Zo, ingesneeuwd en buiten bereik van mijn werkplek, dus tijd om eens wat avonturen uit te tikken.
Deze winter is het mijn bedoeling de kleine broeders binnen de Salzburger Superskicard te bezoeken. Het weer zit niet helemaal mee, dus alle kleine gebieden in het oosten wordt nog maar de vraag of dit gaat lukken. Komt er op neer dat het niet altijd Kaiserwetterbezoekjes zullen worden.
Ik trap af met een sneeuwrijk verslag van het meest noordelijk gelegen gebied ten oosten van Salzburg: Skilifte Unken/Heutal. Dit kleine gebiedje met dik 10km aan pisten ligt in een zijdal van de route Salzburg-Lofer. Je rijdt vrij diep dit dal in, over een best uitdagende weg bij sneeuwval. Uiteindelijk kom je dicht bij de Steinplatte uit. Er is zelfs een loipenetwerk dat met de Winklmoosalm verbonden is.
Het skigebied zelf telt 3 sleepliften en een touwlift voor de echte beginners. Het gebied zet zichzelf als familieskigebied op de kaart, en heeft daar alle recht toe. Hoewel je wat rood op de kaart ziet staan is de volledige helling als blauw aan te merken, en de lift naar de top heeft een afdaling die als groen te boek mag staan. Beide lange sleepliften lopen in een bocht, waardoor er een aantal punten zijn waarop je even op moet letten, maar lastig zijn de bochten niet. Evenmin is de afdaling dat. Eigenlijk één lange afdaling die door een strook bos gesplitst wordt. Het pad naar de Herbstalm heb ik niet gevonden. De Freeride zone wel. Lekkere diepe poeder, maar een erg vlakke uitloopzone. Dus om nou te zeggen dat je daar lekker kan freeriden... eerder free-walken 😉
Al met al een prima en rustig gebied om samen met je kinderen de eerste stappen van het skiën te ontdekken. De helling is niet heel moeilijk, maar je kunt je hier gerust dagen vermaken. En bij voldoende sneeuw zijn er zo veel leuke uitstapjes tussen de bomen te doen. Terwijl je niet bang hoeft te zijn iemand kwijt te raken, want je wordt hoe dan ook teruggeleid naar de lift/parkeerplaats.
Laatste opmerking. Parkeren is hier niet gratis. Echter wordt het parkeerbedrag bij een dagkaart wel (deels) in mindering gebracht. 31 december sneeuwde het ook al hard. Er viel flink wat te poederen. Moeilijk zijn de pistes echt niet te noemen nee.
Hochgebirgsbahnen Ankogel
Terwijl iedereen op nieuwjaarsdag brak in bed lag had ik dikke mist getrotseerd om op de autotrein achterin het Gasteinertal te stappen. Bestemming: Mallnitz. Evenals de Mölltaler gletscher, vrijwel heel Ost-Tirol en de Hochzillertaler bergbahnen is dit gebied in handen van de Schulz Gruppe. De Ankogel heeft ook maar drie bergliften, maar deze overbruggen in tegenstelling tot Heutal een dikke 1400m. De gondels zijn zeker niet nieuw en de geplande uitbreiding met een zitlift staat al zo lang ik me kan herinneren op de pistekaart. Iets wat we wel vaker zien bij deze ondernemer. Door de lage capaciteit van de gondels zal het nooit heel druk zijn bovenin het skigebied. Ondanks de hoek die op de pistekaart is afgebeeld liggen de afdalingen toch grotendeels in één lijn. Het gebied kent een mooie brede hochalm en een fijne dalafdaling door het bos. Beginners kunnen beter beneden blijven, want heel gemakkelijk zijn de afdalingen niet. Moeilijk ook zeker niet. Hoewel ik het vermoeden heb dat de afgebeelde zwarte gewoon een skiroute is. Unken zou