Verbonden skigebieden: vloek of zegen?

Arjen op 16 december 2017· 17 reacties

Paradiski, Verbinding 2.0
Paradiski, Verbinding 2.0

Skigebieden doen alles om in de gratie te blijven bij de wintersporters en competitief te blijven ten opzicht van andere bestemmingen. De kwaliteit gaat omhoog, niet alleen bij de accommodaties, maar ook zeker in de gebieden zelf. Nieuwe, snelle stoeltjesliften met verwarming zijn de standaard geworden. Wellness betekende vroeger een sauna, tegenwoordig pronken vele skidorpen met luxe centra waar een middelgrote stad in Nederland jaloers op zou zijn. Toch is er een ontwikkeling die op grotere schaal impact heeft en die gek genoeg meer draait om kwantiteit dan om kwaliteit: het verbinden van skigebieden. Staren we ons blind op het aantal kilometers van een skigebied?

Van alle tijden

Als er een ontwikkeling is die sinds het begin van de moderne wintersport een rol speelt dan is het de aaneenschakeling van skigebieden wel. In de jaren ‘60 en ‘70 waren de (voornamelijk nog) boerendorpen in de Alpen vooral bezig met de transitie van agricultuur naar toerisme, door de bergen boven het dorp te ontsluiten voor de wintersport. Na deze tijd was het een logische ontwikkeling om een verbinding met nabijgelegen dorpen te maken. Zo werden Samnaun en Ischgl in 1978 met elkaar verbonden en kwam Ellmau in 1985 bij de rest van de SkiWelt Wilder Kaiser - Brixental. Eigenlijk zijn dit verbindingen die voornamelijk gedreven werden door de ligging van de bestemmingen. Het was de eerste golf van verbonden skigebieden.

Samenwerking met liftpassen

Parallel aan deze ontwikkeling begonnen skigebieden niet alleen uit te breiden door liften en pistes met elkaar te verbinden, maar ook door samen te werken op het gebied van liftpassen. Op deze manier kon men de wintersporter meer kilometers piste bieden, zonder grote investeringen te doen om liften te verbinden. Een van de eerste (en nog steeds een van de bekendste) is Dolomiti Superski, een samenwerkingsverband van inmiddels meer dan 50 bestemmingen verdeeld over twaalf verschillende skigebieden in de Italiaanse Dolomieten. Met de pas wordt een duizelingwekkende 1200 kilometer aan pistes ontsloten. Ook in het Salzburgerland ontstonden dergelijke liftpassen. Deze liftpassen hadden hun effect, maar wintersporters wilden het liefste niet in de auto stappen om naar een ander deel van het gebied te rijden. Dat hadden ze in Frankrijk al vroeg begrepen en hier ontstonden dan ook de eerste megagebieden. Nog altijd is Les Trois Vallées met zo’n 600 kilometer aaneengesloten pistes het grootste skigebied ter wereld. De Fransen, veel minder zoals de Oostenrijkers, Zwitsers en Italianen gehinderd door bestaande infrastructuur en dorpen, stampten skigebieden uit de grond waar sportieve skiërs van watertanden. Nooit twee keer dezelfde piste tijdens een vakantie!

