Vorarlberg (Au/Schoppernau - Damuls/Mellau - Warth)

Hoppa, weer een dagje helemaal ZEN geworden. Omdat schoonmoeder (oma) niet lekker was vanochtend maar de auto ingestapt en terug naar Alberschwende gereden. Kleine bengel daar afgezet en weer de ZEN lift ingestapt. Het was nog wat nevelig, opklaringen hoog in de lucht maar in de lift en later op de Familie Abfahrt her en der wat “Witte Wieven”. Niks ernstigs en in vergelijking met gisteren gewoon super skiën. De sneeuw is hard aangereden maar nog altijd vers, links en rechts langs de geprepareerde stukken nog ruimte om af en toe een vers spoor in 25 cm poeder te trekken. De familie Abfahrt is een leuk stukje echt blauwe piste, soms iets steiler, maar vaak vrijwel vlak. Gas geven op tijd is dus nodig.
Na de gewone piste omlaag nog eens gedaan te hebben (leuke afdaling, classificeerbaar als gemiddeld rood met af en toe een pittig stukje erin, niets voor beginners, maar uitdagend genoeg voor elke beginnend gevorderde skier.) was het tijd om wat broodjes te scoren en te checken hoe het met bengel en oma ging.
Na de lunch met z’n allen richting piste, mijn minion op een slee gezet en een paar keer omhoog gelopen (aparte slee-piste onder langs de baby piste) en genieten van z’n koppie als we omlaag gingen. Omhoog zonder beugel op de slee was minder. Poef, in de sneeuw en vanaf dat moment vond hij er niets meer aan. Jammer, volgend jaar opnieuw! Dan kan hij hopelijk zelf dat pokke end omhoog lopen met z’n slee! Oma en bengel weer naar het appartement gebracht en gauw terug naar de piste.
Toen bleek weer wat de kracht is van een kleinschalig gebiedje als Alberschwende: het ligt een 10 minuten van de autobaan, minder dan een half uur rijden van Dornbirn en Bregenz, DE steden hier in Vorarlberg. Veel stadsvolk van daar, en zelf van zuid-Duitsland, die voor een middagje met mooi weer deze kant op karren. Deels van hoog ski-kaliber, ook veel “spijkerbroeken volk voor Winterberg” met dito rij & parkeergevoel. Het was dus zoeken en vechten om een parkeerplekje, waarbij iemand “in de sneeuw duwen” met de auto niet geschuwd werd. Lang leven een grote Zafira en een eigenwijze klootzak achter het stuur :D Als ze niet terug willen zetten, dan gewoon achteruit rijden tot ze vanzelf achteruit gaan. Maar goed, daar gaat het hier op dit blog niet over.
Op de piste weer in de ZEN lift gestapt, boven dezelfde Rundfahrt begonnen als gisteren, pas open vanaf 13:00! Prachtig weer, uitzicht en verrek, er liggen een aantal zeer mooie “piste” afdalingen op die route. Vandaag was alles 1 piste-rapper breed geprepareerd en daarnaast kon je op nog genoeg plaatsen wat poeder meepikken. Links en rechts dus ook gedaan. In de route liggen 2 sleepliften waar een paar pistes langs liggen. Vooral bij de laatste sleeplift (Tannenberg meen ik) liggen er 2 mooie. Het lijken brede en vlakke blauwe pistes te zijn, maar door de dwars erdoor lopende (berg)wegen zitten er verraderlijke stukken bij. Lekker om af en toe het betere springwerk te oefenen, voor hij [M/V] die er de techniek en knieen voor heeft.
Net op tijd terug om nog eens in ZEN modus te gaan en naar boven te gaan. Op de “top” ligt nog een korte sleeplift die je nodig hebt om bij Alfriede te komen. Langs die lift loopt een smalle piste en daarlangs een groot deel “veilige” poeder. Tot zo’n 40 cm waar we natuurlijk nog eens doorheen moesten. Ik ben er nog lang niet, maar het begint gewoon lekker te gaan om zulke stukjes mee te pikken, daar waar mogelijk en waar je dat zonder alle toeters en bellen kunt doen. (ja, ik krijg hier commentaar op, snap ik, weet ik)
Bij Alfriede nogmaals naar binnen gegaan om “op te warmen” en verrek, het kost je misschien een half uur of meer aan tijd die je niet op de piste bent, maar het is gezellig, gemutlich en als je daarna, half vijf inmiddels, als een van de laatsten omlaag skiet is het gevoel van ZEN, relaxtheid EN heerlijk skiën totaal. Het is zonde dat ik, en de meesten die hier op het forum zitten, slechts 1 of 2 weken in het winterse alpenlandschap kunnen verkeren, want anders zouden we misschien juist daar wat meer onthaasten.