meer kilometers tellen dan de Ankogel, maar dat lijkt me niet waar. Elke kilometer is aanwezig hier in Mallnitz. En ga je in één keer van de top naar het dal kun je je bovenbenen heerlijk tot pap beuken. Zalige glooiende pistes. Vooral de rode 1 is een zaligheid. Die kun je blijven doen. De dalafdaling zou rood moeten zijn met een stukje zwart, maar er was toch echt maar 1 piste en die was met zwart gemarkeerd. Ga je hier echter af is dat waarschijnlijk de rode 2a met het stuk zwarte 2 er in. En dat is dan inderdaad best een steil stuk, maar zeker geen Harakiri of Streif. Aankomst middenstation. 25 personen per bak, maar met 20 sta je al hutje mutje. Het bovenste gedeelte heeft een 3e gondel. Kaiserwetter. En Königschnee. Echt heerlijke afdalingen boven. Hier zou de zwarte 1 moeten liggen. Ook niet erg om hier door de poeder te sturen. De dalafdaling met in de verte Mallnitz. Overigens is dit best een charmante plaats. Wil je nog eens naar een authentiek Oostenrijks dorp/stadje, overweeg dan zeker hier eens heen te gaan. Samen met de Mölltaler gletscher heb je best een complete skibestemming voor een week (als je het niet erg vind om leuke pistes tig keer te doen).
Vond het destijds best vervelend dat het gebied enkel bestaat uit de bak, je wil op een hele dag ook wel eens wat gaan zitten. Al weet je dat natuurlijk van te voren als je er heen gaat. 😉
Mallnitz! Daar ben ik in januari 1987 begonnen! Toen nog op de Häusleralm, met een rasechte éénzitter. In januari 1988 wederom Mallnitz, toen naar de Ankogel. Tjonge, wat dachten we dat we konden skiën. Nog in de mist in het ravijn geskied en 3 meter zijwaarts naar beneden geschoven. Ik wil al jaren een keertje terug.
Overigens hebben ze kennelijk wel de gondels vervangen. In 1987 en 1988 was het op beide stukken één grote gondel. De sleeplift bovenin was er toen ook nog niet, tenminste ik kan m niet herinneren. We hebben het tweede jaar ook de dalafdaling gemaakt. Ik kan me niet herinneren dat die bijzonder moeilijk was. Er zaten toen een paar kale plekken in, daar moest je even voor uitkijken. Toen was er maar één variant, en die was helemaal rood.
Graukogel Bad Gastein
Buiten de skischaukel Bad Gastein-Bad Hofgastein en het hoogalpiene Sportgastein ligt er aan de overkant van het kuuroord deel in Bad Gastein het natuursneeuwgebiedje Graukogel. Twee oudere tweezitters en een sleeplift ontsluiten een mooie helling op de flank van de Graukogel, vandaar de naam. Die berg is bijna 2500m hoog, maar het skigebied loopt tot een goede 2000m. Vanaf de top van de sleeplift tot onder in het dal maak je al met al toch een dikke 900m. In totaal beschikt het deelgebied over ruim 10km piste. Echter zal dit inclusief skiroute (piste) 6 zijn. En dan nog denk ik dat het wat te ruim genomen is. Officieel zijn alle kleuren aanwezig, maar beginners worden hier niet echt blij. Hoewel er een blauw pad loopt moet je eerst een brede, maar best steile piste af voordat je hier bent. Wil je in alle rust aan je parallelskivaardigheden werken zit je hier prima. Druk is het er niet gauw. Wat wil je, er is best wat sneeuw nodig voordat de dalafdaling helemaal dicht zit; het laatste stuk is west-georiënteerd en laaggelegen, dus heeft erg veel sneeuw nodig. En het ritje met de lift naar beneden is best een uitdaging.
