Januariverslag Dolomiti superski, gebied 1 t/m 12

Dag 5: return to Obereggen.

Bij aanvang van de dag schrok ik even van de drukte op de parkeerplaatsen. Half Italië leek te zijn uitgelopen om hun laatste vrije dag nog op de piste door te brengen. Het bleek heel erg mee te vallen in de praktijk. Dus geen enorme drukte, maar gewone drukte.

Ondanks dat ik wegreed met -9 waren de pistes vrij zacht. Op de berg was het ook gewoon minder koud. Gevolg was natuurlijk wel dat her en der flinke sneeuwhopen ontstonden.

Weinig bijzonders te melden vandaag, behalve dan een (mooie dat wel) dame die probeerde om een zwarte piste op te lopen met skischoenen om haar ski op te gaan halen die vrijwel bovenaan lag. Ze was toch al zeker op 10% van de klim (vanuit de lift had ik haar zien vallen) toen ik de ski maar opraapte en naar haar bracht. Opvallend dat in al die tijd werkelijk iedereen gewoon langs zo’n ski glijdt onder het mom ‘not my problem’. Overigens, voordat ze de weg terug had gemaakt, ski’s aan en naar beneden (heel voorzichtig) was ik al weer bijna twee keer omhoog gegaan en weer de berg af. Zag haar later nog skiën en wat zij op een zwarte (of rode) piste deed ontging mij. Ze zal het wel van haar looks moeten hebben denk ik dan.

Over het gebied zelf. Het bestaat uit drie deelgebieden. Obereggen, Pampeago en Predazzo. Middelgroot gebied, voor ieder wat wils, al kent eigenlijk alleen het deelgebied Pampeago veel blauwe pistes. Bij Obereggen heb je eigenlijk alleen een kinderweide en datzelfde geldt voor Predazzo.

Ruim aanbod van eettentjes, sommigen echt goed. Speciale vermelding voor Oberholz, bovenaan Obereggen, goed eten en mooie architectuur. Ook een speciale vermelding voor de club aan het dalstation, Loox. Erg mooi en gezellig. Een bezoekje waard.

Obereggen zelf stelt niets voor, alleen maar hotels. Meeste zijn flink aan de prijs. Voor mensen die wat minder willen betalen is op 5-10 min met de auto Eggen te vinden. Dat dorpje heeft wel enkele voorzieningen, zoals een supermarkt, de warme bakker en een pizzeria. En zelfs ook een openbare laadpaal.

Het is een zeer gezellig gebied en ik kom er ook graag. Voor wie die kant op wil, het is het rustigste daar als Duitsers en Polen (vooral Polen, die komen met busladingen vol) geen schoolvakantie hebben. Ik was er ook vlak voor kerst en toen was het lachwekkend rustig daar.

Voor een groep met mensen die niet (altijd) willen skiën, de stad Bolzano is dichtbij en zeker een bezoek waard. Ook leuk voor die dagen dat het met bakken uit de lucht valt.

Van de laatste 7 skidagen dit seizoen waren er 5 in Obereggen. Ik was er nu ook wel weer even klaar mee. Morgen door naar Cavalese, aka Alpe Cermis, waar de Olympia piste op mij wacht. Helemaal zin in.

Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Leest weer lekker weg! Thanks.

Heerlijk verhaal weer @DSvier! De gedachte dat je in de liftjes vervolgens lekker zit te discussiëren over Tesla’s geven nog extra cachet aan je droge en vermakelijke vertelkunsten. Ik hoopte alleen op een vervolg met de aantrekkelijke dame … Vind ik dan weer een minpuntje😉

Heerlijk verhaal weer @DSvier! De gedachte dat je in de liftjes vervolgens lekker zit te discussiëren over Tesla’s geven nog extra cachet aan je droge en vermakelijke vertelkunsten. Ik hoopte alleen op een vervolg met de aantrekkelijke dame … Vind ik dan weer een minpuntje😉

Shane op 6 jan 2020 20:50

Mijn eigen aantrekkelijke dame gaat dat niet zo leuk vinden. ;)

Dag 6: Alpe Cermis

Het begint wellicht saai te worden, maar het was wederom uitstekend weer. Om 7.45u weggereden uit Welschnofen met als mikpunt 10 min. voor de opening van de eerste lift. Wat ik ook op de minuut precies haalde.

