 4 uur. Dus denk is makkelijk mogelijk.
Het was rustig op de piste en liften dus ook een uitstap naar Marmolada/ Malga Ciapela gemaakt. Echter op terug weg zakte het tempo in. uiteindelijk ging het niet meer. In Arraba maar beslist dat Ik en mijn vriendin naar huis zouden skien en hun langszaam terug. Toen in 1 uur van Arraba naar val gardena geskied zonder bochten in een rechte lijn de pistes af met de laatste lift maar met een paar min te gaan nog gepakt. Daarna ander half uur heen en terug gereden om ze weer op te halen. Al vind ik haarspeldbochtend altijd wel leuk rijden :)

Het is mij ook een aantal keren overkomen.

De eerste keer:

  • de plek waar dit is gebeurd: Stoanmandl lift, Gerlos

  • hoe is dit gebeurd?
    Ik had mijn hotel in Zell am Ziller, dus moest om 16.00 bij die lift zijn, maar omdat ik bij Königsleiten richting Gerlos, steeds de afslag mistte, werd het steeds later, maar toen ik hem eindelijk gevonden had, toen moest ik hard doorskien om de verbinding te halen, maar ik was net een kleine 5 min. te laat, en de liftwacht, wilde me er niet langs laten, en zei, ga maar terug naar het dal bij de Isskogelbahn, vanaf daar kun je met de skibus terug naar Zell.

  • hoe is het afgelopen / hoe ben je teruggekomen en wat heeft je dit gekost?
    Ik heb dat toen opgevolgd, en ben naar beneden geskied, en heb bijna een uur op die rotbus moeten wachten, die mij weer netjes bij de Rosenalmbahn in Zell am Ziller afzette. Dit heeft me niets gekost, aangezien de skibussen gratis ziijn.

De tweede keer:

  • de plek waar dit is gebeurd: Saalbach-Hinterglemm, Limberg-4er/Gruppenbahn

  • hoe is dit gebeurd?

Ik ga wel vaker skien in Fieberbrunn, maar omdat een paar jaar geleden, Saalbach-Hinterglemm en Leogang erbij gekomen zijn, wilde ik daar ook weer eens skien. Zo gezegd zo gedaan, ik ging vrij laat weg met de auto naar Fieberbrunn, zoals altijd, kwam om 11:30 aan,en ging daar parkeren, en daar in het gebied richting de Reckmoos Nord gondel, en dan zo door richting Reckmoos Süd en met de TirolS het Skicircus in, Ik raakte veel tijd kwijt bij de Bernkogel, want ik mistte steeds de verbinding, omdat dit knullig stond aangegeven op de pistekaart, maar nadat ik die lift 3x genomen had, wist ik inmiddels waar ik echt heen moest, en skiedde volgens de kaart in de richting van de Limberg-4er en moest toen de blauwe piste nemen richting de Zwölfer-Nordbahn, om zo richting Leogang te skien, waar ik dan de bus terug zou nemen naar Fieberbrunn, so far so good… NOT! Toen ik wegging, stond er op het infobord dat alles open was, maar tijdens de tocht ging opeens die Limberg-4er dicht, en mistte ik de verbinding die ik zo hard nodig had, ik moest toen terug richting Saalbach, de ski´s uit, en het dorp door richting de andere kant, dit kostte enorm veel extra tijd, en daar omhoog met de Gruppenbahn, maar, ik zat daar met Engelsen in, en ik vroeg zo van, is het nog ver naar Leogang? Ja zeiden ze, je moet nog minimaal 6 liften, en dat ga je nevernooit meer redden, want het is nu al bijna 16.00! OK, zei ik, wat moet ik nu doen dan? Ach, je kunt terug skien naar Saalbach en vandaar een taxi nemen naar Fieberbrunn… maar dat gaat je wel een poosje duren, reken op een uur! OK zei ik, niets aan te doen, maar hoeveel kost dat? Och, reken op 25 EUR, en je bent klaar! OK dacht ik, dat valt best mee, dat heb ik er wel voor over, en dus ging ik op weg.

  • hoe is het afgelopen / hoe ben je teruggekomen en wat heeft je dit gekost?
    Ik kwam bij de taxistandplaats, en er stonden 3 verschillende bedrijven, en ik vroeg aan elk van hen, hoeveel het kostte, maar ze hadden kennelijk prijsafspraken gemaakt, want ze kostten allemaal 100 EUR p/p per rit, en het zou ook een uur gaan duren. Ik had geen keus, en deed het dan maar, want in Fieberbrunn wachtte er een oude man op mij, die met mij op vakantie was. Als hij er niet bij was, dan had ik natuurlijk voor minder geld een onderkomen geboekt in Saalbach, dat snap je natuurlijk! Maar omdat mijn oudere vriend geen Duits kan, en het ook moeilijk vind om zoiets te boeken voor hemzelf, moest en zou ik die taxi nemen. Het verkeer zat erg mee, en we waren al binnen 40 min. terug in Fieberbrunn, dus merkte ik op, nou dan krijg ik ook korting! Nee zei die chauffeur, het is een Fixpreis! Ja dat was erg zuur! Maar goed, een wijze les voor de volgende keer, op tijd vertrekken, dan redt je het makkelijker, en hoef je niet als een kamikazepiloot van die pistes af te knallen, om op tijd rond te zijn… ja, als die ene lift niet dicht was, dan had ik het heus wel gered… Ik ga hoe dan ook een volgende keer terug, en de ronde nog eens doen, maar dan goed, want het is wel een heel mooi skigebied!
Ski or Die

Geweldig wat een reacties. Hier kan ik mee vooruit!

Weerman, redacteur, skiër, Limburger

Wel een keer de verbindingslift van hal 3 naar hal 2 in Snowworld gemist!
La Thuile/ La Rosiere lijkt mij ook niet te doen over de weg met een taxi. Helivlucht een betere optie??

