De opmars van China als wintersportland

Henri op 27 november 2019· 14 reacties

Pistekaart van Wanlong, 130 km van Beijing
Pistekaart van Wanlong, 130 km van Beijing

Waar de Alpenlanden decennia over het creëren van een skicultuur hebben gedaan, moet dat in China met de komst van de Olympische Winterspelen binnen enkele jaren gebeuren. Skigebieden worden massaal aangelegd om het masterplan van de regering te verwezenlijken, maar zit de Chinese bevolking te wachten op deze verplichte skikoorts?

Rotstekeningen van ‘skiërs’

Op 31 juli 2015 is besloten dat in 2022 de Olympische Winterspelen voor het eerst in China worden gehouden. De hoofdstad Beijing organiseert samen met de provincie Hebei dit grootste wintersportevenement ter wereld en de voorbereidingen lopen op volle toeren. Maar de moderne wintersport staat er nog in de startblokken, ook al heeft China een lange skihistorie. Zo wordt er beweerd dat ‘s werelds eerste skiërs uit het Altai-gebergte komen, in de Chinese Urumqi-regio. Aan de hand van lokale rotstekeningen vermoedt men dat er duizenden jaren geleden al met behulp van houten latten onder de voeten en een stok, annex speer, werd gejaagd op wilde dieren. Het skiën zoals wij dat nu kennen begon pas zestig jaar geleden in de provincie Heilongjiang, helemaal in het noordoosten van China. Daar werd Yabuli Ski Resort geopend, het eerste skigebied van het land. Tot in de jaren 80 waren er drie van zulke skigebieden te vinden in China, met slechts een paar duizend bezoekers per jaar.

De regering aan de basis

Het heeft lang geduurd, maar eind jaren 90 begon de wintersportcultuur op gang te komen door het binnenhalen van de Aziatische Winterspelen in eigen land (Harbin 1996). Met het aantrekken van de Olympische Winterspelen in 2022 gaat de regering nog een stap verder. Het doel? Xi Jinping, de president van het land, wil binnen een paar jaar maar liefst 300 miljoen Chinezen op de pistes hebben staan. De aanzienlijke groei in persoonlijke rijkdom in combinatie met de technologische vorderingen en het vooruitzicht om de nieuwe supermacht te worden, zorgen de laatste jaren voor een ontluiking van de Chinese wintersportindustrie. De ontwikkeling van skigebieden moeten de steeds rijker wordende middenstand aantrekken.

De afgelopen twee Winterspelen waren echter erg teleurstellend voor het land, met in 2014 een twaalfde plaats met slechts drie gouden medailles en vorig jaar in Pyeongchang slecht een zestiende plaats in de medaillespiegel met één gouden medaille. De Chinese regering wil tijdens de aankomende Winterspelen als gastland beter presteren. Om deze olympische droom te realiseren heeft de regering veel gebruik gemaakt van speculatieve vastgoedontwikkeling. De regering is eigenaar van de gronden en verkoopt deze aan derden. De (staats)banken verstrekken leningen voor het project en de regering komt tegelijkertijd in actie om een markt te creëren zodat deze projecten toeristen trekken. Door het organiseren van wintersportevenementen voor jongeren, het uitzenden van wintersportprogramma’s op tv en de invoering van verplichte ski- en snowboardles voor jongeren probeert de regering de wintersport in het land op te laten bloeien, met olympisch resultaat als wenselijk gevolg.

Skigebieden met tenminste één stoeltjeslift (bron: J. Wu, China Ski Industry White Book 2017)
Skigebieden met tenminste één stoeltjeslift (bron: J. Wu, China Ski Industry White Book 2017)

De skiregio’s van China

Verspreid door het hele land zijn skigebieden te vinden. In totaal heeft China op dit moment 742 skigebieden, waarvan er 334 in de afgelopen vijf jaar zijn aangelegd. Veel van deze plekken zouden wij niet eens als skigebieden bestempelen, maar eerder als sneeuwspeeltuinen voor een kennismaking met de wintersport en het spelen in de sneeuw. Van deze 742 skigebieden beschikken er 149 over tenminste één stoeltjeslift. Er zijn drie regio’s met grotere skigebieden:

  • Xinjiang, in het uiterste noordwesten.
  • Heilongjiang en Jilin, in het noordoosten.
  • Hebei, rondom de hoofdstad Beijing.
Groot, groter, grootst. Zo gaat het ook met skihallen in China. Twee jaar geleden werd in Harbin de grootste skihal ter wereld (qua oppervlakte) geopend: het Wanda Snow Amusement Park. Lang zal het de titel niet dragen, in Shanghai zijn er inmiddels vergevorderde plannen voor een nog grotere skihal. Sinds 2013 is het aantal skihallen gestegen van 5 naar 26, waarmee het Nederland van de troon stoot als land met de meeste indoorskihallen.