De rit er naartoe was ook al de moeite waard. Bovenop de pas was het wat glad, dus heerlijk wat vierwiel drifts kunnen maken. Was ook geen kip op de weg. En overigens ook geen ander verkeer.

De lift ging net wat eerder open, dus op tijd begonnen met skiën. De pistes waren wederom wat zachter. Maar vooral heel rustig.

Het gebied Alpe Cermis is klein. Kleiner nog dan Carezza. Maar het heeft wel een geweldige afdaling. De Olympia. 7,5 km grotendeels zwart, waar je heerlijk vol naar beneden kan knallen. Het is onderverdeeld in drie stukken (heel creatief Olympia 1 t/m 3 genaamd), waarbij het laatste stuk vooral wat vlakker is.

Het gebied bestaat eigenlijk gewoon uit twee bergen. Het stuk waar Olympia is kent bovenaan 4 keuzes. 1 daarvan gaat terug naar de cabinelift, de drie overigen komen na korte tijd weer samen en vervolgens is er alleen nog de keuze om het bospad te pakken in plaats van de Olympia zelf. Dat bospad is wel erg leuk, het is natuurlijk nog langer (ik schat in vanaf de top dat je dan 10 km aan het glijden bent) en je hebt onderweg afwisselend mooi uitzicht over de bergen en dan zit je weer gewoon tussen de bomen.

Uiteindelijk komt het pad bij de overgang van Olympia 2 naar Olympia 3 weer op de hoofdpiste uit. Ik vond het zelf wel een goed idee om een stuk af te snijden, maar ineens bleek de piste ruim een meter lager te liggen. Niet fijn voor mij krakkemikkige klote knieën (dat laat zich heel leuk afkorten, maar vanuit historisch perspectief werkt dat toch niet zo goed) en omdat ik vrij hardleers ben presteerde ik het om de tweede keer exact hetzelfde te doen.

De tweede berg kent maar 1 lift en van daaruit heb je drie opties terug naar de lift (voorheen twee) en je kan ook nog een pad op om zo weer terug te keren naar berg 1.

In dat deel is een nieuw restaurant wat zeer aan te raden valt, goed eten (voor de hongerigen, je kan daar een stuk dode koe bestellen van 1 kg a 50 euro) en van goedkoop (5 euro voor een panini) tot duur (voormelde koe). Inrichting is zeer mooi, prachtig uitzicht. Helemaal top! Zelf daar een polenta met een flinke plak kaas een stukkie vlees en champignons gegeten. Erg lekker (als je van Polenta houdt, wat velen dan weer niet doen).

Het grootste deel van de dag de Olympia verslonden. Verveelt gewoonweg niet.

Maar het is weer echt zo’n leuk voor een dagje gebied, ofwel voor een gezin met kleine kinderen. Op zich is het er wel altijd gezellig en vaak ook vrij rustig.

Na afloop snel naar het volgende hotel gereden.

Morgen weer vroeg weg, nu naar San Martino di Castrozza en Rolle Pass. Het meest afgelegen deel van Dolomiti Superski.

En o ja, paar foto’s gemaakt:

letterlijk, een paar. ;)

Leuk, die eitjes. Zie je veel in Italië.

Dag 6: Alpe Cermis

Het begint wellicht saai te worden, maar het was wederom uitstekend weer. Om 7.45u weggereden uit Welschnofen met als mikpunt 10 min. voor de opening van de eerste lift. Wat ik ook op de minuut precies haalde.

De rit er naartoe was ook al de moeite waard. Bovenop de pas was het wat glad, dus heerlijk wat vierwiel drifts kunnen maken. Was ook geen kip op de weg. En overigens ook geen ander verkeer.

De lift ging net wat eerder open, dus op tijd begonnen met skiën. De pistes waren wederom wat zachter. Maar vooral heel rustig.

Het gebied Alpe Cermis is klein. Kleiner nog dan Carezza. Maar het heeft wel een geweldige afdaling. De Olympia. 7,5 km grotendeels zwart, waar je heerlijk vol naar beneden kan knallen. Het is onderverdeeld in drie stukken (heel creatief Olympia 1 t/m 3 genaamd), waarbij het laatste stuk vooral wat vlakker is.