De rode B2 is een heerlijk brede piste met een mooie hellingshoek om flink te kunnen knallen. De pistepreparatie hield echter wat te wensen over: Het was er hobbelig, met trapsgewijze banen van de pistenbully. Verder lopen er (heerlijke) golven over de helling waardoor je als je niet oppast gelanceerd kan worden. Overigens is de zwarte 3 een heerlijke afdaling en absoluut niet moeilijker dan de rode 2, op misschien het allerlaatste stukje tot het middenstation na. Dit stuk zat echter dicht, net zoals de dalafdaling. Al te heftig was dat overigens niet afgesloten, en de pistenbullies hadden de dalafdaling een aardig stuk geprepareerd. Verderop ging dat niet meer, waar meteen duidelijk werd waarom de dalafdaling nog dicht zat. Her en der kwam er een graspol tevoorschijn. In alle eerlijkheid denk ik dat de dalafdaling nog de meest eenvoudige piste van dit deelgebiedje is. Kortom, is er een mooi dik sneeuwdek en wil je eens lekker sporten in alle rust, ga dan zeker eens een dagje naar de Graukogel. Veel meer is niet nodig, want zo inspirerend is het nou ook weer niet. Gewoon goed, rustig en bovenal natuurlijk. Het dal was bedekt met een laag bewolking. Onder de bewolking was er vanaf Bad Gastein richting Bad Hofgastein te kijken. Rechts de Graukogel en de sportieve rode 2 langs de sleeplift. Moderniteiten tref je hier weinig. Gewoon een prachtige dag, deze nieuwjaarsdag. Sneaky hoor. Aangeven dat het om een piste gaat, deze prepareren en halverwege stoppen onder het mom van "skiroute" 😉 Gelukkig gingen de SL achtige latten er goed mee om.
Zo, tijd voor een eerste keer valsspelen. Geen Salzburgerland, maar Tirol ditmaal. Want op die fantastische Superskicard zit helemaal westelijk de Zillertal Arena, je weet wel, bekend van Gerlos. Ga je naar het Zillertal, kun je vanaf Zell of Gerlos de bus richting Hainzenberg pakken. Hier vind je een leuke rodelbaan. En ook een leuk skigebiedje, gelegen aan de voet van de Gerlosstein.
Dit deelgebiedje trekt dan ook niet veel skiërs en snowboarders, maar biedt zeker voldoende variatie voor een dag. In totaal heeft het 10km aan pisten, vier liften en een koordlift die niet in gebruik was.
Wat als eerste opvalt is de rust hier. Een oudere pendelbaan van het zelfde type als in Mallnitz brengt je naar boven. Hier op het plateau kijk je meteen fantastisch uit over Zell en de gemoedelijke oefenhelling. Het tweede wat opvalt is dat de pistes echt goed geprepareerd zijn, en als je deze dan pakt valt het je ook op dat de afdalingen hun kleur eer aan doen en er zodoende een gevarieerd aanbod is. Daarnaast is er hier een erg toegankelijk off-piste terrein. Hogerop puike en niet te makkelijke treelines, lager fijne glooiende alpenweiden en boomgroepjes om tussendoor te manouvreren. Ik heb het bij de pistes gehouden en heb me heerlijk vermaakt. Beginners kunnen echt mooi oefenen op de blauwe 4, maar kunnen ook al snel de rode 1 af. Deze start steil, maar met een pad kun je daar omheen om vervolgens een blauw aanvoelende helling over te houden. De rode 2 is een gevarieerde en lekker 'winding' piste die desgewenst je tot in het dal voert. Al met al toch dik 800 hoogtemeters. En de zwarte 3 is behoorlijk steil (en daardoor behoorlijk kort, want overbrugt nog geen 200hm.