Solden 3 jaar geleden tijdens het FGHS evenement begin November.
Om ik denk kwart voor vier de 6SK Seiterkar in naar de andere kant, als een speer naar de Swarze schneid I & II om vervolgens weer door het tunneltje terug te komen naar de parkeerplaats.
Op de klok van de schwarze schneid 15:59 trok in m’n bindingen uit en om klokslag 16:00 wilde ik naar binnen lopen waar de liftbediende met een grijns het luik liet zakken.
Aan het loket nog vriendelijk gevraagd maar de beste man ging er gelijk met gestrekt been in, troffen wij net weer de parkeerwachter onder de liftbediendes…beetje jammer.
Uiteindelijk met de taxi door de tunnel van de Rettenbach naar de Tiefenbach gereden.

kijk eens op weeweeweepuntboerteunpuntcom :)

Afgelopen jaar voor het eerst gebeurd. Dagje la Plagne vanuit les Arcs. Helaas, was in LP een lift komen te vervallen, waardoor we terug moesten klunen naar een stom slepertje. Dat stond de planning niet meer toe. Gelukkig nog op tijd voor de laatste cabine om de vallei over te steken, dus uitgekomen ergens bij 1800 met een flink lange traverse. Vandaar de skibus terug naar 1600 en de funi naar beneden. Gelukkig hadden wat eerder teruggekeerde vrienden op de camping een heerlijk kerstmaal klaar staan op de camping :)

Edwin van Riel

Een aantal jaar geleden in Kitzbuhel meldden ze dat het weer die dag niet zo goed zou worden (sneeuw/storm).
Mijn mede reisgenoten besloten (mede door hun mindere niveau bij slechte omstandigheden) om niet te gaan skiën die dag, maar naar de spa in Kaprun te gaan. Ze zette mij s’ochtends om half 9 af bij de panoramabahn in Hollersbach. Op de webcams zag het er boven prima uit. Eenmaal boven aangekomen was er niemand, maar dan ook niemand te bekennen. Tot aan de voet van de Zweitausender lift ben ik enkel 1 medewerker van het skigebied tegengekomen, een waanzinnige ervaring… Eenmaal onder in de kom bij de Zweitausender wilde ik doorgaan naar de Barendkogel. Tot mijn verbazing was er echter bij alle liften niemand. Na een paar minuten (voor mijn gevoel een eeuwigheid) hoorde ik vanuit de aandrijving van de lift wat geluid komen. De liftbediende was onderhoud het plegen. Ik vroeg hem of ik verder mocht, of dat ik beter met de Zweitausender terug kon keren richting Pass Thurn, i.v.m. de mogelijk opkomende wind. Deze vertelde mij dat het geen probleem was om verder te gaan, de wind zou voorlopig geen probleem vormen. Eenmaal halverwege de lift (f9) roept de speaker om dat alle anlagen geschlossen worden, lekker dan, maar dat zal wel niet gelden voor dit deel van het gebied toch?!. Boven aangekomen (en nog steeds niet 1 mede wintersporter gezien te hebben) zwaait de liftbediende vriendelijk, en zet ik mijn weg in richting de F8 sleeplift van de Barendkogel. Wat een pistes! Strak geprepareerd en geen spoor te zien. Het weer viel mij bovendien reuze mee, het zicht was uitstekend, en de wind had ik in alle jaren dat ik ski menige keer wel erger/indrukwekkender meegemaakt. Bij de lift aangekomen komt de liftbediende naar buiten, en vertelt mij dat inderdaad alle liften gesloten zijn. Na overleg mag ik toch de sleper nemen, het kon echter zijn dat hij enkele keren stopgezet moest worden (de lege ankers konden namelijk tegen de liftpalen aan slaan) . Na een keer of 3 1/2 minuten gestopt te hebben, kom ik boven aan. Hier vertelt de liftbediende mij dat ik piste 65/62 moet volgen, en mij beneden bij de lift moet melden. Hier zou een pistegerät mij komen ophalen. Na wederom een geweldige piste, kom ik beneden aan bij lift F5/F6. Na 10 minuten over en weer gebel, kwam er iemand met een sneeuwscooter mij ophalen, om mij vervolgens boven op de Wurzhohe. Hier zou ik na het nemen van de dalafdaling de skibus kunnen nemen naar Pass Thurn, of terug naar Hollersbach. Boven aangekomen zette ik de dalafdaling richting Jochberg in, een heerlijk brede, super strak geprepareerde en lege piste wederom voor mij alleen. Bij het middenstation aangekomen besloot ik om even wat te drinken in een hut. Hier keken ze mij verbaasd aan, en vroegen mij hoe ik er per ski had kunnen komen? Opvallend was de impact van zulke sluiting. Alles voor de lunch was voorbereid, waarschijnlijk allemaal voor niets. Na een half uur bleek dat er weer enkele liften begonnen te draaien bij de Hahnenkamm. Ik maakte de dalafdaling naar Jochberg verder af, en heb vervolgens de bus richting Kitzbuhel genomen.

Al met al een ervaring om nooit meer te vergeten.

Dolomiti superski.

