Live vanuit Méribel

Zondagnacht, wekker om 5u. Klaarwakker om naar Schiphol te rijden, van waar ik en mijn reisgezelschap naar het Franse Lyon vliegen. Na een vlotte vlucht is het nog zo’n twee uur in de auto tot Méribel. Gelegen tussen Courchevel en Val Thorens situeert Méribel zich in het hart van het imposante Les Trois Vallées.

Geen betonnen hoogbouw

We verblijven in het nette Hotel Le Mottaret, vlak aan de piste in het hoogste Méribel dorp, Méribel Mottaret (1750m). We maakten onze zondag vol met een late tartiflettelunch, het ophalen van de skispullen en een verkenning van het gezellige dorpscentrum. Met mondjesmaat komen herinneringen uit mijn jeugd terug, mijn laatste keer Méribel was zo’n 20 jaar geleden. Geen betonnen hoogbouw in Méribel, wel netjes in hout beklede hotels en prachtige chalets.

Het noodlot

Maandagochtend gingen we na een mooi en uitgebreid ontbijt onder een stralende zon de pistes op. Een gids stond klaar om ons de hotspots van het gebied te laten zien. De sneeuw in Mottaret voelde al wat slushy aan gezien de warme temperaturen. Op zuidhellingen naast de pistes kleurt bruin gras het landschap. Wel moet ik vermelden dat op de pistes zelf meer dan genoeg sneeuw ligt, slechts een handvol pistes is gesloten wegens kale plekken.

Als opwarmer namen we de Combes stoeltjeslift en de groene ‘Litte Himalaya’ funpiste. Na de volle 300 meter glijden kreeg mijn skitocht een onverwachte wending: mijn linkerski besloot de andere kant uit gaan waardoor ik ongelukkig ten val kwam.

Met de banaan naar beneden

Direct greep ik naar mijn knie, ik had een ‘knak’ gevoeld. Na even te bekomen en te proberen stappen, vreesde ik het ergste. Mijn knie was te instabiel om te stappen, laat staan skiën. Er is voor alles een eerste keer, helaas ook voor skiongelukken. Snel arriveerde er een pisteur met banaanslee om me naar het centre médical over te brengen. Ik geef eerlijk toe: zo’n rit in een banaanslee is best… cool.

In het centre médical bleek uit de diagnose en MRI-scan al snel dat mijn linkerkruisband beschadigd is. Ik heb enorm veel geluk gehad dat hij ‘slechts’ overstretched is en niet gescheurd. De 16 weken revalidatietijd die de dokter indiceerde zijn wel even slikken; de skivakanties met Pasen kan ik nu wel vergeten, net zoals de sneeuwracketwandeling die na de lunch gepland stond.

Focus op iets anders dan skiën

De lunch hadden we in Le Clos Bernard – een ware geheimtip. De verfijnde en kwalitatieve gerechten onder een verwarmend zonnetje in het bos maken dit een prachtig plekje. Wie twijfelt over de keuze van het dessert, moet beslist de geroosterde Génepi-appel proberen. Een algemene bevinding is dat je in Méribel geweldige horeca hebt. Nadat een paardenslee me van het restaurant terug naar de parking bracht, heb ik mijn dag compleet gemaakt op een terrasje naast het Worldcup dorp.

De opbouw van dit event en de vele raceteams die arriveren zijn best impressionant om te zien. De hoge temperaturen zijn een extra challenge voor de pistepreparatie; men injecteert zout in de piste om de sneeuw harder te maken. De atleten zie je overal in het dorp: het geeft een ‘wow’ moment wanneer je bij het hotel naast een topatlete als Katharina Gallhuber staat.

Veelzijdigheid van Méribel komt goed van pas

Het thema van de reis is de veelzijdigheid van Méribel ervaren. Normaliter ben ik het type skiër dan vanaf de eerste tot de laatste lift op de pistes staat. Zou het ongeval een voorbestemd iets zijn? Gewapend met een brace, een resem pillen en skistokken als wandelhulp is het een mooie opportuniteit om deze veelzijdigheid te ontdekken.

De tweede geplande activiteit – een geweldige sleerally in het Black Forest – heb ik helaas aan mij moeten laten voorbijgaan. Onze gids, Derrek van de plaatselijke skischool, kwam met een alternatief dat een compleet nieuwe ervaring voor mij zou zijn: zitskiën. In één woord: wauw! Na al mijn vertrouwen in zijn handen te leggen, hebben we een aantal fijne afdalingen gemaakt. Het gevoel van zitskiën ligt naar mijn mening ergens tussen een rit in een achtbaan en ‘gewoon’ skiën. Derrek, bedankt voor deze prachtige ervaring – Merci Derrek pour cette expérience inoubliable!

Plan voor wandelaars

De rest van de dag heb ik gevuld met het bewonderen van de uitzichten bovenop de bergtoppen. Méribel heeft een apart liftplan voor wandelaars met ondermeer routes in het Tuédabos – een beschermd natuurreservaat boven Méribel-Mottaret. Op dit plan staan de vele gondelliften uiteraard vermeld, maar men heeft ook voorzien dat je een groot aantal stoeltjesliften zowel naar boven als beneden kan gebruiken als wandelaar. Het op- en afstappen met een brace lukt me intussen aardig. Er rest me enkel nog het besluit dat ik moet terugkeren naar Méribel om dit fantastische skigebied verder te verkennen. Liefst zonder kruisbandblessure.