Verslag Zuid-Tirol (II)

Na een goede vlucht vanaf Amsterdam naar Venetië, Italië met de auto ruim twee uur naar Brunico (gezellig stadje aan de rand van Kronplatz) gereden. Inmiddels vliegt Transavia op alle wintersportbestemmingen en is Zuid-Tirol uitstekend te bereiken via Innsbruck. Vanaf Innsbruck is het ongeveer een uur rijden (via de Brennerpas) naar Brunico. Totale reistijd is dus slechts 2,5 uur

Sneeuw!
De afgelopen week zijn er diverse sneeuwdumps geweest, de temperatuur schommelt tussen de -5 / -11 overdag en tot een graad of -18 's nachts. Pretty cold dus. Het record dat ik met mijn gezelschap mocht noteren was -16 op de dag. Plan de Corones heeft naast de natuurlijke sneeuw een geavanceerd systeem om technische sneeuw te maken. Een simpel principe: opgevangen smeltwater wordt bij vriestemperaturen de pistes opgespoten. Zo krijg je perfecte sneeuw, zonder chemische bestanddelen.

Sneeuwschoenwandelen
De eerste dag start om zeven uur wanneer ik prinsheerlijk mijn badje in strompel. Even de spieren verwarmen en rustig wakker worden. Rond een uur of 9 rijden wij richting Weisenbach om te sneeuwschoenwandelen (van ongeveer 1.050 meter hoogte naar 1.800 meter) en ‘tobogganing’ weer af te dalen. U zei? Tobogganing. Een onuitspreekbaar woord voor rodelen!

De schitterende wandeling van plusminus twee uur gaat door naaldbossen, witte weides, we zien prachtige vergezichten en worden door een oude grijsbebaarde berggids voorzien van de nodige informatie.

Tip!
Een der reisgenoten werd na ongeveer een half uur stevig doorstappen niet lekker. De dame in kwestie werd misselijk en duizelig. Waarschijnlijk had zij last van het hoogteverschil, de ijle lucht en de intensieve wandeling. Tip van de berggids: tussen neus en lippen draaiende bewegingen maken. Een primitieve vorm van acupunctuur zo bleek, want binnen 10 minuten en een zuurtje later was mijn reisgenoot weer aanwezig en had ze weer kleur op de wangen!

Tobogganing
Wij vervolgen onze tocht, off-piste, over bruggetjes, langs dalen, langs riviertjes, kleine watervallen en wanneer we bijna bij de almhut zijn voor een welverdiende lunch (rond 12 uur) zien we op de bergwand achter de almhut gemsen, de welbekende berggeiten! Na een typisch bergmenu (hete pan met een halve kilo gesmolten boter, gesmolten kaas en brood, een soort witte koolsalade en natuurlijk glühwein) zijn we al rodelend afgedaald. Een superochtend en een echte aanrader!

Middag en avond: sauna en culinair hoogtepunt!