Dagje gezellig wintersport met boarders en skiers. Lekker een uithoek opgezocht om naar toe te gaan via de pistes. Was een superleuke dag. We gingen op tijd weer richting onze uitvalsbasis. Althans dat dachten onze kaartlezer. Maar met nog 1 sleper 1 gondel 3 liften 2 eitjes en nog een lift en dan de gondel (die gelukkig tot ver buiten sluitingstijd piste gaat) naar hotel kreeg ze door dat ze zich vergist had ergens met de lift dus vandaar dat we nu op dit punt waren gekomen. met minder dan halfuur speling op de laatste lift. Maar de tussenliggende liften zouden al eerder sluiten. Onderweg naar beneden bleek ze ook last te krijgen van vermoeidheid ivm net genezen ernstige ziekte en nog niet in optima conditie. Geen ideale timing maar dat kan je nu eenmaal niet kiezen. Onderweg naar boven met de gondel van zwarte piste wisten we we gaan dit niet redden.
Gelukkig was het maar kort zwart en daarna rood. Zwart kwam ze zeer traag beneden en was tot gevaar van derde. Even op adem laten komen en naar rood die trouwens heel druk was met haastende skiers en boarders die ook te laat waren. Maar de piste kende ook veel vlakkere stukken. Maar ze kreeg zich niet vooruit gebrand hierop.
Dus zoals ik vaker doe, board uit in mijn hand in mijn rechterhand haar stokken en dan haar vooruittrekken over de vlakkere stukken om maar tempo te bewaren. Hard genoeg om haar een voorsprong te geven op haar man op skies en wat boardende vrienden. En dan op de steilere stukken haar haar ding laten doen board onder en erachteraan om haar voorbij te gaan en haar op te wachten op het volgende stuk. Ik heb genoten vindt dit gewoon leuk om te doen.
Beneden aangekomen ja hoor te laat, maar het was zo druk dat we nog mee mochten. We vroegen inlichtingen in over de laatste lift en gondel en die zouden een uur extra open zijn door de drukte. Wij blij maar realiserend dat hier al een stuk van voorbij was en we het niet redden gaan. Maar hopend op dat ze door drukte wel coulant zouden zijn.
Voor mijn benen wel lekker dat ze in ene keer volgende lift kon. Deze redde we en ook de gondel deze wel weer met voor sledehond spelend. Maar toen waren we al te laat voor de laatste lift. Even een vraagje en ja die zou op ons wachten.
Wij eindelijk bij de lift niemand. de rij was wel open maar konden niet instappen. Na wat rondzoeken kwam de medewerker aanlopen en hij deed poortje open en op naar boven. Toen was het nog 200meter lopen naar gondel hotel. Blij in de lift.
Maar onderweg naar boven zag ik dat de piste leeg was. Dus brutaal als ik was gevraagd of de gondels en lift nog even open mocht zodat ik de afdaling nog 1 keer mocht doen. En na wat Italiaans over de porto (dat ik niet versta) zeiden ze is goed maar dan moet je binnen zoveel minuten bij de gondel zijn dan mag het anders moeten we sluiten.
De rest zei doe het niet, dus ik ging toch. En heb het gered. De bediende beneden vond het zeker amusant zo’n poging. Dus even gekletst voor ik de gondel in ging komt er een gezin aan geskied, ver ver buiten officiele sluitingstijd en werd hen verteld dat de gondel al dicht was. Tuurlijk mochten ze mee maar bediende wilde ze wat plagen.
In de gondel leverde dit een gesprek op hoe zij zo laat waren en zo blij dat ze mee mochten. Ze moesten ook naar hetzelfde liftje naar de gondel dus waren ze blij dat dit nog open was. Ik kon na de gondel direct naar het restaurant lopen nog geen 200meter waar we om 18:00 zouden eten.

Dat was een dagje hoop stressen maar vooral een hoop gelach en plezier. Met een schitterende afdaling op een lege piste als beloning. Die ik elke dag over zou doen

als mijn gedachten daar zijn, maar ik ben hier, waar ben ik dan?

Het is mij ook een aantal keren overkomen.

De eerste keer:

  • de plek waar dit is gebeurd: Stoanmandl lift, Gerlos

  • hoe is dit gebeurd?
    Ik had mijn hotel in Zell am Ziller, dus moest om 16.00 bij die lift zijn, maar omdat ik bij Königsleiten richting Gerlos, steeds de afslag mistte, werd het steeds later, maar toen ik hem eindelijk gevonden had, toen moest ik hard doorskien om de verbinding te halen, maar ik was net een kleine 5 min. te laat, en de liftwacht, wilde me er niet langs laten, en zei, ga maar terug naar het dal bij de Isskogelbahn, vanaf daar kun je met de skibus terug naar Zell.

  • hoe is het afgelopen / hoe ben je teruggekomen en wat heeft je dit gekost?
    Ik heb dat toen opgevolgd, en ben naar beneden geskied, en heb bijna een uur op die rotbus moeten wachten, die mij weer netjes bij de Rosenalmbahn in Zell am Ziller afzette. Dit heeft me niets gekost, aangezien de skibussen gratis ziijn.

De tweede keer:

  • de plek waar dit is gebeurd: Saalbach-Hinterglemm, Limberg-4er/Gruppenbahn

  • hoe is dit gebeurd?

Ik ga wel vaker skien in Fieberbrunn, maar omdat een paar jaar geleden, Saalbach-Hinterglemm en Leogang erbij gekomen zijn, wilde ik daar ook weer eens skien. Zo gezegd zo gedaan, ik ging vrij laat weg met de auto naar Fieberbrunn, zoals altijd, kwam om 11:30 aan,en ging daar parkeren, en daar in het gebied richting de Reckmoos Nord gondel, en dan zo door richting Reckmoos Süd en met de TirolS het Skicircus in, Ik raakte veel tijd kwijt bij de Bernkogel, want ik mistte steeds de verbinding, omdat dit knullig stond aangegeven op de pistekaart, maar nadat ik die lift 3x genomen had, wist ik inmiddels waar ik echt heen moest, en skiedde volgens de kaart in de richting van de Limberg-4er en moest toen de blauwe piste nemen richting de Zwölfer-Nordbahn, om zo richting Leogang te skien, waar ik dan de bus terug zou nemen naar Fieberbrunn, so far so good… NOT! Toen ik wegging, stond er op het infobord dat alles open was, maar tijdens de tocht ging opeens die Limberg-4er dicht, en mistte ik de verbinding die ik zo hard nodig had, ik moest toen terug richting Saalbach, de ski´s uit, en het dorp door richting de andere kant, dit kostte enorm veel extra tijd, en daar omhoog met de Gruppenbahn, maar, ik zat daar met Engelsen in, en ik vroeg zo van, is het nog ver naar Leogang? Ja zeiden ze, je moet nog minimaal 6 liften, en dat ga je nevernooit meer redden, want het is nu al bijna 16.00! OK, zei ik, wat moet ik nu doen dan? Ach, je kunt terug skien naar Saalbach en vandaar een taxi nemen naar Fieberbrunn… maar dat gaat je wel een poosje duren, reken op een uur! OK zei ik, niets aan te doen, maar hoeveel kost dat? Och, reken op 25 EUR, en je bent klaar! OK dacht ik, dat valt best mee, dat heb ik er wel voor over, en dus ging ik op weg.