null

Verbinding 2.0

Na 2000 begon de tweede golf van verbindingen. In dat jaar werden de dorpen Gerlos en Zell am Ziller met elkaar verbonden en vormden het nieuwe skigebied Zillertal Arena. Gek genoeg werd de meest in het oog springende verbinding gerealiseerd in Frankrijk, het land dat het toch het minste nodig leek te hebben. De skigebieden Les Arcs en La Plagne werden door de pendelbaan de Vanoise Express in 2003 met elkaar verbonden om samen Paradiski te vormen. Ook de skigebieden van Alpbachtal en Wildschönau (Ski Juwel), Lenzerheide en Valbella in Zwitserland en Lech, St. Anton, Zürs en Warth (Ski Arlberg) werden verbonden. Wat opvalt bij vrijwel al deze verbindingen is dat er óf helemaal geen nieuwe pistes zijn gerealiseerd óf dat de nieuwe pistes nogal gekunsteld aanvoelen (en vaak gelden als verbinding, niet om echt lekker af te dalen). Ook in de nabije toekomst staan er veel verbindingen op de planning. Zo wordt de Maiskogel bij Kaprun verbonden met de Kitzsteinhorn en wordt de Schmittenhöhe bij Zell am See verbonden met Saalbach-Hinterglemm-Leogang-Fieberbrunn. Iets verder naar het westen staat er een liftverbinding tussen Flachau en Flachauwinkl-Kleinarl op de planning. De meeste bizarre verbinding waar over gesproken wordt is die tussen Alpe d’Huez en Les 2 Alpes, waar een gondel een gigantisch dal zal moeten overbruggen.

Vloek of zegen?

Het verbinden van skigebieden is dus van alle tijden. Het is een ontwikkeling waarbij vooral helder wordt dat de schaalvergroting in de wintersport niet van ophouden weet, want het mag duidelijk zijn dat de verbindingen die tegenwoordig gerealiseerd worden niet worden ingegeven door de logische vorm van de bergen. Deze schaalvergroting heeft zowel voor- als nadelen. Wanneer kleinere gebieden met elkaar worden verbonden (of worden toegevoegd aan een groter skigebied) betekent dit vaak een impuls voor de lokale economie. Zeer belangrijk wanneer het gros van de inkomsten uit toerisme komt. Doordat de schaalvergroting heeft gezorgd voor een nieuwe standaard (uit onderzoek blijkt dat skigebieden met meer dan 100 kilometer aaneengesloten pistes het populairst zijn bij Nederlandse wintersporters), heeft dit wel nadelige gevolgen voor kleinere skigebieden in de Alpen. Zij krijgen het steeds moeilijker en de laatste jaren hebben enkele kleine skigebieden, zoals San Bernardino in Zwitserland, de liften noodgedwongen moeten sluiten. Toch kiest een kleine groep wintersporters juist heel bewust voor deze kleine skigebieden, juist vanwege het ontbreken van de massaliteit en meer ‘back-to-basic’ faciliteiten. Uiteindelijk hangt het label vloek of zegen dus helemaal af van de eigen keuze van de wintersporter.

Arjen
is geboren met de kaarten van skigebieden in de wieg en heeft ze bijna allemaal bezocht. Zijn grote passie is freeriden.

Plaats een reactie

Gedreven door de wens van veel wintersporters, maar persoonlijk vind ik het doodzonde dat lieflijke familiegebiedjes zoals Kleinarl verloren gaan. Juist in dat soort gebiedjes ervaar ik het echte wintersport gevoel.

Waarom je als Zell am See bij Skicircus zou willen horen ontgaat me overigens ook volledig.

I can stick uphill ice, on my saucer...

Voegt ook weinig toe in het algemeen. Komen jaarlijks in Les Arcs, gebruiken de verbinding naar La Plagne echt nooit. Kost heel beel tijd en je kunt vrijwel direct weer terug, waarbij die afdalibgen aan la plagne kant niet de mooiste zijn. Gaat ook een beetje op als je bv van Fieberbrunn naar Zell zou willen. Ligt allemaal misschien iets anders wanneer jouw ondekomen dicht bij de verbindingsliften zou liggen.

Edwin van Riel

Die pisteloze verbindingen zijn vaak totaal onnodig en oninteressant. Met pistes zijn ze soms ook niet ideaal, denk maar aan Zell-Gerlos. Wel is die verbinding heel interessant, omdat je toch redelijk eenvoudig en skiënd de bovenste pistes van Zell kan bereiken, en andersom. Voor het maken van tochten zijn sommige verbindingen wel echt nuttig.

Ook de geplande verbinding tussen de Pitztaler Gletscher en Sölden lijkt mij een echte vooruitgang voor beide skigebieden, in het voor en naseizoen gaat die verbinding echt veel afwisseling toevoegen.

