Val di Sole e.o. 5.1.19 - 12.1.19

Dit onderwerp gaat over de bestemming Dolomiti Superski, Skiarea Campiglio Dolomiti di Brenta, Paganella Ski, Madonna di Campiglio, Passo del Tonale en Pejo

Intro
Na vorig jaar voor het eerst in de Dolomieten te hebben verbleven (2x) en meerdere skigebieden van Dolomiti Superski te hebben bezocht, zitten wij deze week in Ossana aan het einde van het Val di Sole. Hier huren wij een klein, maar nieuw appartement voor zes personen. Hoewel Ossana zelf geen liftaansluiting of pistes heeft, en bovendien ook weinig faciliteiten biedt, is de reden dat wij hiervoor gekozen hebben dat het erg gunstig ligt als uitvalsbasis tussen de skigebieden van Passo Tonale, Skiarea Campiglio en Peio. Deze skigebieden vallen onder een gezamenlijke pas (Superskirama), samen met nog wat andere gebieden die wat verder rijden zijn.

Het dorp zelf telt slechts twee restaurants (zullen we later deze week aan de tand voelen, verslag volgt) en verder weinig vertier. Er is ook geen supermarkt. Wel is er een klein centrumpje met kerk, waar momenteel het hele dal zelfgemaakte kerststallen etaleert. Ook is er een soort mini-kerstmarkt. Erg schattig. Hieronder een korte sfeerimpressie.

null

null

null

null

Grote troef van Ossana is echter, naast haar centrale ligging, de ruïne van het Castello di Michele. Dit is een in WO I kapot geschoten fort op een steile heuvelpunt midden in het dorp. Vrij fotogeniek.

null

null

null

null

null

Reis
Daar voor Zuid-Duitsland en Oostenrijk bakken met sneeuw voorspeld waren afgelopen zaterdag, hebben wij besloten 's nachts om te rijden via de Zwitserse Gotthardtunnel, het Comomeer en door het Valtellina. Rond 00:40 vertrokken en waren, na twee koffiepauzes van een halfuur, waaronder aan het Comomeer, rond 12:40 op locatie. Onderweg eigenlijk geen noemenswaardige problemen gehad en vooral het stuk vanaf Lugano was natuurlijk erg mooi en leuk rijden. Zwitserland is natuurlijk ook geen straf, maar alles ten noorden van de Gotthard hebben wij niet gezien omdat het toen nog donker was. De normale weg naar Val di Sole voert overigens via Oostenrijk en de Brennerpas.

De komende dagen zal ik jullie in dit topic op de hoogte houden van mijn bevindingen in deze contreien. Verslag van vandaag volgt hieronder. Overigens wordt hier komende week geen neerslag voorspeld en ligt er hier weinig sneeuw. Het dal is in ieder geval compleet groen. Op hoogte ligt wel een cosmetisch laagje.

*bericht bewerkt door moderator (JessicaKroef) op 16 dec 2020 17:10

Mr. Slow

Zondag 6 januari - Skiarea Campiglio
De eerste skidag. Na een minuut of tien rijden parkeren we om 9 uur bij de Daolasa skilift. Het is schitterend weer, een paar kleine wolkjes en een stevige bries op de toppen, maar niet hinderlijk voor de liften of tijdens het skiën. Eerste plan was om zoveel mogelijk van de pistes bij Marilleva en Folgarida te doen, om daarna Pradalago en Grostè te verkennen. Dat liep echter een beetje in de soep, want de binding van één van de ski’s was van de ski afgevallen. Nadat dat gefixt was, eigenlijk meteen de doorsteek gemaakt richting Pradalago. Mooie pistes richting de Genziana Express (10 en 45). Daar aangekomen een beetje kriskras de pistes gedaan, en vervolgens voor lunchtijd de oversteek gemaakt naar Grostè. Hier was het beduidend drukker, maar in het algemeen viel het wel mee. Veel Italianen (laatste zondag van de kerstvakantie) en veel Oostbloks gehoord, verder weinig andere talen. Na de makkelijke pistes bovenop Grostè te hebben gedaan, zijn we rond 13:15 voor de lunch gestopt bij Rifugio Graffer. Self-service. Normaliter doen we dat eigenlijk niet, maar ik had gisteren na een nachtje doortrekken in de auto niet zoveel zin om een hut uit te zoeken. Bovendien waren we nou eenmaal daar op het tijdstip dat er echt gegeten diende te worden. Het beviel goed. Uiterst vriendelijke mensen en gewoon prima, simpel eten voor een schappelijke prijs. Bovendien (uiteraard) lekker snel dus stonden na een halfuurtje alweer buiten. Meer tijd om te skiën op deze heerlijke dag.