  • hoe is het afgelopen / hoe ben je teruggekomen en wat heeft je dit gekost?
    Ik kwam bij de taxistandplaats, en er stonden 3 verschillende bedrijven, en ik vroeg aan elk van hen, hoeveel het kostte, maar ze hadden kennelijk prijsafspraken gemaakt, want ze kostten allemaal 100 EUR p/p per rit, en het zou ook een uur gaan duren. Ik had geen keus, en deed het dan maar, want in Fieberbrunn wachtte er een oude man op mij, die met mij op vakantie was. Als hij er niet bij was, dan had ik natuurlijk voor minder geld een onderkomen geboekt in Saalbach, dat snap je natuurlijk! Maar omdat mijn oudere vriend geen Duits kan, en het ook moeilijk vind om zoiets te boeken voor hemzelf, moest en zou ik die taxi nemen. Het verkeer zat erg mee, en we waren al binnen 40 min. terug in Fieberbrunn, dus merkte ik op, nou dan krijg ik ook korting! Nee zei die chauffeur, het is een Fixpreis! Ja dat was erg zuur! Maar goed, een wijze les voor de volgende keer, op tijd vertrekken, dan redt je het makkelijker, en hoef je niet als een kamikazepiloot van die pistes af te knallen, om op tijd rond te zijn… ja, als die ene lift niet dicht was, dan had ik het heus wel gered… Ik ga hoe dan ook een volgende keer terug, en de ronde nog eens doen, maar dan goed, want het is wel een heel mooi skigebied!
kokkieAmiga op 31 okt 2018 21:45

En dat terwijl je de Limberg 4-er helemaal niet nodig hebt om de Jauserabfahrt te nemen…:) Je kan met wat vaart en een stukje prikken/lopen gewoon de piste oversteken

Plaats: La Plagne - Montalbert
Jaar: 1993

We logeerden met een groep tieners tijdens de kerst een week in Montalbert - Ecole (een paar 100 meter boven het dorp) en hadden die dag een rondje gedaan tot in Montchavin. Bij het terugkomen net te laat (we zagen de laatste zetel met mensen in nog omhoog gaan) aan de Adrets zetellift toegekomen. De liftbediende was onverbiddelijk: doorskiën langs de Pravendue piste tot in Montalbert dorp.
Dat zagen we natuurlijk niet zitten aaangezien we dan nog een hele eind naar boven moesten stappen tot aan Ecole. Dan maar besloten om langs de piste omhoog te stappen, want dat zou veel sneller zijn…dachten we…bleek dat uiteindelijk zwaar tegen te vallen (wat wil je, bijna 200 meter hoogteverschil overbruggen over een piste waar je constant in de sneeuw wegzakt…
Na anderhalf uur ploeteren dan toch boven gesukkeld, maar op dat moment was het al volledig donker geworden en moesten we nog een eindje skiën tot aan Ecole.
Gelukkig was het volle maan, wat uiteindelijk gezorgd heeft voor de meest magische afdaling uit mijn leven: met 4 vrienden helemaal alleen een door maanlicht verlichte piste af skiën, hemels!

Niet tijdens het skiën maar eigenlijk na het skiën. In Nauders wordt de skishow halverwege de berg gehouden en alleen bereikbaar met het oude 2-zittertje. Veel mensen nemen een slee mee om via de rodelbaan naar beneden te gaan, wij dus niet. Op de avond dat wij er waren was het enorm koud en dus doken wij direct na de skishow de hut daarboven in om op te warmen. Het was erg gezellig en druk. De bussen reden nog tot 23.30 u. of zoiets, dus tijd zat. Wij hadden het rond 22.00 u echter wel gehad en liepen richting de lift… en toen zagen we dat die stil stond en plots gingen ook de lampen uit. Bij de lift aangekomen kwamen we het personeel tegen…. de lift ging maar tot 22.00 u. (stond ook aangegeven, maar wij hadden dat niet gezien). We moesten maar gaan lopen zeiden de mannen lachend…. Toen we daar zo vertwijfeld stonden te overleggen hoe we dat aan gingen pakken kwamen ze plots met een sneeuwscooter aan: vrouw en kinderen mochten mee… Ik bleef met een vriend achter…. en nu??? Maar ook daar was een oplossing voor, na enkele minuten kwamen ze met een slee aan: via de rodelbaan naar beneden. De dames hadden doodsangsten uitgestaan, want het ging volle bak op de scooters. En daarna wisten zij natuurlijk niet hoe wij naar beneden gingen komen…… je had die gezichten moeten zien toen we daar rodelend en onder de sneeuw beneden aankwamen. We hebben er al zo vaak om gelachen….

*bericht bewerkt door Harry3 op 01 nov 2018 11:59

Twee jaar geleden in Hochkönig. Ik was samen met mijn dochter op weg in het gebied bezig met de königstour. Ze was stilaan wat vermoeid aan het worden en het skiën vlotte niet meer zo waardoor we midden in het gebied vast kwamen te zitten ( TC midden in het gebied was al dicht ). Wat nu?

Gelukkig was vrouwlief samen met onze jongste zich aan het amuseren in Hinterthal. Even gebeld of ze ons kon komen halen in Muhlbach. Toch een 10-tal km verder. Bijkomend moest ze met een achterwieltractie over de dienter sattel die dan niet in ok conditie lag. Het was niet voor haar niet de ideale reisweg. Wij hadden het gemakkelijker met de blauwe naar Muhlbach.

Nog veel mee gelachen maar op het moment zelf was het toch … oeps …!

Het is mij ook een aantal keren overkomen.

De eerste keer:

  • de plek waar dit is gebeurd: Stoanmandl lift, Gerlos

  • hoe is dit gebeurd?
    Ik had mijn hotel in Zell am Ziller, dus moest om 16.00 bij die lift zijn, maar omdat ik bij Königsleiten richting Gerlos, steeds de afslag mistte, werd het steeds later, maar toen ik hem eindelijk gevonden had, toen moest ik hard doorskien om de verbinding te halen, maar ik was net een kleine 5 min. te laat, en de liftwacht, wilde me er niet langs laten, en zei, ga maar terug naar het dal bij de Isskogelbahn, vanaf daar kun je met de skibus terug naar Zell.

  • hoe is het afgelopen / hoe ben je teruggekomen en wat heeft je dit gekost?
    Ik heb dat toen opgevolgd, en ben naar beneden geskied, en heb bijna een uur op die rotbus moeten wachten, die mij weer netjes bij de Rosenalmbahn in Zell am Ziller afzette. Dit heeft me niets gekost, aangezien de skibussen gratis ziijn.

De tweede keer:

  • de plek waar dit is gebeurd: Saalbach-Hinterglemm, Limberg-4er/Gruppenbahn

  • hoe is dit gebeurd?

