Hebben we deze piste al gedaan?
Er zijn weinig dingen zo leuk als het verkennen van een nieuw skigebied. Het gevoel dat je hebt als je uit een lift glijdt en overal onbekende pistes ziet is met niets te vergelijken. Maar het gevoel van onbekendheid is niet voor iedereen zo comfortabel. En gevoel voor oriëntatie heeft ook niet iedereen.
Voorpret
Het begint met de pistekaart. Voor een leek is het een overzicht met gekleurde lijntjes, maar voor ons wintersporters is het een schatkaart. De plattegrond van het paradijs. Als je hem bestudeert voel je al hoe je straks naar beneden zult knallen. Hoe je bochten gaat maken op die blauwe 10 en de ene afdaling na de andere afdaling gaat doen. Nog voordat we een meter hebben geskied, hebben we het gebied in gedachten al doorkruist, doordat we op de website de 3D kaart al hebben bestudeerd.
De werkelijkheid
Na de voorpret van de pistekaart volgt het genot in de werkelijkheid. Want hoe het skigebied echt is, zie je natuurlijk pas als je er gaat skiën. Dan pas ervaar je het landschap, de geaccidenteerdheid van het terrein en de breedte van de pistes. Hoeveel skigebieden je ook bezocht hebt, ze zijn allemaal anders en iedere piste heeft zijn eigen karakteristieken. Een bepaalde bochtigheid, een prachtig uitzicht, een traject door het bos, een kaarsrechte afdaling naar een karakteristieke hut of een afdaling langs een rotswand; overal zijn herkenningspunten. Des te bijzonderder is het dat sommige skiërs daar weinig van mee lijken te krijgen.
O, zijn we al hier?
Je denkt dat het een grapje is als je skigenoot vraagt of we een bepaalde piste al hebben gedaan terwijl we hem al voor de vierde keer nemen. Hoe kan het nou dat je niks meekrijgt onderweg? Sommige mensen lijken wel met een blinddoek op te skiën! En als je niets herkent, kun je je ook niet oriënteren. Dan krijg je verraste opmerkingen als ”O, zijn we al hier?” Of vragen als: “Zijn we er bijna?” op de dalafdaling die je dagelijks aan het eind van de dag neemt. Ook uitleggen wat je gaat doen is een uitdaging. “We nemen die lange bochtige rode langs het kerkje, en dan bij de hut met het grote terras de stoeltjeslift in naar het uitzichtspunt. En daar rechts de blauwe 10 door het bos naar de hut waar we gister ook lunchten. Oke?” Glazige blikken alom. “Eh…we volgen je wel gewoon”, klinkt het dan.
Plaats een reactie
Het wordt vooral vervelend wanneer je afspreekt naar een bepaald punt te gaan, jij zelf voorop gaat, je stopt en achterom kijkt en ze een paar 100 meter terug doodleuk een andere afslag ziet nemen 😉.
Ik word soms wat meewarig aangekeken als ik nog weet welke piste we 3 jaar geleden op dinsdagmiddag namen, net na de koffie.
Aan de andere kant schijnt het zo te zijn, heb ik gehoord, ik kan me er niet zoveel bij voorstellen, dat sommige mensen het wel fijn vinden als anderen de pistekaart bekijken en de tochtjes bedenken.
Dat komt omdat er voor sommige personen geen belangrijke herkenningspunten zijn zoals een tasjeswinkel,een schoenenwinkel, een plek waar je leuke jurkjes kunt vinden, enz. Zouden die er wel zijn dan kon ik volgen (met uiteraard ook veel stops)
“Wanneer nemen we nou die piste naar Gerlos?”
“Daar zijn we net doorheen geskied…”
“Oh oké…” :)
*bericht bewerkt door Sneeuwplank op 20 dec 2018 08:20
Ik snap het ook nooit als ze al die dingen niet hetkennen, maar ik vermoed dat ik te weinig vrouwelijke hormonen heb om zulke dingen te begrijpen ;)
Het wordt vooral vervelend wanneer je afspreekt naar een bepaald punt te gaan, jij zelf voorop gaat, je stopt en achterom kijkt en ze een paar 100 meter terug doodleuk een andere afslag ziet nemen 😉.