Er zitten verschillende perspectieven aan vast waarvan die voor ons als consument misschien wel de minst interessante is. Wij wintersporters zijn alleen maar een middel om een gebied levensvatbaar te houden.

De lokale bevolking moet ook te eten hebben en bijv een Fieberbrunn heeft er alleen maar profijt van. Zo worden hun interessanter en is het voortbestaan van het dorp meer gegarandeerd. Opboksen tegen de grote steden is niet makkelijk dus wordt leegloop (deels) voorkomen.

Niet ieder skigebied heeft een extra inkomstenbron zoals bijv. Zell am See of Alp d’Huez in de zomer hebben. Dus moet je de winter optimaliseren om de zomer te teren op je wintergeld.

Ik vind het verbinden van skigebieden een prima ontwikkeling, want tochten maken is heerlijk. Het enige wat me niet aanstaat is dat er de laatste jaren steeds vaker wordt gekozen voor een twee richtingen pendelbaan, in plaats van een skibare oplossing. In zo’n geval voelt het voor mij toch niet echt als verbonden.

Sommige verbindingen zijn nuttig en een win-winsituatie, andere verbindingen zijn gekunsteld.

Een verbinding tussen L2A en AdH lijkt me niks, net als de combinatie Breuil-Monte Rosa waar over gesproken wordt.

Soms zijn de verbindingen wel goed gelukt, denk aan Arosa-Lenzerheide en Grimentz-Zinal.

Mr. Slow

Liever een gondel die heen en weer pendelt dan een auto- of busritje. Maar nog liever heb ik een gebied dat je al skiënd helemaal kunt doorkruisen. Dus na elke lift skiënd naar beneden. Pas dan voelt het ook echt als 1 groot gebied.

Er is wel een grens aan de grootte. Wat heb je aan een gebied dat niet in een dag heen en terug te doorkruisen is?

Er is wel een grens aan de grootte. Wat heb je aan een gebied dat niet in een dag heen en terug te doorkruisen is?

Dat is natuurlijk relatief hé: wat voor een gemiddelde skiër net niet te doen is, zal voor een goede skiër net wel te doen zijn, dus waar trek je dan de grens?

Momenteel is er in de wereld volgens mij maar 1 gebied waar 't nipt begint te worden, ook voor gevorderden, en dat is Ski Arlberg. Niet zozeer omwille van de te grote afstanden, maar wel omdat er een paar oude en trage liften tussen zitten die echte bottlenecks veroorzaken

Ik vind het verbinden van skigebieden een prima ontwikkeling, want tochten maken is heerlijk. Het enige wat me niet aanstaat is dat er de laatste jaren steeds vaker wordt gekozen voor een twee richtingen pendelbaan, in plaats van een skibare oplossing. In zo’n geval voelt het voor mij toch niet echt als verbonden.

Nuet op 16 dec 2017 12:55

Exact dit. Liever de variant met extra pistes.

En qua het doorkruisen van het gebied: vind het best lekker om de ene dag te roepen we gaan die kant op en de andere dag de andere kant. Juist als je iets niet in een dag kan doorkruisen is het fijn, omdat je dan per dag kan afwisselen zonder dat je de auto hoeft te pakken naar een ander skigebied.

Op zich heb ik niets tegen het verbinden van skigebieden. Het biedt meer keus. Echter de manier waarop gebieden zijn verbonden, verschillen nogal. Bijvoorbeeld: in het gebied van Les Menuires t/m Courchevel heb je heel veel verbindingen. Je kan iedere dag op een andere manier naar de volgende dalen en terug. Bij heel veel nieuwe verbindingen heb je inderdaad een pendelbaan, sporadisch voorzien van een paar pistes. 's Morgens wil iedereen van links naar rechts en van rechts naar links. Aan het eind van de dag is het precies andersom. Het gevolg is grote drukte en dus filevorming. Deze minder prettige situatie tredt bijvoorbeeld op bij de nieuwe pendelbaan tussen Zürs en St. Anton. Het middelstation aan de Zürs-kant, dat logistiek gezien al een ramp is (er sluiten gondels in 3 richtingen aan) staat regelmatig stampvol met wachtrijen. Het is dus leuk dat je van Warth tot St. Anton en terug kan skiën, maar in de praktijk moet je goed je tijden in de gaten houden.