Xinjiang

Xinjiang heeft een prima klimaat en terrein voor wintersportmogelijkheden. Er valt gemiddeld gezien genoeg sneeuw, de temperaturen zijn redelijk laag en er zijn goede hellingen rondom Urumqi en Altay met behoorlijk wat hoogtemeters. Nadelen voor de ontwikkeling van de wintersportindustrie in deze regio zijn de lage bevolkingsdichtheid, de verre afstand tot het rijkere Oost-China en de politieke instabiliteit omtrent de heropvoedingskampen voor de Oeigoeren. Deze regio speelt dan ook geen rol tijdens de aankomende Olympische Winterspelen.

Heilongjiang en Jilin

De wintersportregio in het noordoosten van het land probeert zich te ontwikkelen tot een volwaardig toeristische winterbestemming. De rijker wordende middenstand van de florerende kolenmijnregio’s behoort daarbij tot de doelgroep. Het droge klimaat, de soms extreme weersomstandigheden en de relatief afgelegen ligging hebben ervoor gezorgd dat deze ontwikkelingen tot nu toe nog niet echt van de grond zijn gekomen. Door de recentelijke privatisering van de skigebieden in de regio komt de ontwikkeling nu op gang. Maar door de toename in populariteit en het binnenhalen van de Olympische Winterspelen door de skigebieden bij Beijing, verliezen de skigebieden in het noordoosten de aansluiting. Door middel van een nieuw skiopleidingsproject moet dit gat snel gedicht worden.

Hebei

Het derde skidistrict bevindt zich rondom Beijing en beschikt over veel kleine skigebieden in de directe omgeving van de stad en wat grotere skigebieden zo’n 150 kilometer ten noordwesten van de stad, in de Chongli-regio. Tussen 1999 en 2008 zijn er rondom de hoofdstad meer dan twintig skigebieden geopend om de locals hun eerste wintersportervaring op te laten doen. Skigebieden zoals Jundushan, Nanshan, Huaibei en Yuyang worden tijdens weekend- of vakantiedagen overspoeld met dagjesmensen uit Beijing.

Binnen het Hebei-districht zijn Chongli en Yanqing Nationaal Park de locaties waar de Olympische Winterspelen van 2022 worden gehouden. Daarover meer in het vervolgblog.

Potentiële geldkoe

China’s skikoorts zorgt voor vrolijke gezichten bij de grote Europese producenten van skiliften, pistenbully’s, skimateriaal en besneeuwingsinstallaties. Krijgt Xi Jinping het voor elkaar om 300 miljoen Chinezen op de ski’s en snowboards te laten staan, dan moet er wel een passende infrastructuur klaarstaan om al deze mensen te kunnen verwerken. China zit nog lang niet op het niveau van de Alpenlanden en de Verenigde Staten, maar juist daarom is die markt zo interessant. Door het enorme inwonersaantal is er nog veel ruimte voor groei.

Het Oostenrijkse liftbedrijf Doppelmayr heeft vorig jaar een megadeal afgesloten met het skigebied Yanqing en moet nu maar liefst negen liftprojecten rondom Yanqing Mountain bouwen voor het begin van de Olympische Winterspelen. Voor het einde van dit jaar moeten alle liften klaarstaan aangezien volgend jaar al de eerste testevenementen worden georganiseerd in het gebied. Maar niet alleen Doppelmayr heeft grote projecten in China, ook Leitner en Bartholet, de andere grote spelers in de liftwereld, zijn in meerdere gebieden actief. Door het droge klimaat zijn daarnaast kunstsneeuwexperts als Demaclenko erg in trek bij de Chinezen. Het Zuid-Tiroolse bedrijf heeft een groot contract met Wanlong en Fulong afgesloten voor de bouw van hoogwaardige besneeuwingsinstallaties in het hele gebied.

