Kaiserschmarrn: lievelingsgerecht van de Keizer
Het nationale zoete gerecht van Oostenrijk heet Kaiserschmarrn. Het was het favoriete gerecht van keizer Franz Josef I (1830 - 1916) en jij hebt het vast wel eens op de piste gegeten… toch? Eigenlijk is Kaiserschmarrn een grote dikke pannenkoek, die je eet als poffertjes in grote stukken gesneden. Altijd al willen weten hoe je hem maakt?
Kaiserschmarrn lijkt moeilijk om te maken, maar het valt erg mee. Het grote verschil met onze Hollandse pannenkoek is het geslagen eiwit waarmee je het beslag dik en luchtig maakt. Zeg maar een Rubens-pannekoek! Dat opkloppen van het eiwit - ‘Schneeschlagen’ heet dat hier - heeft een paar minuutjes nodig en het doorroeren ook zodat je toch wel 20 minuten geduld moet hebben als je het bestelt. Krijg je het veel sneller op tafel dan heeft het al een tijdje onder een warmhoud-apparaat gestaan of komt het kant en klaar van de Wedl of de AGM.
Hou hem licht en luchtig!
Een erg lekkere Kaiserschmarrn eet je in ons Gasthof Sonneck in Werfenweng waar mijn vrouw Ineke de keukenprinses is. Hieronder gaat zij de receptuur en de bereidingswijze van Kaiserschmarrn verklappen. Cruciaal is dat hij luchtig blijft en niet druipt van het vet. Het is tenslotte een dessert. En ook als je hem als hoofdgerecht eet, wil je nadien nog de piste op kunnen zonder een bom in je maag.
Het recept
Het belangrijkste wat je nodig hebt is een koekenpan (hapjespan) die geschikt is om in de oven te zetten. Dus geen zwarte kunststof handgreep! Ik gebruik een pan met een diameter van ongeveer 28 cm
Nodig voor een lekkere grote portie:
4 eiwitten
4 dooiers
zout
scheutje room of koffieroom
3 eetlepel suiker
1 eetlepel (zakje) vanillesuiker
handje rozijnen (eventueel wellen in rum)
40 gram bloem
scheutje citroensap of geraspte citroenschil
boter om te bakken
poedersuiker
Verwarm de over tot 180ºC. Sla de eiwitten met een heel klein snufje zout stijf. Doe de suiker erbij en sla nogmaals goed stijf. Meng vervolgens dooiers, room, vanillesuiker en citroen door het geslagen eiwit. Roer het meel zo voorzichtig door het mengsel dat het niet neerslaat.
Doe de boter in de pan. Als de boter goed heet is giet je de dikvloeibare massa in de pan. Strooi de (in rum gewelde) rozijnen erover. Die zakken meteen mooi omlaag. Zet de pan in de oven. Baktijd ongeveer 6-8 minuten. Kijk regelmatig even, de bovenkant moet mooi goudbruin zijn.
Haal de pan uit de oven. Opletten natuurlijk want de steel kan zeer heet zijn. Zet weer terug op de kookplaat. Snij de dikke koek voorzichtig in grote stukken. Bestrooi ze met de kristalsuiker en bak de brokken nog even aan alle kanten.
Vul 2 tot 4 borden met de brokken pannekoek en bestrooi ze met poedersuiker. Serveer ze met pruimenjam die je met een beetje water verdunt (de Oostenrijkers gebruiken Zwetschenröster, maar dat is in Nederland niet te krijgen). Cranberryjam of appelmoes is ook erg lekker hierbij. EET SMAKELIJK!
Het recept dat Ineke gebruikt is afkomstig van het Oostenrijkse kookboek “Die gute Küche” van Ewald Plachutta en Christoph Wagner.
Alsof dit niet genoeg is zie je hier nog een Beierse kok in de weer met het favoriete gerecht van de Oostenrijkse keizer.
Mijn vrouw Ineke maakt deze Oostenrijkse receptuur als de beste en jij kunt dat ook!
Plaats een reactie
Elke keer maar weer die sluikreclame…
@Coen: Dank je voor deze feedback. De mensen die voor ons vanuit de Alpen schrijven - volledig zonder vergoeding - is het in principe toegestaan om een subtiele verwijzing naar eigen projecten op te nemen. Maar misschien moeten we dit heroverwegen! Via de link naar hun profiel krijgen ze toch al de nodige aandacht. Ik zal er bij de eindredactie attenter op zijn. Met dit bericht wilden we niets anders dan onze bezoekers de kans geven thuis van een lekkere kaiserschmarrn te genieten. Waar zou jij de grens tussen nuttig en sluikreclame precies leggen? Waar stoor je je aan? Aan het noemen van Jaco’s Gasthof of aan de hyperlink? Graag je reactie! Andere bezoekers: reageer ook ajb!
Hoezo sluikreclame? Is toch gewoon een hartstikke leuk bericht over hoe je een lekkere kaiserschmarrn maakt. Sterker nog, ik ga het vanmiddag voor vier kids maken naar aanleiding van dit bericht. En dat de schrijver dan even zijn eigen Gasthof noemt… Het maakt mij juist nieuwsgierig. Bijvoorbeeld naar hoe een Nederlander dat nu doet, een eigen pension rooien in Oostenrijk. Juist het allermooiste van internet dat je direct even op die informatie kunt klikken! En of je dan een reis boekt naar Jacco’s Gasthof, heb je natuurlijk helemaal zelf in de hand. Eerder veel hulde aan durfals die emigreren naar de bergen en zonder vergoeding leuke verhaaltjes schrijven. Alleen een kniesoor die hierover valt!
Ook ik vind dit wel enigszins storend. Leuk dat hij het recept geeft maar die keukenprinses en hun eigen Gasthof had buiten het verhaal mogen blijven. In de laatste alinea had best mogen staan - bij ons eet je de lekkerste Kaiserschmarrn. Maar begin er ajb niet je artikel zowat mee. dank.
Sven & Coen: ik heb een kleine aanpassing in jullie zin in het intro gedaan. Thx voor de feedback. In de toekomst zal ik kritischer zijn.
Ben het volledig met Esther eens. Het leukste aan dit bericht vond ik juist dat ik even via een link wat meer te weten kon komen over de schrijver. Maar ook als je dit niet interesseert: je bent niet verplicht om op te link te klikken. Daarnaast is de publiciteit voor de blogger een extra rede om ons in de toekomst te blijven voorzien van leuke berichten. Keep up the good work Jaco!
Waar maak je je nou helemaal druk om? ik ben er erg blij mee dat ik nu eindelijk zelf kan gaan prutsen in de keuken en proberen het voor me kaar te krijgen zoiets te fabriceren.
Het is reeds veranderd. dus dat jij je nergens meer druk om maakt is ook niet zo heel erg gek.
Ik vind het gewoon een super leuk recept van een gerecht dat we allemaal kennen en waarvan het leuk is te lezen hoe je het zelf kunt maken.
Deze man is trots op zijn bedrijf en trots op zijn echtgenote. Daar vind ik helemaal niks mis mee!
Sven en Coen jullie zijn van die figuren die altijd en alleen maar commentaar op anderen leveren.Maar zelf niet van commentaar gediend zijn