Pistepaaltjes: een bron van informatie
Als je precies wilt weten waar in een skigebied je bent heb je soms een aardig gevoel voor oriëntatie nodig. Zeker met slecht weer is het soms best even nadenken om jezelf te oriënteren. Als er ook nog eens verse sneeuw is gevallen is het erg lastig om überhaupt te weten of je nog wel op een piste bent. Pistepaaltjes kunnen je van veel informatie voorzien. Vooral in Frankrijk geven deze bordjes genoeg informatie om jezelf perfect te oriënteren. In de andere Alpenlanden is de informatie duidelijk minder goed helaas.
Kleuren
Het eerste wat je ziet op een pistebordje is de kleur van de piste. Makkelijk om snel te zien welke moeilijkheidsgraad de piste heeft waar je bent. Vaak, in Frankrijk altijd, zijn de paaltjes naast de piste, ook zonder bordje, in de kleur van de piste.
Namen en andere info
In Frankrijk hebben pistes allemaal namen. Deze namen staan ook op de pistebordjes naast de piste. Deze namen kunnen van alles zijn. Ze zijn vernoemd naar beroemde skiërs, opvallende bergen, namen uit oud dialect en ook heel vaak namen van bergdieren. Elk gebied heeft wel een ‘chamois’ (gems) of een ‘marmotte’ (marmot). Je hoeft alleen even op het bordje te kijken om te weten op welke piste je staat. Persoonlijk vind ik dit soort namen ook leuker dan de kille cijfers die in Oostenrijk regelmatig als aanduiding worden gebruikt. In Italië staan er ook nummers, en soms een naam, op de pistebordjes. In Zwitserland is het een potpourri wat je als aanwijzingen op de borden vindt. Zo staan er soms alleen richtingspijlen, soms de namen van de pistes en soms staat alleen aangegeven waar de piste heengaat.
In samengestelde skigebieden staat ook vaak de naam van het deelgebied op het bord. Handig om te weten in welk deel van het gebied je zit. Let hier op als je een skipas hebt die maar in een deel van skigebied geldig is.
Cijfers op pistenbord in Frankrijk
Toch zie je in Frankrijk ook cijfers op de pistebordjes staan. Deze kun je zien als hectometerpaaltjes langs de snelweg. Deze geven namelijk aan op welk punt je op de piste bent en hoe lang de piste ongeveer is, neem de vergelijking van de hectometerbordjes niet al te letterlijk want ze staan niet precies om de 100 meter. Na bordje 1 ben je aan het einde van de piste. Erg handig om precies je positie door te geven aan vrienden of bij een ongeluk aan de pisteredding, of gewoon om te weten hoever je nog moet. Geen enkel ander Alpenland gebruikt dit op precies dezelfde manier. Ik begrijp niet waarom want het is handige informatie.
Noodnummer
Als we het toch over bergredding hebben, aardig wat gebieden hebben op de bordjes het nummer van de pisteredding staan. Dit is (helaas) in geen enkel land verplicht, maar mocht je getuige zijn van een ongeluk en het noodnummer niet weten dan is het de moeite waard om even op het pistebordje te kijken. Mocht het er niet op staan dan staat het altijd op de pistekaart, maar dat terzijde.
Aan welke kant van de piste
Bovenstaande zal voor veel wintersporters niet nieuw zijn. Iets wat veel wintersporters echter niet weten is dat je in Frankrijk aan de pistepaaltjes ook altijd kunt zien aan welke kant van de piste ze staan. Vooral tijdens mistig weer kan dit het verschil betekenen tussen veilig op de piste blijven of zonder het te weten van de piste afgeraken. Aan de rechterkant van de piste staan palen met twee kleuren. De bovenkant van de pistenpaal heeft een andere kleur. Normaal gesproken fluoriserend oranje. Deze paaltjes moet je dus rechts van je houden op op de piste te blijven.
In Wallis (niet heel Zwitserland) zijn de stokken aan de rechterzijde van de pistes voorzien van ongeveer 1 meter fluoriserende verf. Aan de andere kant is dit dertig centimeter. In andere delen van Zwitserland, Oostenrijk en Italië wordt er geen onderscheid gemaakt of bepaalde pistepaaljes links of rechts staan, in tegenstelling tot Frankrijk is er geen wettelijke verplichting toe. Mochten bepaalde skigebieden dit wel doen (uit eigen beweging) dan staat het aangegeven op de pistekaart.
