De "MAGIE" van de dalafdaling...

Het fijne van een dalafdaling is dat je niet perse op tijd teug hoeft te zijn voor de laatste lift . Toen ik nog jong , fit en kinderloos was, nog lekker op het terras zitten bij de laatste berghut, tot de zon achter de berg verdwijnt en dan naar beneden.
Tegenwoordig bij slechte omstandigheden idd gewoon de lift, want we moeten toch op tijd zijn om de kids uit les te halen.

Die mening deel ik zeker. Vaak alleen maar ellende later op de dag en bij mezelf slaat de vermoeidheid ook toe. Ondanks dat het hele mooie lange afdalingen kunnen zijn is het na de middag vaak niet zo goed gesteld met de dalafdaling. Ook als het mooi weer is en er zit een gezellige hut boven vind ik het leuk om een drankje te doen daar en dan waag ik mij ook niet meer in het ‘verkeer’.

paden die niet volledig onder een fijne laag sneeuw liggen en dus met de nodige risico`s op beschadigingen aan de mooi latten.

Ski’s zijn ook maar gebruiksvoorwerpen uiteindelijk. Of niet, @Jorian

April 2016

Die mening deel ik zeker. Vaak alleen maar ellende later op de dag en bij mezelf slaat de vermoeidheid ook toe. Ondanks dat het hele mooie lange afdalingen kunnen zijn is het na de middag vaak niet zo goed gesteld met de dalafdaling. Ook als het mooi weer is en er zit een gezellige hut boven vind ik het leuk om een drankje te doen daar en dan waag ik mij ook niet meer in het ‘verkeer’.

Simonko op 14 feb 2024 11:41

Volgend jaar blijven we bij die gezellige hut boven slapen.

Er zijn ook fantastisch mooie dalafdalingen hoor.
Niet alleen functioneel; maar gewoon prachtige pistes.

Uit mijn hoofd even:

KiWest (Westendorf)
FleckAlm (Kirchberg)
Zell am See naar Viehoven
Dalafdaling(en) Leogang
Dantercepies (Val Gardena)
La Longia (Ortisei)
Pfrommes abfahrt (SFL)
etc etc

Een gebied zonder dalafdaling is niet per definitie een no-go; maar het staat wel op enorme achterstand bij mij.
(daarom ben ik nog niet in Mayrhoven geweest denk ik…)

Ik geef er niets om. Is het er wel, dan prima. Is het er niet, dan ook prima. Ik wil gewoon mooie pistes onafhankelijk van waar ze uitkomen.

Hangt af van de dalafdaling niet? Ik ken er ook echt wel een paar fantastisch mooie…

La Longia, Forcella Rossa tot in Cortina, Falcade afdaling, De Civetta afdaling tot Alleghe, Amorati piste in San Pellegrino (bijna nooit open)… Kronplatz… da’s bijna alleen dalafdalingen… etc, etc, etc

Ik wil ze altijd graag doen. Beetje gevoel van de laatste km optimaal meepakken. Ik zie ze als een mooie afsluiter van de dag. Ik moet toegeven dat ze dan meestal tegenvallen…Met vermoeide spieren de laatste en meestal moeilijkste meters er uit persen. Misschien worden we nog een wijs en nemen we toch de lift naar beneden.

Sommige gebieden bestaan vrijwel helemaal of grotendeels uit dalafdalingen. Saalbach, Skiwelt of Kronplatz bijvoorbeeld. Zou toch zonde zijn als je die zou overslaan, het zijn vaak prachtige afdalingen.
Verder nog een tip: doe dalafdalingen (ook) ‘s ochtends. Dan zijn ze het mooist!