Daarna nog wat leuke pistes vanaf de Monte Spinale afgestreept om vervolgens via de liften terug te keren naar de gondels bij het middenstation van Mastellina. Leuke verrassing was trouwens de afdaling daar naartoe (32). Een erg lekkere en nog verrassend lange afsluiter van de dag.

Al met al best een goede eerste indruk gekregen van het gebied van Madonna di Campiglio. Vond de pistes eigenlijk stuk voor stuk best lekker. Een beetje gemiddelde moeilijkheidsgraad denk ik, maar lekker afwisselend door de verschillende kommetjes en exposities van de hellingen. Veel door het bos, en daarboven mooie vergezichten (o.a. op Grostè naar Dolomiti Superski en op de reusachtige rotsformaties van de Brenta Dolomieten). Pistepreparatie was boven verwachting en eigenlijk gewoon goed, zeker gezien het feit dat er weinig natuursneeuw is. Wel hier en daar wat harde stukken, maar niet hinderlijk voor mijn vers geslepen ski’s.

Morgen waarschijnlijk naar Passo Tonale. Kijk ernaar uit om de Presena gletsjer te skiën en vooral om de zwarte dalafdaling naar Temù eens aan een test te onderwerpen. Die laatste zag er vanuit de auto afgelopen zaterdag erg steil en indrukwekkend uit.

null

null

null

Mr. Slow

@Quick leuk verslag, ben benieuwd naar de rest. Net terug uit Sölden, mag ik begin februari naar dit gebied (voor de eerste keer).

Atomic Redster S9 Revoshock 160 / G9 Revoshock 172 / Rossignol Hero Elite LT 176

Maandag 7 januari - Adamello Sk
Vanmorgen zijn wij rond 08:40 uur uit Ossana vertrokken en parkeerden rond 09:00 uur pal naast de Valbiolo stoeltjeslift op de Passo Tonale. Dit is de eerste lift die je tegenkomt wanneer je vanuit Val di Sole deze pas oprijdt. Het weer was wederom fantastisch zonnig. De zuidhelling van Passo Tonale bestaat eigenlijk uit één (momenteel vrij groene) flank waar een flink aantal stoeltjesliften naast elkaar omhoog gaan. Niet het meest inspirerende stuk skigebied. Bovendien ligt zelfs deze zuidhelling een groot gedeelte van de dag in de schaduw rond deze tijd van het jaar, het onderste gedeelte althans.

Eerst richting de Passo Contrabandieri gegaan en daar de twee rode pistes gedaan en de bijbehorende liften. Best leuke pistes en deze lagen lekker in de zon. Daarna al zigzaggend met behulp van verschillende liften en pistes de doorsteek gemaakt naar de andere kant van deze zuidhelling en via de ‘seggiovias’ Nigritella en Bleis naar het andere ‘hoogste punt’ aan deze kant van het gebied. Op de zwarte 32 na vonden wij de rode afdaling 22 (Bleis) hiervandaan het mooiste van deze zuidkant. De op papier interessantste afdaling Alpino (rode 20) is wegens het gebrek aan sneeuw helaas gesloten.

Na koffie bij de hut Nigritella bovenaan de gelijknamige stoeltjeslift, zijn we rond 11:45 uur de weg overgestoken naar het gedeelte van Passo Paradiso en de Presena gletsjer. Dit gedeelte is vrij klein en bevat één blauwe, rode en zwarte afdaling. Vanaf de Passo Presena is het uitzicht erg mooi op de Monte Adamello en haar gletsjers. Het eerste stuk van de afdaling is redelijk steil en schaduwrijk, waarna de pistes tot aan de Passo Paradiso flink afvlakken. De zwarte afdaling richting Tonale vanaf daar lag er uitstekend bij en bevat een paar pittige stukjes, maar was prima te doen en bovendien landschappelijk best fraai, vooral bovenin tussen enorme rotswanden.

Vanuit daar in één ruk doorgeskiet naar het deel van Ponte di Legno en om 13:00 uur stipt zaten wij in de zon bij de Rifugio Corno d’Aola voor de lunch. Deze hut is een aanrader. Leuk terras met bediening, goed eten voor een schappelijke prijzen zoals zo vaak in Italië en bovendien mooi uitzicht op onder meer de Passo Tonale en het dal van Ponte di Legno, alsmede de weg naar de Passo Gavia.