Het gebied bestaat eigenlijk gewoon uit twee bergen. Het stuk waar Olympia is kent bovenaan 4 keuzes. 1 daarvan gaat terug naar de cabinelift, de drie overigen komen na korte tijd weer samen en vervolgens is er alleen nog de keuze om het bospad te pakken in plaats van de Olympia zelf. Dat bospad is wel erg leuk, het is natuurlijk nog langer (ik schat in vanaf de top dat je dan 10 km aan het glijden bent) en je hebt onderweg afwisselend mooi uitzicht over de bergen en dan zit je weer gewoon tussen de bomen.

Uiteindelijk komt het pad bij de overgang van Olympia 2 naar Olympia 3 weer op de hoofdpiste uit. Ik vond het zelf wel een goed idee om een stuk af te snijden, maar ineens bleek de piste ruim een meter lager te liggen. Niet fijn voor mij krakkemikkige klote knieën (dat laat zich heel leuk afkorten, maar vanuit historisch perspectief werkt dat toch niet zo goed) en omdat ik vrij hardleers ben presteerde ik het om de tweede keer exact hetzelfde te doen.

De tweede berg kent maar 1 lift en van daaruit heb je drie opties terug naar de lift (voorheen twee) en je kan ook nog een pad op om zo weer terug te keren naar berg 1.

In dat deel is een nieuw restaurant wat zeer aan te raden valt, goed eten (voor de hongerigen, je kan daar een stuk dode koe bestellen van 1 kg a 50 euro) en van goedkoop (5 euro voor een panini) tot duur (voormelde koe). Inrichting is zeer mooi, prachtig uitzicht. Helemaal top! Zelf daar een polenta met een flinke plak kaas een stukkie vlees en champignons gegeten. Erg lekker (als je van Polenta houdt, wat velen dan weer niet doen).

Het grootste deel van de dag de Olympia verslonden. Verveelt gewoonweg niet.

Maar het is weer echt zo’n leuk voor een dagje gebied, ofwel voor een gezin met kleine kinderen. Op zich is het er wel altijd gezellig en vaak ook vrij rustig.

Na afloop snel naar het volgende hotel gereden.

Morgen weer vroeg weg, nu naar San Martino di Castrozza en Rolle Pass. Het meest afgelegen deel van Dolomiti Superski.

En o ja, paar foto’s gemaakt:

letterlijk, een paar. ;)

DSvier op 7 jan 2020 19:43

Blijft een van mijn favoriete pistes in de Dolomieten samen met La Longia in Val Gardena.

Mooi hè hoe je daar vanaf het dalstation eerst met die eitjes de rivier over moet en dan pas de echte berg op gaat. Retour idem. Laatste stukje gondel bijna vlak richting dorp…

Veel plezier in San Martino en Passo Rolle vandaag. Vond ik echt pareltjes beiden. Heb me daar echt verbaasd om de rust op de pistes. Op de pas waren in maart vorig 's middags de mensen op de piste op 2 handen te tellen…

Dag 7: San Martino di Castrozza en Passo Rolle

De dag begon slecht. De douche vond dat net niet ijskoud water voldoende warm is. Ik niet.

Sowieso was het hotel compleet ruk. Bij het inchecken moest ik wachten, want er was een probleem. Na 45 min. werd ik echt pissig en kreeg ik de sleutel van de kamer met de melding dat ze mijn paspoortgegevens nu niey konden verwerken. Sorry, maar daar heb je 45 minuten voor nodig om dat te bedenken???

Gelijktijdig kwamen andere gasten informeren waarom de spa gesloten was. Die kregen hetzelfde antwoord als ik ‘er is een probleem’.

Nou, met de douche was er dus ook ‘een probleem’. Ontbijt had ik gevraagd of het iets eerder kon. Was geen probleem. Wel dus, want voordat het eerste eten kwam was het al na 7.30u (de normale starttijd). Uitchecken zat er ook niet in, niemand beschikbaar. Vanaf 8.15u.

Nou, dan bekijk je het maar en ik ben weggereden (ze hebben mijn cc gegevens, ergens helaas, want voor deze ellende mag je geen geld vragen vind in).

Het gevolg van dit geneuzel was dat ik maar liefst 20 minuten te laat de eerste lift kon pakken in San Martino di Castrozza.

Echter, vanaf dat moment was het leven ook goed. Geweldig weer en rustig op de pistes. Vorige keer was ik daar in de vakantietijd van Polen en Tsjechië en dit gebied is kennelijk populair bij die toeristen. Dat wetende had ik bewust gekozen om er de week daarvoor te zijn en met succes. In wat voorheen Joegoslavië was is het kennelijk wel vakantieperiode, maar die zijn met veel minder (het helpt ook niet als je op elkaar gaat schieten). Het was dus vooral Italianen en ook die moeten sinds afgelopen dinsdag weer voldoen aan hun aanwezigheidsplicht.