Ik zet mijn ski’s en schoenen in een depot op het middenstation. Dan hoef ik de dalafdaling niet te doen als ik geen zin meer heb, vermoeide benen heb of als de sneeuwkwaliteit voor mij niet meer goed genoeg is.
Ik doe de dalafdaling vaak ergens in de ochtend, neem daarna de gondel weer naar boven om verder het skigebied in te gaan.
Met een drankje in de hand onderaan bij de paraplubar kijken naar iedereen die aan het eind van een skidag de dalafdaling neemt, vind ik dan weer wel erg leuk. :-)

Nope. Een skilift dient om naar boven te gaan, niet naar beneden.
Ik probeer zelfs zoveel mogelijk liften die weinig hoogteverschil tussen dal- en bergstation hebben te vermijden…

Het hangt een beetje van je definitie van dalafdaling af. In veel gebieden (Kronplatz, Saalbach, Hochkonig, etcertera) daal je continu naar het dal af, dat is niet de traditionele dalafdaling waar ik bij dat woord aan denk. Waar ik aan denk? De afdaling naar Valtournenche. 1 afdaling onder 1 lift (vanuit dal naar middenstation). Dat is ook gelijk een voorbeeld van een hele fijne afdaling, die volwaardig meetelt wat mij betreft.

Ik ben ooit door Solden gereden, dat heeft ook echt een dalafdaling (in mijn definitie) en die lag er toen (en ik denk vaak) bij zoals je hem niet wil, zo’n relatief smal, kapotgeskied, wit lint wat einde dat net te druk is. Dat heeft voor mij echt geen enkele meerwaarde, als die slecht is, ga ik gewoon lekker met de lift naar beneden.

Ik heb ook moeite om me in te leven in dat wat dogmatische “ik weiger de lift naar beneden te nemen”, maar dat lijkt toch een belangrijk punt voor veel mensen.

Het feit dat iemand, dalafdalingen, niet echt belangrijk vind, wil niet zeggen dat ze niet belangrijk zijn. Ik denk dat de ‘’ Magie ‘’ van de dalafdaling wel degelijk invloed uit oefent op het hele ski gebied.
Wanneer dalafdalingen mogelijk zijn en ook in perfecte toestand is dat een zegen voor het hele gebied.
Het gehele gebied kan dan beskiet worden wat resulteert in minder belasting in de hogere afdalingen. tevens zijn er aan het einde van de dag geen wachtrijen om een lift naar beneden met zn allen te pakken.
Ook het gehuurde materiaal blijft beter van kwaliteit, want is de dalafdaling slecht dan nemen veel huurders de schade voor lief en knallen over de steentjes heen.
Daarnaast zijn er ook wel restaurants die er nadeel van ondervinden. Die of slecht bereikbaar zijn of helemaal niet. Het maakt de drukte bij de andere restaurants er niet minder om, waardoor ook wachttijden ontstaan.
Al die negatieve ervaringen hakken er vaak wel in bij velen met een slechte indruk die ze achter laten.
Gebieden worden beoordeelt op hoogte, maar ook op aantal pistes en het aantal kilometers. Meestal zijn dalafdalingen ook wel de paden die meegerekend worden, maar menig gebied verliest wel veel kilometers aan piste als de afdalingen niet geheel tot aan het dal lopen.
Niet onbelangrijk zijn ook de kids, die hun vertier wel meestal vinden in het dal, de schoolweidjes, speelparadijsjes voor de kleintjes en het feit dat ouders daar hun kroos (probleemloos) kunnen gadeslaan.
De ‘’ MAGIE ‘’ is daarom zeker aanwezig als een dalafdaling probleemloos gemaakt kan worden. Het skiën tot aan je appartement of auto maakt de dag toch veel leuker dan halverwege te moeten instappen in een skilift naar beneden.
Ook de ongevallen hebben deel aan goede omstandigheden, drukte boven en ook meer minder geoefende skiërs boven, Magie ondervind je niet met gips aan je lijf.

Nee, geef mij maar een fantastische dalafdaling, dan zit het met de rest ook helemaal goed.

Ik gun het een ieder van harte toe.

Ik deel die mening niet.

Dalafdaling pak ik meestal als 1e afdaling in de ochtend. Heerlijk even de benen wakker schudden.

Aan het einde van de dag moet je naar beneden toch? Als de dalafdaling open is pak ik hem ongeacht de condities. De piste staat onder controle van de pisteurs waarin ik voldoende vertrouwen heb.

