Het organiseren van een World Cup wedstrijd doe je niet zomaar even. Alleen al het prepareren van de piste kost onnoemelijk veel tijd en inzet. De skiërs die in de World Cup starten, smullen van een harde, ijzige piste. Maar de piste moet ook weer geen blank ijs zijn. Hard en ijzig, maar dan liefst wel met ‘griffig eis’, ijs dat nog wel wat grip biedt. Ja, wedstrijdskiërs zijn veeleisend. Maar dat mag ook wel. Met een harde piste heb je namelijk bij de hogere nummers minder sporen, en dus minder nadeel. Voor een faire race is een harde piste onontbeerlijk. Heb je als organisatie geluk, dan zit het weer mee en kost het prepareren van de piste relatief weinig inspanning. Maar zit het weer tegen, dan valt er bijna twee meter sneeuw en dan ben je lang bezig. Het gaat zelfs zo ver dat er water in de pistes wordt geïnjecteerd om deze goed hard te maken! En soms zijn de inspanningen vervolgens alsnog voor niks geweest. Dit filmpje kwam ik tegen, en geeft een mooi beeld van het werk dat schuil gaat achter het in orde brengen van een wedstrijdpiste voor de World Cup.