Zwart-gele paaltjes
Dan zijn er nog de zwart-gele paaltjes. Deze staan naast (of op) een piste om een direct gevaar aan te geven. Dit kan van alles zijn. Een ijsplaat, een kuil/gat of stenen. Als je dus zo’n zwart-gele paal op de piste ziet is het verstandig om vaart te minderen en er langzaam en voorzichtig langs te skiën. Als deze palen aan de rand van de piste staan dan geven ze aan dat er direct naast de piste een gevaarlijke situatie is (buiten eventueel mogelijk lawinegevaar). Aan de rand van de pistes, bij gevaarlijke situaties zie je vaak ook extra waarschuwingsborden, netten en touwen.
Plaats een reactie
De Franse pistebordjes geven inderdaad meer info dan de bordjes in andere landen. De “hectometernummers” zijn erg praktisch en namen voor pistes werkt veel prettiger dan anonieme nummers. Maar wat er dan in Oostenrijk weer beter is dan in Frankrijk is het verschil tussen skiroutes en skipistes. Pistes worden in Oostenrijk namelijk zo goed als altijd geprepareerd en aangegeven met ronde bordjes. Skiroutes worden heel vaak niet geprepareerd (ook niet gecontroleerd, maar wel afgesloten bij lawinegevaar of te weinig sneeuw). Deze worden met rode ruitjes aangegeven (bij extreme routes rood met een zwart randje). Zwitserland gebruikt de kleur geel. Frankrijk daarentegen kent dan weer heel veel ongeprepareerde zwarte pistes, die soms heel extreem kunnen zijn, eigenlijk goed vergelijkbaar met de extreme skiroutes in Oostenrijk en Zwitserland. Maar aan de pistebordjes kun je dat dus niet aflezen. Ook zijn er Franse gebieden die standaard een aantal rode pistes niet prepareren, waardoor je regelmatig beginners in de problemen ziet komen, omdat ze denken een geprepareerde rode piste aan te treffen. Steeds meer gebieden in Frankrijk gebruiken tegenwoordig wel symbooltjes op de pistekaart om niet geprepareerde pistes toch aan te kunnen geven.
Persoonlijk vind ik het gebruik van nummers (liefst met een logische opbouw van opeenvolgende nummers) veel intuïtiever dan het gebruik van (willekeurige) namen om me snel in een nieuw gebied te kunnen oriënteren. Dus voor mij een sterke voorkeur voor de ‘Oostenrijkse’ methode boven de ‘Franse’ methode. Kan me voorstellen dat het gebruik van hectometer aanduiding nuttig is voor reddingswerk, maar tijdens het skieen ontleen ik hier niet direct veel nut aan.
Nummer én naam kan natuurlijk ook. Serfaus-Fiss-Ladis doet dit bijvoorbeeld. Maar het zijn toch vooral de namen van de afdalingen die blijven hangen bij mij (Frommesabfahrt, Pezid-Vertikal, Masnerkopfabfahrt, Adlerpiste etc.) niet de nummers (7, 145, 160, 29).
Ik vind voor beide systemen wel iets te zeggen.
Het Franse heeft idd als voordeel dat je makkelijk kunt doorgeven waar je bent (hoewel dat met een pistenaam als l’Arenouillaz misschien lastig is).
Het Oostenrijkse is makkelijker in de communicatie: we dalen af via 47, dan 6 en dan 3a. Ik vind dit ook makkelijker in een gebied waar je de weg nog niet zo goed kent.
@Rogier: waar staat deze?
En zo waren er meer op deze piste, ik ben er niet achter gekomen of het vandalisme is geweest.
Areches Beaufort?
Ik denk dat het vandalisme was… Of zouden ze met het printen een fout hebben gemaakt?
Nee, het was in Valmorel. Dit is bordje nr. 6. En aan de restanten van de andere bordjes kon je zien dat de nummering klopte.