Skiërs die hem niet nemen, ook prima. Getuigd denk ik enkel maar van zelfkennis dat de benen te vermoeid zijn of de ski techniek onvoldoende is voor het laatste stuk van de dag.

Alles beter dan degene die vermoeid/bezopen/zonder techniek naar beneden komen. Ze skiën de betere van de piste in de weg en zijn een gevaar voor zichzelf en andere. Dat werkt onnodige blessures in de hand.

Ligt er aan: in de morgen kunnen ze super zijn, en aan het eind van de dag een grote ellende. Schoolvoorbeeld is de Dantercepies in Val Gardena. En waarom is het aan het einde van de dag zo’n buckelveld? Geen idee, want steil is ie niet. Zal wel door de massa komen die ‘m gebruik als onderdeel van de Sella Ronde. Er staat niet voor niets een bord bij de top: ‘ bent u vermoeid, neem dan de gondel naar beneden’

Voorheen kon je in mayrhofen tijdens de drukke weken een uur in de rij staan om met de gondel naar beneden te kunnen. Sinds ik dat een paar keer heb meegemaakt wil ik een dalafdaling

Casse du Boeuf en Luc Alphand in Serre Chevalier mogen zeker niet ontbreken. En de dalafdalingen naar Wengen en Grindelwald zijn ook aanraders. Net als de Stephan Eberharter Goldpiste in Hochzillertal. En natuurlijk de afdaling naar Valtournenche (reeds genoemd) en de afdaling naar Alagna in Monte Rosa.

In Val Cenis heb je ook diverse dalafdalingen in alle kleuren behalve zwart die einde dag weliswaar zwaarder of ijziger zijn maar wel te doen.

Toch - als ze echt heel slecht zijn pak ik indien mogelijk lekker de lift naar beneden. Ik heb vanaf les 1 te horen gekregen dat er echt geen schande of schaamte aan vast hoeft te zitten. Wie de dalafdaling moet doen pakt hem lekker, maar ik laat me niet dwingen door de zogenaamde ‘het is een must!!!’ mensen.

Er moet al zoveel in het leven.

Ik zal hem zelf eigenlijk altijd nemen, omdat het gewoon net een wat lekkerdere afsluiter is dan het gondeltje. Maar als ik met mijn kids ben, het druk is en de dalafdaling er slecht bij ligt, dan pakken we toch het liftje. En niet omdat mijn kids er niet van afkomen, maar vanwege het risico om aangeskied te worden.

Ik ben ooit door Solden gereden, dat heeft ook echt een dalafdaling (in mijn definitie) en die lag er toen (en ik denk vaak) bij zoals je hem niet wil, zo’n relatief smal, kapotgeskied, wit lint wat einde dat net te druk is. Dat heeft voor mij echt geen enkele meerwaarde, als die slecht is, ga ik gewoon lekker met de lift naar beneden.

Roy83 op 14 feb 2024 12:43

In Sölden is de dalafdaling naar de Gigijoch mijn favoriete piste van het gebied (vooral de zwarte). Afgelopen januari aan het eind van de middag viel die tegen (alleen maar pap), maar verder in de afgelopen 3 jaar een heerlijke racebaan. Terwijl de dalafdaling naar de Gaislachkogl vaak een ‘moetje’ is, vooral met dat smalle stuk op het einde wat voor de meesten een slagveld is.

Toch heeft de dalafdaling voor mij ook die magie. Als die open is pak ik hem altijd. Met de lift omlaag geeft mij het gevoel van een anticlimax. Ook al is de dalafdaling aan het eind van de dag hard werken, dan geniet ik extra van dat pilsje onderaan de berg.

Dalafdaling in Zermatt!

Heerlijk om op het eind van de dag de laatste lift naar de Klein Matterhorn op meer dan 3800 meter hoogte te nemen en dan de 17 kilometer en ruim 2200 hoogtemeters in 1 keer naar beneden te knallen:

Ik denk niet dat er een bijzonder magie aan de dalafdaling (zeker niet in het algemeen) hangt. Hij komt wel vaak ter sprake want de meeste gasten skiën op de berg en slapen in het dal. Dan zul je op enige manier naar beneden moeten en de (meerdere pistes in de juiste richting is zeldzaam) dalafdaling ligt dan vaak voor de hand.
Daarbij zijn dalafdalingen niet per se makkelijke (verrassend vaak zelfs vrij pittige) pistes, maken dus indruk en liggen vers in het geheugen, dus worden veel besproken.

