Wijnskiën in Alta Badia

Wat skigebieden toch allemaal niet verzinnen om de wintersporters bezig te houden: Ik was afgelopen februari in Alta Badia en daar werd ik getrakteerd op wijnskiën! Tenminste zo noemde ìk het: in werkelijkheid heeft de plaatselijke VVV er uiteraard een ronkende titel voor verzonnen: ze noemen het Sommelier on the slopes.

Vooruit: voor een goed glas wijn wil ik wel uit mijn comfortzone en dus van mijn ski’s stappen.

Ski en proef

Het concept is bekend van culinaire wandelingen, tapastours, bokkentocht en walking dinners: je verplaatst je van plek a naar b naar c en nuttigt op iedere plek iets anders lekkers. De variant op de ski’s was nieuw voor mij. Nu hoef ik eigenlijk helemaal niet beziggehouden te worden op de wintersport, want ik vermaak me normaal heel goed zelf met de hele dag skiën. Maar vooruit: voor een goed glas wijn wil ik wel uit mijn comfortzone en dus van mijn ski’s stappen.

Sommelier op ski’s met schort

Na de lunch skieden we nog wat pistes voordat we bij één van de liften onze sommelier ontmoetten, een imposante en ietwat bijzondere verschijning. Zeg nou zelf: Wanneer zie je nou een iemand met een keukenschort op ski’s? De sommeliers hier zijn zowel wijnkenners als skileraren. Over een interessante combinatie van banen gesproken… We skieden na de kennismaking naar de eerste hut waar we ons installeerden rond een tafel met een schaal lokale knabbels, wijnglazen en koelers met flessen wijn. De spijt van de ski’s te zijn afgestapt, ebde direct weg.

Uiteraard wordt tijdens Sommelier on the slopes het aangename proeven gecombineerd met het commerciële nuttige: alle geschonken wijnen komen uit Alto Adige, de Italiaanse naam van Zuid-Tirol. Voor ons Nederlanders niet de meest bekende wijnen.

Informatie

Maar daar komt de sommelier van pas. Wat is het enthousiasme van een vakman toch altijd aanstekelijk. Vol vuur wist hij van alles te vertellen waardoor de wijn in je verbeelding nog beter gaat smaken. In die eerste hut – I Tablà- kregen we twee mousserende, prosecco-achtige witte wijnen. We stortten ons op de knabbeltjes en de kaasjes en bedwongen de neiging om nog eens in te schenken; we moesten tenslotte de volgende hut nog veilig op de ski’s bereiken.

De tweede ronde

Dat was overigens geen tour de force; we skieden één piste, namen een lift naar boven en stapten de Rifugio Bioch in. We zagen overigens de hele hut niet van binnen, want alles stond buiten op het grote terras voor ons klaar.

Tevreden schoven we aan: er volgde nog een bubbeltjeswijn, die ook al weer zo lekker was en heel speciaal smakende Riesling-achtige witte, die nogal gemengde reacties opwierp. Hoefden we ons in ieder geval niet te bedwingen die laatste nog eens in te laten schenken. Ook omdat we wisten dat de laatste ronde zich beneden in het dal zou afspelen, wat dus wel een stukje afdalen met zich meebracht.

Lagrein

Op weg naar de derde proefplaats liet onze sommelier nog even zien dat hij meer kan dan flessen ontkurken en gloedvol over wijn vertellen: we werden getrakteerd op kunstjes, wat een leuke foto opleverde. Ook door het prachtige decor overigens, want wat zijn die Dolomieten toch mooi.

Beneden aangekomen, was het de beurt voor de rode wijn. En wie Zuid-Tirol zegt, zegt Lagrein. De typische lokale rode wijn, gemaakt van de gelijknamige druif, die niet in enorme hoeveelheden wordt gemaakt omdat de druif voornamelijk rondom de stad Bolzano groeit. En dus proefden we –naast nog een andere rode wijn- volop van de Lagrein: De rode wijn was echt heerlijk en we waren toch bijna bij het hotel. De taak van onze sommelier – skiërs laten genieten door ze enthousiast te maken voor de wijnen uit Alto Adige- zat er op en dus namen we afscheid van elkaar, ons achterlatend met de geopende flessen. De rest laat zich raden. Gelukkig was het hotel inderdaad vlakbij.

Conclusie

Al met al vond ik het een mooie ervaring. Je krijgt informatie over de lokale cultuur, wat ik altijd leuk vind, het is gezellig om het met een groepje te doen en je krijgt heerlijke wijnen te proeven. Dus als je van een goed glas wijn houdt en bereid bent het skiën te laten voor een middagje, dan is dit best een aanrader. Ik kan voorstellen dat je vragen kunt stellen bij de combinatie skiën/boarden en alcohol. Nu is het zo dat je echt steeds een bodempje wijn krijgt, zeker bij de eerste twee hutten.

Het is een proeverij, dus je kunt de wijn na het proeven ook uitspugen, wat de sommelier soms wel deed, maar zijn voorbeeld werd vreemd genoeg door niemand van onze groep gevolgd. Anderzijds verhindert niemand je om een tweede bodempje te nemen, als je een wijn heel lekker vind. Maar bij ons bleef iedereen heel keurig. Beneden aangekomen, bij de rode wijnen, lieten we de teugels wel een beetje vieren: daar bleef het niet bij een bodempje.

Achtergrondinfo

Sommelier on the slopes past in een heel culinair aanbod onder de noemer Sciare con gusta, dat je kunt vertalen als “Smaakvol skiën” dat activiteiten omvat als Colazione sulle vetter (oftewel: Ontbijten in de poedersneeuw): alle dagen van december tot april in de Las Vegas Lodge, een Wijnsafari (uitgebreide wijnproeverij in maart), Gourmetsafari (in zeven hutten culinaire hoogstandjes op 10 december) en de Roda dles Saus. Daar zit geen spelfout in, deze activiteit heeft een Ladinische naam, wat begrijpelijk is als je weet dat het een culinaire week betreft van lokale specialiteiten. Dit is van 11 tot 18 maart in de hutten van Santa Croce.

Sommelier in pista, om de Italiaanse naam eens te gebruiken, kan overigens op 7 verschillende dagen in het seizoen. De hutten en de wijnen wisselen. Het kost €28 per persoon en je moet het van te voren reserveren. Proost!