Maar goed, aan alle lol komt een einde. Bengel weer opgepikt en retour Schoppernau, waar we aan het begin van de GrasAlp even links in draaiden en bij het restaurantje bij het zwembad (alleen zomers open!) traditioneel zijn gaan eten. Voor wie EN horeca papieren heeft EN dat beroep in de bergen wil uitoefenen: de toko is eigendom van de gemeente en die zoeken een nieuwe uitbater. Vanaf april beschikbaar. Uiteraard komen wij volgend jaar met veel plezier dan bij je eten! :D
Morgen laatste dag, afhankelijk van oma wordt het Mellau (want kinder opvang boven aan het bergstation vanaf 1 jaar!) of Diedamskopf. We zullen het wel zien.

Hoppa, de laatste dag zit erop. Nog een nachtje slapen en we mogen weer naar huis. Of mogen… MOETEN weer naar huis. We voelen ons, ondanks alle gezondheid gerelateerde problemen pas net gesetteld en zouden er zo een week achteraan willen plakken. Er is hier nog zoveel te zien, te doen en te genieten. Maar dat zal dan voor de volgende keer moeten wachten.
Mocht dit verslagje abrupt ophouden, dat kan, ik zit met een zieke mama in bed en een kleine ongedurige bengel die aandacht vraagt, tussendoor probeer ik dit te typen, voor zo lang dat goed gaat.