Ik ga wel vaker skien in Fieberbrunn, maar omdat een paar jaar geleden, Saalbach-Hinterglemm en Leogang erbij gekomen zijn, wilde ik daar ook weer eens skien. Zo gezegd zo gedaan, ik ging vrij laat weg met de auto naar Fieberbrunn, zoals altijd, kwam om 11:30 aan,en ging daar parkeren, en daar in het gebied richting de Reckmoos Nord gondel, en dan zo door richting Reckmoos Süd en met de TirolS het Skicircus in, Ik raakte veel tijd kwijt bij de Bernkogel, want ik mistte steeds de verbinding, omdat dit knullig stond aangegeven op de pistekaart, maar nadat ik die lift 3x genomen had, wist ik inmiddels waar ik echt heen moest, en skiedde volgens de kaart in de richting van de Limberg-4er en moest toen de blauwe piste nemen richting de Zwölfer-Nordbahn, om zo richting Leogang te skien, waar ik dan de bus terug zou nemen naar Fieberbrunn, so far so good… NOT! Toen ik wegging, stond er op het infobord dat alles open was, maar tijdens de tocht ging opeens die Limberg-4er dicht, en mistte ik de verbinding die ik zo hard nodig had, ik moest toen terug richting Saalbach, de ski´s uit, en het dorp door richting de andere kant, dit kostte enorm veel extra tijd, en daar omhoog met de Gruppenbahn, maar, ik zat daar met Engelsen in, en ik vroeg zo van, is het nog ver naar Leogang? Ja zeiden ze, je moet nog minimaal 6 liften, en dat ga je nevernooit meer redden, want het is nu al bijna 16.00! OK, zei ik, wat moet ik nu doen dan? Ach, je kunt terug skien naar Saalbach en vandaar een taxi nemen naar Fieberbrunn… maar dat gaat je wel een poosje duren, reken op een uur! OK zei ik, niets aan te doen, maar hoeveel kost dat? Och, reken op 25 EUR, en je bent klaar! OK dacht ik, dat valt best mee, dat heb ik er wel voor over, en dus ging ik op weg.

  • hoe is het afgelopen / hoe ben je teruggekomen en wat heeft je dit gekost?
    Ik kwam bij de taxistandplaats, en er stonden 3 verschillende bedrijven, en ik vroeg aan elk van hen, hoeveel het kostte, maar ze hadden kennelijk prijsafspraken gemaakt, want ze kostten allemaal 100 EUR p/p per rit, en het zou ook een uur gaan duren. Ik had geen keus, en deed het dan maar, want in Fieberbrunn wachtte er een oude man op mij, die met mij op vakantie was. Als hij er niet bij was, dan had ik natuurlijk voor minder geld een onderkomen geboekt in Saalbach, dat snap je natuurlijk! Maar omdat mijn oudere vriend geen Duits kan, en het ook moeilijk vind om zoiets te boeken voor hemzelf, moest en zou ik die taxi nemen. Het verkeer zat erg mee, en we waren al binnen 40 min. terug in Fieberbrunn, dus merkte ik op, nou dan krijg ik ook korting! Nee zei die chauffeur, het is een Fixpreis! Ja dat was erg zuur! Maar goed, een wijze les voor de volgende keer, op tijd vertrekken, dan redt je het makkelijker, en hoef je niet als een kamikazepiloot van die pistes af te knallen, om op tijd rond te zijn… ja, als die ene lift niet dicht was, dan had ik het heus wel gered… Ik ga hoe dan ook een volgende keer terug, en de ronde nog eens doen, maar dan goed, want het is wel een heel mooi skigebied!
kokkieAmiga op 31 okt 2018 21:45

En dat terwijl je de Limberg 4-er helemaal niet nodig hebt om de Jauserabfahrt te nemen…:) Je kan met wat vaart en een stukje prikken/lopen gewoon de piste oversteken

Atomic- op 1 nov 2018 09:40

Ok! Maar is dit duidelijk te zien, of is dat meer een ‘weetje’ voor mensen die daar vaker zijn geweest? Ik kwam daar immers voor het eerst. Oh maar wacht eens, het ziet er op de kaart eigenlijk best eenvoudig uit… wellicht heb ik het niet durven gokken daar af te gaan of zo, toen die lift dicht was… maar zo te zien kun je gewoon die piste nemen, en dan kom je automatisch op de Jausenabfahrt! Zou ik dat over het hoofd gezien hebben vraag ik me dan af… Volgende keer dan maar eens proberen. Bedankt voor de tip iig!

Ski or Die

Ik heb zelf een keer de laatste lift vanuit courchevel gemist, om terug naar les menuires te komen. Het was in 1994, dus ik wist niet meer precies hoe het gegaan was. Ik heb mijn moeder even gevraagd hoe het zat. Ze heeft het even opgezocht. Ik was toen met mijn ouders op vakantie en we hielden toen ook een dagboekje bij.
Die dag hadden we heerlijk geskied, bij mooi weer. We wilden terug via de col de la loze, maar die bleek dicht te zijn. Toen moesten we om skiën, en het was al laat. We waren al bang dat we het niet zouden halen, en ja, hoor, de lift in courchevel was dicht. Beteuterd, moesten wij een taxi bestellen. Die kostte mijn ouders 550 franc, en zo’n 2 uur rijden

Met een vriend en neef gaan skiën in samnaun voor enkele dagen. Na een lange nacht rijden een uurtje voor opening van de liften toegekomen in samnaun. Nog snel een dutje gedaan in de auto en dan met de eerste lift omhoog gegaan. Rond 10h gestopt voor koffie en ontbijt in een hut. Mijn neef had een pretzel gegeten en die was hem niet bevallen. De hele dag had hij last van zijn maag. Rond 15h zijn we in Ischgl in een bar beland om een pintje te drinken. Het was intussen al een lange dag. Mijn neef had er moeten overgeven en we zijn daardoor de tijd uit het oog verloren. Als betere skiër hadden ze mij gevraagd naar de lift te skiën om te vragen of het een minuutje langer kon draaien. Helaas kon ik beter skiën dan oriënteren en kwam ik bij de verkeerde lift aan. We konden dus niet terug naar samnaun. We zijn afgedaald naar Ischgl en hebben er een taxi gezocht. Er waren immers weinig chauffeurs die de trip wouden maken. In het busje zat er trouwens nog een groep die naar samnaun moest. Het is er waarschijnlijk een dagelijks probleem 😂. De rit kostte 200 euro die we voor 2 groepen konden delen. Elk 100 euro. Maar ik herinner me nog dat de andere groep heel erg moeilijk deed erover. In ieder geval een hele lange dag aangezien we de nacht ervoor gereden hadden.