Trek het balkje hieronder van links naar rechts om te zien hoe het landschap in Chongli-Fulong veranderde tussen 2008 en 2019, en in Lake Songshua tussen 2013 en 2016:

Ski amadé in China

Ook andere partijen zien kansen. Zo is het skipasverbond Ski amadé uit Oostenrijk een samenwerking aangegaan met het skigebied Thaiwoo (regio Chongli). Het zorgt voor een verdere ontwikkeling van het Chinese skigebied en een internationalisering van de markt voor Ski amadé. Skiopleiders komen vanuit Oostenrijk over om skileraren in Thaiwoo op te leiden. Ook Amerikaanse skigebieden als Aspen, Vail en Squaw Valley ondersteunen projecten in de Chongli-regio en adverteren daar ook bij. De Amerikanen zien op dit moment nog maar weinig Chinezen in hun skigebieden, maar door de toenemende rijkdom en ‘wanderlust’ van de jongere generatie hopen ze in de toekomst meer Chinezen aan zich te kunnen binden.

Thaiwoo (foto: FB Thaiwoo Ski Resort)
Thaiwoo (foto: FB Thaiwoo Ski Resort)

Duolemeidi
Het Chinese skigebied ‘Duolemeidi’ wordt gerund door Italianen. Niet zo gek, want de naam is de Chinese afleiding van de Italiaanse bergketen Dolomieten.

Stagnatiegevaar

Steeds meer Chinezen raken ook geïnteresseerd in wintersport. Voor de meeste Chinezen is het (nog) niet te betalen maar de jongere generatie heeft wat meer geld en de mogelijkheid om te reizen. Voor deze generatie wordt een gezonde levensstijl ook steeds belangrijker, en een actieve vakantie weg van de steden vol met smog klinkt interessant. Tegelijk wordt skiën echter gezien als een gevaarlijke, moeilijke en lichamelijk uitdagende sport. Iets wat men zeker tijdens een vakantie niet vaak wil doen. Daarnaast zien veel Chinezen skiën als een eenmalige ervaring. Uit een studie blijkt dat minder dan 20% van de Chinese skiërs die voor het eerst zijn gaan skiën later nog een keer terugkomt. Meerdere factoren dragen bij aan deze remmende ontwikkeling.

  • Circa 80% van alle skigebieden in China heeft geen liftensysteem zoals wij dat kennen. Die gebieden bestaan voornamelijk uit beginnerspistes met een aantal lopende banden als transportmiddel naar boven. Daarnaast beschikt ongeveer 50 procent van alle Chinese gebieden niet eens over een pistenbully. Er zijn dus vrijwel geen faciliteiten en dit zorgt ervoor dat klanten niet geïnteresseerd zijn om terug te komen;
  • Veel gebieden zijn overvol tijdens de weekenden;
  • Skileraren zijn over het algemeen onervaren en niet altijd in staat om goed skiles te geven;
  • Er worden weinig andere activiteiten buiten het skiën om aangeboden. Ze worden dichtbij de grote steden aangelegd op makkelijk bereikbare maar onaantrekkelijke locaties. Dit creëert geen rustiek wintersportplaatje zoals wij dat kennen uit de Alpen;
  • In veel regio’s heerst een suboptimaal klimaat voor wintersport. Door het tekort aan sneeuwval is men bijna volledig afhankelijk van technische sneeuwproductie. Je glijdt dus vaak op een witte strook in een verder compleet bruin landschap. De ijzige kou die ’s winters in veel skigebieden domineert werkt ook niet mee.
  • De hoge prijzen van liftpassen en materiaalverhuur maken het ook onaantrekkelijk om vaker te gaan wintersporten. Hoewel er qua accommodatie in elke prijsklasse iets te vinden is, van budgetopties in hostels tot luxe vijfsterrenhotels, zijn de liftpassen stukken duurder dan in de Alpen. Zo kost een dagpas in Wanlong, het grootste skigebied in de buurt van de hoofdstad, maar liefst 80 euro.