Kortom, ga je hier heen om te rodelen maak er gerust een hele dag van. De pistes zijn heerlijk rustig, goed geprepareerd (beter dan in Zell) en er is voldoende variatie qua pistes. Eet gerust een hapje in het Gerlosstein berghotel. Prima porties, prima eten. En het grootste bord Kaiserschmarrn voor één persoon dat ik ooit langs heb zien komen. Het dalstation. Toch wel een wat andere uitstraling dan de rest van de Zillertal Arena. Gerlossteinwand. Hier loopt ook een geprepareerde klimroute omhoog. Zillertal richting Innsbruck De fijne 4 met uitzicht richting Zellerberg. Kinderland met daarachter de rode 1. De rode 2 net boven het dalstation van de Sonnalm. Best pittige treelines. Pfff, wat veel sporen... Mayrhofen in de mist. Die Penkenbahn ziet er van een afstand trouwens indrukwekkend uit. Jerry was er ook. Helaas was ik net te langzaam, want even hiervoor hing hij nog achter het anker 😉
Zo, een beetje gangbaar weer, dus hoog tijd om er weer eens op uit te trekken. Dit maal SkiAmadé. Dit verbond is zo groot dat er een heel topic mee te vullen is, want er zitten 5 grote gebieden en even zoveel kleine gebieden in die skipas.
Goldegg
Laat ik meteen van wal steken met de boude bewering dat als je een authentieke winterbeleving wil wars van moderniteiten en in absolute rust je absoluut hier heen moet. Ideaal voor families waarbij opa en oma gewoon lekker willen wandelen, er ook wat gelanglaufd mag worden en waarbij de jonge kinderen hun eerste meters op de ski mogen maken. Geen kermis, geen drukte, geen hoge prijzen.
Het skiën is hier niet heel bijzonder. Een kinderlandje, twee sleepliften (de derde is buiten gebruik) en geen piste-aanduiding. Je kunt hier lekker je gang gaan op wat glooiende almen en een stukje bos. Nergens moeilijk, maar ook bijna nergens strak geprepareerd. Dat zijn eigenlijk alleen de wandelpaden, parkeerplaats en het kinderland. Iets verderop een mooie oefenloipe bij het kasteel en het meer. De iets steilere en moeilijker afdaling is nu een skiroute zonder liftverbinding, want die loopt langs de stilgelegde lift. Je kunt via hier wel terug richting kinderland, maar je moet de weg weten en bereid zijn flink te prikken.
Een lang seizoen zal je hier niet hebben, maar er kan kunstsneeuw gemaakt worden en druk is het er niet. De fanatiekere skiërs kunnen trouwens via een mooie weg met goed 20 minuten naar Dienten rijden, of in enkele minuten meer naar Alpendorf. Slechts een kilometer of 5 aan afdalingen, omdat Buchberg 3 niet meer loopt. En dat is de variant via het bos vanaf de top naar het kinderland meegerekend. Wel min of meer geprepareerd, niet helemaal duidelijk op de kaart. Ver van alle drukte verwijderd en toch dichtbij, dit verrassend mooie plateau. Leuke helling vanaf de top. Prima oefenhellingen. Doorsteekje tussendoor. Is het wel een piste, is het er geen, who knows? Het lijkt erop dat er ooit eens een pistenbully overheen gewalst is, maar verder geen enkele markering. L.S.A.P. De veelbelovende piste is nu tourroute/skiroute.
Hahnbaum St. Johann im Pongau
Het huisgebiedje van St. Johann im Pongau. Echt in het stadje gelegen, op een steenworp van het centrum. Een prima trainingsberg en rustige rodelbaan. Wil je in alle kalmte oefenen, zit je hier prima. Enkele kilometers piste en enkele skiroutes worden ontsloten door een ronduit langzame tweezitter en twee sleepliften. Het bovenste gedeelte van de zitlift ontsluit 3 skiroutes en een rodelbaan. Van die skiroutes is er één een ingekorte rodelbaan, ofwel een glijpad, een ander de tourstijgroute en een derde gewoon een geprepareerde piste waar ze een excuus voor willen. Ter hoogte van de sleepliften ligt een mooi breed stuk stevig blauwe piste waarop heerlijk te carven valt. De rode 1 vanaf boven is best wel sportief te noemen en krijgt op sommige plekken de kleur zwart, maar is vooral een fijne rode piste. Doordat Alpendorf zo dicht bij ligt komen er hier maar weinigen skiën, en snowboarders zijn al helemaal zeldzaam. Echter zijn de afdalingen prima voor elkaar. Jammer dat de zitlift zo ontzettend traag is; de niet eens zo vlotte ankerlift is bijna dubbel zo snel... Ga je vanaf de top naar beneden, passen er drie afdalingen in een uur...