Na de lunch nog even snel de rest van dit deel van het skigebied verkend, tot aan de zwarte dalafdaling naar Temù. Dit deel is wezenlijk anders dan het stuk rondom Passo Tonale. Waar de pistes daar eigenlijk vrijwel allemaal vrij lieflijk en hoogalpien zijn door het gebrek aan bomen, zijn de pistes in het deel van Ponte di Legno eigenlijk stuk voor stuk vrij pittig, steil en door het bos. Eigenlijk precies zoals ik ze graag heb. En de twee delen vullen elkaar daarom ook goed aan. Helaas ligt dit deel wel allemaal op noordhellingen, dus de pistes waren relatief hard en bovendien veel in de schaduw doordat de zon momenteel niet hoog aan de hemel staat. Eigenlijk waren alle pistes hard, maar goed te skiën. Uitzondering was de zwarte dalafdaling naar Temù. Volgens mij zijn hier recentelijk wedstrijden op gehouden, want het was werken om op de been te blijven, zo hard was hij. Eigenlijk de slechtste piste van de dag, maar landschappelijk erg mooi door het bos met mooie bochten, steil en met betere sneeuwcondities daarom zeker een aanrader.

Toen was het denk ik zo rond 15:00 uur en zijn we al zigzaggend teruggegaan naar Ponte di Legno en vervolgens naar Passo Tonale via een lekker snelle cabinebaan. Daarna nog een paar pistes gedaan op de zuidhelling en om 16:00 uur stipt klikten we de ski’s weer uit onderaan de Valbiolo lift, bij onze auto.

Al met al echt een heerlijke dag gehad en eigenlijk vrijwel alle pistes in dit vrij grote, afwisselende gebied gedaan. Niet het mooiste gebied waar ik ooit geweest ben, maar gewoon een prima, leuk skigebied. Vrij harde pistes, maar als ik kijk naar de ellende in Oostenrijk en in mindere mate de gebieden in de Noord-Franse Alpen, tel ik mijn zegeningen. Bovendien was te merken dat vandaag de eerste dag was dat de kerstvakantie ten einde is, want het was lekker rustig op de pistes en we konden bij de liften zo doorlopen. Tonale is meer voor beginners en gemiddelde skiërs, terwijl Ponte di Legno echt uitdagend is. Door de ligging op het noorden van de pistes boven Ponte di Legno, de aanwezigheid van de Presena gletsjer en de hoge ligging van de zuidhelling van Passo Tonale zou ik dit gebied eerder aanraden wat later in het seizoen, zo vanaf medio februari of zelfs in maart. Dan komt het gebied denk ik het beste tot zijn recht.

Al met al gewoon een heerlijke, lange dag op de pistes onder de Italiaanse zon!

Morgen waarschijnlijk weer naar Skiarea Campiglio, hopelijk dan voornamelijk Cinque Laghi en Pinzolo. Ik kijk uit naar de zwarte Tulot, en de wereldbeker afdaling Miramonti van Madonna di Campiglio. De zwarte piste vanaf Monte Spinale staat ook nog op het programma, maar dan voor later in de week.

null

null

null

Uitzicht vanaf de zuidhelling op Passo Tonale en pista Paradiso

null

Nigritella hut

null

Monte Adamello met haar gletsjers

null

Passo Tonale vanaf Corno d’Aola

null

Uitzicht vanaf pista Bleis

null

Het groene dal van Ponte di Legno en Temù

Mr. Slow

Leuk verslag! Veel skiplezier in Italië!

Bergen + Sneeuw = ❤

Mooi hoor, fijn om eens blauwe lucht te zien. :)

Bla, bla, bla.

Leuk topic, ik blijf volgen. In maart willen wij ook deze kant op. Had dat vorig jaar al vanuit Moena willen doen maar door rugklachten toen moeten annuleren.

Dinsdag 8 januari - Skiarea Campiglio
Dag twee in Skiarea Campiglio. Vanochtend nog wat hoge sluierbewolking, maar gedurende de dag klaarde het op. 's Middags scheen de zon onafgebroken. Wel kwam er in de middag wederom vrij krachtige nordföhn opzetten op de toppen.

Om 09:00 wederom bij de Daolasa lift geparkeerd en vanuit daar eigenlijk meteen via Cinque Laghi doorgeskied naar de verbindingslift tussen Madonna di Campiglio en Pinzolo. Dat laatste deelgebied stond vandaag namelijk op het programma! Rond half elf stapten wij daar uit de verbindingslift. De lift bestaat uit drie secties en bevat twee tussenstations. Naar deze tussenstations zijn vanuit de respectievelijke deelgebieden van Cinque Laghi en Pinzolo afdalingen gepland om in de komende jaren aangelegd te worden. Hoewel de lift nieuw en snel is, duurt het toch wel een poosje voor je aan de andere kant bent aangekomen. Ik zie daarom de meerwaarde van de geplande pistes wel in. Gelukkig zit je comfortabel in de gondel en heb je bovendien prachtig uitzicht over het eind van het Val Rendena aan de westzijde en de Brenta Dolomieten aan de oostzijde, dus vervelen hoef je je niet.

