Met de lift naar beneden, not done of verstandig?
Na mijn laatste video ontstond er een discussie over het wel of niet met de lift naar beneden gaan als de laatste piste naar het dal te moeilijk is. Zelf ben ik als ik met gasten onderweg ben erg voorzichtig. Ik neem tien keer liever de lift dan dat ik met mijn gast boven aan een piste sta die te moeilijk is. Dit zou anders ook een hoop problemen kunnen opleveren. Een te moeilijke afdaling levert voor mijn gast niets op, al helemaal geen plezier. Terwijl plezier juist helemaal boven aan mijn lijstje staat bij het verzorgen van een les. En natuurlijk ziet het er ook niet uit als je als leraar je gast om de bocht moet oprapen, niet echt professioneel.
Afdaling afpraten
Toch valt het me iedere keer weer op hoeveel ‘ervaren’ wintersporters hun partner, kroost of vriend(in) een te moeilijke afdaling afpraten. Praten, soms is het eerder schreeuwen en schelden! Hoe vaak ik al wel niet een een huwelijk letterlijk en figuurlijk op het randje van de afgrond heb zien staan… Of, wat te denken van vaders die hun eigen kinderen wel even mee nemen op een ‘mannen’ rondje… Soms ben ik dan ook stom verbaasd door de absolute dwaasheid van deze ‘ervaren’ wintersporters want als je ervaren bent weet je toch wel beter?
Aandoen
Je wilt je eigen geliefde, je vrienden of je kinderen zo’n onaangenaam moment met angst toch niet aandoen. En als beginner weet je eigenlijk toch ook wel beter, waarom ga je dan toch mee? Laat je je om praten? Ik ben benieuwd naar jullie redenen om de lift niet naar beneden te nemen. Of waarom jullie juist wel (zoals het hoort) schaamteloos in de lift terug stappen? Wie heeft er wel eens een afdaling gedaan die je beter niet had kunnen doen? En, grote ruzie’s op de piste vanwege al het bovenstaande, al wel eens meegemaakt?
Plaats een reactie
Ik pak zelf regelmatig de lift naar beneden bij een slechte en vooral drukke dal afdaling. Vaak niet eens omdat de afdaling echt te moeilijk is maar omdat je veel te druk aan het slalommen en remmen bent om de minder ervaren skiërs te ontwijken. Daar is dus geen lol aan.
Het liefste ga ik natuurlijk boardend naar beneden, maar als er aan het eind van de dag een dalafdaling is die alleen maar uit ijsplaten / buckels bestaat of vol zit met idioten dan neem ik net zo makkelijk de lift. Het is ook weleens voorgekomen dat mijn vriendin een dalafdaling niet zo leuk vond en ik er geen probleem mee had, dan gaat zij met de lift en ik via de piste. Snap eerlijk gezegd niet dat mensen daar zo moeilijk over doen, zoals je al aangeeft: je bent toch op wintersport voor je plezier? Doodsangsten uitslaan omdat een piste te moeilijk is valt bij mij niet onder plezier hebben ;)
Denk dat het probleem hem wellicht zit in het feit dat mensen een dalafdaling vaak alleen aan het eind van de dag doen en hem dus niet eerder hebben gedaan en niet weten waar ze aan beginnen. Of ze hebben hem wel al gedaan, maar toen was hij nog in topconditie. De kwaliteit van veel dalafdalingen is aan het eind van de dag niet zo best meer, maar daar kom je vaak pas achter als je er op zit en dan is er vaak geen weg terug meer…
Helemaal mee eens. En wat het vaak nog erger maakt is de onervaren skiers die einde van dag ook nog eens moe zijn…
Verstandig als je de dalafdaling te lastig vind. Beter heel beneden dan stuk beneden.
ik ski altijd samen met mijn broer en het gebeurt vaak dat hij zegt ik wil die afdaling niet doen omdat er te veel ijsplaten zijn en dan gaat hij gewoon met lift, ik zou daar ook geen probleem mee hebben maaar vind het gewoon te leuk om te skien dus meestal piste bij mij.