Zit je in St. Johann zelf en is rustig skiën iets wat voorrang heeft boven afstanden, dan zit je bij goede sneeuw hier goed. Je kijkt mooi weg over de stad en kunt bij wijze van naar huis wandelen. Niet heel nieuw meer... Dwars door iemands tuin. Uitzicht op St. Johann im Pongau. Veelbelovende skiroute 2 En de fijne rode "skiroute" 1 Mooie brede afdaling, heerlijk om te carven.
Monte Popolo
Vlak bij Altenmarkt en Flachau ligt nog een skiberg, en wel in het dorpje Eben. Voor de 4 liften die ze hier hebben maken ze nog best agressief reclame, maar gelukkig blijft het gewoon lekker rustig hier. Het gebied wordt opgemaakt door 2 zitliften en 2 oefenslepers. Eén in het dorp en één bij het middenstation. Een oude tweezitter brengt je naar boven en zo nodig ook weer naar beneden. Boven staat een nieuwe 6-zitter met kap, stoelverwarming en alles wat een moderne lift tegenwoordig maar heeft.
De bovenste lift ontsluit 3 afdalingen; één sportievere met een vlakke uitloop linksom, een skiroute (lees😋iste) over het oude sleeplifttracé en één hele brede en iets vlakkere rechtsom, die tevens aan de oefenlift aansluit. Dat alles komt samen in één dalafdaling. Bij elkaar zo'n 7km aan afdalingen. Alles west-georiënteerd, dus deze blijven vrij lang goed.
Sowieso wordt er hier goed geprepareerd. Heerlijk strakke pistes, ook om 15u nog. Dat het niet druk is helpt natuurlijk mee, maar nergens rare richels, bultjes of andere verrassingen die je ski of board kunnen laten ontsporen als je niet oplet. Alleen de permanente rennstrecke wordt weinig geprepareerd. Hier lagen de slecht geplaatste kombochten al klaar. De rest van de piste maakte het gelukkig goed. Daarnaast is er ook redelijk wat horeca. Een grote berghut, een kleintje en beneden een paar hotel/restaurants. Al met al een mooie bestemming om een dagje heen te gaan. Niet veel pistes, maar je kunt ze blijven doen. Daarnaast is er ook een behoorlijk off-piste potentieel. Misschien niet zo volledig als Gerlosstein-Hainzenberg, maar de afdaling van top naar dal is op maar weinig plekken zo fijn. Overal breed, heerlijke hellingshoeken en genoeg wisselingen en bochten om niet saai te worden. Lekker breed! Echt heerlijke afdalingen, die rode. Skiroute? Piste! Blik richting Flachau Blik richting Filzmoos Best een leuke speeltuin
*bericht bewerkt door Bennie op 31 jan 2019 20:33 (2% bewerkt)
Leuk hoor, al die onbekende skigebieden!Quick op 31 jan 2019 20:51Zo onbekend zijn de meesten niet eens, maar vooral hard voorbij gereden op weg naar de grote jongens (vaak zitten de kleintjes op dezelfde skipas).
