Roadtrip rond de Grossglockner

Iedereen kent de Franse Mont Blanc en de Zwitserse Matterhorn, maar de Oostenrijkse Grossglocker komt er bekaaid vanaf. Daar waar eerstgenoemde locaties worden platgewalst door horden toeristen met selfiesticks, valt dit met de laatstgenoemde mee. Aan de vorm, hoogte en locatie zal het niet liggen. Zo is het met 3.798 meter de hoogste berg van het land en de karakteristieke tweedelige piramidepunt ziet er mijns inziens spectaculairder uit dan de afgeronde top van de Mont Blanc. De locatie is ook vrij uniek. De berg bevindt zich te midden van het grootste beschermde natuurgebied in de Alpen: het Nationalpark Hohe Tauern. Om het nog specialer te maken liggen de drie kleine, omringende skigebieden ook elk in een andere deelstaat: Heiligenblut in Karinthië, Großglockner Resort Kals - Matrei in Osttirol en Kaprun in Salzburg.

Drie skigebieden rondom de Grossglockner

Tijdens een roadtrip bezocht ik de drie skigebieden, die in een soort driehoek rondom Oostenrijks’ hoogste berg liggen en stuk voor stuk een heel eigen karakter (en uitzicht op de berg) hebben:

• Pistes: 55km
• Loipes: 12km
• Afstand van Utrecht: 1063km

Bestemming I: Heiligenblut, Karinthië

Ik doe eerst Heiligenblut aan in het noordwestelijkste puntje van Karinthië. Het dorp met zijn markante bedevaartkerk ligt onderaan de beroemde Großglockner Hochalpenstraße: een bergpas richting Bruck an der Großglocknerstraße in deelstaat Salzburg. Het grossiert in schitterende uitzichtpunten met als bekendste de Kaiser-Franz-Josefs-Höhe (2.369 m). ’s Winters is deze weg echter gesloten en vormt Heiligenblut het eindpunt van het dal. Een forse autorit aangezien het aan de zuidzijde van het Hohe Tauernmassief ligt waar je eerst om- of doorheen moet rijden. Er doorheen gaat vandaag niet lukken aangezien de Felbertauerntunnel is gesloten wegens lawinegevaar, dus kies ik voor de omweg via de Tauernautobahn A10. Een voor een flitsen de bekende Ski amadé bestemmingen voorbij. Afstand is dus wel een factor om rekening mee te houden want je bent langer onderweg dan bij een lukraak skigebied in Vorarlberg, Tirol of Salzburg.

Nostalgische indruk

Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Zo betreed ik vrijwel uitgestorven pistes terwijl het half maart is. De enkele wintersporters, waaronder veel snowboarders, die er zijn hebben veelal een Slavische tongval. Logisch eigenlijk, de Sloveense grens is niet ver. Het is heerlijk cruisen op de golvende pistes die variëren van rood tot blauw; niet puur voor beginners maar echt uitdagend wordt het ook nooit. Het skigebied biedt perfect zicht op de Grossglockner, naar mijn mening de mooiste kant ervan want je ziet hem bijna van de grond af omhoog. Bovendien is het de sneeuwrijke oostzijde waardoor de bergreus helemaal wit is. Aan panorama dus geen gebrek. De liftinstallaties zijn wel enigszins gedateerd, wat heet: de ondergrondse gondelbaan is bijna een museumstuk. De aanblik van dit alles heeft echter wel zo zijn charme. Er hangt een nostalgische sfeer. Ik waan me weer in het Oostenrijk van weleer: gunstige prijzen, rustige pistes en authentieke berghutjes. Alsof ik weer voor het eerst op wintersport ben. De menukaarten staan vol klassieke streekgerechten en men komt nog langs om je order op te nemen. De hutjes kennen veel oud hout. Niks geen moderne beton-, glas- en staalconstructies maar doorgewinterd timmerwerk – waarbij het interieur echter wel op zijn tandvlees loopt.

Opgedeeld terrein

Ik ben verrast over de hoogte: zo tikt de – redelijk pittige – sleeplift op de Hochfleiss bijna de 3000 meter aan, iets wat je weinig tegenkomt in Oostenrijk zonder dat er een gletsjer aan te pas komt. Het zijn de voordelen van de ligging op de alpenhoofdkam. Net zoals elk van de drie roadtripgebiedjes is Heiligenblut geen kilometervreter-resort. Het heeft 55 kilometer piste. Je kunt nog wel ‘tochtjes’ maken want het skigebied is opgedeeld in drie stukken. Zo is er het deel direct onder de Schareck (2604m) aan de voorzijde van de berg. Hiervandaan kan er aan de achterzijde worden afgedaald in een kom waarlangs ook de ingesneeuwde Großglockner Hochalpenstraße omhoog kronkelt. En dan is er nog een derde deel aan de rechterzijde, direct onder de Gjaidtroghöhe (2989m). Deze skiflank is alleen te bereiken middels de eerdergenoemde ondergrondse gondelbaan of een off-piste skiroute vanaf de Schareck. Het skigebied kent ook zes freeridesectoren die duidelijk staan aangegeven op de skikaart.