In Pinzolo was het een stuk rustiger dan in de rest van het skigebied, wat de kwaliteit van de pistes ten goede kwam. Het gebied van Pinzolo bevat, op het hoogste gedeelte rondom de Dos del Sabion na, allemaal pistes door het bos, voornamelijk op noord- en westhellingen. Dat Dos del Sabion is overigens ook een aanrader vanwege het uitzicht op de Brenta Dolomieten en vooral het uitzicht naar het zuiden richting het Gardameer. De pistes zijn als volgt ingedeeld. Weinig blauw, veel rood dat goed te doen is, en een paar absolute zwarte aanraders, die overigens wel echt zwart zijn. Onder meer de zwarte Competition (102) en Tulot (100). Van deze laatste was alleen het onderste gedeelte open, maar wát een heerlijke piste is dat. Mooi uitzichten, lekker steil, mooie bochten en door het bos. Met recht een topper en terecht dat deze extra duidelijk staat aangegeven op de pistekaart.

Na tweemaal deze heerlijke afdaling gedaan te hebben, was het tijd voor de lunch. Door wat research wist ik dat de hut Malga Cioca aanbevolen werd, dus streken wij (na eerder vanochtend al koffie gedronken te hebben) daar neer voor de lunch. En inderdaad, het is een aanrader en tot dusver de beste hut waar we deze vakantie hebben gegeten. Vriendelijke mensen, maar een stuk of zes tafeltjes binnen en een lekkere haard om op te warmen. En het eten was Italiaans goed! Van hert tot knödel en polenta, goedgekeurd!

Na de lunch zijn we op ons dooie gemak weer teruggekeerd en via een paar extra pistes bij Patascoss teruggekeerd naar de auto. Onderweg was er nog wel een flinke rij bij de Malghette lift naar Monte Vigo, maar die meute verdeelde zich daarna weer richting Marilleva 1400, Folgarida en Daolasa. Schijnt dat dat één van de weinige bottlenecks in dit gebied is, zeker rond dat tijdstip wanneer iedereen die vanuit het Val di Sole is gekomen weer terug daarheen moet.

De laatste afdaling naar het middenstation van de Daolasa-lift was wederom erg leuk en in prima conditie. Ook hielp het personeel vriendelijk met instappen, iets wat me al vaker is opgevallen hier. Al met al weer een erg mooie dag gehad.

Na twee dagen in dit gebied heb ik al vrij goed een mening kunnen vormen over dit gebied. Er zijn een aantal dingen die opvallen. Allereerst de veelzijdigheid van de pistes en de charme. Het gebied steekt goed in elkaar en er zijn voldoende uitdagende pistes te vinden. Voor gevorderden echt heel afwisselend en interessant. Voor beginners is het gebied minder geschikt, omdat het vrij uitgebreid en onoverzichtelijk is en er ook flink wat pittige stukken genomen moeten worden om naar een ander deelgebied te komen. Verder is het gebied vrij vriendelijk geprijsd, zeker voor wat je krijgt qua besneeuwing en moderne liften. En het uitzicht is adembenemend. De pistes zijn vrij uitdagend, maar ook gewoon erg mooi vind ik. Echt afwisselend, ook qua ligging. Iets wat bijvoorbeeld toch anders is in het gebied van Adamello Ski. En er zijn meerdere leuke, charmante dorpjes te vinden. In het Val di Sole, maar natuurlijk ook Madonna di Campiglio zelf.

Nadelen zijn dat het gebied, ook momenteel in het laagseizoen, vrij druk is. Niet per se overal en als je weet waar je moet zijn kun je hartstikke lege pistes vinden, maar sommige liften en pistes zijn altijd druk. De pistes op Passo Grostè bijvoorbeeld, of de rode pistes vanaf Cinque Laghi. Piste 10 vanaf Monte Vigo richting Madonna idem dito. Ook vind ik het voor begin januari, buiten de vakanties, een vrij druk gebied. Voornamelijk Italianen en Oostblokkers, niet mijn voorkeur qua mede-wintersporters.