Het relatief nabijgelegen Japan heeft eigenlijk alles veel beter voor elkaar. Naast een sneeuwrijk en niet te koud klimaat zorgen goedkopere skipassen, goede service en een uitgebreide infrastructuur ervoor dat Chinezen die geïnteresseerd zijn in wintersport al snel naar Japan gaan.

Thaiwoo, 8 november j.l. (foto: FB Thaiwoo Ski Resort)
Thaiwoo, 8 november j.l. (foto: FB Thaiwoo Ski Resort)

Toekomstbeeld

Het lijkt er dus op dat de Chinezen nog niet echt warmlopen voor de skigebieden zoals we dat in Europa en Noord-Amerika kennen. De doelstellingen van Xi zijn ook erg optimistisch. Het is aannemelijker dat deze ontwikkeling een geleidelijk proces gaat zijn en dat het nog een tijdje zal duren voordat de skikoorts echt gaat toeslaan. Door meer internationale communicatie is de wintersportsector echter wel aan het groeien. In de winter van 2016 hebben er maar liefst 12,5 miljoen mensen geskied, wat vergeleken met het jaar daarvoor een toename van 21,4 procent betekende. In 2018 steeg dit aantal tot maar liefst 19,7 miljoen mensen. Desondanks is dit aantal nog maar een fractie van waar de president op aast. Het aantrekken van de Olympische Winterspelen in 2022 zal dit proces versnellen, maar er is nog een lange weg te gaan. Nu de benodigde middelen er zijn moeten de Chinese skigebieden zich vanaf nu focussen op de klantervaring. Kwaliteit in plaats van kwantiteit, oftewel ‘Made in China’ moet een nieuwe betekenis krijgen.

In het vervolgblog meer over de locaties van de Olympische Winterspelen 2022.

Henri
weet alles van nieuwe skigebieden, liften en projecten.

Plaats een reactie

Zeer mooi stuk Henri!
Hoort volgens mij gewoon thuis in een kwaliteitskrant of - tijdschrift gezien de vele geopolitieke, economische en ecologische vraagstukken die aan bod komen.

To ski or not to ski, that is not a question

Inderdaad. Zeer mooi artikel. Enerzijds is het mooi om te zien dat het organiseren van een groot evenement kan bijdragen als katalysator voor de sport. Wintersport in dit geval voor China, of bijv voetbal in de VS na het wk 1994. Anderzijds kun je jezelf (gerechtvaardigd) afvragen we niet doorslaan. In China is het dus op heel veel plekken te koud en te droog om te skien, bij de vorige spelen in Zuid Korea waren de bergen niet hoog genoeg, in Qatar is het veel te warm om te voetballen. Is zo’n evenement dan een speeltje voor het land en/of leider vh land of willen ze er daadwerkelijk iets mee bereiken? (nog even buiten de discussie of het niet te veel ten kosten gaat van natuur, arbeidsomstandigheden, welzijn van bewoners, en het functioneel nut van de infrastructuur als het evenement is afgelopen. Want dat is echt een andere discussie).

Als ik wit zie, dan gaat het bergafwaarts met me.

Lekkere blog hoor. Benieuwd of het niet heel veel ‘vervuiling’ voor niets is, maar dat moet de toekomst uitwijzen. Toch bijzonder dat een land met zoveel mogelijkheden, juist in de breedte zo uitpakt. Natuurlijk voor hen lastig om de standaard van het westen te halen, zonder te veel uit het westen te moeten halen. Maar had eerder verwacht dat ze dan in een paar grote gebieden incl. bijbehorende infrastructuur zouden gaan. Maar dat is wellicht meer de Koreaanse of Japanse aanpak.

Wie nooit valt zal niet weten waar z´n grens ligt.

Super interessant artikel Henri. Mooi geschreven! 👌

Bergen + Sneeuw = ❤

De ecologische impact hiervan is volgens mij meerledig.

Enerzijds moet je natuurlijk een stukje natuur opofferen om een skigebied mogelijk te maken, maar in China gaat dit meer over aanpassingen aan beboste heuvels en niet zozeer om gletchers of hooggebergte zoals wij dat kennen uit de Alpen.

Ook zal al dit toerisme extra verplaatsingen teweegbrengen. Als dit kan vermijden dat de rijken die nu het vliegtuig naar Japan nemen in de toekomst met de high-speed trein naar de eigen skigebieden gaan, kan dit zelfs voor een stukje positief uitvallen.

