Terugblik: een seizoen in Oostenrijk in 30 foto's

In dit blog neem ik jullie mee terug naar mijn eerste volledige winterseizoen in de Alpen, ik zat vorig seizoen namelijk de hele winter in Innsbruck. Ondanks een vroegtijdig einde en het karige aantal poederdagen was het voor mij een ontzettend geslaagd skiseizoen.

Genoeg sneeuw op hoogte in december

Na een aantal leuke skidagen eind november in de skigebiedjes Bergeralm en Schlick 2000, twee van mijn favoriete skigebieden rondom Innsbruck, kwam mijn skiseizoen in december echt op gang. Boven de 1700 meter was het door de sneeuwval eind november al snel echt top, maar daaronder bleef het sneeuwdek dun. Het Zillertal bleek weer een uitstekende bestemming om vroeg in het seizoen al veel te kunnen skiën. In mijn ‘thuisgebied’ Hochzillertal - Hochfügen (ik kwam hier 14 jaar lang met kerst) en twee dagen later in Zillertal 3000 (zie het liveverslag) waren al veel pistes geopend en bleef het verrassend rustig.

Net voor kerst werd het stormachtig. De föhnstorm zorgde in Oostenrijk voor veel gesloten liften en een aangetast sneeuwdek. Ik was op dat moment een aantal dagen in Serfaus - Fiss - Ladis en ook hier bleven een aantal dagen meerdere liften gesloten. De door wind geëxponeerde hellingen waren grotendeels kaalgeblazen. Voor meer foto’s en het hele verhaal kijk hier.

Zonovergoten januari

Na een korte afwezigheid tijdens de drukke kerst- en nieuwjaarsweek stond een dagje Ski Arlberg op de planning. De Valfagehrbahn, het Arlbergse zorgenkindje met vaak technische problemen, gooide ook deze dag roet in het eten. Een defect zorgde ervoor dat de verbinding met Stuben en dus Lech - Zürs vanuit Sankt Anton dicht bleef. Desalniettemin was het een schitterende skidag in Sankt Anton en vond ik het met name in de deelgebieden Kapall en Rendl een genot om te skiën.

Een dag later leerde ik het skigebiedje Serlesbahnen in Mieders (Stubaital) kennen. Een charmant skigebied met een schitterend decor dat veel toeristen (ten onrechte) links laten liggen. Het beschikt over een aantal lieflijke afdalingen die worden ontsloten door twee sleepliften en een gondel. Het gebied is uitermate geschikt voor een skidag met slecht weer, omdat alles tussen de bomen ligt.

Mini-skisafari

Op een zondag in half januari ging ik op skisafari door de drie grootste deelgebieden van Ski Juwel Alpbachtal Wildschönau. Mijn eerste bestemming, Reither Kogel, bestaat uit één gondel en een aantal oefensleepliften. Door de neerslagarme periode was het skiën hier een harde aangelegenheid. Alleen met een paar scherp geslepen ski’s kon de combinatie van een schaduwhelling en een dikke laag kunstsneeuw overwonnen worden. Het hoofdgebied gebruikte ik enkel om van het Alpbachtal naar Wildschönau te traverseren. Als in een mini-safari nam ik daar de bus om in Niederau bij het skigebiedje Markbachjoch uit te komen. Je hebt hier niet alleen een mooi uitzicht op de bekende skigebieden zoals SkiWelt Wilder Kaiser - Brixental en Kitzbühel, maar ook de pistes mogen er zijn. Terwijl de zwarte 16/15 zonder twijfel mijn favoriet was, konden ook de andere pistes mij stuk voor stuk overtuigen.

Korte roadtrip in de Zuidoostalpen

Januari was ook de maand waarin ik een aantal keer buiten mijn seizoenskaart (de Snow Card Tirol) om in Italië ging skiën. Op 20 januari, de koudste ochtend van de winter voor Zuid-Tirol tot dan toe, leerde ik de prachtige zuidhellingen en daarnaast ook de schitterend lange dalafdaling van het skigebiedje Plose - Brixen kennen. Een echte geheimtip van het skipasverbond Dolomiti Superski!