Afsluitend nog een paar foto’s van wederom een hele lekkere dag in de Italiaanse zon. Morgen waarschijnlijk wederom naar Skiarea Campiglio. Ik wil graag nog naar Peio, maar alleen met écht mooi weer. Bij nordföhn wil dit gebied nogal eens gedeeltelijk in de wolken liggen. Gelukkig zijn er in Skiarea Campiglio nog een aantal mooie pistes te ontdekken rondom Monte Spinale, Cinque Laghi en boven de dorpen Marilleva en Folgarida. A domani!

null

Blik richting het zuiden vanaf Dos del Sabion (Val Rendena en daarachter ergens het Gardameer).

null

Madonna di Campiglio vanaf Dos del Sabion.

null

Dolomiti di Brenta.

null

Pista Tulot.

null

Onderaan de Tulot.

null

Op de terugweg naar de Campiglio-Pinzolo Express. Op de achtergrond de pistes van Cinque Laghi en Madonna di Campiglio.

*bericht bewerkt door Quick op 08 jan 2019 21:00

Mr. Slow

Leuk om even mee te lezen. Weinig sneeuw, maar volgens mij prima pistes, toch? Ik vind het er in ieder geval prima uitzien…en je hebt zon :).

Wannabe Dolomietenkenner... || Carv gebruiker

Iemand een verklaring waarom het altijd zo druk is op Grosté? Lijkt me het minst aantrekkelijke gedeelte van het gebied (zeer vlak), of is het uitzicht vanop de Grosté voldoende om zoveel mensen naar daar aan te zuigen?

  • Gigi vertelde in zijn verslag dat ze het bovenste deel van Tulot goed aan het besneeuwen waren, hoe staan die vorderingen erop?

En merci voor de leuke en goede verslaggeving hé ;)

Geweldig goed verslag. Helpt al mee om mijn keuze voor de volgende winter te gaan maken.
Stel dat er op alle toch al mooie foto’s ook een mooie laag sneeuw zou liggen…

Aftellen maar!

Leuk verslag en veel herkenbaar. Na in maart 2014 en maart 2015 gaan we dit jaar wederom weer eens die kant uit. Het is er ons toen ook reuze bevallen. Mocht het je lukken, dan zou ik ook eens dag naar Paganella - Andola gaan om er te gaan skien. Het is een leuk gebied en je kan er je best wel een dag vermaken. Nog veel plezier.

*bericht bewerkt door EBTV op 08 jan 2019 22:06

Leuk verslag!

🎿🌨 Just go with the snoW 🌨🎿

Mooi verslag! Erg leuk om te volgen. Fijne vakantie verder, wij lezen mee

@Kasper Geen idee eigenlijk. Het is toch wel een bijzonder landschap daar, mooi uitzicht aan de achterkant over de Brenta Dolomieten en richting de Adige vallei. Bovendien houden veel mensen ook gewoon van makkelijke pistes, ski je hier een groot gedeelte van de dag in de zon en zit je dicht bij de rotswanden die boven Madonna uitsteken. Daarom denk ik…

Bovenste deel van de Tulot werd gisteren nog flink besneeuwd en er lagen metershoge hopen kunstsneeuw, dus die zal binnenkort wel open gaan.
@EBTV Morgen waarschijnlijk iets eerder opstaan en dagje Paganella! Wilde ik al graag heen, maar het is nogal een zit vanuit Ossana (1u zegt Maps).

Dank voor alle complimenten voor de verslagen. Verslag van vandaag volgt!

*bericht bewerkt door Quick op 09 jan 2019 17:33

Mr. Slow

Woensdag 9 januari - Skiarea Campiglio
Vandaag wederom naar Skiarea Campiglio. Rond 09:00 uur wederom geparkeerd op de parkeerplaats in Daolasa. Het was vandaag vrij koud, matige wind en voornamelijk bewolkt. Vanmorgen ook wat motsneeuw gehad, maar af en toe de zon ook gezien. Niet echt fotogeniek weer, dus foto’s heb ik niet gemaakt.

Vandaag stond in het teken van stukken skigebied waar we nog niet geweest waren en pistes afstrepen die we nog niet gedaan hadden. Zodoende zijn we meteen naar het deel van Folgarida geskied en de eerste volledige afdaling die we deden was meteen een voltreffer. De rode 8 genaamd Brenzi was stil, idyllisch, en had een perfecte hellingshoek om lekker op te warmen. Daarna lekker genoten van de motsneeuw in de trage tweezitter terug naar Monte Spolverino, om vervolgens via de zwarte 5 (Provetti) en rode 3 (Belvedere) naar Folgarida te skiën. De terugweg omhoog was vrij druk, net als het stuk bij Malghet Aut overigens, waar het oppassen was omdat het er stikte van klasjes en beginnende skiërs.