Hochkeil - Hochkönig
Dit deelgebiedje is al veel beschreven, maar ik besluit het nogmaals toe te lichten. Vrij hoog boven Mühlbach ligt dit uit sleepliften bestaande natuursneeuwgebiedje. Zo'n 8km aan pisten, en zo'n 400m hoogteverschil in één afdaling, namelijk de rode 3. Helemaal achteraan liggen twee oefenliften en start de skitoer-oefenroute Knappensteig. Er is nog een oefenlift, ietwat parallel aan de weg omhoog. Lekker rustig, omdat je er niet heel makkelijk naartoe kan skiën, of er weer weg kan. Je zult dan altijd met het materiaal op de nek de weg over moeten steken, een stuk klimmen en dan via een smalle doorgang naar de Saukar sleeplift. Die, samen met de Rosswieslift, ontsluiten de meest interessante pistes. De lichtrode 1, de middelrode 3 en de lichtzwarte 2.
De sneeuw ligt er fantastisch bij momenteel, en er is hier genoeg mogelijkheid om lekker door het bos te crossen buiten de pistes om. Doordat de verbinding tussen de liften niet optimaal is heb je de pistes zelf wel na een paar uur gezien. Wil je echter lekker poederen dan zit je hier erg goed. En een ander bijkomend voordeel is de rust. Maar weinig mensen maken de beklimming vanuit Mühlbach. De rij om het Hochkönig-gebied in te kunnen was zeker een half uur toen ik om 9.15u langsreed. Echter maakte ik drie kwartier later first tracks op de zwarte 2 😃 Blik richting Dienten. De Rosswieslift ontsluit de mooiste stukken. Genoeg poederveldjes. First tracks om 10:00u 😀 De rode 3. De rode 1; tevens de verbinding naar de blauwe pistes. Het beloofde een mooie dag te worden.
*bericht bewerkt door Bennie op 3 feb 2019 15:27
Filzmoos
In dit onderdeel van de SkiAmadé was ik al eerder geweest. Echter was toen alleen de Papageno nog open. De rest, zo'n 10 van de 13km, ligt namelijk op zuid- en westhellingen, en ook niet hoger dan een goede 1300m. Na half maart wordt het hier dus lastig. De rode piste die de Papageno ontsluit is trouwens wel heel lekker. Breed, glooiend en niet te steil. Dit maal stapte ik aan de Neubergzijde in. De sleepliftenkant dus. De rode piste langs de Geierberglift - nog zo'n mooie oude dieselsleper - was meteen raak. Heerlijke hellingshoek, rustig en strak. Wel wat kort overigens. Vanaf het uitstappen van de lift tot het poortje weer doorgaan om in te stappen duurt een minuut als je de piste benut waar ie voor lijkt aangelegd te zijn. Het was wel even zoeken om de instap van de Schwaigalmlift te vinden, die je verbind met de rest van de "Skischaukel". Je moet onder de lift door. Er staan daar genoeg borden, maar een richel net achter het lifttracé ontneemt je het zicht op de piste. Vanaf de Schwaigalm kun je naar de Mooslehenbahn en de verbinding naar de Grossberg. Die ski je zo voorbij, want zit net wat uit het zicht verstopt met slechts een smal toegangspad. Zoals je inmiddels hebt gemerkt kan de bewegwijzering hier dus iets beter. Een pistekaart bij elke lift zou al uitkomst bieden bijvoorbeeld. De Grossbergbahn heb ik uiteindelijk niet meer gehaald. Ik was al een uur bezig en stond toen weer bovenaan de Schwaigalm. De liften zijn allemaal niet zo vlot, op de relatief nieuwe gondelbaan Papageno na. Dat maakt dat een rondje skiën hier ook echt een halve dag kan kosten als je een piste dubbel wilt doen, of de andere variant meepakt. Die pistes zijn hier namelijk niet ontzettend lang, maar wel heerlijk "gemoedelijk sportief". Dat wil zeggen dat ze niet zo steil zijn dat je het natte zweet over de rug hebt lopen, maar wel voldoende uitdagend zijn om lekker te carven en wedelen, met af een toe een sprongetje over één van de vele glooiingen die de almen rijk zijn. De lekkere rode 6 en zijn fijne uitzicht. Blik richting Neuberg. De toren bij Rossbrand, het hoogteplateau aan de Filzmoser noordkant. De uitstekende piste 4. Kalm aan, die 5. En nergens druk.