Kijk eens na de verbinding Westendorf - Brixen, wat een verademing is dat, vooral die piste naar Brixen. Zo moeten ze vaker gerealiseerd worden.

Kijk eens na de verbinding Westendorf - Brixen, wat een verademing is dat, vooral die piste naar Brixen. Zo moeten ze vaker gerealiseerd worden.

Tim. op 17 dec 2017 14:16

Haha … sarcasme neem ik aan? Of ben je echt een fan van tunneltjes en touw-liften? Maar toch zie ik ook in dit geval wel de absolute meerwaarde van deze verbinding.

Overigens ben ik ook gewoon een fan van de bekritiseerde pendelverbinding tussen Les Arcs en La Plagne. Vorig jaar voor het eerst een week in Paradiski geskied en bewust gekozen voor verblijf dichtbij de Vanoise. Daardoor om de dag in Les Ars en in La Plagne kunnen skieen. Wat voor mijn gevoel twee hele verschillende gebieden waren en daardoor erg afwisselend. Een volle week Paradiski was daardoor voor mij een succes. Zonder die verbinding was ik snel uitgekeken geweest. En dat dal over steken met de auto is wat mij betreft geen alternatief. Kortom: voor mij persoonlijk erg veel meerwaarde in deze verbinding zonder pistes.

Er is wel een grens aan de grootte. Wat heb je aan een gebied dat niet in een dag heen en terug te doorkruisen is?

Dat is natuurlijk relatief hé: wat voor een gemiddelde skiër net niet te doen is, zal voor een goede skiër net wel te doen zijn, dus waar trek je dan de grens?

Skiwi op 17 dec 2017 12:39

Per persoon is het niet relatief. Iemand die in een bepaald gebied in een dag niet tot in het verste hoekje kan komen en terug heeft weinig aan een nóg groter gebied. De locatie speelt natuurlijk ook een rol. Paradiski is wel een mooi voorbeeld. Als je een beetje centraal zit, dan kom je makkelijk tot in de uithoeken van het gebied. Maar als je b.v. geboekt hebt in Montalbert en je wilt eens naar Villaroger en terug, dan moet je onderweg niet teveel treuzelen.

Als de consument niet zou kiezen voor de grote gebieden, dan zouden deze investeringen ook niet komen.

Dus kennelijk is dit wat ‘wij’ willen.

Een van mijn favoriete gebieden, Carezza is zo’n nog niet verbonden gebied en ik vind dat ook echt wel zijn voordelen hebben. Maar als er gesproken wordt over een verbinding naar Obereggen, dan zie ik ook wel de voordelen.

Onder de streep denk ik dat ik het liefst die verbinding niet zie komen (en die komt er ook niet). Want met de kinderen die aan de schoolvakantie vast zitten is het gebied met rust, ook in de piektijd gewoon een paradijs.

Het blijft dus zaaks dat er ook een paar mooie kleine gebieden kunnen overleven tussen al dat geweld van de grote gebieden.

@patrick1980 nee zonder gein, dat tunneltje en touwlift interesseert me weinig aan het eind. Die piste van de Choralpe maakt een hoop goed. Heerlijk om aan 1 stuk door te skien.

*bericht bewerkt door Tim. op 18 dec 2017 20:27

Akkoord. De afdaling van de Choralpe is inderdaad een pareltje!

Sneeuwalarm

Ontvang gratis een sneeuwalarm per e-mail van jouw bestemming in aanloop naar je wintersport vakantie! De meldingen stoppen automatisch na je vakantie.

Plaats een reactie