Daarna richting het deel boven Marilleva gegaan. De zwarte 37 met de grappige naam Little Grizzly was niet erg bijzonder, maar wel lekker rustig en goed geprepareerd. Daarna naar Doss della Pesa en vanaf daar de zwarte 25 (Orti) en 26 (Nera Marilleva) genomen naar Marilleva. Deze laatste twee zijn echte aanraders. Mooie uitzichten over het oostelijke gedeelte van het Val di Sole, rustig, door het bos, niet al te steil maar gewoon heerlijk te skiën. Terug via een oude driezitter met uitzicht op de foeilelijke, betonnen appartementencomplexen van Marilleva en bij Orti rond 11:15 uur koffie gedronken. Daarna nogmaals de zwarte afdaling naar Marilleva gedaan en toen linea recta naar het deelgebied van Cinque Laghi geskied voor de lunchstop, met een omweg via de gondels van Pradalago om de zwarte 57 (Amazzonia) mee te pakken. Die is ook niet te versmaden.

Bar Ristorante Cinque Laghi zat vol, dus zijn we iets lager neergestreken in de lounge van Bar Ristorante Patascoss, maar niet alvorens de korte, erg steile zwarte piste Pancugolo (90) te doen. Deze was gelukkig in goede conditie en daardoor goed te doen.

De lounge van Patascoss was in dit geval gewoon een kleine ruimte met zes tafels, een houtkachel en bediening. Dit is een aanrader! Geen uitgebreide menukaart en veel pizza’s, maar alle gerechten waren erg lekker en ook de pizza’s waren erg goed. Ook schonken ze hier het lokale Campiglio Dolomiti Weizen: iets fruitiger dan de Beierse Weizen, maar mede daarom was hij binnen de kortste keren op.

Na de lunch meteen weer aan de bak op de zwarte Miramonti (91). Hier wordt elk jaar de wereldbeker slalom op gehouden. Hier was het te merken dat het wereldbekercircus niet lang geleden langs is geweest en er ook al een poos geen verse sneeuw is gevallen, want deze was op sommige stukken echt ijzig. Daarna via Pradalago richting Monte Spinale om daar de laatste ontbrekende zwarte piste te skiën. De zwarte 70 genaamd Spinale Direttissima. Een hele fijne afdaling, met een slothang die ongelooflijk steil is. Vlak daarvoor werd nog gewaarschuwd voor ‘piste ghiacciato’ oftewel ijzige piste, maar wij dachten dat het wel mee zou vallen. Nou, niet dus… Dat laatste deel, genaamd Schumacher Streif, was echt geen pretje en zeer ijzig. De ene na de andere skiër gleed er onderuit, om vervolgens een meter of honderd lager uit te komen zonder ski’s. Een soort Russisch roulette wie er onderuit ging, want met goed skiën had dit niet zoveel te maken. Geluk bij een ongeluk dat mijn ski’s goed geslepen waren.

Daarna was het al 15:30 uur en gingen we nogmaals met de Spinale Express omhoog en via de Fortini Express en Malghette zaten we rond 16:15 in de lift terug naar Daolasa. Al met al wederom een goede dag gehad en ook de pistes van Folgarida en Marilleva aan de tand gevoeld. Niet zulk mooi weer als de voorbije (en komende) dagen, maar desalniettemin weer lekker veel geskied. De meeste pistes zijn hard, maar naar omstandigheden prima. Her en der is het echter wel te merken dat er weinig (natuur)sneeuw ligt en wat verse sneeuw is daarom meer dan welkom. Zo komen aan het eind van de dag op bepaalde plekken wat grassprietjes door de sneeuw heen en op andere plekken is de sneeuw zeer hard of zelfs ijzig. Het is daarom te hopen dat er de komende weken voor de drukke vakantieweken nog wat sneeuw gaat vallen hier.

Morgen gaan wij vroeger opstaan dan normaal om het Val di Sole uit te rijden naar het skigebied Paganella-Andalo. Veel moois over dat gebied gehoord, ook door andere forumgebruikers. Het belooft ook mooi weer te worden dus ik zal morgen weer wat foto’s posten! Ik ben benieuwd.

Mr. Slow

Donderdag 10 januari - Paganella
Vandaag zijn wij om 08:25 weggereden uit Ossana op weg naar het skigebied van Paganella, een goed uur rijden verderop. Het was schitterend weer met nordföhn op de top. Wel was het beduidend kouder dan de afgelopen dagen, waardoor we tussendoor wat vaker gestopt zijn om op te warmen.

