Steinplatte-Winklmoosalm, 26-01-2017

Bekend bij velen als een uitstekend familiegebied met vele trouwe bezoekers: De Steinplatte. Vanuit Oostenrijk bereikbaar vanuit Waidring en vanuit Duitsland via Reit im Winkl. Een niet al te hoog en moeilijk, maar wel sneeuwzeker skigebied dat zich voornamelijk in de kom ten westen van de Steinplatte en op de bergweiden ten noorden, in Bayern, bevind. Slechts 42 kilometer telt het gebied, plus twee kilometer skiroute (die ook gewoon geprepareerd wordt, maar niet besneeuwd). En wat voor een kilometers! Lekker brede en glooiende pistes. Heerlijk om kennis met het wintersportgenot te maken of om heerlijk carvend naar beneden te racen. Een goede infrastructuur maakt het doorkruisen van het gebied een peulenschil, en slechts één lift is echt verouderd te noemen.

Januari had dit deel van Oostenrijk beloond met behoorlijk wat sneeuw, en de week hiervoor was een flink koude periode die zorgde dat het winterse tafereel zich goed vastzette. Nadat ik 's ochtends eerst Lofer had verkend kwam ik tegen het eind van de ochtend in Waidring aan. De parkeerplaats was goed gevuld maar bood voldoende plaats voor alternatieve vormen van vervoer omhoog.

Boven gekomen was het duidelijk wat drukker dan in Lofer, en ook wat drukker dan ik gewend was van de laatste tijd.

Gelukkig plaats genoeg op de brede pistes.

Hier was ik een paar uur eerder: Lofer.

Uitzicht op de Wilder Kaiser.

Rond de Steinberg is het gelukkig erg rustig.

Uitzichten op de kom van de Steinplatte.

Wat een heerlijk zonnetje!

Logisch dat er nog wel wat volk op de been was rond de Moseralm.

Zitten de terrassen van de berghutten trouwens overvol, kun je bij de boerenhutjes bij de Moseralm ook heel goed zitten!

En druk was het! Hier de Stallenalm.
Na de heerlijk Oostenrijkse racebanen geprobeerd te hebben was het tijd om door te steken naar Duitsland. De Winklmoosalm is het echte beginnersgedeelte. Hier vind je alleen maar geleidelijke hellingen en glijwegen.

Steiler dan dit wordt het niet!

Het grote glijfestijn naar Winklmoos. Bochten draaien doe je hier liever niet, maar geweldig om de eerste meters op de ski’s te maken.
Sla je langs de sleeplift af, kom je bij de Seegatterl skiroute. Dat is een geprepareerd pad langs een beekje, en kan er zeer idyllisch bijliggen. Vandaag was zo’n dag.

Het was zo genieten dat ik er nog een keer door ben gegaan en er een hele opname van heb gemaakt.

Daar onder aangekomen brengen de gondels je over flink wat afstand, maar weinig hoogtemeters, terug naar de Winklmoosalm. Hier liggen ook een aantal prima langlaufroutes. De weg terug was een serieuze aangelegenheid, want er is een heuse grensovergang.

Gelukkig is de douane zeer coulant als je de juiste papieren bij je hebt ;)

Hou je van rustig cruisen in een overzichtelijk, maar toch gevarieerd gebied ben je hier helemaal aan het juiste adres. Door de ligging van de Steinplatte en de Winklmoosalm kun je zelfs een soort van tochtje maken en de kom rondgaan verveelt ook niet heel snel. Al te moeilijke afdalingen vind je hier niet, maar het bovenstuk van de zwarte 8 mag echt die kleur dragen en de rode 9 vereist ook wat betere techniek om de controle te houden. Daarnaast zijn de rode rennstrecken op pistes 10 en 13 steil genoeg om flink veel snelheid op te bouwen, en moet je die wel in de gaten houden want anders lanceer je jezelf over de glooiingen.
Een laatste tip: Zit je op de Winklmoosalm en wil je naar de Steinplatte, laat skiweg 18 links liggen. Dit is echt meer een wandelpad dan een glijdbare skiweg.

Ik vond dit gebied één van de grootste verrassingen van deze winter, en ben er meermaals met telkens even veel plezier geweest. Mooie uitzichten, lekkere brede (race)banen en behoorlijke variatie maakten het elke van de tweeënveertig kilometers tot een belevenis.
Grootste pluspunt vond ik de brede en overzichtelijke pistes die desondanks niet snel verveelden.
Nadeel vond ik de drukke hutten; Daar moet je echt vroeg een plekje veroveren, of bereid zijn wat te wachten en te azen op een goede zitplek.