Combe de Beaudin is een van de drukste pistes daar, dus ben benieuwd wanneer men dat gedaan heeft. Overigens zou ik hem zelf er netjes af schroeven om thuis aan de muur te hangen, maar dat is weer een ander verhaal.
Wellicht een onfortuinlijke botsing met een skiër? Ik heb wel eens iemand onbedoeld met paaltje en al ervandoor zien gaan ;-)
*bericht bewerkt door paolie op 05 nov 2018 17:01
@paolie: in Frankrijk mag je er volgens mij altijd van uitgaan dat als een piste zwart ingekleurd werd, je je beste skibenen mag bovenhalen, geprepareerd of niet 😛. In Oostenrijk en Zwitserland kom ik regelmatig ‘makkelijk zwart’ tegen, in Frankrijk not so much.
In Frankrijk geldt overigens ook dat het 112 noodnummer met de informatie op de pistepaaltjes voor veel (alle?) skigebieden direct de pisteurs-secouristes van het juiste skigebied kan dispatchen. Je hoeft dus niet noodzakelijk het lokale nummer te bellen om redding op te roepen.
Samen met de teams van PGHM hebben ze op dat vlak in Frankrijk hun zaakjes wel goed geregeld vind ik.
@Morzel: Ook in Frankrijk kom ik toch wel verschillen tegen hoor. Zo is bijvoorbeeld de zwarte Luc Alphand in Serre Chevalier een prachtige piste, maar perfect geprepareerd en daardoor niet bijster moeilijk. Niet te vergelijken in ieder geval met bijvoorbeeld Le Tunnel in Alpe d’Huez. Ook binnen één gebied enorme verschillen. In Valloire zijn bijvoorbeeld Olympique (brede carvingpiste) en Dahu of Cotérieux (smal, steil en vol buckels) volstrekt onvergelijkbaar met elkaar.
Aanhakend op paolie: het zou m.i. fijn zijn als de Fransen de zwarte geprepareerde pistes gewoon ingetekend laten, en de overige pistes als skiroute of geel in het pistenplan opnemen.
Op het pisteplan staat dat zo goed als altijd duidelijk aangegeven: “piste sécurisée, patrouillée et non-damée” met een specifiek symbooltje, of “piste nature”. En vaak staat dat bovenaan bij het begin van de piste toch ook wel mooi aangegeven.
Bovendien hebben ze even goed rode pistes die niet (of weinig) worden aangereden. Het is niet omdat een piste niet geprepareerd wordt dat hij per definitie heel moeilijk moet zijn.
Naar Franse gewoontes zit er volgens mij te veel grijze zone in het skiroute-systeem: je zit ofwel op een piste (en dus tussen paaltjes), of buiten de pistes. Een interpreteerbare zone rondom een enkel paaltje vinden ze daar maar niks.
Dat pistes een naam hebben vind ik veel leuker . Vind ook vriendelijker klinken dan dat je een nummer roept . Wij hebben toch ook een naam gekregen en geen nummer . Waarom zou je voor een piste dan ook niet een naam verzinnen . Het klinkt een beetjes als respect of harmonie, verbondenheid ect ( oeps klinkt wel Vrijeschoolachtig 🤣) .
*bericht bewerkt door miepmiep op 06 nov 2018 08:34
Naar Franse gewoontes zit er volgens mij te veel grijze zone in het skiroute-systeem: je zit ofwel op een piste (en dus tussen paaltjes), of buiten de pistes. Een interpreteerbare zone rondom een enkel paaltje vinden ze daar maar niks.
Morzel op 5 nov 2018 18:16
Klopt! Pisteurs zouden het een nachtmerrie vinden.
Areches Beaufort?
Ik denk dat het vandalisme was… Of zouden ze met het printen een fout hebben gemaakt?
Rogier op 5 nov 2018 15:04
3D Printer en de “blauwe cartridge” was leeg ?
Een aanvulling op de zwart-gele paaltjes: deze zie je ook vaak in gletsjer gebieden terug, icm borden. Gevaar, want gletsjerspleten. En soms heel dicht langs de piste. Soms zijn de spleten verborgen onder de sneeuw, maar wel degelijk aanwezig! Dus zonder kennis van de spleten: blijf daar weg! Al is het nog zo mooie onverspoorde sneeuw.