Wel een keer de verbindingslift van hal 3 naar hal 2 in Snowworld gemist!
La Thuile/ La Rosiere lijkt mij ook niet te doen over de weg met een taxi. Helivlucht een betere optie??

nils3 op 31 okt 2018 23:20

Das wel een eind klunen dan. Ben je nog heel aangekomen?

Het zal rond 2000 geweest zijn. Ik was samen met een vriendin, beide rond de 18 en verbleven in Val Thorens. We kwamen vanuit Courchevel en wilden via Meribel terug naar Val Thorens. Ik weet niet meer goed of het heel de dag al hard waaide, maar in ieder geval ging er geen lift meer vanuit Meribel naar Val Thorens. De lift naar Les Menuires ging nog wel, dus we gingen er vanuit dat we dan nog wel prima thuis kwamen.
In Les Menuires aangekomen stonden er ongeveer 500 mensen te wachten op een bus naar Val Thorens. Er kwam maar af en toe een bus en na 1,5 uur wachten kwam onze bus (dachten we…). De ski’s mochten niet mee naar binnen, deze moesten onderin het ruim van de bus liggen. Toen onze ski’s onderop een hoop ski’s onderin de bus lagen, was de bus vol en mochten we niet meer mee. Onze ski’s uit het ruim halen lukte niet. Er werd gezegd dat er 5 minuten later weer een bus kwam en dat we die konden nemen. De ski’s zouden er in Val Thorens uitgehaald worden. Er kwam inderdaad 5 minuten later een bus, maar in Val Thorens lagen geen ski’s.
Uiteindelijk bleek dat er 13 mensen ski’s misten. Er werd ons gezegd dat ze met de bus terug naar Moutiers waren en dat ze de volgende dag naar boven gebracht zouden worden. Natuurlijk waren er de volgende dag geen ski’s, waardoor we ski’s moesten huren. Gelukkig nog wel een deel van de verzekering teruggekregen. Uiteindelijk waren we rond 9en in het appartement, maar wel zonder ski’s…

@Roel zoals beloofd ook nog m’n tweede verhaal.

Waar: Gerlos
Wanneer: maart 2017

Eerste dag van de wintersportvakantie en zalig weer in maart, dus lekker op een terrasje zitten: JA, dalafdaling in de slush: NEE. Met vriendin Maaike lekker geborreld in de Rösti Alm, eh… Rössl Alm bij het middenstation van de gloednieuwe Dorfbahn. Bij het dalstation hadden wij onze lockers gehuurd, dus we hadden helemaal bedacht dat we met de gondel naar beneden zouden gaan en hielden tijdens de borrel één oog op de klok.
Vlak voor sluitingstijd van de lift klikten we de ski’s onder en gleden de laatste 20-30 meter (meer is het echt niet) naar de ingang van de lift. De schuifdeur stond open en ik klikte m’n rechterbinding open. Een andere wintersporter wandelde door de schuifdeur en die sloot zich achter haar op het moment dat ik m’n linkerbinding open klikte. Nog een wintersporter wandelde door de schuifdeur en die sloot zich op het moment dat ik m’n ski’s op de schouder nam en de rubbermat opstapte. En. Toen. Bleef. De. Deur. Hermetisch. Gesloten!!! Op de klok twee minuten eerder dan de aangegeven tijd! Wij nog gebaren naar mensen aan de andere kant van de deur, maar ook vanaf de andere kant ging-ie niet meer open.
Anderen kozen eieren voor hun geld en gingen voor de dalafdaling, maar daar hadden wij echt geen trek in. We zijn buitenom tegen het heuveltje opgelopen om te kijken of we de liftbeambte nog over konden halen om ons mee te laten gaan, maar nee, hoor. Onverbiddelijk. “Aber sie ist verletzt!” zei ik nog, wijzend naar mijn vriendin, die de brace om haar knie liet zien. Zegt die kerel dat we dan maar de sneeuwscooter moeten bellen, als ze verletzt is. “Nou, nou, zo verletzt ist sie nu ook weer nicht. Aber sie hat ein bischen schmerzen daran. Und ein Talabfahrt ist kein goed plan. En we hatten nog zwei minuten en dort steigen nog menschen ein.” En meer van dat soort argumenten… Ach zo, nou, niet mijn probleem, gaf hij te kennen.

Tja, er zat niets anders op dan toch maar die vermaledijde Talabfahrt. Met nog een heleboel anderen die daar niet op gerekend hadden en die al het nodige bier achterover hadden geslagen in de Rössl Alm/ ploegden we door de hopen sneeuw. Ik zag de humor er wel van in, maar Maaike zag serieus bleek om de neus.
Bocht één lukte. Bocht twee ook nog. De afstand tussen Maaike en mij nam toe. Hulpeloos stond ze aan de rand van de piste naar de slush om haar heen te kijken. Dit ging echt niet lukken. Ze kwam hortend en stotend naar me toe gegleden en gaf te kennen dat ze ging lopen. Het hele stuk. Dus ze klikte haar ski’s uit en met de ski’s in de ene hand en de stokken in de andere, liep ze een meter of drie, vier naar beneden. Zo zouden we echt niet voor het donker thuis zijn, vreesde ik. En ondertussen zaten al onze vrienden al in de Little London :(
Uiteindelijk hebben we het toch maar anders aangepakt: ik heb haar ski’s in m’n armen genomen en zij mijn stokken in de ene hand en d’r eigen stokken in de andere. Ik ben bochtje voor bochtje vooruit gegaan en heb om de paar meter op haar gewacht.
Na een eeuwigheid (1 uur, 2 uur? Geen idee!) kwamen we dan eindelijk beneden aan, waar twee van onze vrienden op ons stonden te wachten. Wat een opluchting! En echt zo fijn dat zij die ski’s het laatste stukje wilden dragen. We waren kapót!
Die fout hebben we de rest van de week niet meer gemaakt! Dit seizoen gaan we weer naar Gerlos, maar die dalafdaling slaan we over ;)

Uitrusten doen we thuis wel!