Samen met collega Rick bezocht ik tijdens een weekend-roadtrip 4 skigebieden van het skipasverbond Promotur. In een periode die in het teken stond van veel zon hadden we net pech met twee dagen verminderd zicht in de zuidalpen. Na een eerste ochtend in Tarvisio (lees ook: Op bedevaart naar Tarvisio) stond in de middag het grensoverschrijdende skigebied Sella Nevea - Kanin op het programma. Na meerdere pogingen in de afgelopen jaren zou het nu dan toch eindelijk moeten gebeuren: mijn eerste skimeters in Slovenië. Jammer genoeg bleek bij aankomst de verbindingslift tussen Italië en Slovenië al een aantal dagen dicht door een technisch defect. Ondanks deze telleurstelling hebben we ons goed kunnen vermaken aan de Italiaanse kant. De schitterende racebanen in combinatie met het prachtige decor dwingen me om spoedig nog eens terug te keren.

Nog meer Italië en Osttirol

Onze volgende twee skigebieden waren Forni di Sopra en Ravascletto – Zoncolan, beide ook onderdeel van het Friulaanse skipasverbond van Promotur. Het eerstgenoemde dorp ligt vrij laag (ongeveer 900m) en had de grote ‘november-zuidalpendump’ misgelopen. Pas boven de 1600 meter was het hier wit. Ondanks het redelijk sfeervolle centrum en aardig wat goede (en spotgoedkope) eetgelegenheden zorgden de bruine omgeving en de miezerregen die viel voor een somber plaatje. Het skigebied bestaat uit twee delen: een dalskigebied met een handjevol verrassend leuke pistes en een hoofdskigebied bestaande uit drie stoeltjesliften die als één ketting tot een hoogte van 2065 meter reiken.

Tijdens onze laatste dag van het weekend bezochten we de twee skigebieden van Lienz in Osttirol, Zettersfeld en Hochstein. Zettersfeld is wat mij betreft een stuk diverser dan het pistekaartje doet vermoeden en in het ‘stadsskigebied’ Hochstein heb ik misschien wel mijn beste piste ooit geskied.

Droomdagen en regen

Door de toenemende wisselvalligheid keerde eind januari en begin februari de sneeuw zo af en toe weer terug tot in het Inntal. Samen met forumgebruiker Bennie beleefde ik een absolute droomdag in Venet. Helaas werden deze sneeuwperiodes snel afgewisseld met flinke regenval, waardoor de winterse omstandigheden in het Inntal weer snel verdwenen.

De drukte ontwijken

Op een leuke maar drukke skidag in SkiWelt Wilder Kaiser - Brixental en een dagje in het carveparadijs Sankt Johann in Tirol na, zocht ik met de naderende vakantiedrukte wat rustigere skigebieden rondom Innsbruck op. Ook begin maart stonden er nog een paar skigebieden op het lijstje om af te werken, waaronder Nordkette, Glungezer en Rangger Köpfl. Het leuke van deze gebieden rondom de stad is dat ze allemaal echt een eigen karakter hebben. Ze hebben in ieder geval één ding gemeen - een prachtig uitzicht op Innsbruck.

Onverwacht einde seizoen

Tegen het (onverwachte) einde van het seizoen kon ik nog een paar schitterende skidagen meepakken. Na een fabelachtige dag in Ski Arlberg (waardoor ik later noodgedwongen in thuisquarantaine moest) was Pertisau aan de Achensee een van mijn laatste bestemmingen van het seizoen. De gondel vanuit het dorp is wellicht niet meer helemaal van deze tijd, maar voor zo’n klein gebied zijn er schitterende pistes te vinden. Het absolute hoogtepunt in dit gebied is de Hubertusafdaling met een indrukwekkend uitzicht op de Achensee, het grootste meer van Tirol. Wanneer je de Breitlahnerskiroute (een aftakking van de Hubertusafdaling) neemt, kun je zelfs tot aan het meer skiën. Houd alleen goed in de gaten wanneer er vanaf hier een bus terug gaat naar de gondel, want ik kan helaas uit eigen ervaring spreken dat het een flink stuk lopen is.

Zondag 15 maart was het dan echt zover en eindigde dit bizarre seizoen voor mij in Lermoos. Nog één laatste keer op de latten. Het einde van het skiseizoen betekent echter ook meteen het begin van de voorpret voor het volgende winterseizoen.

Zoals je ziet, met de Snow Card Tirol had ik het geluk heel veel skigebieden te kunnen bezoeken. Hier het complete overzicht van mijn bezochte skigebieden in het afgelopen seizoen:

Bezochte skigebieden op een rijtje