Paganella telt ongeveer 33 km aan piste en ligt op een soort grote heuvel/plateau met 360 graden uitzicht. Het skigebied telt vooral noord/noord-westhellingen. Weinig zon dus in deze periode van het jaar. Maar de uitzichten zijn fenomenaal. Richting het noorden het uitgestrekte Val di Non met haar eindeloze wijngaarden, richting het oosten de overige Dolomieten en geweldig uitzicht op de vallei van de Adige, richting het zuiden het skigebied van de Monte Bondone en het Gardameer en naar het westen de Brenta Dolomieten en Passo Grostè, behorend bij het skigebied van Madonna di Campiglio.

Wij begonnen de dag rond 09:30 bij de Skydancer stoeltjeslift vanuit Santel en zijn meteen helemaal omhoog gegaan om te genieten van het uitzicht. Gedurende de dag vrijwel alle pistes gedaan, maar door de kou en het feit dat het wat verder rijden is, hebben we een minder lange skidag gemaakt. De afdalingen van het gebied zijn overwegend rood, maar goed te doen. De enige zwarte piste genaamd Olimpionica 2 is vrij kort en lag bovendien de hele dag in de schaduw. Desalniettemin een prima piste.

De mooiste pistes vond ik die aan de kant van Santel (Fai della Paganella). Voornamelijk mooie rode pistes onder de boomgrens en lekker lang. Aan de kant van Andalo zijn piste G en E lekker, evenals Z en Q wat lager in het gebied. Het liftnetwerk is vrij modern en steekt goed in elkaar.

Maar er is één piste die er echt uitspringt en dit gebied echt een boost geeft. Dat is de piste met de toepasselijke naam Panoramica (V). Wat een adembenemende uitzichten op de Dolomieten en de Adigevallei. Je kijkt ongeveer 1800 meter naar beneden. Ook de piste zelf is fotogeniek en bovendien lekker te skiën met steilere stukken, mooie bochten, wat vlakkere gedeelten en zowel boven als onder de boomgrens. Alleen voor deze piste en het bijbehorende adembenemende uitzicht zou ik hier al een keer gaan skiën.

De lunch hebben wij gedaan bij Rifugio Dosso Larici, een rustieke hut met lekker eten die een stukje van de normale pistes af ligt en met een skiweg bereikbaar is. Wat ons betreft een aanrader. Na het skiën zijn we nog even door Andalo gereden en dat is een mooi, sfeervol dorp.

Teruggekeerd in Ossana zijn we uit eten geweest bij Il Maniero, één van slechts twee restaurants die ons dorp rijk is. Heerlijk gegeten, vooral de pizza’s waren erg goed. Ze schonken ook een paar mooie wijnen voor schappelijke prijzen.

Morgen alweer de laatste skidag in deze regio. Het belooft mooi weer te worden en we willen het liefst dichtbij huis blijven, dus we gaan naar het kleine gebiedje van Peio. Daar zijn we nog niet geweest, maar ik denk dat we ons er goed gaan vermaken. Onderstaand nog wat foto’s van vandaag.

null

Uitzicht vanaf de top op het Gardameer.

null

Uitzicht op de Adige vallei en daarachter de Dolomieten.

null

Val di Non.

null

Pista Panoramica (V).

null

Dolomiti di Brenta.

null

Dolomiti di Brenta vanaf piste Z.

*bericht bewerkt door Quick op 11 jan 2019 09:02

Mr. Slow

Ziet er goed uit, leuk verslag!

Atomic Redster S9 Revoshock 160 / G9 Revoshock 172 / Rossignol Hero Elite LT 176

Ziet er zeker goed uit. Mooie plaatjes!

Bergen + Sneeuw = ❤

Mooi hoor!

Bla, bla, bla.

Vrijdag 11 januari - Pejo
De laatste skidag van onze vakantie in Val di Sole. Het weer was werkelijk fantastisch. Koud en zonnig. Geen wolkje aan de lucht. Een mooie dag dus om het skigebied van Pejo te bezoeken, met hellingen die bijna de hele dag in de zon liggen en prachtig uitzicht vanaf het hoogste punt, maar ook vanaf de pistes daaronder.

Zodoende parkeerden wij om 09:20 uur in de parkeergarage van dit kleine gebiedje. Pejo telt twintig kilometer aan piste, die voornamelijk ontsloten worden door een gondelbaan tot 2000 meter, een moderne pendelbaan tot 3000 meter en twee relatief nieuwe, maar vastgeklemde vierpersoons stoeltjesliften.