Zat in de paasvakantie met mijn vriendin in warth en we hadden in de week eens de oversteek gemaakt naar de kant van Lech en wouden later die week de hoogste top van dit gebied, de valuga doen. Sochtends vertrokken aan de Saloberjet en rond 12u aan de valuga aangekomen en natuurlijk boven wat foto’s gemaakt. We hadden normaal nog wat overschot om terug te raken aan de auenfeldjet. Helaas was de sneeuw al wat papperig aan het worden en ging het niet meer zo snel als gepland en waren we net te laat in het dorp van Lech. Dan begonnen we toch al lichtjes te panikeren omdat we de lift dus niet meer haalden… en begonnen we aan een plan B te denken. Na wat bevragen bij de locals namen we de skibus richting station van Bludenz om daar bij de bediende ons probleem uit te leggen. Die moest toch ook even opzoeken hoe we terug konden geraken. Uiteindelijk de trein genomen naar Dornbirn ( tussen allemaal mensen die van hun werk kwamen en ons wat raar aankeken met onze skibotten en ski’s…) om van daar dan de skibus terug te nemen richting Warth. Enige probleem was dat deze maar tot Schoppernau reed en de auto dis nog een dertigtal km verderop stond. We hebben dan nog proberen te liften maar niemand die ons wou meenemen met onze ski’s. Uiteindelijk een vriend gebeld die in het pension was en die ons komen halen is en naar de auto gebracht heeft. Uiteindelijk hebben we zo een 6uur gereden en een 250km afgelegd voor 6km afgesloten weg…

Geweldig bedankt iedereen. Er zitten een aantal pareltjes tussen! Eigenlijk zonde dat we niet alle belevenissen kunnen meenemen in het stuk ;-)

Weerman, redacteur, skiër, Limburger

Geweldig bedankt iedereen. Er zitten een aantal pareltjes tussen! Eigenlijk zonde dat we niet alle belevenissen kunnen meenemen in het stuk ;-)

Roel op 5 nov 2018 10:48

Leuk leesvoer inderdaad. Post je nog een berichtje wanneer we het artikel kunnen verwachten?

Beter één piste onder mijn ski's dan 10 op de webcam

Het zal eerst voor het printmagazine zijn van december. Daarna komt ie online. Ik geef wel een seintje.

Weerman, redacteur, skiër, Limburger

Heb in mijn jeugd zo"n situatie meegemaakt op schoolreis in Andorra.
Ik was 15j en ging voor eerste keer skiën, ik denk dat het 1990 was…
In de voormiddag hadden we les, in de namiddag mochten we vrij skiën
In de late namiddag namen we een lange sleeplift aan de rand van het gebied, ik was de laatste van het groepje.
Die kerel van de lift begon wat in het Spaans of Catalaans te brabbelen waarschijnlijk om te zeggen dat dit de lift ging sluiten.
Onderweg verlies ik echter mijn evenwicht en val ik om, het was nog ver tot boven dus besluit ik terug naar beneden te skiën.
Terug beneden begint diezelfde kerel te roepen en schreeuwen tegen mij, ik begreep er natuurlijk niks van …daarop nam die kerel zelf de lift en was weg…
Dit was zo’n oude sleper met ontkoppelde stangen zoals je veel in Frankrijk en ook in de Belgische Ardennen tegenkomt, ik had geen flauw idee toen hoe je dit moest bedienen en durfde dit ook niet … dat had ik wel begrepen dat ik niet meer naar boven kon.

Ik zat daar alleen midden in een bos bijna donker …als 15j niet echt een comfortabele situatie …

Er liep wel een kleine besneeuwde bosweg op het einde van de piste, heb me daar dan neergezet.
Na 30-45min kwam er een bestelwagen langs om me op te pikken, het intussen was al pikdonker, ik was al half bevroren van de kou en de angst.
Omdat ik de laatste van het groepje was wisten mijn vrienden ook niet wat er gebeurd was

>1u te laat kwam ik bij de schoolbus in het dalstation met 50 ongeduldige kinderen en bezorgde leerkrachten waar ik ook nog eens onder mijn voeten kreeg, die hadden me als vermist opgegeven…

Toch heel onverantwoord van de liftman gezien mijn leeftijd en zonder Spaans te begrijpen
Gelukkig ben ik niet beginnen ronddolen in het gesloten donker skigebied en ben ik braaf blijven wachten…

*bericht bewerkt door Triple-T op 09 nov 2018 10:35

1990 in Andorra met school? Da’s toevallig: ik was daar toen ook met school (kan ook 1991 zijn), ik was toen 13 of 14 ;)

Ik kan (gelukkig) enkel meepraten over het bijna missen van de laatste lift. Drie jaar geleden zaten we in Vaujany en we deden laat op de dag de Sarenne nog een keertje. Volle bak naar beneden natuurlijk een een rij bij het kleine liftje omhoog richting Alpe d’Huez. We hadden berekend dat we het NET zouden redden. Vanuit Alpe d’Huez de grote gondel in twee etappes omhoog en van daaruit in 1 streep naar Vaujany. Halverwege werden we er echter uit gebonjourd. Dan maar als een malle naar Oz om van daaruit de L’Alpette te pakken naar het middenstation. Hij was nog in bedrijf toen we beneden aankwamen, maar we mochten niet meer mee. Gevolg, duur taxi-ritje in het verschiet om de berg heen. Echter kwamen er nog een paar mensen bij de lift aan die ook naar Vaujany terug moesten en na een korte smeekbede mochten we toch mee omhoog, onder de voorwaarde dat we zouden beloven met de gondel af te dalen naar Vaujany (de piste bully was al begonnen met gladstrijken van de pistes naar Vaujany). Het was een hele toer, maar het was uiteindelijk toch gelukt… :D

1990 in Andorra met school? Da’s toevallig: ik was daar toen ook met school (kan ook 1991 zijn), ik was toen 13 of 14 ;)

Skiwi op 9 nov 2018 12:42

Zat toen in het vierde leerjaar op het Atheneum in Lokeren (België)

Zat toen in het vierde leerjaar op het Atheneum in Lokeren (België)

Awel, da’s nóg toevalliger: ik ben daar ook naar school geweest ;)

Ik ben van de lichting die geboren is in 1977 en ik denk dat ik in 't 3de zat in 't jaar dat ik Andorra ben geweest.

