Roadtrip door de Alpes Vaudoises, deel 2: Villars-sur-Ollon

Als we vanuit Bern het Zwitserse kanton de Vaud (Waadt op z’n Duits) binnenrijden, zijn we ondertussen ook al de taalgrens gepasseerd. Hier kunnen we ons beste Frans weer uit de kast halen. Heel veel Nederlands zullen we de komende dagen niet gaan horen, de meeste kentekenplaten die we omhoog zien rijden zijn wit. Of komt dat door de heftige sneeuwval? Hoe dan ook, we hebben een mooie week in het vooruitzicht, want we verkennen vier skigebieden in de Alpes Vaudoises. In dit blog deel 2: Villars-sur-Ollon

Bruisend en mondain skigebied

Om in Villars-sur-Ollon te komen, rijden we vanuit Aigle omhoog naar Villars-sur-Ollon. Dit dorp is ook per trein bereikbaar (en dat vinden we met name in Zwitserland toch wel heel fijn). Villars-sur-Ollon is net als Leysin een klassiek kuuroord, maar de sfeer hier is toch anders dan in Leysin. Er zijn in Villars-sur-Ollon een aantal privéscholen, wat een bijzondere aantrekkingskracht heeft op de rijken der aarde. De chalets die langs de dalafdalingen te vinden zijn, stralen klasse en grandeur uit. Het dorp bruist, met leuke restaurants en barretjes.

Meer dan 130 kilometer piste!

Het skigebied telt meer dan 130 kilometer aan pistes (dit is inclusief de Glacier 3000, waar we later nog naartoe gaan) en is verbonden met de dorpen Les Diablerets en Gryon. Vanuit Villars kun je heel efficiënt omhoog met de gondel richting de 2.000 meter hoge Roc d’Orsay, maar het is veel leuker om vanuit het dorp de trein te pakken richting Bretaye (1.810 m). De trein komt uit het dal, fungeert de laatste paar haltes dus ook als skilift en stopt onderweg bij een aantal hotels. Bretaye is het kloppend hart van het gebied. Hiervandaan kun je de lift pakken richting de Petit en de Grand Chamossaire, en ervoor kiezen om richting Gryon te gaan of juist in de richting van Les Diablerets. Hoewel het skigebied dus zeker niet extreem groot is, kun je hier prima een leuke dagtocht maken.

De pistes hebben voornamelijk een blauwe of rode classificatie. In de ochtend skiën we richting Les Diablerets over brede pistes. Het is nog vroeg in het seizoen, dus de zon heeft nog moeite om de hellingen rondom de Meilleret te verwarmen. Maar de sneeuw is goed en het is heerlijk rustig op de pistes. ‘s Middags zetten we koers richting Gryon. Dit op 1.114 meter hoogte gelegen chaletdorp halen we echter niet, want we blijven veel te lang zitten bij het restaurant voor de lunch. L’Étable is een klassieke oude boerderij waar een restaurant aan vast is gemaakt. Letterlijk, want een glazen wand scheidt de dieren van de lange tafels waar iedereen van lokale specialiteiten geniet. Een absolute aanrader!

De dalafdaling terug naar Villars-sur-Ollon is een cadeautje. De piste loopt het laatste gedeelte door het dorp en voert je langs schitterende chalets die je mond open doen vallen. Het is de opmaat naar onze volgende bestemming: Les Diablerets.

Ideaal voor een skisafari

We hebben in een kleine week vier skigebieden in de Alpes Vaudoises verkend. Vier gebieden met ieder een eigen karakter. Van het sportieve Les Diablerets tot het mondaine Villars-sur-Ollon, en van het gezellige Leysin tot de pure rust in Rougemont. Toch hebben ze wat overeenkomsten. Los van de gemakkelijke bereikbaarheid (na Montreux ga je de bergen in) vind je hier het klassieke Zwitserland, komen wachttijden bij de liften nauwelijks voor en geniet je van spectaculaire uitzichten. De skigebieden lenen zich allemaal uitstekend om je er meer dan een paar dagen heel goed in te vermaken. Omdat ze ook niet zo heel ver uit elkaar liggen, is een skisafari waarbij je van dorp naar dorp hopt, heel goed mogelijk. Je hoeft daarbij niet bang te zijn om veel landgenoten tegen te komen, want het publiek is behoorlijk internationaal.