Shane op 20 dec 2018 07:34
Ach, tegenwoordig ga je lekker verder en bel je even als je beneden bent… :p
Voegâh was het een stuk vervelender want dan was je elkaar echt kwijt… :p
Ik word soms wat meewarig aangekeken als ik nog weet welke piste we 3 jaar geleden op dinsdagmiddag namen, net na de koffie.
Aan de andere kant schijnt het zo te zijn, heb ik gehoord, ik kan me er niet zoveel bij voorstellen, dat sommige mensen het wel fijn vinden als anderen de pistekaart bekijken en de tochtjes bedenken.
Roy83 op 20 dec 2018 08:01
Check! Gek genoeg vraagt iedereen ook altijd aan mij welke kant we nu op gaan/moeten. Ik ben geen reisleider… &)$@#$@!@!#( ;)
Ik zou het ook zeer waarderen als gebieden verplicht werden om elk jaar een nieuwe pistekaart uit te brengen, zodat je je weer lekker in kan lezen.
Een aantal gebieden in de Dolomieten heeft meerdere kaarten (bijvoorbeeld 1 in Dolomiti Superski stijl en een eigen). Ook fijn.
Ik ken ook genoeg richtingsgevoeluitgedaagde mannen hoor.
“Wanneer nemen we nou die piste naar Gerlos?”
“Daar zijn we net doorheen geskied…”“Oh oké…” :)
Sneeuwplank op 20 dec 2018 08:18
Hiervoor hebben wij een oplossing :p.
Wij gaan al jaren naar het zelfde gebied en ondertussen heeft bijna iedereen genoeg herkennigspunten om te weten waar ze zijn en waar ze heen gaan.
Ik zou het ook zeer waarderen als gebieden verplicht werden om elk jaar een nieuwe pistekaart uit te brengen, zodat je je weer lekker in kan lezen.
Een aantal gebieden in de Dolomieten heeft meerdere kaarten (bijvoorbeeld 1 in Dolomiti Superski stijl en een eigen). Ook fijn.
Roy83 op 20 dec 2018 08:28
Ik heb in Flaine serieus problemen gehad vorig jaar omdat ik een “oude” skikaart online gebruikte… Die was een jaar oud… Er was ee (heel handige) lift die je naar de andere kant bracht weggehaald. In plaats daarvan een smalle, rode piste gemaakt die erg lang was en je naar een nieuwe lift bracht. Enorme omweg, en iedereen moest daar langs…
En daar kwam ik pas achter toen ik op de kruising stond naar de oude lift, en ik niets zag. Heb lang moeten kijken voor ik de papieren pistekaart er maar bij pakte en zag dat die iets anders was als de online-variant…
Ik ben trouwens ook vaak reisleider. Mensen zijn toch makkelijk. Als iemand de weg weet, dan volgen ze gewoon blind. Op zich ook wel fijn, want anders sta je uren te discussiëren waar je langs gaat :-P
Het wordt pas echt zorgelijk als je aan het ontbijt ook de liftnamen en pistenummers van de geplande tocht chronologisch kan oplepelen.
Oke, follow the leader!
Denk dat velen het ook wel makkelijk vinden dat er één de piste map kan visualiseren met de ogen dicht.
*bericht bewerkt door sneeuwzeker op 20 dec 2018 09:11
“Wanneer nemen we nou die piste naar Gerlos?”
“Daar zijn we net doorheen geskied…”
“Oh oké…” :)
Sneeuwplank op 20 dec 2018 08:18Hiervoor hebben wij een oplossing :p.
Wij gaan al jaren naar het zelfde gebied en ondertussen heeft bijna iedereen genoeg herkennigspunten om te weten waar ze zijn en waar ze heen gaan.Bruinsma op 20 dec 2018 08:35
“Er zijn weinig dingen zo leuk als het verkennen van een nieuw skigebied.”
Amen to that @Marcellus !!
Ik word soms wat meewarig aangekeken als ik nog weet welke piste we 3 jaar geleden op dinsdagmiddag namen, net na de koffie.
Aan de andere kant schijnt het zo te zijn, heb ik gehoord, ik kan me er niet zoveel bij voorstellen, dat sommige mensen het wel fijn vinden als anderen de pistekaart bekijken en de tochtjes bedenken.
