Reportage: Schwemmalm in Zuid-Tirol

Er zijn van die skigebieden waar je niet zo snel komt, maar die je op een of andere manier wel trekken. Schwemmalm in het Italiaanse Ultental (Zuid-Tirol) is zo’n gebied, tot ik er afgelopen winter kwam als onderdeel van een roadtrip. Een verslag.

Niet ver van Meran (Merano)

Het skigebied Schwemmalm ligt wat verder dan de Dolomieten, in de buurt van Meran (Merano) en is daardoor geen voor de hand liggende bestemming vanuit Nederland. Je draait bij Bolzano weer terug naar het noorden, of je komt langs de andere kant over de Reschenpass. Beide routes zijn vanuit Utrecht iets meer dan 1000 kilometer. Schwemmalm telt in totaal zo’n 25 pistekilometer, niet zoveel voor een lange autorit maar het gebied bleek een paar leuke selling points te hebben.

Twee flanken

Het gebied bestaat uit twee flanken, een hoge zuidoosthelling die bijna de hele dag zon vangt (de eigenlijke Schwemmalm) en een noordoostflank (Breiteben). Ze verschillen nogal in karakter. Waar de eerstgenoemde flank bijna boomloos is, ski je aan de andere kant voortdurend tussen de bomen. Het gebied doet me daarmee denken aan Schlick 2000 in het Oostenrijkse Stubaital, met het verschil dat het boomloze deel daar een noordhelling is.

Hoe dan ook, in het dorpje Kuppelwies (onderaan de pistekaart) stappen we de gondel in naar het hart van het gebied op ruim 2100 meter. Er is nog een dalstation bij hotel-restaurant ‘Weiberhimml’, maar er is geen reden om die afgelegen instap te kiezen. Druk wordt het er zelden of heel Meran moet uitlopen naar de Schwemmalm, maar die hebben met Meran 2000 een eigen skigebied. Op deze mooie zondag in januari is het bedrijvig maar zeker niet druk te noemen.

Meteen 500 hoogtemeters

Boven aangekomen kiezen we als eerste de Schwemmalm-flank waar we de Mutegg stoeltjeslift instappen. Hier vind je een zonnige piste van meteen zo’n 500 hoogtemeters. Geen geplaveide piste met een egale hellingsgraad, maar er zitten een paar heuveltjes in waar je tussen het carven door op moet anticiperen. Je kunt de flank in twee à drie drie varianten doen (via de rode 7 en 8). We vermaken ons er een uur lang goed mee!

Winterwandelmekka

Daarna maken we de oversteek naar het Breiteben-deel. Via de brede Asmol piste (6) skiën we naar het middenstation Breiteben dat min of meer het centrale punt in het gebied vormt. Tevens het minst rustige deel van het gebied vanwege het bergrestaurant Breiteben en de bijbehorende après-skibar Bockstadl. Alles en iedereen zit/staat buiten met dit mooie weer, maar ook vanwege het mini-kinderland én het feit dat het een knooppunt is voor wandelaars. De Schwemmalm wordt van alle kanten doorsneden door winterwandelpaden die op een dag als deze goed gebruikt worden.

Op naar Sankt Moritz

Wij besluiten nog even door te skiën naar het laagste punt waar je op ski’s kunt komen, bij hotel-restaurant ‘Weiberhimml’ op 1505 meter. Dit voelt echt als een uithoek van het gebied dus de dalafdaling lijkt wel uitgestorven. Met een oude tweezitter keer je terug naar het middenstation waar nog een uithoek verkend moet worden. Op een bordje zien we “Sankt Moritz” staan met een kerk- en restaurantsymbooltje. Nieuwsgierig naar deze bekende naam, volgen we de bordjes en skiën via een lange skiweg door het bos erheen. Als we daar aankomen is snel duidelijk dat dit onze lunchplek gaat worden. Je zit hier heerlijk in het zonnetje op het terras, ver van het eigenlijke skigebied naast een oud boerderijtje. In de gevel staat een onleesbare tekst gegraveerd en buiten hangt de was te drogen in de zon. En ook hier komen de winterwandelaars weer langs. Opnieuw doemt de analogie met Schlick 2000 op, waar de Galtalm de plek van Sankt Moritz invult.

Na de lunch cruisen we nog een een paar keer kris-kras door het gebied. Het meeste dagjesmensen houden het nu voor gezien waardoor wij nog meer plaats hebben op de piste. Als de zon langzaam ondergaat is het ook voor ons tijd om er een eind aan te breien. Het toetje zou de dalafdaling naar Kuppelwies moeten zijn, maar die is er helaas niet. In Schwemmalm moet je met de gondel terug naar beneden, het enige nadeel van die zonnige zuidhelling. Een klein smetje op een fantastische skidag in een klein maar gevarieerd gebied waar ik misschien nog wel een keer terugkom.