Wat inderdaad meer mensen zeggen, het is mij om het even. Ik kom al een aantal jaar in hetzelfde skigebied en ken alle dalafdalingen wel en zijn zeker niet te moeilijk. Maar voor het behoud van m’n materiaal, m’n plezier en veiligheid pak ik vaak op het einde van de dag liever de lift naar beneden dan tussen allemaal lamme skiërs en snowboarders naar beneden te moeten. En na een dag van half 9 tot 4 ben ik ook meestal gewoon op, heb dan toch al van genoeg kilometers kunnen genieten die dag :)
Als ik met minder ervaring boarders of skiers onderweg ben, raad ik sommige ook aan om aan het einde van de dag gewoon de lift te nemen. Sommige dalafdalingen zijn aan het einde van de dag als onervaren skier gewoon te lastig en valt er niet meer van te genieten. Het niet blijven afraden natuurlijk, want het leuke van skien/boarden is natuurlijk gewoon je grenzen leren verleggen.
Ook regelmatig de lift genomen naar het dalstation. Vaak is de dalafdaling erg druk aan het einde van de dag en matig qua kwaliteit.
Liever met de lift naar beneden en de rest van de week nog lol, dan “stoer” met de gipsvlucht naar huis.
Les2Alpes is een mooi voorbeeld van waar de lift naar beneden soms een betere oplossing is.
Je hebt de keuze uit een té smalle groene piste of een overbevolkte zwarte piste 's avonds.
Soms laat ik me wel overhalen om die piste toch te doen, die mensen weten dat ik het wel kan maar eigenlijk te bang ben, en als ik m dan gedaan heb denk ik meestal ‘‘dat viel eigenlijk best mee’’
Als het echt te moeilijk is naar mijn inzicht, neem ik wel lekker de lift naar beneden. Kan mij het schelen wat de rest denkt!
Ieder zijn eigen keuze, zou ik zeggen. Als je je beter voelt bij liften, ga je gang. Van de andere kant heb ik er ook geen problemen mee als iemand een faceplant maakt en vervolgens op zijn buik driekwart een piste afglijdt. (Mits overzichtelijk risico voor jezelf en geen gevaar voor anderen.) Je af en toe verslikken hoort er toch ook een beetje bij en hoeft niet noodzakelijk je plezier te vergallen.
Voorop staat dat iedere persoon zelf de keuze maakt en uiteindelijk met een flinke grijns beneden staat.
heee… is dat nou de flying mozart flachau/grossarl… wel toch…
Skiiën en snowboarden is een sport van grenzen verleggen en jezelf comfortabel maken met de nieuw te bereiken grenzen. Het gewoon ‘gaan’ is de grootste leer-versneller.
Angsten overwinnen, achteraf beseffen dat het allemaal best meeviel en het de volgende keer met volle zekerheid opnieuw doen. Dat is leren wintersporten.
Uiteraard zijn gevaarlijke pistes een uitzondering, maar een veilige rode piste, moet gewoon kunnen.
Ik hou er juist van boven aan een piste te staan en bij mezelf te denken waar ik nu in godsnaam weer aan begonnen ben. Uiteindelijk komt het toch allemaal wel weer goed en heb je een goed gevoel als je beneden staat. Ik moet wel zeggen dat dit meestal offpiste is. Heerlijk toch jezelf in de nesten werken, beetje uitdaging houdt het allemaal een beetje spannend…
Op het einde van een vermoeiende skidag willen de spieren niet meer zoals het zou moeten.
De geest zegt nog ja, maar het lichaam wil er liever mee stoppen.
Dan is het zeer verstandig om die slechte dalafdaling links te laten liggen en resoluut voor de lift te kiezen.
Dit is me al meermaals overkomen !
Bij mijn 2 de skireis, ben ik de harakiri af geweest… op mijn rug… een hele ervaring ;-)
JAJA , Ben ik ben dus blijkbaar ook slachtoffer geweest van het ompraten ;-)
Nog nooit druk gelegd bij mijn ski-genoten en ook voor mezelf geldt ook als de pap in de benen zit, gewoon stoppen en lift naar beneden
Gast509, ik herinner me dat jij niet diegene was die moest omgepraat worden… ;)
Ik zou niet snel iemand anders mee naar beneden praten omdat ik samen van die afdaling wil. Wel vind ik het zelf leuk om uitdagende afdalingen te doen.
Vorig jaar hadden we echter een piste die erg slecht was. Veel mensen gingen daar toch naar beneden en in het laatste deel zag je iedereen onderuit gaan en in de bosjes naast de piste belanden. Toen ben ik toch maar verstandig geweest en heb mijn skies en botten heel gelaten. Het moet wel een leuke uitdaging zijn.