Roy83 op 20 dec 2018 08:01Check! Gek genoeg vraagt iedereen ook altijd aan mij welke kant we nu op gaan/moeten. Ik ben geen reisleider… &)$@#$@!@!#( ;)
Harm op 20 dec 2018 08:22Maar jij ging in de Dolomieten toch… nou ja zeg! ;)
Heel herkenbaar! Vooral in grotere, uitgestrekte gebieden speelt dit natuurlijk.
Meestal nam ik ook de rol van “reisleider” op me en ik zorgde er dan wel voor dat we iedere uithoek van het gebied bezochten en bijna nooit twee keer achter elkaar dezelfde piste namen. Wel rekening houdend met de wensen van de anderen natuurlijk…
Maar nu heb ik het losgelaten en laat mijn dochter van 15 het lekker bepalen.
Zooooo herkenbaar. Ik ben ook meestal “the leader of the pack”.
Van thuis uit weet ik al waar de fijnste pistes liggen dankzij de voorbereiding en info allerlei.
Zelfs na jaren zeg ik al op voorhand “na die heuvel komt die bocht, daar draait 't naar links en dan komen we bij die hut met de lekkere tiramisu…”
De anderen bekijken me dan raar en denken “ja hij zal 't wel weten hé”. Meestal volgen ze me dan blindelings.
Grappig wanneer anderen dan opmerken in de zin van “Hé, ik denk dat we hier al eens zijn geweest, terwijl ik dat 'n half uur daarvoor nog voorkauwde”. Wooow en wat 'n pret als ik me dan (uitzonderlijk 😁 ) eens zelf vergis.
Maar jij ging in de Dolomieten toch… nou ja zeg! ;)
GiGi op 20 dec 2018 09:32
Nou ja, iedereen van mijn vaste vriendenkring that is… :p
Met een cartograaf in huis is het altijd weer lache geblazen met de piste kaartjes . Andere kaarten vind hij zo de weg en kan ze echt goed oriënteren en zo zien waar we zijn , waar ik het spoor al bijster ben . Maar op 1 of andere manier gaat niet op met wintersport . Dan ben ik de degene die weet waar we zijn 🤣. Gelukkig kan ie er zelf om lache
Ik zou het ook zeer waarderen als gebieden verplicht werden om elk jaar een nieuwe pistekaart uit te brengen, zodat je je weer lekker in kan lezen.
Een aantal gebieden in de Dolomieten heeft meerdere kaarten (bijvoorbeeld 1 in Dolomiti Superski stijl en een eigen). Ook fijn.
Roy83 op 20 dec 2018 08:28Ik heb in Flaine serieus problemen gehad vorig jaar omdat ik een “oude” skikaart online gebruikte… Die was een jaar oud… Er was ee (heel handige) lift die je naar de andere kant bracht weggehaald. In plaats daarvan een smalle, rode piste gemaakt die erg lang was en je naar een nieuwe lift bracht. Enorme omweg, en iedereen moest daar langs…
En daar kwam ik pas achter toen ik op de kruising stond naar de oude lift, en ik niets zag. Heb lang moeten kijken voor ik de papieren pistekaart er maar bij pakte en zag dat die iets anders was als de online-variant…
Ik ben trouwens ook vaak reisleider. Mensen zijn toch makkelijk. Als iemand de weg weet, dan volgen ze gewoon blind. Op zich ook wel fijn, want anders sta je uren te discussiëren waar je langs gaat :-P
Waah op 20 dec 2018 09:05
Haha ja flaine . Ben ik ook ooit wel eens blindelings achter iemand aan gegaan . Hij wist een helemooie route , oké echt hij was heel mooi , dat moet ik wel bekennen , maar dan volgende keer wel met langlauf skies 🤣😀😀. .
Achteraf hebben we met zijn allen keihard moeten lachen
*bericht bewerkt door miepmiep op 20 dec 2018 10:23
Als er 1 reisleider is, krijg je ook niet te veel discussies. Als iedereen er zich mee gaat bemoeien dan loopt het ook niet. Ik vraag altijd even wat de vorm en zin van de dag is (zwart, rood of blauw) en af er voorkeurspistes zijn. Waar we willen eten (appartement of een bepaald restaurant) en dan maken we globaal een route.Natuurlijk is improvisatie mogelijk.
Lekkere piste’s doen we soms twee keer of drukke liften slaan we over.
Je moet ook goed afspreken dat je bij kruispunten en liften op elkaar wacht, voor zover er grote snelheidsverschillen zijn (wat weer aan de vorm van de dag ligt).