Het ligt een beetje aan de omstandigheden. Bij koud weer en bewolking boven neem ik sochtends nog wel eens de dalafdaling, ik ga er zelfs wel eens in het middenstation uit. Het gros van de mensen wil vaak meteen de hoogte in en naar de andere kant vh gebied. Voordeel is rustig en mooi geprepareerde piste, minder koud en vaak beter zicht dan boven en daarna weer lekker in een dichte
gondel omhoog. Met mooi weer pak ik na de gondel liever de 6 stoeltjesliften etc. Smiddags is de dalafdaling een ander verhaal en dan is het natuurlijk het doel om eerder beneden te zijn dan de medeskiers die de gondel pakken

Ik daag mezelf altijd graag uit op een prachtig kapotte dalafdaling in beroerde omstandigheden. De uitdaging op de piste moet toch ergens vanaf komen. Al die strak geprepareerde pistes gaat snel vervelen. Afgelopen nieuwjaar heerlijk de dalafdaling naar Kaltenbach op het einde!

Vooral slush is als snowboarder heerlijk.

Voorheen kon je in mayrhofen tijdens de drukke weken een uur in de rij staan om met de gondel naar beneden te kunnen. Sinds ik dat een paar keer heb meegemaakt wil ik een dalafdaling

Juul op 14 feb 2024 13:27

haha, als ik dat meemaak denk ik: de volgende keer naar een ander minder druk gebied.

Dalafdaling open = doen
Gebied zonder dalafdaling = afknapper

Principekwestie

Ik ervaar dat dus helemaal niet he, dat ik persé die dalafdaling moet knallen als afsluiter van de dag. Ik maak gewoon van elke piste een genot, dus dan mis ik de dalafdaling ook niet - en voel dan ook geen noodzaak hem wel te nemen en geen schande dat ik dan een gondel omlaag neem. Immers mijn dag is goed geindigd.

Straks in VG zal ik ook niet twijfelen of ik persé de Saslong af moet naar ons appartement of gewoon de gondel pak. Einde dag ben ik moe dus als ik dan met de gondel ga is dat dikke prima. Door de dag heen pak ik al genoeg dalafdalingen (kijk erg uit naar La Longia!)

Principekwestie

JelleK op 14 feb 2024 15:23

Beetje een traditie+principe dingetje eigenlijk. Een lift omlaag pakken gaan we niet doen, en die laatste piste vol mensen, bulten, slush en harde stukken hoort gewoon bij de skidag. Merk dat ik het ook steeds meer ga waarderen om daar doorheen te navigeren.

Komt natuurlijk nog bij dat je dan minder goed op hoeft te letten wanneer de laatste lift gaat, en gewoon rustig je eventuele drankje op kunt drinken voor je naar beneden gaat.

T zal me echt een worst zijn. Ligt er een leuke dalafdaling, prima, zo niet, ligt er altijd wat anders moois om de dag af te sluiten. Sluiten gewoon de dag af met een mooie afdaling, waar die begint of eindigt, lekker belangrijk hahaha.

Dalafdaling is een must wat mij betreft. Ik hou er gewoon niet van om een berg per lift af te dalen. Om dezelfde reden dat ik altijd graag ski-in ski out zit. In het voor- of naseizoen ontkom je er soms niet aan, maar als de dalafdaling skibaar is, dan doe ik hem gewoon per ski.
Drukte is soms vervelend, maar ook weer niet onoverkomelijk. Daarbij, je kunt het gebied er op uitzoeken dat er meer dalafdalingen zijn, of spelen met het tijdstip van de laatste afdaling om de ergste drukte een beetje te ontlopen.
Tegelijk, alle begrip voor mensen die liever de lift terug pakken. Mijn vrouw houdt bijvoorbeeld absoluut niet van een drukke dalafdaling, dus die pakt dan lekker de lift.