Zitskiën in Oostenrijk
*Afgelopen zomer had ik het er met mijn neef en zijn vriendin over – die beiden wintersportfanaat zijn – hoe gaaf het mij leek om zelf zo’n wintersport mee te maken. Met een rolstoel en met een lichaam als dat van mij kom je alleen niet zo ver in de sneeuw… Heel toevallig kwam toen de website van upadaptivesports.nl te sprake. Zij kenden daar wel iemand waarmee ik contact op kon nemen en zo belandde ik afgelopen carnavalsvakantie met mijn familie in Zell Am See. *
Verzorging accommodatie
Bij UP adaptive sports kon ook iemand mij helpen met het vinden van accommodatie. Erg handig, want mijn Duits is niet heel goed en zo wist ik in ieder geval zeker dat het goed aangepast zou zijn. We kwamen daar op zondag eind van de middag aan in een gezellig hotel waarna we gelijk kennis hebben gemaakt met de vrouw achter de organisatie en de man die mij zou begeleiden de piste af. Een goed begin, want daardoor namen de zenuwen een beetje af.
Dag 1
De eerste dag was ik enorm nieuwsgierig en alsnog een beetje zenuwachtig. Hoe zou het gaan? Gelukkig begonnen we de eerste dag op een “beginnersberg”. Toen ik eenmaal zat op de zitski, vastgesnoerd en al, gingen we naar boven met een sleeplift, ook al een ervaring. Eenmaal boven kon ik even genieten van het uitzicht om vervolgens weer naar beneden te gaan. Ik kon niet anders dan dit fantastisch vinden! Het mooie buitenleven, de snelheid en de adrenaline… Ik kreeg er een kick van. Wist ik veel dat de dagen daarna nog leuker zouden worden… Want eerlijk is eerlijk, van mij mocht het nog wel wat spannender. Nou, daar werd gehoor aan gegeven hoor!
Dag 2
De volgende dag gingen we op naar de Maiskogelberg. Volgens vele een nog veel mooier uitzicht, dus ik was zeer benieuwd. Daar gingen we, naar boven met de gondel en toen bleek dat het inderdaad prachtig was en zo leuk! Het was er flink druk, maar ja wat wil je in de carnavalsvakantie. Gelukkig was er nog genoeg ruimte zodat ik ook kon genieten. En dat heb ik dan ook zeker gedaan. Die dag gingen we van de blauwe piste af en dat was erg leuk, maar ik ben nu eenmaal een adrenalinejunkie, dus toen ik hoorde dat we de volgende dag een stuk rode piste zouden doen, kon ik mijn geluk niet op!
Dag 3
De laatste dag was aangebroken en ik was zó benieuwd! Daar boven op de berg begon het toch wel wat te kriebelen. Het was zo hoog, maar het was weer geweldig. M’n favoriete stuk daar tussen die bomen door. Het was daar opeens erg rustig en voor een buitenliefhebber een echte must see hoor. Ik was wel een beetje blij toen we stopte. Ik had er 3 dagen opzitten, ik was intens moe en ik had veel pijn in m’n spieren en botten, maar ik heb zo genoten!
Conclusie
Een top organisatie waar er veel rekening met jouw kunnen gehouden wordt en een top gezelschap. Zeker voor herhaling vatbaar! En dat voor iemand die lichamelijk niet veel meer kan ;).
*** Deelnemer UP adaptive sports***