De eerste ervaring met dit skigebied was weinig positief. In de gondel waarin wij instapten hing een enorme sigarettenlucht. Helaas was dat niet het grootste probleem, want er kwam een gezin uit Oost-Europa bij ons zitten. Deze niet bepaald welriekende mensen verdrongen de sigarettenlucht gauw met een doordringende alcoholwalm, waardoor het niet echt lekker wakker worden was in de gondel. We waren dan ook blij toen we konden overstappen op de pendelbaan naar het hoogste punt.

Vanaf het hoogste punt heb je mooi zicht op de Monte Vioz en de Rifugio Vioz. Aan de andere kant zijn de bergen van de Presanella, Adamello en Dolomiti di Brenta met Passo Grostè goed te zien. En daarachter kijk je uit over de ‘overige’ Dolomieten, waaronder de Catinaccio, Civetta, Marmolada, en het skigebied van Obereggen. Werkelijk adembenemend en heel weids.

Na hiervan genoten te hebben, was het tijd het paradepaardje qua pistes van dit gebied te skiën. De rode piste door de Val della Mite vanaf de top. Deze piste maakt zo’n duizend hoogtemeters en is erg lekker. Gewoon een mooie piste door hoogalpien terrein met mooi uitzicht, lang en een fijne hellingshoek. Als je de dalafdaling er achteraan plakt, heb je een afdaling van 1600 hoogtemeters.

Daarna de rest van het skigebied verkend. Eigenlijk stuk voor stuk lekkere pistes. Dit is geen moeilijk gebied, en sommige pistes die als rood staan aangegeven kunnen wat mij betreft prima voor blauw door. De enige zwarte piste die het gebied rijk is, wordt volgens mij niet geprepareerd en was bovendien wegens sneeuwgebrek gesloten. Bij de stoeltjeslift Saroden waren ze druk bezig met het aanleggen van het funpark. En telkens weer dat mooie uitzicht.

Alle pistes meermaals gedaan en lekker rondjes geskied. Zo groot is het gebied niet, maar voor een lekker dagje in de zon uiterst geschikt. Bovendien was het hier vergeleken met alle andere gebieden die we deze week aangedaan hebben erg rustig. Alleen het Campo Scuola bij Tarlenta kun je beter mijden, maar dat is vrij eenvoudig. Gewoon een dagje lekker Italiaans genoten. De dalafdaling is trouwens ook best een leuke afdaling. Niet moeilijk, maar gewoon lekker glijden/knallen langs de bergwand met telkens wisselend panorama.

Koffie gedaan bij Rifugio Doss dei Cembri in de zon. Lunch hebben wij gedaan bij Baita 3 Larici en dat is een hele goede hut! Een beetje verscholen en rond deze tijd van het jaar maar weinig in de zon zo aan het einde van de dalafdaling, maar dit had als voordeel dat het er heerlijk rustig was. De hut was sfeervol aangekleed, een kat en een hond, vriendelijk personeel dat ook weet hoe je een tent runt, en bovendien uitstekend eten. Ook de huisgemaakte grappa van dennenappels was heel erg lekker en kregen we bovendien van het huis.

Na de lunch nog eenmaal helemaal naar boven geweest en de rest van de pistes ook nog eenmaal gedaan, en toen rond 15:30 uur de dalafdaling gedaan. Zodoende geen hele lange skidag, maar dat geeft niet.

Wij kregen een beetje een ‘Seiseralmgevoel’ van dit kleine, gemoedelijke, niet al te moeilijke gebiedje.

Vanavond hebben wij gegeten bij Antica Osteria in het kleine centrum van Ossana. Een hele goede, best verfijnd restaurant met als specialiteit wildgerechten. Zo smaakten de carpaccio van hert en de hertenbiefstuk enorm goed. Ook een goede prijs-kwaliteitverhouding en erg veel mooie wijnen op de kaart voor schappelijke prijzen.

Al met al hebben wij een hele fijne vakantie gehad in deze voor ons nieuwe regio. Hierbij nog wat foto’s van vandaag in Pejo. Arrivederci!

null

Uitzicht op Pejo en de Monte Vioz 's ochtends vanaf ons balkon.

null

Uitzicht vanaf het hoogste punt.

null

Uitzicht richting Presanella en Adamello.

null

Val di Sole.

null

Piste onder de Saroden met mooi uitzicht op het dal.

null

Pista Val della Mite.

null

Idem.

null

Gemzen boven Doss dei Cembri.

null

Zijaanzicht vanaf de dalafdaling.

Mr. Slow

Kaiserwetter zoals ze zeggen. ;)
Gelukkig voldoende sneeuwkanonnen want naast de pistes lag maar weinig.
Thx voor verslag en mooie foto’s.

Bla, bla, bla.

Plaats een reactie