Verslag Großglockner Resort

Na Dienten trok ik 18 januari verder richting het zuiden. Onder de Alpenhoofdkam door via de Felbertauerntunnel om in Matrei in Osttirol neer te strijken. Matrei vormt samen met Kals het Großglockner Resort, het grootste skigebied van Osttirol.

In december 2008 is het gebied geopend. Met een splinternieuwe gondel zijn twee voorheen aparte skigebieden samengesmolten tot één gebied met 110km piste. Dat alles op een steenworp van Oostenrijks hoogste berg, de Großglockner (3798m). Dat het vroeger twee gebieden waren is goed te zien maar dat geeft de variëteit aan dit gebied.

Twee werelden
Matrei (975m) is de wat grotere levendigere plaats, goed bereikbaar aan de doorgaande Felbertauern Straße. Vanuit hier ben je snel in het Virgental waar ik in mijn live bericht over schreef. Je zit ook binnen een half uur in Lienz, de hoofdstad van Osttirol of in Mittersill tegen het skigebied van Kitzbühel.

Kals (1365m) is het traditionele wat meer afgelegen dorpje waar rust en het boerenleven nog de dienst uitmaken. In de sleeplift bij het dorp ruik je de stallucht alsof er nooit een ‘Resort’ bestaan heeft.

Modern
Dit verschil komt ook tot uiting in het skigebied. Het gebied Goldried aan de Matreier zijde kenmerkt zich door moderne liften en fraaie afdalingen tussen de bomen. Vooral de dalafdaling is een lekkere rode piste die eindigt voor de deur van het hotel waar ik verbleef. Onderaan deze dalafdaling liggen ook twee aprés-ski bars met een behoorlijk internationaal publiek.

Van hieruit rij je per skibus in een paar minuten terug naar het dalstation. Helaas kun je nog niet tot aan het dalstation van de gondel skiën. Deze stond op de skiplattegrond wel ingetekend als ‘Projekt’ en heeft op de pisteschildjes zelfs al een nummer.

Het hoogste punt van het gebied is de Cimaross op 2621m. Als je met de Cimaross stoeltjeslift omhoog gaat is de Adler Lounge een niet te missen landmark.

Of het toeval is of niet, dit hypermoderne panoramarestaurant annex uitzichtpunt met meerdere verdiepingen deed me denken aan de Pardorama in Ischgl die slechts 3 meter hoger ligt! Het uitzicht op de Cimaross vond ik machtiger, niet in de laatste plaats omdat je recht tegen de Großglockner aankijkt. Daarnaast heb je uitzicht op de Oostenrijkse Alpenhoofdkam en het Nationalpark Hohe Tauern waar deze regio sterk mee vervlochten is.

Klassiek
Vanaf dit hoogste punt kun je langs meerdere routes terug naar Matrei, maar aan de andere kant ligt een 11,3km lange dalafdaling naar Kals. Tot het middelstation bestaat die uit drie pistevarianten, daarna volg je een lange blauwe piste die deels als pad naar beneden loopt.

Vanaf dat moment waan je je in een andere wereld. Van de exclusieve Adler Lounge ski je de boerenwereld van Kals binnen. Het nieuwe moderne dalstation van de gondel verraadt dat we in 2011 zitten maar voor de rest is het traditie troef.

Via een verbindingssleepliftje in het dorp bereik je het deelgebied van de Blauspitze, het oorspronkelijke skigebied van Kals. Twee stoeltjesliften van een wat ouder type brengen je naar 2300m waar nóg een panoramarestaurant ligt. Hier geen loungestoelen maar goeie kost voor een vriendelijke prijs. Het uitzicht is er nauwelijks minder om.

De pistes op de Blauspitze zijn over het algemeen wat pittiger. Het zijn lange rode en zwarte afdalingen die heerlijk rustig zijn. Niet alleen omdat we wat afzijdig zijn geraakt van het hoofdskigebied maar ook omdat de stoeltjesliften langzamer zijn. Elk nadeel heeft zijn voordeel! Je gaat hier met plezier nog een keer omhoog.

Hoewel de Blauspitze geografisch in een behoorlijke uithoek ligt ten opzichte van Matrei hoefde ik me niet druk te maken dat ik niet op tijd terug zou zijn. Ik had welgeteld één gondel (die vanuit Kals) nodig om weer terug tot bij mijn hotel in Matrei te kunnen skiën.

Résumé
Als je van mooie uitzichten houdt, van zon (want je zit hier aan de zuidkant van de Alpen) en een paar tragere liften in Kals op de koop toeneemt zul je je hier prima vermaken. De diversiteit qua gebied en bezoekers is erg groot.

Als je een dag geen zin hebt om te skiën is een uitstapje naar de dorpjes in het Virgental (foto hieronder) of de stad Lienz de moeite waard. Ik heb beide gezien en als je daar komt zul je merken dat ook die weer een heel andere sfeer uitademen. Diversiteit, dat was toch wel het terugkerende kernwoord van mijn bezoek aan Osttirol.