Eerder deze maand mijn eerste skitrip gemaakt van het seizoen en besloten om er maar een verslagje van te maken, ter leeringh ende vermaeck.

Dag 1. De reis.

De eerste keer met de Tesla Model 3 op wintersport. In het verleden vaker met de Model S geweest, maar er zijn toch verschillen en wellicht ook iets om rekening mee te houden voor al die anderen die een Model 3 dit jaar hebben gekocht.

Flink doorgereden waar mogelijk, 150 km/u op de autopilot. Desondanks viel het verbruik niet tegen. Eigenlijk iedere keer tussen het laden door 225 wh/km. Ondanks de regen. Eerste stop Waldlaubersheim ging goed, totdat een Nederlandse idioot zijn Model 3 ‘pairde’, waardoor de laadsnelheid inkakte (ik kan niet wachten op de uitrol van V3 van de supercharger). Voor de goede orde, genoeg vrije stalls over, maar met al diegenen die de auto van de werkgever krijgen zie je dat er erg veel mensen bij zijn gekomen die geen idee hebben van hoe je met een Tesla om moet gaan.

Voor mij een reden om direct nadat de lunch binnen was verder te rijden en in Bruchsal een extra stop te maken. Mijn tip: probeer Bruchsal te vermijden. Want relatief ver van de snelweg. Daar een kwartiertje Netflix gekeken en doorrrr…

Naar Ulm. Allerjezus wat is het daar druk geworden. Vorig jaar nog had je eigenlijk altijd alle laders voor jezelf en nu was bijna alles vol. Een stop van 10 minuten (even afwateren), was voldoende om door te gaan naar de Fernpass, alwaar we gingen laden en eten bij Hotel Mohr (Lermoos). Weinig keuze, maar wel goed eten en snel. Binnen een half uur gegeten, afgewaterd en doorrrr…

Onderweg hadden we veel file gehad en het hotel (in Dimaro) wilde ons graag voor 10 uur binnen hebben. Dat maakte dat we slechts een 10 minuutjes gingen laden op de Brennerpass. Genoeg laadmogelijkheden in Dimaro (later meer…).

Om vijf minuten voor 10 waren we in Dimaro. Nog 70 km over aan range. Perfect dus.

Dag 2. Italianen en elektra.

De eerste dag skiën. Het weer was er niet naar. Mistig, regen en sneeuw. In de auto aangekomen zag ik dat ik nog 28 km range over had. Gewend aan het verliezen van enkele kilometers range in een nachtje zonder Sentry aan was dat op zijn zachtst gezegd geen leuke verrassing. Ja, het was koud, maar de Model S had dit nooit. Maar goed, twee laders bij de lift op 5 km, moet goedkomen.

Behalve dan dat beide laders stuk waren.

Maar, op een paar honderd meter was een alternatief. Twee laders bij een hotel. Italiaanse gastvrijheid, ik mocht er (gratis!) laden! Super. Beetje jammer dat ook hun beide laders het niet deden.

Een publieke lader in het dorp bood uitkomst. Daar ben ik eerst maar even gaan laden om de accu een beetje levendig te houden. En zowaar, deze werkte.

Daarna de berg op. Nieuwe gebieden verkennen in de mist is altijd een beetje jammer en de eerste dag ook maar de helft van het gebied gezien. Niet alleen slecht nieuws deze dag overigens, want er was veel sneeuw gevallen en toen in het laatste half uur de zon ging schijnen waren de mooie plaatjes daar. Al met al voor een eerste dag ok.

Snel door naar de publieke lader om nog verder bij te laden. Helaas. Stuk.

Dus maar snel omgekleed, douchen (niet noodzakelijk in deze volgorde) en met mijn vriendin besloten om te gaan eten bij een hotel met een Tesla Destination Charger. Bij vertrek nog 28 km range, 6 km te gaan. Wel apart: de Tesla gaf aan dat we met -1% aan zouden komen en dus moesten bijladen om de lader te halen. Van dat soort meldingen word je niet vrolijk. U moet bijladen om de dichtstbijzijnde (werkende) lader te halen.

Onder het mom: do or die toch maar die kant op gegaan. En met nog anderhalve kilometer te gaan was de accu officieel leeg. Nou wist ik dat de Model S door kon rijden na op 0 uit te zijn gekomen, bij de Model 3 blijkt dat dus ook het geval. Met gutsend zweet op het voorhoofd de lader gehaald en ook hier mochten we gratis laden. En voor relatief weinig geld hadden we ook nog een perfecte maaltijd. Plus de eigenaar gaf aan dat we de komende dagen indien gewenst bij mochten komen laden. Dat was best handig in een dorp waar alle andere laadmogelijkheden niet functioneerden.

Dag 3. Back to normal

De dag begon met het afhalen van een kaart voor de dag. Vanwege alle problemen met de auto op dag 2 was ik alweer bijna vergeten dat de skipas niet werkte zoals verwacht. Ik heb immers een seizoenskaart van Dolomiti Superski en daarbij hoort 5 dagen in enkele andere gebieden te kunnen skiën. Alleen, dat werkte niet. Werd allemaal netjes opgelost, alleen moest ik dus wel de eerste dagen steeds een nieuwe pas aan laten maken. Uiteindelijk bleek het probleem te zijn dat je eerst met je pas in het Superski gebied moet zijn geweest. Weten we dat ook weer.