Ga liever met de lift naar beneden dan in de megadrukte (ben aan de ‘krokus’ gebonden) aan het eind van de dag en beter nog de laatste skidag van de week! Wat er dan allemaal naar beneden gaat (alle lesgroepen zijn losgelaten, veel feest in de restaurants gevierd die dag) echt onverantwoord. Ik hou de eer aan mezelf en mijmer in de lift naar beneden dat ik dan toch weer van een gezellige, geslaagde en vermoeiende skivakantie heb kunnen genieten. De volgende dag kunnen we dan heelhuids terug naar (met heel veel anderen) huis!
Gewoon met de lift naar beneden als een piste te moeilijk of volg ligt met buckels. Voor een boarder zijn buckels nu eenmaal niet leuk, maar tot een bepaald niveau blijft het goed te doen. Maar ook afgelopen vakantie hebben we er voor gekozen om een lift naar beneden te pakken. Ja, je krijgt wat gekke gezichten naar je toe geworpen maar dat laat me echt helemaal koud. Liever veilig beneden dan straks onder liggen met een gebroken been en het einde van m’n wintersport :)
Martin als ik met vrienden of klanten ben zal ik steeds een moeilijke afdaling op voorhand aangeven, zodanig dat we niet komen op een punt of no return. Ik geef steeds de mensen de keuze om met de lift naar beneden te gaan en zij die ik echt niet in staat acht om de afdaling te doen gaan sowieso met de lift. NOOIT onder druk een afdaling laten doen.
Mijn broer en mijn stiefbroer zijn vriendin wouden in Alpbach niet terug met de rode dalafdaling (want er zijn er daar veel). Het was de eerste dag, na een nacht doorrijden, dus zij namen gewoon de lift terug en wachtten daar op ons.
Als je zowel met de lift als met een piste naar dezelfde plaats toe kan, spreek dan gewoon lekker beneden af, zodat niemand angsten moet doorstaan zonder het te willen!
Wow, wat verschillen de reacties op Facebook met de reacties hier zeg. Het is me al eerder opgevallen dat het ‘niveau’ nogal verschilt, maar hier wordt het wel heel duidelijk. Op Facebook is volgens mij een meerderheid van mening dat het ‘not done’ is en dat je maar op elk mogelijke manier de piste af moet komen, ook al betekent dat continu in ploeg of rutschend met je snowboard. Zijn dit dan gelijk de figuren die de dalafdalingen om zeep helpen met hun belabberde techniek?
Ik ben ook weleens met de lift naar beneden gegaan. Was helemaal gesloopt aan het einde van de dag. M’n maten pakte het laatste stuk nog wel en kwamen beneden aan terwijl ik alvast wat biertjes klaar had gezet. Je hebt er niets aan als je daardoor wat breekt denk ik.
Amai hier zijn er veel die uit de kast komen seg :D Neje ik zal toch al strontzat moeten zijn of een deftige breuk hebben vooraleer ik met de lift naar beneden kom. Als ik dan beneden sta en zie al die ‘stoere’ mannen uit de lift komen, dan zeg ik zachtjes: miauw,miauw,miauw… ;)
1e wintersport vakantie, St. Jean d’Arves, enige mogelijkheid was via de lift naar beneden.
2e wintersport vakantie in L2A, altijd de lift naar het dal genomen, het groene pad was weggesmolten en de zwarte piste was duidelijk een stap te ver.
Nu een aantal jaren (weken) ervaring rijker de afgelopen jaren in Tignes Val Claret toch regelmatig gedacht “was er maar een lift naar beneden” terwijl je door de pap aan het ploegen bent tussen mede skiers en boarders die soms vermoeid waren, soms onkundig en soms onverantwoordelijk, of een willekeurig mengsel van deze opsomming. En dan spreken we over een blauwe piste.
Ik praat mijn vriendin wel altijd om, omdat ik weet dat ze het kan maar dat zelf niet weet. Elke keer als ze beneden komt: dat ging goed hé :D
Met de lift naar beneden heel verstandig. Als je moe bent aan het einde van de dag waarom dan nog al die moeite doen als het ook makkelijk kan. Heb je nog zin om de dalafdaling te doen? Doe het lekker maar mopper niet op mensen die vallen of in ploeg naar beneden gaan. Je weet van te voren dat de kans erg groot is dat je die tegenkomt.