• Pistes: 43km
• Loipes: 30km
• Afstand van Utrecht: 1003km

Bestemming II: Großglockner Resort Kals-Matrei, Osttirol

Door naar het volgende skigebied! Ik verlaat het smalle, rustige dal en rij binnen de kortste keren de bedrijvigheid van Lienz binnen, de hoofdstad van Osttirol. Het landschap is hier wijd en alles oogt een stuk moderner. Ik sla echter al snel weer een lang kronkelig bergweggetje in richting het boerendorpje Kals am Großglockner waarna ik in een afgelegen vallei beland. Zelfs mijn internetverbinding stopt ermee. Dit verandert als ik het moderne Gradonna ****s Mountain Resort Châlets & Hotel binnenrijd, ideaal gesitueerd aan de voet van het skigebied. Sterker nog, er loopt een speciale resortpiste langs al hun accommodaties zodat je direct weg kunt glijden. Het is een perfecte uitvalsbasis voor een dagje in het Großglockner Resort Kals - Matrei om er vervolgens van de wellness te genieten. Natuurlijk wel tegen een prijskaartje, maar verre van een gelijkend onderkomen in Zermatt onderaan de Matterhorn of Chamonix bij de Mont Blanc.

Met de tijd mee

Ik heb de beroemde berg echter nog niet gespot. Pas als ik de stoeltjeslift omhoog pak richting de Blauspitze (2575 m) komt de piek achter mij tevoorschijn. We zitten er blijkbaar te dicht op waardoor de berg direct voor Gradonna het zicht blokkeert. Vanaf de top heb ik een formidabel uitzicht op de Grossglockner, een stuk dichterbij en dus gedetailleerder dan in Heiligenblut. Het betreft de zuidwestzijde waar vooral de sneeuwloze rotswand domineert. De kenmerkende geul, die de top in tweeën (Kleinglockner/Großglockner) deelt, is duidelijk zichtbaar. Na een kwartiertje turen wordt het tijd voor wat afdalingen. Je vindt hier zo’n 43 kilometer aan pistes verdeeld over de Kals- en Matrei-zijde, met de Cimaross (2621 m) als scheiding. Net als in Heiligenblut gaat het veelal om vermakelijke blauwe en rode cruisers: af en toe even gas erop maar grotendeels gemoedelijk laten lopen op zijn kant. Aan de Kalszijde vind je her en der nog wat zwarte pistes waar je even je techniek op de proef kunt stellen. Het skigebied is meer met zijn tijd meegegaan dan zijn Karinthische collega, met behoud van een rustiek karakter. Je vindt er – vooral aan de Kalskant – moderne, comfortabele liften die je snel naar de top brengen.

Ook de berghutten zijn een stuk eigentijdser. Vooral de futuristische Adler Lounge bovenop de Cimaross is een opvallend bouwwerk van glas en staal; je moet ervan houden. Halverwege de Matrei-afdaling vind je echter ook authentieke berghutten, zoals de Roat´z Bodn Hittn, maar dan wel met een moderne afwerking. De prijzen zijn nagenoeg gelijk aan Heiligenblut alleen is de kaart wat hipper. Zo bestel je op het populaire zonneterras van de Adler Lounge een prima curry. Ook hier nagenoeg verlaten afdalingen terwijl het seizoen nog in volle gang is. De pistes liggen er nog perfect bij en de sneeuw is uitmuntend. Ik hoor echter weinig Nederlands in de glijgangen. De lange kronkelafdaling naar Kals is saai maar noodzakelijk als je per piste het dal wilt bereiken. Aan de Matreikant is de dalafdaling reeds gesloten. Een voordeel van Großglockner Resort Kals - Matrei is dat het onderdeel is van skipasverbond SkiHit waar alle Oost-Tiroolse skigebieden aan meedoen, inclusief de nabijgelegen Mölltaler Gletscher en Ankogel. Hierdoor gaat een verblijf in een klein skigebied niet vervelen want je zit in een wip in een andere omgeving.