Gisteravond bleek oma niet lekker te zijn en na een bezoekje aan een plaatselijke arts met een doos pillen naar huis gestuurd. Vanmorgen wel wat beter maar niet goed genoeg om een half uur auto te zitten en een dag op onze bengel te passen, dus het dagprogramma maar aangepast. We hadden gezien dat in Mellau aan het bergstation een kinderopvang zat die kiddo’s vanaf 1 al accepteren, kosteloos ook nog. Aangezien die van ons nou 15 maanden is kwam dat goed uit. Met opa afgesproken dat we ons wel ergens in Mellau zouden treffen en die kant op gereden. En blijkbaar waren we niet de enige. Nog nooit heb ik het daar beneden aan de gondel zo druk gezien. Alle 6 (ZES!) parkeerplaatsen vol, wij werden naar de een-na-laatste rij op die parkeerplaats verwezen, zodat we al een lekkere warming-up hadden gelopen toen we aan het liftstation kwamen. Ega met wandelwagen en toeters en bellen, ik met 2 paar ski’s, ik raad het niemand aan maar het gaat. [Hier reclame commercial invoegen voor de Ski Carrier!] ;)
Inmiddels had opa ons ook al gevonden en konden we rustig door het nieuwe liftgebouw, lift in, in een kort rijtje aanschuiven, 4 gondeltjes verder instappen en naar boven. De nieuwe lift heeft dus echt wel voldoende capaciteit om de meute vlot te transporteren. Boven staat dan gelijk de Rostelle bahn, 8-zitter, pas 3 jaar oud, die de boel verder naar boven brengt waar het zich over het gebied verspreid. Goed aangepakt!
Maar goed, wij mochten dus eerst m’n minion afleveren, doodmoe als hij was vond hij het wel spannend, maar toen mama hem had voorgesteld en aan de juf aldaar zei dat hij moe was, werd hij naar een leuk beddenvertrekje gebracht waar hij daarna anderhalf uur (tot mama hem kwam halen) heeft geslapen. Tja, ook wel handig!
In de tussentijd hebben we met ons trio een paar keer de hellingen aan de kant van Mellau op en af geracet. Redelijk druk, de verse sneeuw van eerder in de week is OF hard aangereden OF tot kleine bultjes geschraapt. De sneeuwkanonnen draaien dan ook continue nu het kan, om de pistes te voorzien van een klein laagje dunne sneeuw. Absoluut geen slechte omstandigheden, maar weer totaal anders dan aan het begin van de week. En op de laatste dag merk ik dan ook dat mijn ski’s niet meer scherp zijn. Volgende keer toch tussendoor een keertje slijpen.
Niettemin, door het prachtige weer en mijn eigen gezondheid die vandaag wel mee wilde werken een super ochtend, kort en krachtig.
Mama haalde onze kleine net voor 12 weer op, de opvang is tussen de middag geen uurtje dicht zodat de juf ook rustig kan eten en ff de oordoppen uit de oren kan halen, en we zijn met z’n allen gaan lunchen in dat andere restaurant onder aan de Rostellebahn. Geen selbsbedienung, net wat kleiner en ondanks dat het vol was een beetje rustiger. Prijzen schillen een paar cent (duurder) maar da’s mierenneuken. De soep en de speckteller waren in elk geval goed, heerlijk ski-wasser (eens niet rood!) en vriendelijke bediening.
Na de lunch was duidelijk dat het nou mama was die totaal niet lekker meer was, zelf dus de kleine in de opvang afgegeven en bij terugkomst mocht ik met opa alleen op stap. Mama ging ff relaxen en dan met de kleine naar huis. Soms wel handig als je met twee auto’s op zo’n plaats bent.
Maar goed, dus met m’n schoonvader op stap. Hij skiet al ruim 35 jaar, ik 5. In de kerstreizen van de afgelopen jaren hebben we telkens in dezelfde lesgroep gezeten omdat hij, tot hij daar mee ging, altijd op de “old skool” Wedeltechniek heeft geskied. In 4 jaar tijd is dat bijna helemaal omgegaan naar de moderne carve-techniek waardoor z’n knieen een stuk minder te verduren hebben. Tot vorig jaar skiede hij mij altijd volledig eruit, vanaf deze vakantie zitten we dicht bij elkaar. Zijn algehele conditie en vermogen zijn een beetje aan het afnemen, ik begin steeds meer ervaring te krijgen. Maar door de bocht genomen moet ik hem nog altijd voor laten gaan, zeker op lastige stukken, maar komen we zowat altijd tegenlijk beneden omdat ik de kracht erin kan zetten. Samen skiën is voor ons dus gewoon fijn om te doen.
Onze route van vanmiddag was pittig. Hij had de “moderne” lift Ragaz met bijbehorende pistes (15/16) nog nooit geskied. Dus Rostelle omhoog, omlaag naar over de piste en met de Gipfelbahn omhoog. Hohe Wacht (13) omlaag en met de Elsenkopf omhoog. Dan door naar Hohes Licht en daar met skiroute 5 omlaag. Daar bleek al gouw dat skiroutes toch wel pittig kunnen zijn, maar ook mooi. Beneden de Hasenbuhel weer omhoog genomen en via route 4 naar de start van Ragaz. Daar twee keer omlaag langs de 16 (want die ligt in de zon, de andere in de schaduw :D) en weer met route 4 omlaag. Omdat de tijd stilaan begon op te schieten maar doorgegaan, Sunnegg omhoog omlaag langs de 10 (blauwe autobahn), omhoog met de Furka en over de 7 (OberDamuls) omlaag gescheurd, bij het kerkje nog ff de afkorting gepakt en met de Uga weer omhoog. Boven weer omlaag met de 12 (rood bleek beter erbij te liggen dan blauw!), via de Hahe Wacht weer omhoog en aangezien het zicht nou wel goed was (wat heet: schitterend weer! Verre uitzichten, Alberschwende werd meermaals aangewezen, net als Diedamskopf) dus ondanks de toch wat zware benen de afdaling naar Mellau gedaan. Rotpad in het begin, uitgeschraapt en druk, maar als je dat hebt gehad is het best een leuke afdaling tot aan het befaamde tunneltje. Daarachter is het weer wat smaller en als je nog wat randdebielen erbij hebt zitten die met een plank gaan stunten op een druk stuk … .enfin, laat maar, ff erdoor gegaan en over dat laatste stukje blauw heerlijk carvend de gondel bereikt. De dalafdaling laten we zitten omdat we nog een extra stel latten moeten meenemen, da’s toch niet echt lekker om 7km vast te houden.
Best moe maar zeer voldaan, kleine 2,5 uur hebben we erover gedaan om het hele gebied te doorkruisen, met redelijke snelheid en zonder rustpauzes.
Doorkarren naar Schoppie, skitas bij schoonvader aan boord gegooid, pot bier gedronken, hij naar huis en ik heb blijkbaar nog net genoeg tijd gekregen om dit af te typen. Lang leven de typecursus van Scheidegger 25 jaar geleden! :D
Tips voor Mellau op dit moment:

• kom op tijd (dus voor 9 uur!) ivm parkeren
• de 25->31 en fotomomentje bij de boom!
• ga richting Damuls en dan de routes langs Hohes Licht (3 / 3A)
• verder omhoog langs Ragaz (15/16)
• de routes 4/5 zijn niet altijd geprepareerd, bevatten stevige stukken (steil/afgeschraapt) maar zijn voor de skiërs die het kunnen wel mooi.
• ski in elk geval 1 keer langs Oberdamuls om dat kerkje te bekijken: rustiek momentje. (en nee, ik val nou niet van m’n atheïstische geloof :D )

Nou inpakken, eten en slapen. Morgen weer naar huis. Beuh. Wie neemt het stokje hier in Vorarlberg over??