Het is een leuk gebiedje, bestaande uit twee delen. Om van het ene naar het andere deel te komen moet je een oud liftje nemen waarbij direct gewaarschuwd wordt voor de moeilijkheidsgraad van de piste. Dat is schromelijk overdreven, maar zorgt er wel voor dat velen aan één kant blijven. Net als de vorige keer was er in het ene gebied duidelijk meer volk dan in het andere gebied.

Het gebied kent veel oude liften. Toch wordt er wel wat geïnvesteerd in het gebied. Ik telde 1 nieuwe lift en een andere lift is vermoedelijk vervangen voor een nieuwe, met stoelverwarming (totaal onnodig, maar goed). De rest als vanouds. Wat een fikse tegenvaller was, was dat beide zwarte pistes niet waren geprepareerd en ook gesloten. Vorige keer was het een van de twee. Ik heb zo het vermoeden dat dat bezuiniging is. Want er is sneeuw genoeg. Toch blijven er genoeg pistes over om je een dag te vermaken. Nou ja, deel van een dag, want om 14.30u stopte ik met skiën in San Martino di Castrozza en ging ik door naar Passo Rolle.

26 min. Later klokte ik weer in bij de lift aldaar. Niet slecht inclusief afwateren, gewone schoenen aan, vloeken en tieren bij het aantrekken van de skischoenen, over een ijsplaat schuifelen naar de piste en naar de lift glijden.

Passo Rolle was zowaar drukker dan de vorige keer. Toen was er anderhalve man en een paardenkop, nu had ik zeker 4 handen nodig om iedereen te tellen!

Passo Rolle heeft pistes aan beide zijden van de weg. Begonnen in het stuk aan de rechterzijde als je van Predazzo afkomt. Daar is een aardige zwarte piste en die was wel open. Daarnaast heb je nog een rode en onderaan heb je dan nog een paar varianten.

Na daar alles onder mij door te hebben laten glijden was het tijd om over te steken. Je moet even weten waar je moet zijn, maar daar kun je dan de weg oversteken en vervolgens nog een stukje glijden naar de sleeplift. Vervolgens is er nog een stoeltjeslift waarmee je naar boven wordt gebracht. Aldaar heb je drie varianten om naar dezelfde lift te glijden. En een van die drie heeft zelfs een stukje zwart als optie voor de liefhebber. Nou ja, zwart. Het mag die naam nauwelijks dragen. Maar in ieder geval was die open.

Na ook daar alle varianten te hebben gedaan was het tijd om terug te glijden naar de sleeplift. Op die piste waren palen voor de slalom gezet, dus even kunnen slalommen. Ik had dan wel de GS vandaag, maar het was niet zo heel uitdagend, dus ging prima.

Terug naar de auto is dan altijd weer een uitdaging. Je kan eraf bij een hotel iets verderop, maar ik heb een hekel aan lopen (had ik zeker nog niet gezegd?). Dus mijn optie is dan offpiste en dan zo dicht mogelijk uitkomen bij de auto. Ik had aardig gemikt vond ik zelf. Alleen jammer van die ijsplaat weer.

Wat ik mij wel afvraag is hoe Passo Rolle straks kan overleven als de liften aan vervanging toe zijn. Ik schat in van niet. En de liften zijn al heel oud en ogen ook niet meer zo best. Voor wie nog nooit is geweest: wacht niet te lang.

Vervolgens door naar Moena. Vertrokken met een range van 242 km, wat in Predazzo al 253 km was geworden. Wie zei er ook alweer dat laden teveel tijd kost? Doen we gewoon tijdens het rijden. Best simpel, gewoon alle wegen bergafwaarts aanleggen. Heel milieuvriendelijk!

De route is ook overigens zeer de moeite waard. Een paar foto’s gemaakt van het uitzicht. Rijdend, dus niet optimaal. Maar toch. Genieten!

Morgen Passo San Pellegrino.

Mooie foto’s en mooi verslag weer. Ik heb vorig jaar ook dat bordje van die moeilijke piste gezien (toen ik er al vanaf was).Volgens mij op 't kaartje piste 27, 28 of 29, toch? Piste 19 vond ik heel fijn. De kans dat ik Passo Rolle ga bezoeken in maart is groot, dus hopelijk weet ik de doorsteekjes ook goed te vinden :).