• Pistes: 61km
• Afstand van Utrecht: 971km

Bestemming III: Kaprun, Salzburg

Om mijn laatste bestemming, Kaprun, te bereiken moet ik eerst de Felbertauerntoltunnel – nu wel open – passeren. Binnen een uur en 11 euro lichter sta ik aan de andere zijde van de Hohe Tauern. Voordat ik arriveer passeer ik wel eerst Weißsee Gletscherwelt, dat ik bewust skip. Dit ieniemienie skigebied is eigenlijk vooral handig als startpunt voor toerskiërs want de 23 kilometer aan pistes zijn ronduit saai en bieden matig zicht op de Grossglockner, alhoewel dit skigebied hemelsbreed het dichtstbij ligt. Interessanter is het iets verder gelegen Kaprun met zijn Kitzsteinhorngletsjer. Dankzij de nieuwe liftverbinding tussen de gletsjer en de huisberg Maiskogel is het niet meer echt een ‘klein’ skigebied. Bovendien hoort het naburige skigebied van Zell am See er ook bij. De enige plek waar je echter de Großglockner in vol ornaat kan aanschouwen is aan de achterzijde van de Kitzsteinhorn, en deze biedt op zichzelf een bescheiden aantal pistekilometers: 41 in totaal.

Winters pretpark

Dankzij de hoge ligging zijn de pistes wel uiterst sneeuwzeker; een sterk pluspunt aan het begin en einde van het seizoen. Het merendeel is breed en er zijn diverse moeilijkheidsgraden. De situering laat alleen te wensen over: de Kitzsteinhorn kent maar één weg omlaag en dat is rechtdoor richting het dal waardoor er weinig diversiteit in de afdalingen zit. Waar Heiligenblut nog authentiek was, en Kals - Matrei in ontwikkeling, is Kaprun eigenlijk voltooid. Zo kent het een veelvoud aan hypermoderne gondels plus snelle stoeltjesliften. De berg is meer een winters pretpark met tal van attracties, zodat je je nooit gaat vervelen. Zo staat er bij het gloednieuwe dalstation in Kaprun de Alpine Coaster ‘Maisiflitzer’: een rodelbaan op rails. Op de gletsjer vind je de 63 procent steile ‘Black Mamba’-piste, een kilometerslange rits aan snowparken inclusief superpipe, en het Ice Camp: een iglobar met aangrenzende chill area vol picknickbankjes. Tenslotte is er nog de Gipfelwelt 3000 op de piek van de ‘Kitz’ met onder andere een bioscoop en een 360 meter lange ondergrondse tunnel vol bezienswaardigheden over het nationale park die uitmondt in een uitzichtplatform op de bergreus. En had ik al gezegd dat er in het dal een reusachtig thermencomplex staat?

Mensenmassa

Kaprun is het schoolvoorbeeld van een modern skigebied dat inspeelt op de vernieuwde behoeften van zijn bezoekers. Dit heeft ook een keerzijde. Was ik de afgelopen dagen nog alleen op de pistes, hier is het het tegenovergestelde. De parkeerplaats is bommetje vol en de liftrijen – hoe snel ze ook draaien – zijn een stuk langer. Er is een allegaartje aan nationaliteiten. Zo moet ik een paar Amerikanen met de “Kwroosklokner” op de foto zetten terwijl een Arabisch stel in gewaden mij passeert. Toch zijn het vooral de Nederlanders die hier in groten getale acte de présence geven. Zou het door het ruime après-ski-aanbod komen? De hostenten, waaronder een bij het tussenstation van Langwied, zitten in ieder geval ramvol fanatieke feestvierders uit de Lage Landen. Men is goed voorbereid op mensenmassa’s. Bijna alle berghutten zijn voorzien van self-service: minder sfeervol maar effectief als het om snelheid gaat. Binnen no-time zit je aan de Kaiserschmarrn. Het daldorp Kaprun, vol felverlichte winkels en dito hotels, kent genoeg vermaak middels diverse restaurants en barretjes.

Conclusie

Ik eindig mijn reis met een voldaan gevoel. Ik heb de celebrity van alle kanten kunnen bekijken. Het wisselende uitzicht op de Grossglockner geeft echt een extra dimensie aan je trip. Wie twee dagen per skigebied pakt, gaat zich zeker niet vervelen qua pisteopties. Als je na pistesluitingstijd (rond 16.30 uur) gaat rijden, kom je perfect op tijd voor het avondeten aan op de volgende bestemming. De reistijd bedraagt namelijk telkens slechts een uur. Heiligenblut was het rustigst, vervolgens Kals-Matrei, en Kaprun was het drukst. Hetzelfde rijtje geldt voor het oplopende prijsverloop, alhoewel je nergens echt de hoofdprijs betaalt zoals in Chamonix of Zermatt. Het is een soort reis in de tijd, naargelang de volgorde, waarbij je alle facetten van de Oostenrijkse wintersport meemaakt. Een aanrader!