Het Franse appartementen dilemma, de naweeën van de betonrevolutie
De vraag is of het echt is misgegaan?
Ik kom net terug uit Serre Chevalier waar meer authentieke dorpen liggen of waar de wintersport is ingepast in de bestaande dorpskernen. Het komt er toch op neer dat je de auto moet gebruiken of met de bus op pad moet, voor het skiën maar ook voor de bakker of de boodschappen.
Uiteraard is het dorp mooier en voor het oog wat gezelliger maar geen sk-in ski-out.
Als ik dit dan vergelijk met Tignes waar je je skis bij de uitgang van je appartement in de sneeuw laat ploffen en inklikt…
De netto skitijd gaat toch wel erg naar beneden en dan dat gedoe met de auto en gesjouw met de skispullen.
Misschien is er bij de bouw niet op het uiterlijk gelet (of juist wel maar was toen de smaak en mode anders) maar de betreffende dorpen zijn toch wel heel, heel erg efficiënt. Elk deel van het dorp wordt ontsloten door een skilift of een piste naar een lift. Voor de hoogte verschillen zijn er meestal liften op strategische punten en elke wijk heeft wat winkeltjes en een bakker.
Je hoeft in de meeste “betondorpen” geen moeite te doen om 7 uur effectief te skiën en dan kan je ook nog terug naar je appartement om te lunchen.
Je kan het ook een beetje vergelijken met de mode: de veelkleurige trainingspakken van de jaren 80, worden nu verkocht als carnavalskleding. Maar toen was het toch echt heel erg hip.
De gedachte achter de wintersportdorpen was goed bedoeld en nog vind ik de meeste wel acceptabel want er wordt nu ook niet meer de hoofdprijs voor gevraagd. Neem het onderkomen wat groter (6 p voor 4 p) en het is acceptabel, vooral als de nadruk op het skiën ligt.
Tegenwoordig gedragen we ons meer en meer als verwende kinderen en moet alles “top” zijn: mooie authenthieke chalets, meer dan 60 m2 voor 4 personen, verwarmde liften of minstens een kap, rollende tapijten om geen 20 meter te hoeven prikken, etc. De essentie van het skiën wordt soms wel vergeten.
Voor het prijsverschil tussen een wat ruimer en luxueuzer appartement en een “hok” kan je bijna iedere avond voor uit eten met het gezin. In die optiek hoef je er uiteindelijk alleen maar te slapen.
Tegenwoordig huur ik meestal wat groter (meer voor de anderen van het gezelschap) maar vroeger (20 jaar geleden) was ik toch wat blij dat ik voor 600 à 800 euro een appartement in Tignes kon huren in de schoolvakanties. Alles bij elkaar (skilessen, vaker nieuwe kleding kopen door de groeiende kinderen) was het toch altijd een heel budget voor een weekje skiën.
Verder heb ik eigenlijk alleen maar goede herinneringen aan deze appartementen.
PS Overigens een erg leuk stuk