Oh God ja, het juiste doorsteekje off piste naar de parkeerplaats op Passo Rolle zoeken is wel een dingetje. Volgens mij hadden wij ook niet de meest logische in maart maar het was gelukt…

Had je die roestkleurige “Ferrari” lift nog gezien op Passo Rolle? Dat vond ik echt het toppunt van antiek… :p

Zo. Het dagelijkse literaire hoogtepunt ook weer gelezen. Met fraaie foto’s ook.
Ga je heel januari zo nog door? Hoop het wel.

Had je die roestkleurige “Ferrari” lift nog gezien op Passo Rolle? Dat vond ik echt het toppunt van antiek… :p

Harm op 8 jan 2020 22:51

Jazeker, die heb ik uiteraard ook genomen. Voor een Ferrari valt hij wat tegen kwa snelheid… ;)

Zo. Het dagelijkse literaire hoogtepunt ook weer gelezen. Met fraaie foto’s ook.
Ga je heel januari zo nog door? Hoop het wel.

Matthieu op 8 jan 2020 22:52

We gaan het proberen!

Had je die roestkleurige “Ferrari” lift nog gezien op Passo Rolle? Dat vond ik echt het toppunt van antiek… :p

Harm op 8 jan 2020 22:51

Jazeker, die heb ik uiteraard ook genomen. Voor een Ferrari valt hij wat tegen kwa snelheid… ;)

DSvier op 9 jan 2020 06:48

Echt hè? Dat ding is zo’n beetje het langzaamste liftje wat ik ooit heb gezien.

[quote]

Had je die roestkleurige “Ferrari” lift nog gezien op Passo Rolle? Dat vond ik echt het toppunt van antiek… :p

Harm op 8 jan 2020 22:51

Jazeker, die heb ik uiteraard ook genomen. Voor een Ferrari valt hij wat tegen kwa snelheid… ;)

DSvier op 9 jan 2020 06:48

Maar de kleur was juist! Rode zittingen!

Oranje.

Overigens is de kleur voor een Ferrari geel. De racekleur is rood. En dit is geen racer. :)

Dag 8: Passo San Pellegrino

Mijn hemel wat vliegt de tijd! Nog maar drie weekjes en dan is het alweer voorbij voor deze maand!

Nieuw hotel, nieuwe kansen. Ik zit nu in een uitstekend hotel. Avondeten gisteren was heerlijk en het ontbijt was ook prima verzorgd. Niets mis mee! Zo goed zelfs dat ik vergeten was tijdens het ontbijt de auto alvast op te laten warmen. Wat duidelijk zichtbaar was, want de ramen zaten bedekt met een flink laagje ijs. Niet getreurd, meteen de verwarming op vol gezet, spullen in de auto en toen ik in de auto zat moest ik nog 2 minuutjes wachten en de auto was weer ijsvrij (en flink aan het roken, bij een BEV doorgaans een slecht teken ;)).

Op naar San Pellegrino. Netjes op tijd, 8.20u.

Behalve dan dat de liften pas om 9.00u open gaan hier…

Maar sommige mensen hebben het geluk aan hun kont hangen en zo ook ik. 5 vrouwelijke atleten van het Italiaanse team waren met minstens zoveel coaches aan het trainen voor SG en DH, dus kon ik toch om 8.40u al naar boven. Omdat de rest van de liften niet eerder open gingen de afdaling (voor zover open, want ze waren aan het trainen dus) naar de parkeerplaats gedaan en om 8.55 nogmaals naar boven om vervolgens het gebied in te gaan.

San Pellegrino is een prachtig gebied. Net als Passo Rolle kent het aan beide kanten van de weg een gebied, maar beiden zijn wel net effe wat groter. Veel groter. En met een normale voorziening om van de ene naar de andere kant te gaan.

Waar Passo Rolle een beetje in niemandsland ligt, ligt San Pellegrino aan de andere zijde aan het dorpje Falcade. Het is dus niet alleen groter, maar ook een stuk drukker.

Bij Falcade heb je een zwarte piste die heerlijk is om vol naar beneden te jagen. Aan de zijde van de pas heb je enkele zwarte pistes die wat minder geschikt zijn om vol naar beneden te knallen, tenzij de boel is afgezet en dan nog helpt het enorm om professioneel atleet te zijn.

