Hintertux, Kitzsteinhorn en Stubai Gletsjer, oktober 2010

— Een stranddag op de gletsjer van Hintertux (zaterdag 15 oktober) —

Waar we op vrijdagmiddag 8 juli nog drie van de tien excentriekelingen waren die de pistes van Hintertux bevolkten, temidden van de beekjes die uit de pistes ontsprongen en waar kanaaltjes werden gegraven om het water weg te leiden van de sneeuw, leek het vandaag wel alsof half Tirol was uitgelopen om hier te gaan skiën. De wachttijden bij de zes geopende sleepliften waren fors, in ochtend tot wel een kwartier. Gelukkig waren er geen wachttijden bij de stoeltjeslift en de cabinebaan. In de middag waren de wachttijden minder lang.

Begin juli hadden we een leuke skidag gehad op de twee hoogst gelegen hellingen plus het snowpark met in totaal 6 verschillende afdalingen (Gefrorene Wand en Olpener) plus de afdaling naar het Tuxer Fernerhaus. Half oktober waren bovendien de Schlegeis-Gletscher met één afdaling en de Kaserer met vier verschillende afdalingen en met een toegangspiste en een uitgangspiste geopend.

Op zaterdag 1 oktober genoten we nog van een prachtige stranddag in Nederland. En op 15 oktober leek de stranddag zich te hebben verplaatst naar de Hintertux-gletsjer. Onder de stralende zon werd het geruis van de golven vervangen door de opstuivende sneeuwwolken van de carvende skiërs en in plaats van de wakeboarders en surfers waren het nu de snowboarders die in het grote en druk bezette snowpark hun gewaagde sprongen maakten.

In juli trainden nog vele internationale juniorenteams in de ochtend. Op 15 oktober hadden veel lokale skiverenigingen hun slalomafdalingen uitgezet. Op de Weissensee schaatsen de Nederlanders de Oostenrijkers eruit. Op de skipistes waren de verhoudingen duidelijk omgedraaid. Ik heb zelden zoveel goede skiërs bij elkaar gezien. Als gevolg van de soms bruuske remacties werd op de steilste pistes de toplaag van versgevallen sneeuw weggeschoven waardoor het gletsjerijs aan het oppervlak kwam. Hetgeen het er voor ons niet makkelijker op maakte. Er is nog veel werk te verzetten aan onze skitechniek :)

— Skiën op de alm bij Reichenfels (donderdag 20 en vrijdag 21 oktober) —

Van zaterdagavond 15 oktober tot zaterdagochtend 22 oktober verbleven we in een hotel op 1080 m hoogte in Reichenfels tussen Graz en Klagenfurt. Tot en met woensdag was het weer bijzonder aangenaam en bezochten we veel bezienswaardigheden in Graz en omgeving. In de nacht van woensdag op donderdag sloeg het weer om en stormde het met continue regen en af toe hagelbuien. Op donderdagochtend was echter de eerste laag sneeuw gevallen en bleef het gestaag sneeuwen.

Er was genoeg sneeuw gevallen om samen met mijn dochter een iglo te gaan bouwen. Van hotelgasten die hoger op de berg hadden gewandeld hoorden we dat daar veel meer sneeuw lag tot wel 20 cm hoog. Andere gasten die naar het dorp in het dal waren gewandeld hadden juist door de regen gelopen.

Tegen de avond toen het definitief gestopt was met sneeuwen leek het mij een leuk plan om samen met mijn vrouw en dochter naar boven te wandelen. Onze dochter had haar skipak aan en wij hadden haar ski’s en skischoenen in de hand zodat zij kon fungeren als proefkonijn voor ons eigenhandig te maken skigebied. Gelukkig was de geasfalteerde weg sneeuwvrij en lag naast de weg een mooi besneeuwde weide. Na een eerste geslaagde afdaling door de ‘tiefschnee’, althans voor haar dan, was ik de skilift en droeg haar op mijn schouders naar boven. Na deze vermoeiende ervaring leek het mij beter de auto op te halen. Met mijn vrouw als liftbediende en ik als pistepreparateur had onze dochter 10 geslaagde afdalingen. Jaloers geworden op mijn dochter heb ik op vrijdag samen met haar gebruik gemaakt van de ‘skilift’:

1er Rainsberg
Länge: 400 m
Berg: 1170 m
Tal: 1120 m
Leistung pkw :) 30 Pers./h

— Fabelachtig uitzicht op de Kitzsteinhorn (zaterdag 22 oktober) —

‘s Ochtends om 8 uur vertrokken we vanuit ons hotel in Reichenfels naar Kaprun bij Zell am See. Leuk om te zien was dat veel skipistes van Schladming-Dachstein Tauern die we onderweg passeerden mooi besneeuwd waren maar uiteindelijk uitliepen in grazige weides omzoomd door in herfsttooi gekleurde bossen.