Het weer was als de dag daarvoor. Wel meer van het gebied kunnen ontdekken. Het gebied bestaat uit drie gekoppelde gebieden. Het gebied bij Dimaro, het gebied bij Madonna di Campiglio en een klein gebiedje bij Pinzolo. Besloten om maar snel naar het laatste gebied te gaan en daar aangekomen bleek de mist zodanig te zijn dat ik geen hand voor ogen zag. Snel terug naar Madonna di Campiglio. Daar bleek dat je wel aardig op moet letten waar je skiet. Enkele keren aan het eind van de piste ontdekt dat ik als ridder te voet door mocht. Dat was toch handig geweest als ik dat vooraf had geweten.

Dag 4 en 5

Eindelijk mooi weer! Pas nu alle gebieden echt goed kunnen verkennen. Wat mij betreft een aanrader, veel leuke pistes, vaak wat langer en genoeg keuze voor iedereen. Liften zijn niet altijd de modernsten, maar weinig liften die oncomfortabel zijn. Wel viel mij tegen dat bijna overal self service restaurants waren en het eten nauwelijks boven Oostenrijkse kwaliteit uitstak. Kan ook zijn dat ik gewoon de verkeerde keuzes heb gemaakt, maar toch.

Ook opvallend: heel veel Polen. Dat verwacht je niet echt bij een gebied wat vooral bekend is vanwege de Wroom days van Ferrari. Al is er ook een stuk (Marilleva), waar de sfeer ook wel Oostblokachtig aandoet, met verschrikkelijke betonnen kolossen. Wegblijven dus. Althans, voor verblijf. De pistes daar zijn wel de moeite waard.

Dag 6. Laatste dag Madonna

Het weer was weer terug bij regen, sneeuw en minder zicht. Toch nog redelijk kunnen skiën, al was het sinds enkele dagen wel enorm druk geworden. Ook veel kinderen, dus ik vermoed dat in Polen de kerstvakantie een week eerder begon dan in Nederland.

Door naar Obereggen.

Dag 7 en 8 Obereggen

In Obereggen (met name eigenlijk komend vanuit de twee gekoppelde gebieden) had ik ook veel drukte verwacht van Polen. In Januari zijn ze er met kinderen, eigen leraren, enz. in grote getalen. Maar nu niet. Lekker rustige pistes dus. Helaas was het weer ook hier vooral een combinatie van regen, sneeuw en mist. Plus te warm. De pistes werden er niet beter van.

Obereggen is ook een combinatie van 3 gebieden, maar wel duidelijk kleiner dan Madonna cs. Ook een aanrader, ook voor ieder wat wils, maar als geheel eigenlijk wat minder. Behalve dan dat het heerlijk rustig was. Meteen de eerste dag daar dus ook veel kunnen skiën. En aangezien het dinsdag was ook maar aangekomen voor het skiën in de avond. Ging niet door vanwege de wind. Dus als alternatief de nieuwe club Loox ingedoken. Een waardevolle aanvulling daar. De Tipi vond ik waardeloos, Loox is erg mooi, veel betere sfeer.

Overigens nog een ontdekking, de lift die je van Obereggen naar Pampeago brengt is vernieuwd. En met veel meer capaciteit.

De woensdag iets rustiger aan gedaan wegens wat overbelasting van de knie. Zelfde beeld, met nog iets meer regen. Ook een reden om wat langer te besteden aan lunch.

Dag 9 Gas erop

Het weer was nog steeds hetzelfde, maar omdat het rustig was toch maar even gekeken of ik mijn persoonlijk record aantal kilometers per dag skiën scherper kon zetten. Uiteraard inclusief in de avond skiën. Het begon goed, ik bleek mijn brace te zijn vergeten. Dus wat kwetsbaarder bij een val. Dus: niet vallen als optie gekozen. Het record kunnen vestigen, al moest ik daarvoor in de avond echt in de volle regen doorskiën. Doorweekt, maar wel met 167 km op een dag voldaan terug naar het hotel. Man, wat haat ik regen op de piste.

Dag 10. Carezza, een half dagje

Omdat we besloten hadden rond 12 uur te vertrekken slechts een paar uurtjes. Dus maar even snel nog Carezza gedaan. Over rustig gesproken. Het hele gebied doorgegaan in twee uur. Daarin welgeteld 8 skiërs gezien. Met misschien nog dubbeltellingen. Dat je bij een lift aankomt en dat iemand je dan aanstaart met een blik van ‘wat kom jij hier doen’?

Al met al weer een leuke anderhalve week. Madonna is echt wel voor herhaling vatbaar. Beetje verder rijden wel, maar dat is het wel waard. Al is de absolute rust voor de kerst in Obereggen en Carezza ook zeker de moeite waard.

Voor wat betreft de auto: heerlijk om jezelf te laten rijden naar de wintersportbestemming, maar in Italië moet je niet teveel afhankelijk zijn van laadpunten. Of ik heb enorm pech gehad. 2-31 januari ben ik weer in Italië, dus we gaan het meemaken.

Luc-G

Laatste forum activiteit afgelopen 2 jaar