Ramsau am Dachstein
De Dachstein, voor velen een bekende naam. Ramsau voor de ouderen volgens mij ook. Niet zozeer van het skiën, dan wel van het langlaufen. Want er lopen behoorlijk wat loipes over het hoogteplateau, dat dankzij deze hoogte nèt even wat langer de loipes goed zou kunnen houden. Je kunt er ook skiën. Her en der verspreid liggen liften. Vooral sleepliften. Die bij elkaar opgeteld op 25km aan pistes zouden moeten komen. De helft, dat lijkt me reëler. Vlakbij het dalstation van de Dachsteiner Gletscherbahn liggen een paar interessante sleepliften. Oud, maar met veelbelovende pistes. Die heb ik (helaas) overgeslagen en me geconcentreerd op het hoofdgebiedje van Ramsau, namelijk de Rittisberg. Evenals eigenlijk alle pistes op het plateau is ook hier een groot deel op het zuiden georiënteerd, maar is er ook een oosthelling. En een zitlift. En een zwarte piste. Die ook werkelijk die kleur mag dragen, zij het misschien meer antraciet.
In ieder geval tref je bij de Rittisberg een groot en leuk kinderland, een lange oefensleper aan de overkant van de straat en dus de Rittisberg zelf, met zijn zitlift en sleeplift. 's Zomers moet dit ook een leuke bestemming zijn. Voor de adrenalinejunkies is er in ieder geval een spannende zomerrodelcoaster en een flyline door het bos. Hier hang je languit in een tuig onder een rail die je als een achtbaan door het bos leidt. Zag er erg spectaculair uit, en dat zonder dat deze in gebruik was!
Wat betreft het skigebied: Veel hoogteverschil tref je hier niet, maar er is wel een erg leuke kinderpiste, een fijne rode racebaan, een mooie oefenhelling met sleper en natuurlijk de behoorlijk steile maar lekker brede en super goed geprepareerde zwarte piste. Een prima plek om te lessen dus. Zijn je eisen qua kilometers niet groot kun je je hier in combinatie met de gletscher je zomaar een week vermaken. In ieder geval is het een stuk rustiger dan de grote broer waar je op uitkijkt: Schladming-Dachstein. De pistepreparatie was erg goed, en de rust aangenaam. Wat er misschien wel ontbreekt is een leuk dorpje om door te wandelen. Ramsau-Ort is het grootste, maar lijkt voornamelijk langs de hoofdweg te liggen. En die is eigenlijk best druk. Dus wil je wat uitgebreider langlaufen en ook nog behoorlijk kunnen skiën dan zit je hier verrassend goed. De Rittisberg. Eén van Ramsau's kernen. Omcirceld is de sleeplift aan de overkant van de straat. Deze is goed te combineren met de Rittisberg. Bovenop de berg: Begin van de kinderroute. De fijne rode. Deze krult zich als het ware om de berg. Fantastische carvebaan langs de sleper! Deze zwarte is erg aangenaam. Op de achtergrond de Planai. Omcirceld in blauw: De twee sleepliften vlakbij het dalstation van de gletscherbaan. In het geel: Het bergstation van de Dachstein. Daar, daar in de verte. Daar moet ik nog eens naar toe. Het onbekende...
Was afgelopen voorjaarsvakantie ook 2 uurtjes in Rittersberg, op doortocht naar de gletscher. Wat een heerlijke pistes daar en wat een rust. Was achteraf gezien beter als de gletscher zelf. Thanks voor je interessante verslagen @Bennie !