Ook onze laatste dag zit erop. We zijn uiteindelijk gewoon in Mellau/Damuls gebleven gisteren en vandaag. Vooral omdat het zo heerlijk makkelijk voor ons was. 100m lopen naar de skibus, 10 minuten zitten en voor de gondel in Mellau eruit. Geen gedoe met rijden en parkeren :-).
Donderdag viel ons al op dat de pistes na de poeder van woensdag ineens een stuk harder waren, maar wel goed.
Vandaag was het ineens DRUK. gister misschien 100 auto’s op de P, vandaag zie @interjs. Maar geen wachttijden bij de gondel en nauwelijks bij de liften. Wel een stuk drukker op de pistes en dat is te merken aan de kwaliteit. En ook aan de hoeveelheid snelheidsidioten op de piste.
Vandaag maar weer eens geskied, en daar was ik blij om met die harde stukken. De skiroutes bij Ragaz waren inderdaad nog lekker met een paar uitdagingen erin.
Wij hebben de afdaling naar Mellau wel gedaan, en de eerste steentjes kwamen er op stukken al weer goed door.
Maar wat een fantastisch mooi weer. Sowieso een hele mooie week qua sneeuw en drukte.
Leuk gebiedje, maar wel voor buiten het seizoen, zou er in een drukke week niet willen zijn. Wat minder geschikt voor beginners, boarders of mensen die uitdagingen in de pistes zoeken, maar een wat gevorderde skiër kan zich hier prima een week vermaken.

Leuk verslag mannen @
Zo zie je maar dat iedereen een andere kijk heeft op een skigebied.

Inmiddels ook weer thuis. Vanmorgen rond half 9 vertrokken, een klein uurtje later pas aan het begin van het dal wegens sneeuwval, sneeuwschuivers en ouwe kutten op de weg. Na een broodjes stop en poeprampgebiedje bij de kleine (op de parkeerplaats verschonen kan ook… ) weer verder. In het zuiden van Duitsland veel stagnaties, terug naar 70/80 km/h, op de andere kant nog langere wachtrijen, vooral rond de Aichelberg, traditioneel dus. Boven Karhlruhe ff een uurtje gestopt en daarna ging het een stuk vlotter. Om 17:20 draaiden we de oprit op. Inmiddels alles uitgeladen, was gesorteerd, ski-schoenen verder drogen en wachten tot DingDong Domino’s aan de deur staat.
Volgend jaar echt minimaal 10 dagen vakantie! :D
Enneh, ik vond het wel leuk om zo’n verslag te typen. Sorry voor m’n langdradigheid, wie het niet wil lezen skipt maar wat. ;)

Wij zijn ook weer thuis. Beetje uitgeslapen i.v.m. de weersvoorspelling. Omdat het al best wel regende toch om 8:45 vertrokken en via de A8 en de A61 gereden. De A8 blijft idd een pokkestuk. Om 17:15 in Den Bosch.

Ik vond het leuk om te lezen interjs. :-)

Wij mogen in maart nog een keer. Ik ga met mijn dochter een paar dagen om daarna mijn vrouw in Maria-Alm op te pikken. Zij heeft dan een week als begeleider van de VGW (Vereninging Gehandicapte Wintersporters) achter de rug.
Daarna gaan we ergens in die buurt (of desnoods wat verder) waar dan nog sneeuw ligt nog een paar dagen genieten.

@interjrs, je verslagen waren zeker niet langdradig, heb ze met heel veel plezier gelezen, Top!

Dag @interjrs en @hakke2 ,

ook dank voor de verslagen. Mochten jullie nog zin (en puf) hebben om foto’s te uploaden: graag!

Eind februari kan ik “het stokje” wat betreft Bregenzerwald overnemen.
Ik ben daarom ook nog wel benieuwd naar eventuele andere tips; restaurants bijvoorbeeld. En hoe zit het met de grenscontroles? Wordt elke auto gecheckt bij de Pfändertunnel?

@bertusm Geen enkele grenscontrole gezien op die weg.