Overigens, ook aan de andere zijde is een zwarte piste, maar die was de gehele dag gesloten in verband met een wedstrijd. Die wedstrijd was duidelijk niet vandaag, want niemand op de piste gezien.

In het deel tussen de pas en Falcade heb je verder vooral rode pistes, meestal een leuke lengte en je hebt redelijk wat om uit te kiezen. Het gebied is relatief uitgestrekt.

Maar de meest bijzondere piste is toch wel Innamorati (de rode 20, dan de blauwe 31/20 en vervolgens verder de blauwe 20. Je skiet dan eigenlijk helemaal buitenom het skigebied, in absolute rust. Start bovenaan bij de grote gondel en eindigt op de zwarte piste naar Falcade, die dan weer rood wordt. Een fantastische piste. Wel halverweg twee keer een beetje klimmen, maar de moeite meer dan waard. Het eerste stuk is op de berg met weids uitzicht, het laatste stuk door de bossen.

Omdat deze piste afhankelijk is van natuursneeuw is deze niet altijd open, dus je moet geluk hebben.

In de middag lekker een stuk dode koe naar binnen gewerkt bij Dies Bis (aanrader!) en daarna nog een tijdje in hetzelfde deel geskiet om de oversteek te maken omstreeks 14.30u.

Het tweede deel kenmerkt zich doordat het eigenlijk 1 bergwand is waar ze veel pistes hebben gemaakt. Het is wel zo breed opgezet dat je voor je gevoel niet steeds dezelfde berg af aan het glijden bent. Je kan op zeer veel manieren naar beneden, dus je hoeft je hier totaal niet te vervelen.

Dit deel kent wat meer blauwe pistes en het was ook best druk hier, vooral met gezinnen.

Om 16.10 uur de laatste lift naar boven (sluiten ook wat vroeger hier, 16.15) en lekker terug gegleden naar de auto. Die nu wel lekker warm was toen ik aankwam.

Vervolgens weer een lekker ritje terug naar het hotel en even bij het hotel hiernaast waar ze een laadpaal hebben gevraagd of ik mocht laden. Ik kreeg duizend excuses, want het kon echt niet eerder dan om 20u, maar ik mocht wel de hele nacht doorladen. En o ja, het is gratis. Het blijft toch bijzonder gastvrij dat Italië!

Morgen Alpe Lusia. Nu eerst weer een lekker diner. Nou ja, over een uurtje dan.

Ook nog een filmpje gemaakt en op YouTube gezet, van een stukje van Innamorati:

https://youtu.be/XgsBB7yjGYg

Wat een uitzicht hè, bij Dies Bis. Veel mooier wordt het niet, behalve wellicht aan de andere kant van die berg in San Martino di Castrozza…

Mooi die Innamorati, die was niet open in maart vorig jaar. Hoop komende maart op een herkansing.

Zelfs geen kip te zien daar.
Twee jaar geleden San Pellegrino op een zondag gedaan. Mega druk toe met een heleboel kleine Italiaanse racertjes die wedstrijden hadden. Wel mooi om te zien en een lekker drukke Italiaanse speaker ;)

De dagen vliegen echt om met jouw verslagen. Zo is mijn week wintersport over 2 weken opeens erg dichtbij :)

Mooi die Innamorati, die was niet open in maart vorig jaar. Hoop komende maart op een herkansing.

Hakke op 9 jan 2020 19:58

Vorig jaar inderdaad gesloten. Jaar daarvoor alleen het onderste deel open.

Als je niet te laat in maart gaat verwacht ik wel dat hij nog open is.

Zelfs geen kip te zien daar.
Twee jaar geleden San Pellegrino op een zondag gedaan. Mega druk toe met een heleboel kleine Italiaanse racertjes die wedstrijden hadden. Wel mooi om te zien en een lekker drukke Italiaanse speaker ;)

Matthieu op 9 jan 2020 20:13

In het deel aan de overzijde van de pas was het toch redelijk druk hoor. Zeker na Cermis en SMdC leek het zowaar volle bak. ;)

Mooi die Innamorati, die was niet open in maart vorig jaar. Hoop komende maart op een herkansing.

Hakke op 9 jan 2020 19:58

Vorig jaar inderdaad gesloten. Jaar daarvoor alleen het onderste deel open.

Als je niet te laat in maart gaat verwacht ik wel dat hij nog open is.