It’s a small world after all! ;)

Voor mij is dit lang geleden (19 jaar). Ik was toen 11 en het was mijn eerste jaar dat ik niet meer op skiles hoefde. In de klasjes daarvoor skieden we al de zwarte pistes af.

Het was in Mayrhofen en ik had de hele dag alleen geskied (mijn ouders gingen natuurlijk veel te langzaam en ze stopten te vaak voor koffie). Mijn zusje (1,5 jaar jonger) had wel skiles en was om 15:00 klaar, ik wilde haar graag nog die ene mooie piste die ik had geskied laten zien. En dat mocht van mijn ouders, wel moesten we om 16:00 weer bij de gondel terug naar het dal zijn.

Wij gingen op pad. De rode 32 naar beneden vanaf de Penken en bij de Horberg met de stoeltjes lift omhoog. Daar onder liep een mooie blauwe piste die ik wilde skien met mijn zusje. Helaas liep dat niet zoals gepland. Ik nam ergens een verkeerde afslag en we kwamen op de zwarte 12 terecht (toen nog een skiroute volgens mij want deze was niet geprepareerd) Mijn zusje was toen nog 9 en moest vaak stoppen om even uit te rusten.
Toen we eindelijk in de kom bij de stoeltjes lift kwamen was het laatste bankje al halverwege de penken! Nou daar sta je dan als 11 jarig jongetje met je kleine zusje. De mensen van de lift stonden alleen boos te wijzen naar de gondel die naar Mühlbach ging. Daar moesten we niet heen! Wij konden ons redden met een boodschapje halen of wat eten en drinken bestellen in het restaurant maar verder ging ons Duits ook niet echt. Ik wist alleen te vertellen dat we naar “mutti in Mayrhofen” moesten. ondertussen werd het later en later, en we hadden toen natuurlijk nog geen mobieltje of iets dergelijks. Gelukkig had mijn zusje haar hesje van de skischool nog aan. De liftbedienden hadden uiteindelijk gebeld naar de skischool en wij werden in het dal door de directeur van de skischool opgehaald en naar ons appartement gebracht.

Bij het appartement aangekomen moesten we wachten op onze ouders die natuurlijk opgelucht maar wel vloekend en tierend van ongerustheid aan kwamen lopen.
Eind goed al goed maar we moesten sindsdien wel altijd een kaartje om met daarin contact gegevens van onze ouders en het appartement waarin we verbleven.

Mijn oudste is nu 10, kan ook goed skiën, maar ik zie het nog niet voor me dat ik hem volgend jaar lekker alleen door het gebied laat gaan eerlijk gezegd…:)

Tijdens een internship in Beyrut Libanon ben ik met een stel Arabieren en Nederlanders een dag wezen skiën in het Mzaar Ski Resort. Ik zou een boek kunnen schrijven over die dag. Ten eerste het feit dat je in het hart van het Midden-Oosten op de lange latten kan staan is toch wel fantastisch. Uitzicht op de Middelandse Zee, binnen 40 min konden we daar weer een verfrissende duik nemen. Er waren Egyptenaren mee die nog nooit sneeuw hadden gezien, skiverhuur met skipakken uit de jaren 70/80, met een busje uit dezelfde jaren 80 omhoog gereden, alvorens we het laatste deel tot de liften met sneeuwscooters mochten overbruggen. Verder lag het gebied er verrassend goed bij. Ik wist ook niet zo goed wat ik moest verwachten eigenlijk… Ik dacht dat ik tijdens mijn reis eerder de woestijn zou zien.

Uiteindelijk Arabieren achter ons gelaten en met een andere Nederlandse het gebied in recordtempo 3 maal uitgespeeld. We wisten dat het laatste rondje krap zou worden maar we houden allebei wel een beetje van avontuur. Verder is het ook nog wel handig bij te vermelden dat openingstijden in Libanon niet zo strikt gehanteerd worden. Nog voordat het gebied officieel dicht ging hingen we dan ook even stil in een skilift. Na een kleine 20 minuten ging de lift wel weer draaien (wij hadden via de anderen contact opgenomen met skigebied). We kwamen wel op een punt waar we niet meer terug konden geraken. Vervolgens heeft een liftbediende die afsloot ons achterop een ander sneeuwscooter gezet (ik lag op de banaan) en we zijn echt met een noodgang terug naar het basisdorp geracet. Ik vermoed dat mijn metgezel de liftbediende nog wel heeft aangespoord om harder te gaan. Liggend op de banaan was het iets minder comfortabel.

Wat verder nog gebeurde is offtopic maar niet minder interessant.
Toen we terug waren was de rest van het skigebied uitgestorven. Onze reisgenoten zaten aan de thee te lurken. Perenschnaps was niet te vinden ;) De parkeerplaats was een grote chaos. Iedereen met fatsoenlijke auto (veel rijke lui) waren hier aan het driften, slippen en donuts draaien. Ik heb het over 50 auto’s. Na dit een tijdje aanschouwd te hebben beginnen we aan de afdaling in het jaren '80 busje. Het heeft gesneeuwd en het duurt dan ook eindeloos. Sommige mensen proberen over de tegengestelde weghelft mensen in te halen. Op een gegeven moment blokkeert een auto voor ons iemand die op zo’n manier sneller de berg af wil. Wat vervolgens gebeurd vergeet ik nooit meer. De geblokkeerde man stapt uit zijn auto en haalt achter zijn broekriem een blinkend zwart pistool en richt het op de man die de doorgang blokkeert. Nu schrikken mensen niet zo snel meer van een wapen in Libanon - ikzelf raakte er ook al aan gewend dat zwaarbewapende militairen onderdeel van het straatbeeld zijn - toch werd er gericht en man in de blokkerende auto rijd snel weg en maakt ruimte voor de idioot. Deze idioot krijgt vrij baan. Gelukkig zien we een kwartier later een blokkade waarbij de idioot naast zijn auto staat en gearresteerd lijkt te worden. Na dit eigenaardige voorval komen we eindelijk beneden en kunnen gelijk aanschuiven bij een Libanese mezze. Het was op zijn zachts gezegd een enerverende dag.

Plaats een reactie