Vanaf Kaprun was het een korte klim naar het dalstation van de Kitzsteinhorn-gletsjer. We hadden op die dag nog geen idee welke catostrofe zich hier ooit had afgespeeld. We vroegen ons namelijk af wat er voor een vreemde helling naast de cabinebanen lag. Het is de door de ramp met de gletsjertrein in onbruik geraakte spoorhelling:

‘s Middags om 1 uur maakten we de eerste afdaling van de Kitzsteinhorn door de verse sneeuw met bijna continue een ongekend mooi uitzicht op het groene dal en het meer van Zell am See. Het was zonnig, onbewolkt en gezellig druk, maar bij geen enkele lift waren wachttijden.

Alhoewel de piste nog niet geopend was werden er al door veel skiërs de dalafdaling naar Langwied op 1976 m hoogte gemaakt. Wij hebben gedurende de middag tussen de top op 3029 m en Alpincenter op 2452 m alle pistes en liften benut. En soms zelfs op vers voor onze neus geprepareerde pistes geskied. Onze dochter kwam aan haar trekken met de vele sprongetjes die te maken waren naast de pistes. Onderwijl was het ook leuk om naar de vele stunts in het snowpark te kijken. Op de pistes waren twee teams aan trainen voor synchroon skiën. Hieronder als voorbeeld een filmpje van het NK 2009 in Val Thorens:

Het skigebied ziet er erg modern uit. Met als letterlijke en figuurlijke topper het tegen de Kitzsteinhorn geplakte fantastische topstation op 3029 m hoogte met een restaurant, een treintje naar de skipistes, een filmzaal en een museale wandeling door een 360 m lange uitgehakte tunnel door de top van de berg naar een uitzichtplatform.

De Kitzsteinhorn film:

— File skiën op de Stubai-gletsjer (zondag 23 oktober) —

Door een met dik pak sneeuw behangen dennenbos aan weerszijden van de weg reden we rond half tien in een file de laatste kilometers naar het dalstation Mutterberg op een wederom zonnige dag. We werden ver voor de lift op een parkeerplaats gedirigeerd tezamen met een zee aan Oostenrijkers, Duitsers en Italianen en vervolgens in bussen verder vervoerd. Na twintig minuten wachten konden we onze dagtickets kopen en om elf uur maakten we onze eerste korte afdaling om vervolgens weer aan te sluiten in de lange rij voor de lift.

Omdat dit de laatste dag was van het Moreboards festival bleven mijn vrouw en dochter hier kijken naar de meest indrukwekkende sprongen van de afgelopen week, terwijl ik de pistes ging verkennen naar rustigere afdalingen en liften. Net zoals bij de Kitzsteinhorn werd ook hier volop off-piste geskied.

Uiteindelijk bleek de langste afdaling vanaf de Schaufelspitze op 3210 m hoogte via Eisgrat (2900 m) naar het middenstation Fernau (2300 m) de beste te zijn en met twee snelle cabinebanen met amper wachttijden naar de top. Pas in de loop van de namiddag werden de wachttijden draaglijk bij de andere liften.

Hieronder een goed filmverslag van de middag van een Duitse medeskiër:

— Het eindoordeel —

Na de acht gletsjergebieden in Oostenrijk en de Passo dello Stelvio in Italië vooraf te hebben geselecteerd op prijs, pistekilometers en bereikbaarheid tijdens onze vakantie kwamen we uit op de drie door ons bezochte gebieden. Terugkijkend was het meest attractieve gebied voor ons de Kitzsteinhorn vanwege het uitzicht, gevarieerdheid aan pistes en het museum + filmzaal op de top.

De Hintertux-gletsjer is een goede tweede, waarbij een afdaling in de gletsjer met gids in het Natur Eis Palast een niet te ontbreken onderdeel mag zijn:

De Stubai-gletsjer komt op plaats drie mede door het ontbreken van de extra activiteiten die de andere twee gebieden zo leuk maken en de vele pistes die in de schaduw liggen. Wel moet vermeld worden dat kinderen tot en met 9 jaar gratis hier kunnen skiën.

Ik ben overigens wel benieuwd of het eind november leuker is op de Stubai-gletsjer want dan hebben we twee dagen geboekt in het Stubai Tal :) En dit is uiteraard een momentopname. Als de gebieden volledig geopend zijn kan de ski-ervaring totaal anders zijn.