DSvier op 9 jan 2020 21:57

Vorig jaar heb ik hem inderdaad net als Hakke niet gedaan. Maar ook net als Hakke dit jaar weer een herkansing :).

Ik betrap me er steeds op dat ik bij het lezen van de reisverslagen van @DSvier me er de vertelstem van Marcel van Roosmalen bij voorstel. Ik kan het iedereen aanraden, worden ze nog veel leuker van :).

Prachtig trouwens, die piste van de liefde!

…Nog maar drie weekjes en dan is het (skieën) alweer voorbij voor deze maand!

DSvier op 9 jan 2020 18:26

Prachtig! :-D

Dag 9: Alpe Lusia

Met de auto weer tot 90% geladen kon er weer een mooie dag beginnen. Alpe Lusia ligt tegen Moena aan, dus een kort ritje er naartoe. Kon ik wat langer in mijn nest blijven meuren.

Sinds ik hier ben is het iedere dag een paar graden boven 0 geweest. Vandaag bleef het kwik steken op enkele graden onder 0. Koud! Het lijkt potverdimme wel februari!

Het gebied ligt aan de ene kant vlak bij Moena en aan de andere kant bij Bellamonte. Het grappige van dit gebied is dat het niveau van de pistes toe lijkt te nemen als van van Bellamonte naar Moena skiet. Of andersom als je van Moena af komt wat ik dus deed.

De ochtend mijzelf vooral op het eerste stuk opgewarmd. Naar mate de tijd vorderde wat meer in het middenstuk geskiet (zwartig en rood), na de lunch nog even naar de andere zijde (blauw als de lucht) en vervolgens weer kilometers beuken op het middenstuk en het laatste stuk naar de parkeerplaats.

In het middenstuk heb je nog de mogelijkheid om jezelf te timen op de reuzenslalom en je kan je snelheid meten aan de andere zijde.

Aangezien ik gisteren van met name mijn linkerknie (mijn goede knie, al is dat heel relatief) het signaal kreeg dat deze flink overbelast was gisteren (FIS SL’s gebruikt, fors doorgebeukt over sneeuwhobbel en een stuk off piste gegaan) en ik daardoor wat mank liep in de avond en ik de trap niet meer met goed fatsoen op kon lopen had ik besloten om vandaag rustiger aan te doen en voorlopig de FIS latten maar even met rust te laten.

Echter, aan het einde van de dag kon ik het toch niet laten om even de snelheid te testen. Om de snelheid op te hogen met hogere snelheid dat deel ingevlogen, al heb ik dat niet te gek gedaan omdat ze het zo aangelegd hebben dat je daar een sprong moet maken en dat leek mij dan weer niet goed voor de knieën.

Een 108,3 geklokt. Omdat er nogal eens discussie is over in hoeverre skitracks de snelheid overdrijft ook skitracks bekeken. Die kwam tot 94,7. Nou is het mij vaker opgevallen dat skitracks juist conservatief is, want een paar weken terug toen ik skitracks vergeten was uit te zetten was de maximumsnelheid ook lager dan ik zeker wist dat ik met de auto had gereden.

Om 16.12 uur de laatste lift uit het middenstuk naar boven en vervolgens de langste weg naar beneden genomen. Die is eigenlijk voor snowboarders met jumps en kombochten. Toch leuk als afsluiter. Uiteindelijk kom je toch weer op de zwarte naar beneden die er nog helemaal perfect bij lag. Dat geeft eens temeer aan dat het vandaag ook wederom rustig was.

Overigens, voor beginners vind ik Alpe Lusia werkelijk ideaal. Het stuk bij Bellemonte kent lange blauwe afdalingen en een comfortabele lift die je naar boven brengt. Ideaal.

Maar het blijft wel weer een klein gebied. Echter, om de hoek heb je San Pellegrino, Predazzo en San Martino di Castrozza/Passo Rolle als anderen in het gezelschap afwisseling wensen. En je kan natuurlijk ook naar Vigo di Fassa en zo naar de Sella Ronda skiën.

De knieën hebben het goed gehouden. Pijn is gelukkig weggebleven (daar had ik gisteravond een hard hoofd in). Dus we kunnen morgen de intensiteit weer wat ophogen.

Inpakken maar weer, morgen naar La Villa! Maar wel met een tussenstop in Alleghe, ook wel Civetta. Een van de minst bekende gebieden onder Nederlanders en degenen die het kennen, kennen het doorgaans alleen van de Grande Guerra skitour.

Zin in!