Sölden - Ötztal Arena 17 december 2010 t/m 24 december 2010

Dit onderwerp gaat over de bestemming Sölden - Ötztal Arena

Gewoon, om te vertellen, je kent dat wel…

Eerder dat jaar, in januari van 2010, ben ik voor het eerst echt op wintersportvakantie gegaan. Daarvoor was ik een echte Carnavalsvierder, en mijn (toen nog) vriendin een echte wintersporter: ze staat al op de ski’s vanaf haar 2e, en gaat elk jaar rond Carnaval op wintersport met ouders, broer en zussen.
Maar ze vroeg me zo lief of ik niet mee wilde gaan, dat ik geen nee kon zeggen. 1 probleem; ik had daarvoor 2 keer op ski’s gestaan, en scheet al in m’n broek zodra de ski’s parallel stonden! Pizzapunten, dan lukte een afdalinkje wel in een paar uurtjes!

“Anders ga je toch snowboarden? Doe ik dat ook, wil ik ook al altijd proberen. Dan kan mijn zus ons dat een beetje leren, en anders nemen we daar een paar lesjes!”.
Zo gezegd zo gedaan, en de 3e dag dat ik op het board de berg afging, deed ik precies dat: op een snowboard de berg af gaan! Alsof ik vergeten was hoe het ook weer moest en er weer achter gekomen was. Een heerlijke vakantie vol ‘leren van je fouten’ en bravoure volgde, waarna ik durfde te zeggen: “Ik kan snowboarden!”.

In de zomer van 2010 werd het voor mij duidelijk dat ik mijn vriendin heel graag ten huwelijk wilde vragen, maar hoe? Waar? Wanneer?
En toen besloten we samen op wintersportvakantie te gaan naar Sölden van 17 december tot 24 december!
Waar? Sölden dus!
Wanneer? 20 december zou het gaan gebeuren!
Hoe? Lekker cliché, boven op de berg in een stralend zonnetje in de sneeuw!

17 december kwamen we aan met een stralend zonnetje in Sölden. Het appartement was helemaal fijn: keukentje, goed bed, lekker de ruimte, fijne badkamer, lekker eethoekje, goed de ruimte, mooi uitzicht op de bergen; helemaal goed!

Na 2 dagen heerlijk samen snowboarden (mijn vriendin had de eerste helft van de week een board, de 2e helft de ski’s) in Sölden (man, wat is het daar mooi, leuk, gezellig en goed boarden!), kwam dan toch echt 20 december. Het ging gebeuren! Niet dat ze nee ging zeggen, zoveel was duidelijk, maar shit… Nooit gedacht toch zo zenuwachtig te zijn. Vandaar ook dat ik begon te denken: wat nou als die ring dadelijk in de sneeuw pleurt!? Das naai! En zo niet, dan sta je daar, boven op de berg, HOPELIJK in het zonnetje, tussen al die mensen. Nou, lekker intiem…! Hmmm…

's Ochtends zaten we in onze thermokleding te ontbijten, lekker Serious Request aanstaan op de tv voor een muziekje, de zon kwam tussen de bergen waar we vanuit ons appartement op keken op (zie foto); dit was wel echt helemaal DE dag zeg!

null

Nu hadden we best een ruim appartementje, met een bank op wieltjes in een hoek. Ja, dan ga je elkaar dus op die stoel het appartement door rollen; duidelijk!

(Het volgende gaat heel cheesy klinken, maar aangezien dat het eigenlijk al het hele verhaal doet; fuck it…)

Ze zat in haar thermo-ondergoed, haren in standje ‘Ja-ik-kom-net-uit-bed-ja’ en dikke wollen sokken aan in de stoel die ik door het appartement heen slingerde. Op een gegeven moment draaide ze met haar gezicht naar me toe, en… ja… het klopte. Als je reinste slappe romantische comedy; het klopte, het moest nu gebeuren. Hier, in ons appartementje, samen, in ons thermo-ondergoed!!!
Ik zette de stoel tussen de muur en het bed, zodat ze de stoel niet uit kon, pakte het ingepakte doosje uit mijn nachtkastje, en gaf het aan haar. Heel rustig begon ze het pakje netjes uit te pakken…
Dat ging 'm niet worden dus hè, ik zweette al peentjes! Dus toen ze halverwege was pakte ik het, scheurde het papier los, en ging op de knieëen…!

"Heel graag!"
Ze zei "Heel graag!"

MWAAAOOHHHH JUNG!!! Hoe kicken is dat!?!

Dat was de beste vakantie die ik ooit heb gehad.

Op 2 januari 2011 zijn we daarna met haar ouders, 2 van haar zussen en haar broer naar Kirchberg gegaan (ja, wij hadden al geboekt, en toen kwamen zij met die vakantie. En ze had nog nooit een wintersportvakantie met haar ouders gemist. Nou ja, dan gaan we wel meteen weer!). Daarvan zijn we vervroegd naar huis gekomen, vanwege het overlijden van de vader van haar beste vriendin. Een heel zware periode…

Op 31 maart 2011 kregen we de sleutel van ons huis (gekocht in de week tussen Sölden en Kirchberg, de maanden daarvoor voorbereid). Een prachtige tijd!

27 mei 2011 zijn we getrouwd. De mooiste dag van mijn leven, serieus! Zo, zo mooi!

Mijn zus maakte dit jaar bekend zwanger te zijn! Prachtig!

Op 4 oktober is ook nog een directe collega van mijn vrouw omgekomen bij een tragisch ongeluk. Een geweldige kerel, een lieve vent, en prachtmens, haar leukste collega. Weer een heel moeilijke periode!

Over 10 dagen gaan we samen met haar ouders, 2 van haar zussen en haar broer naar Avoriaz, en we leven er zo naar toe!
Het was, zo terugkijkend, een geweldig jaar. Geweldig mooi, geweldig zwaar. Geweldig leuk, geweldig vermoeiend.
En wat beter om je energie omhoog te stuwen dan een wintersportvakantie!!!???!!!

Het wintersportvirus is volledig actief!
Gisteren nog alles aangetrokken, en alvast alles op 1 kamer gezet, klaar voor inspectie en vertrek. Dagelijkse… wat zeg ik; om het uur zowat check ik de Sneeuwhoogte+ app voor de laatste berichten en foto’s. Alles zoek ik op wat ik er van kan vinden…

IK KAN NIET WACHTEN!!! 10 dagen zijn nog zolang! En 6 dagen is eigenlijk maar zo kort! Maar…
IK KAN NIET WACHTEN!!!

ZIN AN ZIN AN ZIN AN ZIN AN ZIN AN ZIN AN!!!

null

(foto van ons in Ortisei; alweer zo cheesy als de pest, hahaha!)

Wanneer de dagen korter worden, blijf dan altijd krenten in de pap fleppen!

Leuk verhaal, mooi verhaal! Wat wintersport al niet kan doen hè?

Plaats een reactie