Ons wintersportvirus: het begin 'Kaprun' en de cirkel is rond 'Sölden' 1994 t/m heden

Dit onderwerp gaat over de bestemming Kitzsteinhorn - Maiskogel

Ons wintersportvirus - met dank aan een lieve vader

Het begin
Het is 1994, onze vader werkt hard en maakt veel uren. Hij is dan alleenstaand, gescheiden en heeft drie jonge zonen. In die tijd al jaren een echte liefhebber van Oostenrijk; in de zomer worden de bergen bewandeld en bezongen. In 1994 wordt besloten, ondanks afraden van zijn oudste broer (i.v.m. kosten), om met de jongens voor de eerste keer op wintersport te gaan. We vertrekken dat jaar in onze Volvo naar Kaprun. Daar ‘s avonds aangekomen sneeuwt het heel hard; zo’n grote sneeuwvlokken hebben we nog nooit gezien. Het wintersportvirus is een échte sluipmoordenaar en slaat deze vakantie meteen hard toe.

Op de oefenweide in Kaprun wordt de man met de baard, onze vader, al snel herkent bij de kassa; door de vele tienrittenkaarten die hij daar koopt ;-). Tijdens de lessen – na twee dagen – op de Maiskogel zijn de eerste van de vele leuke anekdotes ontstaan. Van een Japanner die om de vijftig meter een sneeuwengel maakt – dit elke keer een kiekje waard was volgens zijn giechelende Japanse vrouw – tot een vrouw met een veel te fel pak en te grote skibril, verhalen die elk jaar weer terug komen. Na op de Kitzsteinhorn geskied te hebben was het officieel: ‘iedereen was door het wintersportvirus gegrepen’. Teruggekomen in Nederland sprak onze vader met zijn oudste broer en de broer vroeg vrijwel direct naar de kosten van deze wintersport. Vader antwoordde: “3.500 gulden”, “pffoe dat is duur” zei zijn oudste broer. Waarop onze vader antwoordde “ja, maar ik zou het voor geen goud hebben willen missen”. Vervolgens werd snel een kostenraming gemaakt voor de opvolgende jaren. Met de conclusie dat zijn zonen aan het einde van de rit een x bedrag per persoon minder te verdelen zouden hebben. Een nuchtere, maar mooie conclusie!

De cirkel is rond
Intussen zijn de jongens niet meer vrijgezel, lopen er kleine koters rond en gaan we nog steeds met zijn allen op wintersport.

In 2008 zijn bijna alle zonen financieel onafhankelijk :-) en wordt door de zonen besloten om vaders een lang mannenweekend cadeau te doen. De bestemming was geheim. Woensdag op donderdagnacht – eind april – wordt onze vader plotseling veel eerder wakker gemaakt dan hij verwacht. Opstaan!! Intussen zijn de skischoenen al stiekem in de auto gelegd en wordt verteld dat de kofferbak niet open mag worden gemaakt. Voordat we bijna van de oprit zijn weggereden, roept de jongste zoon: “wacht, ik ben iets vergeten!”. Hij rent snel naar boven en pakt de ski’s van zijn vader, bij de auto aangekomen vraagt hij zijn vader het skiluik open te doen. Dit wil hij eerst niet doen, want hij mocht toch niet in de kofferbak kijken? Na aandringen gaat de skiluik toch open en pakt hij verbaast zijn eigen ski’s aan. “Huh? Gaan we naar een indoor skibaan?” “Dat weten we niet pap”. Eigenlijk hadden we verwacht dat het kwartje wel zou zijn gevallen, maar nee. De TomTom werd aangezet en we begonnen te rijden. Na een tijdje ziet onze – slimme :-) – vader opeens 335 km staan. “Aha, we komen ergens in midden Duitsland aan”. Hehe, hij heeft het door denken wij, of toch niet?! 335 km wordt 100 km en we naderen het einde volgens onze vader. Het is 0 km en de TomTom springt opeens weer naar de 300+ km. Opeens komt het besef, de tranen schieten in zijn ogen en hij heeft het eindelijk in de gaten: we moeten minimaal in Oostenrijk aankomen. Hij gaat skiën samen met zijn zonen en dit keer gaat zijn portemonnee niet open. Het aantal km gaf het aantal km aan tot de volgende afslag en niet tot het eindpunt. Maar goed eigenlijk, dat de ogen van onze vader niet meer zo goed zijn haha.

null

Aangekomen in Oostenrijk, oftewel het mooie Sölden, begint één van onze mooiste wintersport vakanties van de afgelopen jaren. Stralende zon, perfecte pistes, vrijwel geen man op de piste, maar wel in de kroeg. Elke dag staan we bij de eerste lift te wachten, wordt de gehele dag bijna non-stop geskied en staat het bier koud aan het einde van de dag. De mooiste feesten worden beleefd en Sölden wordt op een positieve manier onveilig gemaakt. En de rekeningen worden voor de verandering nu eens door de zonen zelf betaald: de cirkel is rond. Ook hier ontstaan weer nieuwe anekdotes, maar “What happens in Sölden stays in Sölden!”.

Het wintersportvirus is naar, want je komt er maar niet vanaf. Wintersport is een verhaal, een rode lijn bijna, dat door de levens heen loopt. Het verhaal waarin leuke tijden worden gevierd en minder leuke tijden worden onderbroken of afgesloten. Een virus dat inmiddels is verspreid onder de aanhang, een virus gestart in 1994 en wat nog generaties lang in onze familie gaat blijven.

De zonen hopen allemaal zelf ooit ook op een mannenweekend te worden meegenomen. De eerste koters zijn alweer jongetjes, dus dat is alvast een goed teken!

null

Met dank aan onze lieve vader.

Er leuk geschreven!

Wat een mooi familieverhaal! Wat kan een virus toch voor mooie dingen en momenten zorgen samen met je familie.

Mooi verhaal!:)

Zijn reactie op het moment dat de TomTom naar Oostenrijk sprong, zal onbetaalbaar geweest zijn…

DON'T BLINK BECAUSE HISTORY IS WRITTEN IN AN INSTANT

Ondanks dat dit jullie verhaal is, toch herkenbaar. Bedankt voor het delen van jullie verhaal!

Mooi cadeau voor jullie vader en ik denk dat hij het stuk wat je geschreven hebt ook wel kan waarderen.

@Arends idd een moment om nooit meer te vergeten…

Mooi verhaal en wat dat virus betreft dat klopt helemaal ik voel me echt een wintersportverslaafde

Mooi verhaal!
Ik vind het jammer dat de admins de titels van de reisverslagen telkens aanpassen.

Leuk verhaal heb je geschreven…

Ja dat is een mooi verhaal, hoop zoiets ook eens voor m’n vader te kunnen doen!

Die laatste lift halen...

Goed bezig jongens. Klasse.

Als het wit is kun je er over naar beneden...

Pracht verhaal :-)

mooi verhaal, ik hoop hetzelfde!

Seriously snow addicted family!

Prachtig! Blij dat ik vorig jaar een zoon heb gekregen als ik dit lees… ;)

Mooi verhaal! Super dat jullie dit gedaan hebben
Echt top verhaal! :)

Een mooi verhaal… "ik had het voor geen goud willen missen".

Top!

Don

Mooi verhaal :D!

Plaats een reactie