Doet me denken aan de zegswijze :.... Parels voor de zwijnen gooien.........Laat ieder dan maar hier snel voorbij rijden en dan blijven ze lekker lang verborgen.😉
*bericht bewerkt door dan58 op 4 feb 2019 10:46 (52% bewerkt)
Galsterbergalm
De Galsterbergalm, wie kent deze Gallische berg in de Steiermark nou niet? De uitgever van Asterix en Obelix geloof ik niet, want deze imitaties op het pistenbord zijn het nèt niet. Vijf minuutjes voorbij Haus (van de Hauser Kaibling, de laatste van de vier bergen in de 4-Berge Skischaukel) ligt Pruggern. Een flink stukje klimmen hierboven vind je een almhüttendorf en de gondel naar de Galsterbergalm. Op de Alm bevind zich een zitlift en twee sleepliften, die toch vooral babyweiden ontsluiten. Volgens Bergfex 20km piste, volgens Skiresort 12km. Dat laatste getal klopt, en zal nog relatief ruim zijn. Wat de Galsterberg namelijk bied is een ontzettend goede en behoorlijk steile trainingspiste voor wedstrijdskiërs en een hele leuke (nabij)dalafdaling. Het laatste stuk tot aan het dorp is een skiroute. Die goed gemarkeerd is met bordjes, maar ook diverse geruimde wegen passeert. Het is dus een gebied met twee gezichten, dat zich ook nog eens als kinder/familiebestemming profileert. Het uitzicht vanaf de goed genaamde Kalteck (windgevoelig daar) is zeer prima, en de rode 1 / 9 buitenom is ook zeer prima, zeker als je doorsteekt naar het dalstation van de gondel. Dat vind ik meteen het beste qua skiën. Hoewel de pistes er top bijlagen, ook om half vier 's middags, pak je hier door de relatief stijle Kalteck ten zuiden 's middags weinig zon. Het noordhellingprincipe ten voeten uit. December en januari zullen dus koude maanden zijn. Niet ideaal voor de kleintjes die wel heel vaak in die paar liftjes zullen staan. Wil je dus in alle rust je FIS trainingen doen zit je hier prima, maar er zijn gunstiger gebieden voor families. Haus is toch wel een stukje rijden, maar dat is Pruggern zelf ook. De Almhütten zien er mooi uit, en zijn zeer waarschijnlijk best betaalbaar. Het dalstation. Tevens het eindpunt van de rodelbaan. Uitzicht richting de Dachstein. Bovenop de Kalteck. De centrale verzamelplaats bovenaan de gondel. Vanaf de zwarte 2a stort je je toch behoorlijk in de diepte. In ieder geval breed zat en goed besneeuwd. De lift loopt midden over de piste, dus ga maar na hoe breed dit is. Deze berghut ligt wel mooi strategisch. De fijne rode en blauwe 1. Echt onderscheid zit er niet zichtbaar in. Ga dus maar uit van rood.
heb je de Wurzeralm al gedaan?Spittal am Phyrn....
ik heb daar leren skien... weekje boven op de alm verbleven incl apres ski in het hotel zelf, daar is alles begonnen toen ik al begin in de 20 was.....
@Nemrah Niet gedaan. Zit niet op de skipas... Wellicht nog eens een tour door oostelijk Oostenrijk. Zoals ik in de laatste foto op de Rittisberg al aangeef 😉
Wij zijn met de ALO Groningen daar jaren lang geweest. Allemaal sportieve toekomstige sportdocenten die een week lang een speciale versnelde skikursus kregen. Studenten die de hele dag flink sportief aan het werk kunnen en savonds ook wel van een drankje houden. Ook kregen we les in lawine veiligheid etc etc. Super leerzaam!
Een aantal skidocenten kwamen speciaal deze week weer terug naar de Wurzeralm als de ALO er was...
2x een week geweest; 1x super veel sneeuw en veel mist en 1x alleen maar zon!
Plaats een reactie
Om te posten op dit forum heb je een account nodig. Login of maak een account aan.
Wintersport is ook beschikbaar op wintersport.be
