Kinderen in de sneeuw: kijken in het koppie van het kind

Kinderen zijn geen kleine volwassenen. Dat hebben ze in het KinderKaiserland in Scheffau al vroeg begrepen. Al in de jaren zeventig zijn ze zich daar al af gaan vragen wat een klein kind in de sneeuw eigenlijk nodig heeft. Daar is de aanpak van de skischool nu volledig op afgestemd.

Das KinderKaiserland

In maart was ik een paar dagen in het skigebied SkiWelt Wilder Kaiser - Brixental. Op een vrijdag buiten de schoolvakantie stapte ik van de latten om er een kijkje te nemen in het kinderland. Veel kinderen waren er niet. Dat betekende dat de gastheren, Gerhard Told (eigenaar van de skischool) en Thomas Schmidt (technisch medewerker) alle tijd konden nemen om trots te vertellen over “hun” KinderKaiserland. Het was ze indertijd opgevallen dat zoveel kinderen het overduidelijk niet naar hun zin hadden: er werd veel gehuild en vooral veel opgegeven. Het kwam regelmatig voor dat kinderen liever naar binnen wilden, boos of verdrietig langs de kant gingen zitten of de volgende dag niet meer werden gebracht. Dat moest toch beter kunnen? Ze besloten zich te verdiepen in de psyche van een kind.

Wetenschap

Dat deden ze op bijna wetenschappelijke wijze: ze observeerden en brachten van alles in kaart. Wanneer gaan kinderen huilen? Wat gebeurt er als ze vallen en proberen op te staan? Wat kunnen ze zelfstandig en waarbij hebben ze hulp nodig? Wat zijn belemmeringen voor de kinderen, qua aanpak of qua materiaal? Ze kwamen er met een speciale kijkwijzer achter dat 7 van de 10 kinderen ontevreden, ongelukkig, boos of verdrietig werden in de loop van de dag. En ze hoorden om zich heen dat iedereen dat normaal leek te vinden: “Kinderen huilen nu eenmaal”.

Innovatie

Met de resultaten van hun onderzoeken in de hand, pakten ze één voor één de knelpunten aan. Is het voor de kindjes een bron van frustratie dat ze van de smalle lopende bandjes vallen en in de sneeuw belanden, met alle opstopping van dien? Ze bouwden een tunneltje over de lopende band en maakten het bandje breder. Als een kind dan omduikelde kon het gewoon blijven liggen en toch -droog- boven komen. Maken ze soms nog een spelletje van ook. Zijn de skischoentjes een bron van ongemak? Ze maakten speciale bindingen waar de kinderen met hun schoenen konden worden ingeklipt. Waren de ski’s te zwaar voor de kleintjes? Ze maakten lichtere skietjes van speciaal materiaal, die nog maar 330 gram wogen. Recent hebben ze zelfs ski’s ontwikkeld die nog maar 160
gram wegen. Zijn de kinderen onrustig de eerste dag of dagen, zo zonder vertrouwde personen? Ze stonden ouders of grootouders toe erbij te blijven. Nieuwe enquêtes en onderzoekjes, waarbij ook ouders werden bevraagd, lieten zien dat het huilen drastisch afnam. De kinderen waren blijer, minder boos en zetten veel beter door.

Ontwikkeling

Gaandeweg is er een aparte aanpak ontstaan. Nu wordt er van ouders of grootouders gevraagd om in ieder geval de eerste paar uur bij het kind te blijven. “Je kunt toch van de meeste kleine kinderen eigenlijk niet verlangen dat ie zonder probleem functioneert in een vreemde omgeving met onbekende sneeuwomstandigheden en met mensen die onverstaanbaar zijn? Noem het voortschrijdend inzicht, maar ik kan me niet voorstellen dat we dat vroeger zo deden”, aldus Gerhard. Zo werd ook al vrij snel het kinderland veel
kindvriendelijker gemaakt, met kleurige figuren en speeltoestellen. Er kwamen mascottes en sprookjesfiguren en de focus kwam wat minder te liggen op het voorbereiden op het skiën. Tegenwoordig blijven kinderen drie dagen in het kinderland voordat ze de piste op gaan. In die drie dagen zijn ze veel beter dan vroeger gewend aan de sneeuw en de materialen. De gewone schoenen worden na enige tijd ingeruild voor skischoentjes en dan hoeven de kleine skiërs in spé daar veel minder aan te wennen dan vroeger. De meeste innovaties hebben hun weg gevonden naar alle kinderlanden in de Alpen. Het lijkt alsof ze er altijd al waren, die super kindvriendelijke opvangplekken, maar veel van de voorzieningen en van de aanpak zijn ontstaan in Scheffau.

Ook milieubewust

En bij innoveren houdt het niet op. Het zijn ook idealisten, daar op de Brandstadl in SkiWelt Wilder Kaiser. Een expliciet doel is de kinderen op allerlei manieren speels op te voeden tot verantwoordelijke skiërs, zodat ze leren zich te gedragen op de pistes. Bovendien werd er van alles geprobeerd om de ecologische voetafdruk in en om het kinderland te verkleinen. Zo veroorzaakten de kijkende en wachtende ouders bij de ingang een heel tapijt van peuken. Die moesten in het voorjaar allemaal worden opgeruimd, voor zover ze niet in de natuur belandden. Tegenwoordig worden ouders via informatieborden en speciale uitdoofbakken op het probleem attent gemaakt. Resultaat is dat er nauwelijks nog peuken gevonden worden.

Ook op het gebied van materiaalontwikkeling wordt er milieubewust doorontwikkeld: de lichtgewicht skietjes komen uit een 3D printer en in de toekomst zullen ze ook van afbreekbaar of recyclebaar materiaal gemaakt worden. En er wordt geëxperimenteerd met biologische was voor het waxen van de kinderskietjes. Die bijenwas glijdt weliswaar iets minder goed, maar dat is voor kinderen juiste een voordeel.

Het kan anders

Ooit stond ik bij een kinderland van een Tsjechisch skigebiedje tevergeefs te wachten op mijn jongste zoontje, die iedere dag met tegenzin naar het skischooltje ging en er ook heel boos weer vandaan kwam. Hij was nergens te bekennen en niemand wist waar hij was. Pas na een kwartier van oplopende stress en ongerustheid herinnerde iemand zich dat ze hem met een leraar de piste op hadden laten gaan. Ik heb zomaar het gevoel dat ons in het Kinderland van Scheffau niet zou zijn overkomen.