Meestal gaat het goed…
Als er 1 reisleider is, krijg je ook niet te veel discussies. Als iedereen er zich mee gaat bemoeien dan loopt het ook niet. Ik vraag altijd even wat de vorm en zin van de dag is (zwart, rood of blauw) en af er voorkeurspistes zijn. Waar we willen eten (appartement of een bepaald restaurant) en dan maken we globaal een route.Natuurlijk is improvisatie mogelijk.
Lekkere piste’s doen we soms twee keer of drukke liften slaan we over.
Je moet ook goed afspreken dat je bij kruispunten en liften op elkaar wacht, voor zover er grote snelheidsverschillen zijn (wat weer aan de vorm van de dag ligt).
Meestal gaat het goed…
Ik snap het ook nooit als ze al die dingen niet hetkennen, maar ik vermoed dat ik te weinig vrouwelijke hormonen heb om zulke dingen te begrijpen ;)
Matthias123 op 20 dec 2018 08:19
Hier ben ik juist degene die wel de weg weet. Ik weet graag waar ik heenga, terwijl mijn reisgenoten liever willekeurig ergens heen gaan. Opzich niet erg, maar lastig als je soms een afspraak wil maken op een bepaald punt.
valt me op dat hier alleen mensen zijn die de “reisleider” zijn.
ik ben normaal ook de pistekaartsjef, maar aankomende wintersport heb ik uitdrukkelijk gezegd dat ik eens niet degene wil zijn die met zijn kouwe klauwen iedere keer dat stuk papier uit zijn zak moet toveren. Neemt niet weg dat ik niet ga geniten van herrineringspunten en omgevingen etc. maar ik wil een keer niet de bepalende factor zijn, als ze om inbreng vragen wil ik dat best geven maar die kaart gaat niet meer in mijn broekzak dit seizoen.
Met m’n schoonmoeder (nul richtinggevoel maar bij voorkeur wel altijd een compleet witte outfit, heel fijn bij white out condities boven de boomgrens) wel eens Lagazuoi gedaan waar ze de ijswaterval compleet gemist heeft. Best knap wel! 😂
Het wordt vooral vervelend wanneer je afspreekt naar een bepaald punt te gaan, jij zelf voorop gaat, je stopt en achterom kijkt en ze een paar 100 meter terug doodleuk een andere afslag ziet nemen 😉.
Shane op 20 dec 2018 07:34
Zeer herkenbaar @Shane . En dan zit je, uiteindelijk, in die veel mindere tent te lunchen 😀
Kaart uit broekzak? Ik zet m gewoon op de iPhone.
Ik heb jaren in Trois Vallees geskied met vrienden, waarvan er eentje steeds de route bepaalde. Erg prettig. Elk jaar waren de pistes nieuw.
valt me op dat hier alleen mensen zijn die de “reisleider” zijn.
ik ben normaal ook de pistekaartsjef, maar aankomende wintersport heb ik uitdrukkelijk gezegd dat ik eens niet degene wil zijn die met zijn kouwe klauwen iedere keer dat stuk papier uit zijn zak moet toveren. Neemt niet weg dat ik niet ga geniten van herrineringspunten en omgevingen etc. maar ik wil een keer niet de bepalende factor zijn, als ze om inbreng vragen wil ik dat best geven maar die kaart gaat niet meer in mijn broekzak dit seizoen.
Droopy-d op 20 dec 2018 11:35
Nee niet altijd hoor . Vind ook wel lekker om gewoon achter iemand aan te skien .
Kaart uit broekzak? Ik zet m gewoon op de iPhone.
DrPhil op 20 dec 2018 11:42
Ik heb jaren in Trois Vallees geskied met vrienden, waarvan er eentje steeds de route bepaalde. Erg prettig. Elk jaar waren de pistes nieuw.
ook die iphone moet je uit je broekzak pakken, idee is hetzelfde. Vaak is het dan ook nog zo dat wanneer je een route bepaald je tijdens de route een paar keer checked of je nog goed gaat. Of wanneer je hem net hebt opgeborgen handschoenen aanhebt de “jerry” nog eens iets vraagt waardoor je hem weer kan pakken.
dit seizoen ga ik lekker als schaap erachteraan ( is de bedoeling )