Wat ik mogelijk meer als positief zie is wanneer wintersport de mensen zou aanzetten om af en toe de stad te verlaten en de natuur beter te leren waarderen (zelfs in een artificiële omgeving als een skigebied).
Ik kom toevallig net terug uit Pudong/Shanghai en ik vond het opmerkelijk dat ik daar geen enkel stukje echte natuur kon vinden zonder eerst 2à3 uur op een trein te zitten. Ik kan me voorstellen dat er daar kinderen opgroeien die als enige natruurervaring een stadspark kennen van in het beste geval 1 km².

Glide on!

Mooi artikel, dank!

Interessant en leuk dit te lezen!

Bizar dat ze dat daar in zo’n moordend tempo uit de grond stampen.
Ik blijf daar nog steeds van staan te kijken.
Al moet ik wel zeggen dat ik mezelf ook wel eens heb horen roepen of we de ring van Groningen niet op de Chinese manier aan kunnen leggen. In 4 maanden in plaats van 8 jaar.

It is an amazing world

@Henrike haha, als je voor de Ring Groningen gewoon alle inspraak procedures, milieu regels, flora en fauna bescherming en doorstroming van het doorgaande verkeer wil blokkeren, dan kan het best in vier maanden ;)

Bergen + Sneeuw = ❤

Ja klopt. Ik weet hoe het in China gaat. Heb dat zelf wel gezien bij onder andere de bouw van het vogelnest en de 7e ring om Beijing. Complete compounds en het gaat 24u per dag door. En alles wat in de weg staat gaat rücksichtlos onderuit.
Aan de andere kant loopt de ring hier maanden vertraging op wegens vleermuizen in spouwmuren. Waar er geen spouwmuren waren. Tja… Dat is dan weer typisch Nederlands.

It is an amazing world

Inderdaad een interessant artikel.
Word er gelijk sentimenteel van: samen met een vriend heb ik in 2009/2010 vanuit Beijing ski reizen voor expats georganiseerd naar omliggende gebieden als het benoemde Wanglong en Duolemeidi. Het dorp Chongli, waar we verbleven, was niet meer dan twee straten drie restaurants en hotels en trouwzaal met karaoke ruimte. Dit dorp zal zeer waarschijnlijk het centrum van ski disciplines van de spelen worden.
Het was een extreem leerzaam avontuur en we hebben best een aantal tours kunnen organiseren. Echter financieel levensvatbaar bleek het avontuur niet.
Een paar dingen om mee te nemen in overweging:
Deze ‘resorts’ zijn nergens te vergelijken met een resort in de Alpen. De infrastructuur, kennis, klimaat, landschap en cultuur komen in China simpel weg nergens in de buurt van de Alpen. Maar voor de Chinees met een besteedbaar inkomen (en dat zijn er bijzonder veel) is het al heel wat dat hij/zij een keer een dag of weekend kunnen proberen te skiën en hij/zij heeft bijna nul referentie. Daarom is de vergelijking met de Alpen ook niet helemaal reëel aangezien de doelgroep nooit de wintersport ervaring als de Europese heeft gehad. Liefelijk wordt het niet snel in China en de ski resorts zijn daar geen uitzondering op. In China gaan economische en infrastructurele ontwikkelingen veel harder dan de cultuur en state of mind van de bevolking het bij kan houden. Daarom kan het surrealistisch aanvoelen als je gaat skiën in China. Er zijn een paar liften, er ligt kunstsneeuw en je kunt wat eten naast de piste, maar personeel en bezoekers weten niet echt wat ze doen. Met skiboots in snowboardbindingen? Gewoon proberen. Crowd control bij lift? Ondanks aanwezig personeel niet te doen.
Het is makkelijk om een haat/liefde verhouding met de Chinese cultuur op te bouwen en een weekendje skiën rond Chongli is daar geen uitzondering op.

En hoe is de après ski?

Apres ski = hot pot diner en daarna karaoke. Zelf in La Plagne is de Apres Ski beter :)

Interessant @Maart3n! Dankjewel voor het delen

Sneeuwalarm

Ontvang gratis een sneeuwalarm per e-mail van jouw bestemming in aanloop naar je wintersport vakantie! De meldingen stoppen automatisch na je vakantie.

Plaats een reactie